ഹൃദയം റിലീസ് ആയിട്ട് 1 വർഷം ആവാറായി. പ്രണവിനെ ഓഡിയോ ലോഞ്ചിൽ കണ്ടിട്ട് പിന്നെ ഒരറിവും ഇല്ല. കല്യാണിയും ദർശനയുമടക്കം മൂന്നും നാലും പടമൊക്കെ ചെയ്തു കഴിഞ്ഞു പ്രണവിനെ ഇനി അടുത്ത കൊല്ലമെങ്കിലും കാണാൻ പറ്റുമോ ആവോ 🙄
ഇപ്പഴത്തെ മലയാള സംവിധായകരുടെ പല സിനിമകളും റീമേക്ക് അല്ലാതെ മറ്റ് ഭാഷകളില്‍ നേരിട്ട് ചെയ്യാവുന്നതാണ്. അങ്ങനെ ചെയ്താല്‍ വല്യ പോപ്പുലാരിറ്റി പാന്‍ഇന്ത്യന്‍ലെവലില്‍ ലഭിക്കും.
ഹൃദയം ഒരു എളുപ്പ സിനിമയായി ആണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്. പ്രേക്ഷകരിൽ കൃത്യമായി വികാരങ്ങൾ പ്ലാൻ്റ് ചെയ്തു സമയം പോലെ അത് വിരിയിക്കുന്ന സിനിമ. ഹോസ്റ്റലിൽ ഇരിക്കുന്ന അരുൺ ഒരു നിമിഷം നാട്ടിൽ എത്തുന്നു. വീട്ടിൽ മൂഡിയായി ഇരിക്കുന്ന മകനെ കണ്ട് അച്ഛൻ അമ്മയോട് അവനു ഡ്രഗ് ഹാബിറ്റ് ഒന്നും വന്നതല്ലല്ലോ എന്ന് തുറക്കുന്നു. അടുത്ത സീനിൽ തിരികെ കോളജിലേക്ക് ട്രെയിൻ കയറാൻ നേരം "തുറന്നു സംസാരിക്കേണ്ടത്" എന്തിനാണ് എന്ന് യാഷ് ചോപ്ര പടത്തിലെ അമരേഷ് പുരിയെ പോലെ അച്ഛൻ അവനോട് പറയുന്നു. നല്ല ബിജിഎം വിഷ്വൽ ഒക്കെ കലർത്തി അച്ഛൻ മകനോട് ഒന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കട്ടെ എന്ന് ചോദിക്കുന്നു. അവർ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നു. മകൻ വീണ്ടും കോളജ് ഹോസ്റ്റലിൽ. 😉
പ്രണവ് മോഹൻലാലിന് സിനിമ താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത ഒരു കാര്യം എന്നാണ് എനിക്ക് മനസിലാവുന്നത്. മോഹൻലാലും അയാളുടെ ശിങ്കിടികളും പ്രണവ് മോഹൻലാലിനെ പിന്നെയും പിന്നെയും പിടിച്ചു സിനിമയിലേക്ക് ഇടുകയാണ്. പ്രണവ് മോഹൻലാലിന് താല്പര്യം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ദുല്ഖറിനെപോലെ പുതിയ ഒരു കൂട്ടുകെട്ടിന്റെകൂടെ സിനിമയിലേക്ക് വന്നു, പ്രത്യക്ഷത്തിൽ അച്ഛന്റെ ഒരു സപ്പോർട്ടും ഇല്ലാതെ സ്വന്തം കാലിൽ നില്ക്കാൻ ശ്രമിക്കുമായിരുന്നു. എന്നാൽ ഇവിടെ മോഹൻലാലും അയാളുടെ ശിങ്കിടികളും, വിനീത് ശ്രീനിവാസനെ പോലെയുള്ള സംവിധായകരെവച്ചു അയാളെ രക്ഷപെടുത്തി എടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുയാണ്.
Pathirupathiyettu vayasaya mon oru anthavum kunthavumillathe nadakkunnath kaanumbo eth achan cheyyunnathe Mohanlal cheythittullu. But Pranavinu cinemayile pinnaniyil work cheyyan aan koodthal thalparyam enn thonniyittund. Like writing and direction. Athinu ivaru sammathikande 😄😄
