กลับบ้าน 

" ...ผมกลับบ้านมือเปล่า แต่ไม่รู้สึกหวั่นไหว ต่อคำพูดหรือสายตาผู้คน ผมยิ้มให้กับทุกคนที่นินทาต่อหน้า และบอกกับทุกคนอย่างภาคภูมิใจ "ทำนาดีที่สุด"ผมเชื่อเช่นนั้นจริงๆ แม้ดูเหมือนจะไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่ผมพูด แต่ก็ไม่เป็นไร ผมไม่จำเป็นต้องทำให้ทุกคนเข้าใจ ขอเพียงผมเข้าใจตัวเองแค่นั้นก็พอ... " - โจน จันใด ผมได้อ่านในหนังสือ "กลับบ้าน " ของอาจารย์ ราวปีพศ. ๒๕๕๕ น่าจะประมาณ ๑๐ ปี ก่อน วันนี้ผมลงมือทำเกษตรผสมผสานตามหลักทษฎีใหม่ ( ตอนนั้นยังไม่รู้จักคำว่า " โคกหนองนา " ) ลงมือทำปลูกกินปลูกเก็บเมล็ดพันธุ์ รวมระยะเวลามาประมาณ ๙ ปี แล้ว วันนี้ มั่นใจ มั่นคง มีปัจจัย ๔ มากพอสำหรับดำรงค์อยู่ และมีมากเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ อาหารปลอดสารพิษมีเหลือได้ ทำบุญ ทำทาน แจก แลก ขาย ชีวิตง่าย ๆ มีอยู่จริง ใครจะไม่เข้าใจแต่ผมเข้าใจอย่างดี ขอบพระคุณอาจารย์โจนผู้นำทางทางความคิดจิตวิญญานที่สงบร่มเย็น ... ครับ

ตัดสินใจมาอยู่บ้านได้4ปีแล้วค่ะ รายได้อาจจะน้อยลงแต่เราได้อยู่กับครอบครัวมากขึ้น ได้ดูแลพ่อแม่ ได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน แค่นี้ก็มีความสุขแล้วค่ะ

ผมอายุยังน้อย แต่ได้มีโอกาสฟัง แล้วรู้สึกว่าเราใช้ชีวิตอย่างที่อยากเป็น แบบมีความสุข

จากที่เห็น..จากหลายคน..กลับบ้าน...แต่คนที่บ้านพ่อแม่..ไม่สนับสนุนให้เราได้ทำสิ่งที่ลูกอยากทำ...ขวางไปหมดทุกอย่าง...ห้ามไปหมดทุกอย่าง..ลูกไม่สามารถเป็นตัวของตัวเองได้...ลูกถึงไม่อยากกลับบ้าน..เพราะพ่อแม่...ไม่สนใจวิถีธรรมชาติและเกษตรสมัยใหม่..พ่อแม่มุ่งแต่หาเงินและเงินอย่างเดียว เงินคือพระเจ้า ชาวบ้านนอกสมัยนี้..ไม่สนับสนุนลูก...สุดท้ายชาวบ้านอยู่กันแบบลำบาก..กี่ปีกี่ปี..ก้อเหมือนเดิม..ไม่มีการเปลี่ยนที่ดีขึ้น...ใครคิดจะกลับบ้าน..คิดให้ดีว่า..ครอบครัวจะสนับสนุนไหม...ถ้าไม่ก้อจบ. อย่างที่อาจารย์บอกค่ะ.ตนต้องพึ่งตัวเองให้มากที่สุด เพราะการพึ่งตนเองได้ คือการมีอำนาจ🙏

กลับมาบ้านครั้งนี้เป็นการตัดสินใจแล้วว่าเลือกใช้ชีวิตกับคนที่เรารัก อยู่บ้านเราหาเงินได้หลายทางค่ะ การทำไร่ทำนาทำสวน ก็ทำค่ะทำเพื่อเป็นวิถีเพื่อล่อเลี้ยงหัวใจ แต่สิ่งที่หนูทำออนไลน์ คนอื่นๆไม่เข้าใจ หาว่าเราวันๆไม่ทำการทำงาน หาว่าเราขี้เกียจไปอีก

ได้ลงมือทำตามความฝันของตัวเองได้4ปีแล้วค่ะมี คุณโจน เป็นแรงบันดาลใจ ไม่สนใจคำคัดค้านคำต่อต้านแรงเสียดทานต่างๆเราปล่อยผ่าน มุ่งไปที่เป้าหมายของเราตอนแรกคนจะว่าเราบ้า เราบอกตัวเองว่านั้นคือปัญหาของเขาไม่ใช่เราที่จะมาหยุดความฝันตัวเองเพียงเพราะคำพูดคนอื่น จนมาถึงวันี้ก็สามารถพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นแล้วว่าพร้อมทุกสถานการณ์ที่ ทุกวิกฤต เพราะเรามีคลังอหาร มีทรัพยากรเป็นของตัวเอง 🥰🥰🥰

คิดได้ก่อน ลงมือทำ ความสำเร็จอยู่ไม่ไกล ขึ้นอยู่ที่ว่าจะกล้าตัดสินใจหรือเปล่า Fc.ครับอาจารย์

บ้านพักใจ ชีวิตสงบสุข

ลูกน้องผมกลับไปเขาทำงานเขียนแบบAutocad ที่บ้านจว.มหาสารคามที่ดินมีอยู่เยอะแต่สิ่งที่ขาดคือน้ำครับ น้ำเป็นตัวแปรที่สำคัญที่สุด ขุดบ่อบาดาลก็ขาดเงินลงทุน ส่วนตัวผมกลับมานานแล้วและสร้างสะสมทรัพยากรดินกับน้ำมาพอควรเลยไม่มีปัญหาขาดปัจจัยต่างๆ ผมเองก็อยากให้เขาอยู่ตจว.มีความสุขกว่าในกทม. ไม่อยากให้กลับมาเพราะมันคล้ายๆกับการเริ่มต้นที่ไม่มีวันจะจบ เล่าสู่กันฟังนะครับคุณโจน

กลับมาใด้สักพักใหญ่แล้วค่ะ ลงมือปลูกผักพื้นบ้าน ผลไม้ ไม้ป่า ไม้ยืนต้น สมุนไพรพื้นบ้าน ผ้กอายุยืนต่างๆ ค่อยๆทำเพราะไม่มีทุนแต่ก็ภูมิใจที่ใด้ลงมือทำใว้รอคนในครอบครัวจนสำเร็จบางส่วนแล้ว

กลับบ้านครับ ผมทิ้งทุกอย่างแล้วกลับบ้านครับ ตอนนี้ไม่มี มีความสุขมากกว่าตอนนั้น มีรถ มีบ้าน

กลับบ้านเรารักรออยู่ครับมาพัฒนา​บ้านเราให้ดึงดูด​นักท่องเที่ยว​มาเที่ยว​เมือง​ที่เราเกิด

ขอบคุณ​มาก​ครับ​สาระ​ดี​มีประโยชน์​มาก​ครับ​สาธุ​สาธุ​สาธุ​ครับ​

บ้านคือความสุขครับ

ความสุข=สิ่งที่หาได้-สิ่งที่อยากได้ มันขึ้นกับสองอย่าง ดังนั้น ถึงหาได้ไม่เยอะ แค่ถ้าไม่อยากได้อะไรมากก็มีความสุขได้ แต่ในทางกลับกัน หาได้มากแต่อยากได้โน่นนี่ เกินตัวไม่มีที่สิ้นสุด ก็เป็นทุกข์

เพื่อน3...ที่ทุกคนทุกชาติทุกศาสนา..พบแต่ไม่รู้จัก. เพื่อน1.เรารักเขาเหลือเกิน..ต้องการเขา ทำเพื่อเขาบางครั้งถึงกับฆ่ากันตายทะเลาะเบาะแว้งก็เพื่อเพื่อนผู้นี้....แต่เขาไม่เคยรักเราเลย..สักนิด.///คือเงิน-ทรัพย์-บ้าน-ที่ดิน-รถยนต์แลมโบฯลฯ เพื่อนที่2.เรารักเขาเขาก็รักเรา..แต่ช่วยได้ส่งได้แค่..โรงพยาบาลกับเชิงตะกอน/เมรุ..คือพ่อ-แม่-ลูก-เมีย-ญาติ-มิตร. เพื่อนที่3.เขารักเราเหลือเกิน..ติดตามเราไปทุกที่ทุกแห่งหน..ขึ้นเขาลงห้วยฯลฯ. แต่เราไม่ค่อยรู้จักและรักเขาเลย...

เราก็รอกลับเมืองไทยเช่นกันค่ะ กลับไปทำเกษตรตามคุณโจนบอกค่ะ เห็นด้วยทุกอย่างค่ะ เนื่อยมากกับชีวิต

ใช่ค่ะ ยิ่งทำมากยิ่งทุกข์

คิดแบบ​เล่นๆ​ ในอนาคต​ อาจจะ​ มีคนสร้าง​ ​โคก​ หนอง​ ​นา​ ขายเป็น​ธุรกิจ​ก็ได้​ครับ​

ความสุขที่แท้จริงคือที่บ้านเรา

บางคนทำงานในเมืองเป็นสิบปี สุดท้ายเอาแต่กระดูกกลับบ้าน

ชอบความคิดมากๆๆมีสาระดีคะ

ผมตัดสินใจลาออกจากงานหลังจากใช้ชีวิตแบบมนุษย์เงินเดือนสิบกว่าปีมาอยุ่บ้านสองปีแล้วครับมีความสุขมากขอบคุณอาจารย์ที่ชีทางให้ครับ

ขอบคุณ อาจารย์มากครับ กำลังตัดสินใจพอดี 🙏🙏

สวัสดีมีความสุขมากค่ะ. ชอบติดตามมาสักพัก แต่ไม่เคยคอมเม้น 😊 ชอบความคิด 😊 ปรัยาชีวิต 😍 🥰. ชอบสวน ชอบต้นไม้ ตอนนี้ ทำสวน เนื้อที่7ไร่ ปลูกอย่าง ค่ะ 😊

ความพอใจของคนเราไม่เหมือนกัน ต่างคนต่างมีความคิดจะให้เหมือนกันทุกคน ไม่มีทาง

วิวสวยมากกกก..ครับอาจารย์โจน

ขอบคุณ อาจารย์มากๆค่ะ

อาจาร คราบ ต้นทุน ชีวิต แต่ละคน ไม่เหมือน กัน ครอบครัว เพิ่ม แต่ มีที่ทำกิน เท่าเดิม คน ครอบครัว เพิ่ม แต่บ้าน ใหญ่เท่าเดิม

ศึกษาเเนวทางของพี่โจนทุกวันเลยช่วงนี้ อายุ50-คงกลับไปอยู่บ้าน ทำนาทำสวนก้อไม่ใด้ลำบากเหมือนตอนวัยเด็ก เลี้ยงปลาเลี้ยงไก่ ปลูกผัก

กลับบ้านน่ะดีค่ะ แต่ไม่มีบ้านแม้เกิดบ้านนอกก็ยังต้องเช่าบ้านเขาอยู่เลย ไม่มีที่ดิน ไม่มีเงินทุน คนส่วนใหญ่หาเช้ากินค่ำ คุณโจนเป็นคนมีปัญญาพูดอะไรก็โสภาไปหมด จริงๆก็ชอบความคิดคุณอยู่นะชอบคุณด้วย เฉพาะคนมีปัญญามีทุนกลับบ้านเชื่อว่าเป็นสุขที่สุดใช่เลย

คนส่วนมากทำงานหนักกินเงินเดือนผ่อนรถผ่อนบ้าน มีลูก แก่แล้วก็ตาย ความจริงของชีวิตเป็นแบบนั้น ไม่ได้ว่างเว้นไปทำอย่างอื่นเลย บางคนทำงานเครียดแทบตายสุดท้ายโดนจ้างออก

ไม่ต้องกลับบ้านก็ได้ แต่หาที่อยู่ที่ไม่ต้องดิ้นรนแบบเก่า สามารถปรับตัวอยู่กับความซ้ำซากจำเจ นานๆไปก็ชิน แล้วมองคนในสังคมตอนที่เราเคยอยู่ เหมือนกับเราดูหนังในภาพยนต์เลยครับ

เป็นคนส่วนใหญ่ในสังคมเลย ภายใต้ทุนนิยมครอง

จิงคับป้าจบป.6เข้าไปอยู่ กทม.จนอายุ40ยังไม่มีอะไรและป่นว่าเหนื่อยรอยยิ้มก้อไม่มีแต่ทุกวันนี้กลับมาบ้านมีบ้านชีวิตแกมีรอยยิ้มและทำทั่วๆไปพร้อมบอกว่ารู้งี้มาตั้งนานละ

อีก2ปีคะจะกับคืนสู่บ้านนาธุลีดินของเรา ยุ กทม อิ่มล่ะ ปั่นปลายชีวิตอยากใช้ชีวิตกับธรรมชาติคะไปดูแลพ่อแม่

อยู่อย่างปัจจุบัน อยู่ตัวคนเดี่ยวโดดเดี่ยวสันโดด อย่างอิสระ อยู่กับธรรมชาติและนอนรอความตายยังไม่กลัวความตายอีกแล้ว ตายและเผาร่างเป็นเถ่าผงธุลีสู่อากาศชีวิตที่ไม่มีตัวตน

ขอบคุณครับ อ. นับถือครับ สุดยอดครับ

กำลังสร้าง พัฒนาที่ดิน เพื่อเตรียมกลับไปอยู่บ้าน

ผมมองเช่นนี้ ด้วเช่นกันครับลุงโจน

ผมเห็นด้วยครับ

พี่โจนครับ กลับบ้านดีคับ แต่มีโจรชุม ท ำไงดีคับ เอาไฟช้อตเราก็ติดคุกอีก

ถ้าไม่เปลี่ยนโครงสร้างสังคมให้เป็นธรรมไม่ว่าจะหนีไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รอดหรอก การไปอยู่ในสวนพึงตนเองโดยมีท่าทีไม่ง้อรัฐ ไม่สนใจรัฐ ไม่เฝ้าดู ไม่ตรวจสอบรัฐ รัฐยิ่งชอบเพราะจะออกกฏหมาย นโยบายเอาเปรียบอย่างไรก็ได้ รู้ตัวอีกทีแม้แต่สวนก็อาจไม่เหลือก็ได้

เมือ ๓๐ปีก่อน_เราเคยตามหาฝัน แต่ฝันสลาย ต้องเดินกลับบ้านนอกมือเปล่าแต่พกประสบการณ์เมืองหลวงกลับบ้านด้วย

i got 3 car 1 house but not happy seem too tired, i love the old way old day

ไมเกรน เลือดจาง อัลไซเมอร์ เครียด .........กลัว......

ผู้เฒ่าผู้เเก่ของบ้านอิสาน เพิ่นมาเปิดทางให้🙏👍

ของแพง ค่าแรงถูกครับ แค่นั้นแหละ เมืองไทย

อาจารย์ครับขอถามหน่อยครับ ผมกำลังจะขุดบ่อน้ำ วางท่อปูนซีเมนต์ สูบน้ำมาใช้ดื่มเลยได้ไหมครับ หรือว่าต้องกรองก่อนแล้วค่อยดื่ม ผมทำเครื่องกรองน้ำถัง 200 ลิตรสีฟ้าที่อาจารย์สอน ทุกวันนี้ก็ยังใช้กรองน้ำดื่มอยู่ครับ

อาจารย์โจน คือ ฟุกุโอกะ ที่ยังมีชีวิต

เพลินครับ

สวัสดีครับ

สร้างสิ่งที่ต้องการ. เวลาเหลือน้อยลงทุกที

🙏🙏🙏🙏🙏🙏

กลับมาแล้วจ้า มาทำนาเหนื่อยกว่าเดิม

🙏🙏🙏👍👍👍

ผมชอบลุงมากครับพูดให้คิดอะไรได้หลายๆอย่าง แต่ผมอยากให้ลุงโกนผมออกหมดเลยจะดูดีกว่าไหมครับเเล้วปล่อยเคราๆหน่อยๆจะดูหล่อเท่มากครับ

จิงค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

ในสังคมนี้มีสิ่งยั่วยุมาก

จริงค่ะ

Yes sir 100% agree ! Thank you 🙏

🙏🙂👍

เรียนฟีป่าว รูด

ขอบคุณครับ

ขอถามใช้ชีวิตพอเพียงแบบ ลุงโจน เมื่อไหรจะมี ปอเซ่ แลมโบ อย่าหลอกตัวเอง เงิน = ความสุข

หนูกลับมาอยู่บ้านแล้วมีความสุขมากมาทำธุรกิจส่วนตัวรับผลิตเสื้อผ้าค่ะ

ขอบคุณครับ

โรงเรียนทุกวันนี้คือสถานที่ผลิตทาสในระบบทุนนิยม

บ้านนอกเราไม่ได้อดอยากขอให้มีใจพูดรจิงทำจริงครับ

สิ้นเดือนนี้ลาออกจากงานจะกลับอยู่บ้านแล้วคะไปเริ่มต้นชีวิตที่เราต้องการทำเกษตรเล็กๆน้อยๆเพื่อโลกเพื่อชีวิตของเราเบื่อแล้วเมืองกรุงที่วุ่นวาย

ขอบคุณที่สร้างแรงบันดาลใจและความรู้เพิ่มเติมนะคะ

เคยทำงานก่อสร้างค่ะทำแต่เช้าแต่พอมาอยู่บ้านรองทำเหมือนเราทำงานก่อสร้างคงรวยแน่ๆค่ะ

กำลังมองหาที่สักไร่สองไร่ทำสวนผักเล็กๆคงสบายใจ

ผมเสียเวลากับการเรียนมากๆเลยอยากให้ระบบการศึกษาสอนอะไรที่จำเป็นหน่อย

หลักสูตรการเรียนการสอนในรรเป็นวิชายัดเยียดจนเด็กไม่รุตัวเลยว่าตัวเองชอบอะใร

การกลับบ้านคือการสร้างอาณาจักรและวิถีชีวิตตัวเองที่มันออกแบบได้

ติดตามและฟังมาหลายคลิปชอบมากและทำให้ได้เข้าใจชีวิตมากขึ้น

กลับบ้านข้อแรกต้องโดนดูถูกนินทาครับ

เห็นด้วยค่ะอยากไห้คนรุ่นไหม่คิดอย่างคุณ

จริงค่ะอาจารย์การสร้างอาหารเองที่ปลอดภัย