یادش بخیر چه دورانی لود...خیلی پدر مادرا و بزرگترا بینمون بودن.. مردم چقدر با هم مهربونتر بودن...خودمونی تر بودن ...بی شیله پیله تر بودن...اعتقادات چقدر زیاد بود انگار چند قرن گذشته... یادش بخیر دبیرستان بودم اولین بار بود تو مملکت میدیدم مردم تو خیابونا میرقصن و کسی کاری نداره بهشون... بر ما گذشت نیک و بد اما تو روزگار ،فکری به حال خود بکن، این روزگار نیست
یادش بخیر از صبح تو استادیوم بودم. از دید من بهترین بازی ایران بود. واسه بازگشتشونم با اون هلیکوپتر دوباره رفتم ازادی. بعد از بازی از شسشه اتوبوسها رفتیم تو یه کتک از نیرو انتظامی خوردیم. ولی باز بهترین دوران زندگی بود
من اصلا دوست ندارم فیلم این بازی رو ببینم ، میترسم آخرش ضربه خداداد عزیزی بخوره به تیرک و گل نشه . با این که بازی سالیان سال بوده و ما رفتیم به جام جهانی اما این ذهنیت تو من مونده از بس تو اون بازی استرس داشتم که مبادا ما نریم به جام جهانی ، خدایش به قول آقای خیابانی اگر ۱۰ بار دیگه اون زمان با استرالیا بازی میکردیم عین ۱۰ بازی رو می باختیم استرالیا خیلی تیم خوبی بود اصلا حقش نبود که نره به جام جهانی اما خدا با ما یار بود و ما رفتیم به جام جهانی .
یادش بخیر من تازه نامزدی کرده بودم و داشتم تشکیل خانواده میدام الان ماشاالله دو تا پسر خوشتیپ ۲۴ ساله و ۲۰ ساله دارم به همین زودی عمر سپری شد بهترینها رو برای مردم عزیزم از خداوند متعال خواهانم ❤
استیلی ٬ خاکپور٬ شاهرودی ....در حد تیم ملی نبودند. گل سومی که از ژاپن خوردیم هم دلیلش استیلی بود که وسط زمین عوض پاس داده اصرار به دریبل داشت و توپ رو لو داد
تو این بازی هیچ وقت اسمی از مهدی پاشازداه برده نمیشه عابدزاده که دروازه رو ول کرده بود اگر اون شوت سنگین رو با سر دفع نمیکرد میشد گل سوم عمرا اگه ایران میتونست سه تا بزنه
بگم یادش بخیر؟؟شرایط خودم خوب نبود اول دبیرستان بودم خودم فوتبال بازی میکردم به صورت حرفهای ،اما جوانی سرکش و پر از انرژی افسوس ی دلسوز نداشتم وگرنه جام جهانی بعدی منم بازی میکردم ولی نشدکه بشه هیچ وقت نمیبخشم کسی که سرنوشت زندگیم اینچنین سخت کرد و گذشت.....
یه برنامه .،یا مستند هست.که اسمشو گزاشتن《چیزی شبیه معجزه 》به نظر من اون خیلی عالی نامگذاری کرده..(کلاس چهارم بودم..با داداش بزرگترم و دامادمون.ک علاقه خاصی هم داشتیم به فوتبال. نشستیم پای فوتبال..با تلوزیون سیاه و سفید..من از اول بازی هی میگفتم بیخودیه میبازن ووووو.گل اولو ک خوردیم اصن دیگه نگاه تلوزیون نمیکردم و خیلی سرد نگاش میکردم.تا اینکه گل دومم خورد و دیگه کلا بیخیال شدیم .با دامادمون دوتایی رفتیم..ماشین خاور زرد رنگ داشتیم. با سطل از یه قنات نزدیک خونمون بود آب میاوردیم شروع کردیم به شستن یه رب بیست دقیقه‌ای گزشت .دیدم داداشم داره داد میزنه ..رفتیم دیدیم ایران تساوی کرده و منتظر شوت پایانه ک هشت دقیقه هم بودوقت اضافه..بلاخره هشت دقیقه هشت سال گزشت و بازی تموم شد..و تا چند روزی صد بار تکرارشو داد تلوزیون .ومن هم صدبارشو دیدم..خخخ😆😆✔یادش بخیر چه روزگاری بود ..بره ک برنگرده..شاید باور نکنید تنها خوشحالی دوران نوجوانی من همون برد ایران برابر استرلیا بود..دیگه هیچ چی به خودم ندیدم جز بدبختی..الان ۳۷ سالمه ..بخدا بخدا..انگار ۸۰ سال دارم..💕سپاس ادمین💕
روز بازی با استرالیا مملکت حال وهوایی داشت من برادرکوچکترم گفتم هوای مغازه رو بگیر من برم خونه پای فوتبال اونم که اصلا دل تو دلش نبود یه بابایی میاد درمغازه میگه کارگر نمیخوایید برادرم بدون هیچ شناختی بطرف میگه چرا شما وایستا درمغازه تا یکی دوساعت دیگه میام خخ مغازه رو سپرده بود ب ی غریبه بدون هیچ شناختی ...بعد از اینکه ایران برد اونروز دومین روز شادی مردم ایران بعد انقلاب شد اولین روز شادی روز آزادسازی خرمشهر بود دومین روز برد ایران برابر استرالیا کل مملکت پراز شادی و بوق وپخش شیرینی و...
یادش بخیر من زمان بازی تو استرالیا سرباز بودم و دفتر دار فرماندهی لشکر ده سید الشهدا بازی رو با فرمانده لشکر سردار ناصح جانشین سردار سلیم ابادی معاون هماهنگ کننده سردار سپهر و معاونت نیرو سردار درگاهی نگاه میکردم بهد تموم شدن بازی که از بیرون پادگان سر صدا می امد که بزن برقص میکردن سردار ناصح خندید گفت برای چی نمیری چون همه سربازها رفته بودن من تنها بودم تو فرماندهی و باید من همه جارو باید میبستم قفل میکردم بعد رفتن فرماندها گفتم حاجی من باید ببندم گفت تو برو خودم میبندم گفتم فردا سرهنگ ملک نیا دفتر دار فرمانده لشکر بفهمه پدرم درمیاره گفت بهت میگم برو خلاصه رفتم خونه مون نازی اباد بود از میدون حر باید میرفتم راهن بعد نازی اباد ولی انقدر شلوغ بود که ماشین نمیتونست حرکت کنه خلاصه یک نفر موتوری من دید گفت کجا میرم گفتم نازی اباد گفت بپر بچه محلیم من م میرم نازی اباد اون زمان پیک موتوری نبود شانس اوردم خلاصه رسیدم دیدم محلمون قیامت شده بعد کلی بزن بدقص شب رفتیم چهارصد دستگاه جلوی خونه پدری حمید استیلی تا ۴ صبح اونجا کلی بزن برقص کردیم روزی هم که تیم ملی امد ایران دوباره دمه خونه حمید استیلی کلی بزن برقص کردیم تا حمید خان بیاد هیچ وقت یادم نمیره پشت وانت بود برای مردم دست تکون میداد وقتی داشت پیاده میشد که وارد اپارتمان بشه انقدر ملت ریختن ماچ ش کنن لباس ش بنده خدا پاره شد یادش بخیر دیگه ایران همچین روزی که کل مردم این مدلی خوشحالی کنن تکرار نشد
این یادش بخیرها را که می بینم واقعأ عصبی میشم!. یاد چی بخیر؟! یاد چمنهای کچل استادیومها، یاد تیمی که همه را سکته دار کرد تا یه جام جهانی لعنتی رفت؟ یا یاد یک مشت سردار ریقوی دزد و آدمکش؟ دلتنگ کدوم یکی هستی؟!!
بعداینکه۲برصفرشدمن رفتم خیابون گفتم باختیم.بعددیدم مردم ریختن توخیابون.عجب روزی بود.دیپلم گرفته بودم.منتظربودم برم دانشگاه یاسربازی.که سال۷۷رفتم دانشگاه
