یکی‌ از زیباترین شب‌های شعر سیمین بهبهانی - Simin Behbahani 

❤

این زن بزرگ چقدر سخاوتمنداست و با تمام سخاوت وزیبایی افکارش را بیان می‌کند واقعا مورد ستایش‌است بادش گرامی..❤

بجز عالی چه چیز دیگری که بگویم ❤❤❤

azitamonget1 r

سیمین بانو، از لحاظ سواد ادبی از جمیع شاعران تاریخ شعر فارسی مانند حافظ و سعدی و مولوی و فردوسی و خیام برتر بود. پروین اعتصامی، رابعه بلخی و فروغ، کودکانی هنرمند در دامان او بشمار میروند.

جهد و کوشش یکعمر ایشان در ارسال اشعارشان برای مجلات و نشریه ها و نام آشنا شدنشان برای بنگاه های نشر و چاپخانه ها و در نتیجه چاپ کتاب‌ها و مجموعه ای شعرشان و باز ، بنا براین عضویت حتی زود هنگامشان در کانون نویسندگان (که مهمترین شرطش چاپ دو عنوان از نوشته های شاعر یا نویسندگان بود ) همگی ،باعث شهرتشان شد. بخصوص که چند شعرشان نیز که حال و هوای سیاسی داشت توسط خوانندگانی خوانده شد ولی بنظر اینجانب اکثر متاسفانه اکثر اشعارشان در بهترین حالت نیز از جوهر شعری کافی ،بی بهره اند با اینهمه ، سپاس از ایشان وشهامتشان در سرایش هایشان بخصوص بعنوان یک زن ، یک آزاده اندیش، یک ایرانی و یک وطن دوست چرا که وجود همین شراره ها برای جامعه ی در ظلمت فرو افتاده ما غنیمتی بزرگ بود . برای من، نام و یاد سیمین بانو همیشه گرامی بوده و هست بویژه که ایشان حدودا بمدت دو دهه ، همسر یکی از خویشاوندان نزدیک ما ،آقای حسن بهبهانی بودند وپس از جدایی نیز ،همچنان نام فامیلی پدر سه فرزند اول خود ،یعنی بهبهانی را بجای نام فامیلی خود که خلیلی بود ،حفظ کردند .

این که با خود می‌کشم هر سو، نپنداری تن است گورِ گردان است و در او آرزوهای من است! آتش ِ سردم که دارم جلوه‌ها در تیرگی چون غزالان در سیاهی دیدگانم روشن است من نه باغم، غنچه‌های ناز من تک‌دانه نیست پهنْ‌دشتم، لاله‌های داغ من صد خرمن است این که چون گل می‌درم از درد و افشان می‌کنم پیش اهل دل تن و پیش شما پیراهن است آسمان را من جگرخون کردم از اندوه خویش در جگرگاه ِ افق، خورشید، سوزن سوزن است این که می‌جوشد میان ِ هر رگم دردی است داغ دورگاه دردِ جوشان است و پنداری تن است! سینه‌ام آتش گرفت و شد نگاهم شعله‌بار خانه می‌سوزد، نمایان شعله‌ها از روزن است آه، سیمین! گوهری گمگشته در خاکسترم من بمانم، او فرو ریزد، زمان پرویزن است