คนเราจะทำงานหนักได้นานแค่ไหน? 

ผมว่าคนจะเห็นความจริงว่าทำงานหนัก​ รวย​ แล้วสุดท้ายสุขภาพแย่​ สุขภาพจิตรก็แย่​ คนเลยคิดว่าเราจะทำวานหนักไปเพื่ออะไร​ สุดท้ายเจ็บ​ ป่วย​ ตายก็เอาไปไม่ได้

ผมลาออกจากงานประจำมา1ปีแล้วครับ เพราะทำงานหนัก11ปี ร่างกายแย่ลงทุกวัน จิตรใจไม่แข็งแรง มันเหนื่อยที่จะทำเพื่อบริษัทให้มีรายได้ปีละหลาย10ล้าน แต่ผลตอบแทนผมปีละ2แสนกว่าบาท นอนไม่เป็นเวลา นาฬิกาชีวิตพัง ตอนนี้ร่างกาย จิตรใจผมดีขึ้นมาก ไม่คุ้มเลยที่เสียเวลาไป11ปี แต่มันแก้ไขไม่ได้ ผมอายุ34ปีขอเริ่มต้นมีความสุขที่บ้านเกิดไม่หวนคืนบริษัทตลอดชีวิต

ชีวิตทุกวันนี้มันถูกออกแบบมาให้ต้องทำงานเยอะ เช่น ต้องซื้อบ้าน ซื้อรถ มีลูก ส่งลูกเรียนดีๆ มีของใช้แบรนด์เนมดีๆ มีเงินในบัญชีเยอะๆ ค่านิยมคนส่วนใหญ่มันเป็นแบบนั้น นั่นเลยทำให้เราต้องทำงานหนักขึ้น เหนื่อยไม่รู้จักจบสิ้น เพราะโลภเกินไป อยากได้เยอะเกินไป

ผมเป็นอยู่ครับ ตื่นสายๆ เช้ามาลงแปลง ก่อสร้างบ้านไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็มาดูยูทูปเล่นโทรศัพท์ หายเหนื่อยก็ไปถางหญ้า ไม่ก็ผสมปูน ทำครัว วางแผงโซล่าเซลล์ มีอาหารกินมีที่นอนผมก็พอใจแล้วครับ ดีที่ภาวนาเป็น ก็เลยมีความสุขที่เกิดจากตัวเอง โดยไม่ต้องพึ่งใครหรือสิ่งไหน มีความสุขกว่าตอนทำงานเยอะครับ ^_^

ถ้ามีภาระเยอะหรือโลภเยอะ ก็ต้องทำงานเยอะ ถ้าภาระน้อยหรือโลภน้อย ก็ทำงานน้อย ทางที่จะลดการทำงานลงได้ คือลดภาระในชีวิตลงและลดความโลภอยากได้นั่นได้นี่ลง

แม้ผมลาออกมา เผาถ่าน ทำสวนปลูกป่า ก็ตั้งเป้าว่าเราจะทำงานแค่3 ชั่วโมงต่อวันภายในอีก5ปี ต้นไม้ป่าโต ตอนนี้ทำเผาถ่าน แม้จะเป็นอาชีพอิสระ รายได้ดี แต่ก็เหนื่อยมาก ไม่ต่างจากกรรมกร แต่ก็สบายใจไม่มีใครมาสั่ง

ผมเคยตั้งคำถามแบบเดียวกัน ในโลกออนไลน์ บอกเหตุผลว่าทำไมต้องรวย เมื่อคุณเดินเข้าไปในซุปเปอร์มาเกตแล้วไม่มีอาหารให้ซื้อจะทำยังไง เมื่อเงินกลายเป็นกระดาษ จะทำยังไง เงินคือความมั่นคง หรืออาหารคือความมั่นคง และแน่นอน โดนทัวร์ลง ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า มีเงินมันทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น และยังพยายามหาเงินกันต่อไป

ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆนะคะ ตอนนี้อายุ26ปี ยังทำงานโรงงาน ช่วงเย็นหลังเลิกงาน ก็ปลูกผักกินเอง เริ่มปลูกแบบจริงจังได้5เดือนแล้ว ไม่ใช้สารเคมี ปลูกทุกอย่างที่ชอบกิน ประหยัดค่ากับข้าวได้เยอะเลยค่ะ เหนื่อยหน่อยแต่สนุกดีนะคะ มีความสุขทุกครั้งที่ได้มองผักที่ตัวเองปลูก ☺️ เงินรายวันถึงจะน้อยแต่ก็ยังเหลือเก็บบ้าง สักวันคงได้กลับไปใช้ชีวิตที่บ้าน มีความสุขแบบง่ายๆ ✌️

คนไทยเป็นโรคซึมเศร้ากันมากขึ้นก็น่าจะมีสาเหตุมาจาก การมีเวลาให้กันน้อยลงเพราะต้องทำงานหนัก เครียดกับงานและสังคมรอบข้าง แต่ยังดีที่อากาศไม่หนาวเย็นฟ้ามืดครึ้มเกือบทั้งวันอย่างในหลายๆประเทศทางตะวันอย่างยุโรป

ชีวิตคนเมืองกรุงเหมือนจะสบายแต่จริงๆไม่ใช่ มันเหนื่อยตั้งแต่เดินทางแล้ว รถติดเป็นชั่วโมงเพื่อจะไปทำงาน เวลาพักกลางวันก็เบียดเสียดกันไปกันข้าว ตกเย็นเลิกงานกลับบ้านก็รถติดอีก ในขณะที่เกษตรกรที่ว่าอยากลำบากนั้นกลายเป็นว่าเดี๋ยวนี้มีอุปกรณ์ทุ่นแรงมากมายแถมราคาก็ไม่แพง กลายเป็นงานออฟิศนี่แหละที่มีแต่หนักขึ้น เคลียดขึ้น

ผมมองว่า ปัจจุบัน คนถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กว่า ให้เรียนสูงๆจะได้ทำงานดีๆทำงานในห้องแอร์ แต่ไม่ได้ปลูกฝังให้เห็นในความเป็นจริง ที่จริงแล้วคำว่าทำมาหากินก็ยังมองไม่ออกเลย กลับกลายเป็นทำมาหาเงิน แล้วเอาเงินมาซื้อกินสะมากกว่า...มันก็จะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆมัวแต่อวดกันว่าฉันมีอย่างนี้ฉันมีอย่างนั้น คนที่คิดได้แล้วกลับมาหากินแบบพออยู่พอกินกลับถูกมองว่าบ้า คิดได้ไง อะไรประมานนี้

ทุกวันนี้ไม่อยากไปทำงานเลยค่ะ ตื่นแต่เช้าทุกวัน ขับรถไปทำงาน แต่ส่วนใหญ่ยังเห็นคนอื่นในระแวกนอนอยู่เหมือนทีแต่เราคนเดียวที่ต้องออกไปทำงานแต่เช้า เดินเร็วๆไปสแกนก่อน7.50 เกินเวลาโดนปรับมาสาย5฿ยังไม่ทันทำงานเลยยย จนมีความรู้สึกไม่อยากทำงานเลย ทุกวันนี้สายก็ช่างมัน ทำงานได้ไม่ถึงครึ่งวันปวดหัวมากตรงขมับ ใช้สายตาดูคอมมาก หรือเราทำงานในวัยที่น้อยเกินไปยังไม่40ทำไมเราเวลาทำงานเราต้องกินยาแก้ปวด เราจะทำงานแบบนี้ได้อีกถึงเมื่อไหร่ อยาก เหนื่อยหน่าย อยากกออกมาสร้างบ้านอยู่โดยที่ไม่ต้องรีบเร่งมาทำงานที่กดดัน แต่กังวลเพราะทุกอย่างใช้เงิน ไหนจะลูกมีคนบอกว่าถ้าออกมาไม่มีงานแล้วลูกจะมีอนาตคที่ดีได้ยังไง อื่อเอาอนาคตแม่มันก่อนไหมที่ยังมองไม่เห็นทาง

ผมสร้างวงจรอาหารให้กลับสู่เมื่อวันวาน เช่น ผมสร้างพื้นที่ให้กับหนูนามาอยู่ โดยปลูกหญ้าคา ทำจอมปลวกให้หนูขุดรูอยู่ ปลูกมัน ปลูกข้าว ให้เป็นอาหาร ซึ่งจำได้สมัยเด็กๆๆ เคยเอากงไปดักมาทำอาหารประจำ พยายามไม่ใช้เงิน เน้นสร้างวงจรอาหารจากธรรมชาติ

สถานการณ์หลายๆอย่างมันจะบีบบังคับให้เราต้องทำงานหนักโดยอัตโนมัติเองครับ ค่างวดรถยนต์,รถมอเตอร์ไซค์, รถไถ, ค่าผ่อนบ้าน, ค่าเทอมลูก, หรือหนี้สินต่างๆ ค่าใช้จ่ายมากก็ต้องหาให้ได้มากๆ อะไรประมาณนี้ครับ เป็นกำลังใจให้คนสู้ชีวิตทุกคนนะครับ✌️

เจอกับตนเองเลยค่ะ ลูกเอ่ยปากขอโทษว่าเขาขอไม่ทำงาน เราเองก็เข้าใจ แต่อดห่วงอนาคตของเขาไม่ได้ เลยตัดสินใจหาที่ดินผืนเล็กๆ พาเขาหัดกิจกรรมดูแลต้นไม้ พยายามให้อยู่กับธรรมชาติ​ ก็คงต้องใช้เวลาพอสมควร​ค่ะ

เราคงถูกเลี้ยงโดยกลุ่มทุน กลุ่มทุนเค้าอยากให้เราเป็นแค่เครื่องมือของเขา อยากให้แค่จบตามตำรา ปั๊มออกมาเป็นลูกจ้างทำบริษัทใหญ่ๆส่งงานเข้ากลุ่มทุนอีกที ไม่ต้องมีสิทธิมีเสียงอะไรมาก ยิ่งชัดเจนตอนนี้มีกฎอะไรคนไทยยอมหมด เพราะแสดงออกไม่เป็น ยกตัวอย่างง่ายๆวัคซีนทั้งๆที่มีพิษก็ยังเดินหน้าไปฉีด อยู่ในเงามืดมาตลอด เลยต้องเป็นทาสกลุ่มทุนตลอดไป ทำอะไรเองไม่เป็น ติดกับดักกับภาพในหัวต้องมีบ้านคอนโดมีรถหรูๆขับ ยิ่งประเทศเรา ทำไมขนส่งไม่ดี เพราะถ้าดี คนก็ไม่บี้ซื้อรถ มันเป็นแผนของคนชั้นสูงที่เขากัดกินเราอยู่ ท้ายที่สุดเขาจะคลีนคนออกให้เครื่องจักรแทน หุ่นยนตร์Ai เพราะเลี้ยงคนเยอะก็เกะกะ แถมก่อให้เกิดขยะมลพิษและยิ่งนานวันใจคนยิ่งเสื่อมลง ค่อนข้างDarkนะแต่ก็จริง..

ที่ผมต้องทำงานเพราะต้องหาเงินไว้ กลัวลูกป่วย แล้วพาไปรักษาที่ รพ.รัฐเขาก็รักษาให้ไม่ดี(ล่าสุดก็มีข่าวว่าเด็กเสียชีวิตจากการทำงานของ รพ.รัฐที่ภาระเยอะเกินจำนวนบุคลากร) ใจจริงก็อยากลาออกเหมือนกันครับ

ขอบคุณอาจารย์​โจนที่ใ้ห้ความรู้และเตือนสติ​คนไทยอย่าไปหลง, ทุนนิยมของต่างชาติ​

เคย ตกหลุมพรางมาแล้ว กู้ สร้างบ้าน พร้อม กู้ ซื้อรถใหม่ พร้อมๆกัน เหนื่อยเกือบตาย โชคดีรอดมาได้ ก่อนอายุ ห้าสิบ

ตั้งแต่มีโควิคมาสองปีดิฉันก็ไม่มีกำลังใจจะไปทำงานนวดลูกค้าก็น้อยแถมยังกลัวติดโควิคจากลูกค้า.สามีก็ตกงานเพราะโควิคแต่ที่พวกเราอยู่ได้เพราะมีเงินจากมีบ้านให้เช่าแต่เงินที่ได้มาก็ใช้เดือนชนเดือนค่ะ.สามีก็ไม่มีอารมณ์หางานทำใหม่ค่ะเขาก็อายุมากแล้ว58ปีหางานยากค่ะ.แต่ช่วงนี้พวกเราก็ประหยัดเยอะกว่าเก่าไม่ใช้เงินฟุ้มเฟือยเหมื่อนแต่ก่อนใช้เงินเฉพราะสิ่งที่จำเป็นอันไหนไม่จำเป็นก็ตัดออกค่ะ.สบายใจดีค่ะ

ทุกวันนี้หนูพบคำตอบแล้วคะอาจารย์ ลดการทำงานหนัก อยู่กับตัวเอง จนหาปัจจุบันขณะเจอ และพบเป้าหมายการมีชีวิตอยู่ มีความสุข เบิกบานในการใช้ชีวิตทุกวันคะ

การศึกษาขั้นพื้นฐาน ไม่สอนให้สร้างสิ่งที่เป็นพื้นฐานชีวิต ผมละเศร้าใจ กรียุคใกล้เข้ามาทุกวัน

วิเคราะห์ความเป็นไปเป็นมาต่างๆ ได้ดี และถูกต้อง ดีกว่านักวิชาการหลายๆคนที่จบสูงๆเสียอีก สุดยอดครับ อ.โจน

พี่โจนพูดเรื่องนี้ได้ถูกเวลา ให้ได้คิด เพราะตอนนี้กำลังเกิดขึ้นกับตัวเอง แบบไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะตกไปอยู่ในภาวะซึมเศร้า ทรมานและกดดัน จะทิ้งทุกอย่างในชีวิต แต่สิ่งที่ดึงตัวเองกลับมาได้คือเมื่อถึงจุดที่ไม่เอาอะไรแล้ว ให้ฝืนกาย ไปหาใครซักคนที่เราระบายได้จริงๆ เพื่อเป็นกระจกสะท้อน ให้เราเห็นตัวเอง ว่าสิ่งที่ทำร้ายเรามากที่สุดคือการที่เราไม่แม้แต่จะศรัทธาตัวเอง เอาแต่หวังจะให้คนอื่นรักและเข้าใจ ลุกขึ้นมาจัดตารางเวลาให้ตัวเอง ทิ้งตารางงานไปก่อน หวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น

รอหัวหน้าโจน สร้างโลกใหม่ ผมไปด้วยครับ

อ ท่านพูดเห็ดภาพชัดเจนมากค่ะ ตอนนี้หาหนทางออกเรื่องชีวิตการเป็นอยู่ของตัวเองแต่ไม่ลงตัวสักที เพราะหนี้สินที่พันคออยู่ค่ะ แถมครอบครัวเห็นต่างเรา เราต้องการเป็นเกษตรพอเพียงแต่ทางครอบครัวเห็นต่าง เหนื่อยใจ เบื่อการเป็นลูกจ้างมากค่ะ

จริงครับ แต่ปัญหาคือการกลับมาอยู่บ้านนอก ก็(อาจจะ)มีมลพิษเหมือนกัน อย่างที่ผมเจอ เหล่าผู้คนรอบข้าง(ไม่ใช่คนในครอบครัวนะ )ที่เป็น toxic ทั้งหลาย(ไม่ขอลงรายละเอียดนะครับ) ทั้งที่ผมมั่นใจว่าผมไม่เคยไปเบียดเบียนใคร ไม่เคยไปทำให้ใครเดือดร้อน แต่ก็มักจะมีเรื่องเข้ามาหาตลอด เหมือนหนีเสือมาปะจรเข้ยังงั้นแหละ (ระบาย 555+)

ได้เงินเยอะ แต่ไม่มีแรงจูงใจไปทำแล้วครับ กำลังหาทางออกเรื่องปัจจัย4สร้างอาหารเอง ติดตามเสมอครับอาจารย์

มาฟัง อ.โจน พูดแล้วได้ความคิด ความสบายใจและการทำชีวิตให้ง่ายๆ 💟💟💟💟💟

จริงมากค่ะ อ.หนูทำงานเยอะ และคิดว่าตัวเองทำถูก ฉันทำเพื่อลูก เพื่อครอบครัว หลายไปครั้ง เหวียง หงุดหงิด สุดท้ายลูกป่วยชีมเศร้า ความผิดพลาด จากการคอดทำงานเเยอะๆ ของหนู กำลัง จะเปลี่ยนค่ะ ไนไจนึกกลัวค่ะ อ.

ส่วนตัวผมก็พยายามช่วยเหลือคนที่หลุดออกมาจากระบบอยู่ครับ เพราะผมรู้ว่าคนที่หลุดออกจากตรงนั้นมันใช้ชีวิตยากแค่ไหน ในทางกายภาพพวกเขาอาจจะมีกินเพราะคนที่บ้านยังพอมีรายได้แต่ว่าในทางจิตใจมันเป็นไปได้ยากที่พวกเขาจะก้าวต่อไปครับ สมัยนี้คนจำนวนมากต้องพึ่งยาระงับประสาทและกลัวที่จะต้องเลิกยาเพื่อยอมให้ตัวเองพัฒนาขึ้นได้ หลายคนที่ผมรู้จักก็ใช้ชีวิตแบบลากสังขารตัวเองไปเรียน ไปทำงาน หรือแม้แต่พยายามปั้นยิ้มเพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไปในสังคมมที่ไม่เข้าใจ สิ่งที่ผมเรียนรู้มาจากการพยายามช่วยเหลือคนอื่นก็คือหากเขาไม่ได้ไว้ใจเรา ต่อให้พูดอะไรไปมีประโยชน์แค่ไหนก็ไม่มีความหมายอะไรครับ ต้องรอให้เขาเปิดใจมาขอความช่วยเหลือจากเราถึงจะสามารถช่วยเหลือได้ ไม่อย่างนั้นก็ต้องเหนื่อยเปล่า คนเราไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาครับ บางทีก็ต้องปล่อยให้จนมุมและหาทางไปต่อไม่เจอแล้วตะเกียกตะกายหาทางออกถึงจะยอมเปลี่ยนตัวเอง สิ่งที่เราทำได้กันก็คงเป็นการเตรียมทางออกให้กับพวกเขานี่แหละครับ

ตอนนี้เตรียมไว้แล้วค่ะ โคกหนองนา ปีหน้าพร้อมลาออก ลุยใช้ชีวิตแบบธรรมชาติศาสต์พระราชา

ผมเปรียบเทียบระหว่างคนบ้านนอกที่อยู่กินแบบวิถีชนบทกับคนที่ต้องออกไปทำงานในเมือง ผมว่าคนที่อยู่กินวิถีชนบทจะมีหลายอย่างที่ดีกว่ามากๆ

ใช่คะ ตอนนี้กำลังรู้สึกแบบนี้เลยคะ

ขอบคุณ อาจารย์ โจน ที่นำความจริงของชีวิต มาเล่า หลายคนยังไม่ได้ตระหนักรู้

อนาคต คนควรทำงานแค่ 6 ชั่วโมงก็แล้ว เพราะเราต้องมีเวลาค้นหาตัวเองและความสุขให้มากที่สุด

เสียดายเมื่อเช้า ฟังเรื่องเซ็กส์ของมุงมองพี่โจนไม่ทัน ผมชอบทุกมุมมองของพี่โจน กำลังเดินทางสู่ความอิสระต่อสังคมอยู่ หัดซ้อมและทำได้หลายๆอย่างแล้ว

ผู้นำ เป็นที่ผู้นำ ผู้นำเปรียบเหมือนส่วนหัว ผู้นำแต่ละประเทศอยากเป็นใหญ่ อยากเอาชนะกัน อยากเก่ง อยากดัง รองมาก็บริษัท ห้างร้าน ครอบครัว ส่วนหัวมันขาดปัญญา เพราะจิตภาพมันอ่อน มันไปเน้นกายภาพเป็นหลัก พระพุทธองค์ตรัสให้สัตว์ทั้งหลายดำเนินทางสายกลาง คือไม่เอาส่วนสุดทั้งสองได้แก่ 1 กามสุขัลลิกานุโยค ประกอบด้วยความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิมสุรุ่ยสุร่าย 2 อัตตกิลมถานุโยค ประกอบความประพฤติไปในทางฝืดเคือง กักขังตัวเอง ไม่คบค้าสมาคมบัณฑิต ไม่แสวงหาความรู้ เพื่อพัฒนาตัวเอง ถ้าพูดอย่างชาวบ้านก็กินแต่น้ำพริกปลาร้าอยู่นั่นแหละ สรุปแล้ว ทางสุดทั้งสองนี้เป็นทางแห่งทุกข์ ทางสายกลางนี้ใช้สำหรับโลกียะ และโลกุตตระ ใช้สำหรับโลกียะแก้ความยากจนได้ ใช้สำหรับโลกุต ตระพ้นทุกข์ได้ การทูตการเจรจาก็นำไปใช้ได้ อยู่สายกลาง ด้านเศรษฐกิจเงินเฟ้อไม่เอา เงินฝืดไม่เอา ปรับให้อยู่ทางสายกลาง การผลิต การบริโภค การศึกษา ทุกอย่างเอาสายกลางมาเป็นแบบ ไม่เน้นแข่งขันเพื่อความเป็นใหญ่ เพื่อเอาชนะ ทำไมหรือเพราะมีความรู้ทางสายกลางไงละ คนที่ว่าอยากใหญ่นั้นตายไปแล้ว คนที่ชนะนั้นตายไปแล้ว มีใครเป็นมหาอำนาจที่มีความสุข ถ้ามีความสุขจะฆ่ากันไปทำไม จะทำร้ายกันไปทำไม แก่งแย่งกัน ของที่แย่งกัน มันรวยหรือจน ถ้ารวยจะแย่งไปทำไม มีกินไม่หมดบูดเน่า แต่เอามากองไว้คนเดียว นี่ฉลาดหรือโง่ อำนาจเหมือนกันเอาไว้คนเดียวดีหรือ

มนุษย์ร่วมกันเปลี่ยนแปลง พัฒนา และสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ขึ้นเรื่อยๆ และสุดท้ายสิ่งต่างๆ เหล่านั้น ก็กลับมาเป็นตัวเร่ง และตัวกดดันพวกเรา ครับอาจารย์

ออกจากงานมาเกือบสองปีแล้วค่ะ จุดตัดสินใจคือทำงานจนกลายเป็นโรคซึมเศร้า เริ่มถามตัวเองว่าทำไปเพื่ออะไร (วะ) ถ้ามีชีวิตแบบนี้อย่ามีจะดีกว่า ถึงจุดนั้นเลยคิดว่าต้องเลิกทำงานละ ไม่งั้นต้องตายไปแบบทุกข์ ๆ อย่างนี้แน่นอน ตอนนี้ออกมาอยู่บ้าน รับทำงานแปล ขายของกินในหมู่บ้าน เทรดหุ้น ชีวิตเป็นชีวิตมากขึ้นเยอะ มีความสุขขึ้นมาก ๆ

ชีวิตที่มีแต่งานหนักและความเครียด, ต่อให้รวย แต่ไม่มีเวลาใช้เงิน, จะต้องทนแบบนี้ไปถึงเมื่อไร? ผมเลือกวิถีชีวิตที่ทรัพย์สินน้อย แต่มีพอกินพอใช้, ความสุขเหลือเฟือ, เวลาว่างเหลือเฟือ, ห้อมล้อมด้วยมิตรแท้ดีกว่าครับ

ขอบคุณครับ

ตอนนี้ไม่ใช่แล้วครับ น้าโจน เทคโนโลยีเวลานี้ พัฒนาและมุ่งหน้าไปสู่ โรงงานที่ผลิตสินค้า โดยไร้มนุษย์ ซึ่งเวลานี้ บริษัทใหญ่ๆมุ่งหน้ามาทางนี้หมด และรอยต่อตรงนี้เอง จะดันแรงงานมนุษย์ เข้าสู่ระบบ ขนส่งสินค้า หรือโรจิสติก เดลิเวรี่ แต่ในท้ายที่สุด ระบบโลจิสติก หรือเดลิเวรี่ จะทำงานโดยยานยนต์ไร้คนขับในที่สุด มนุษย์ส่วนใหญ่ ที่ปรับตัวในการหาเงิน ไม่ทัน ก็จะมีปัญหาและสูญพันธ์ในที่สุด เวลานี้ การหาเงิน ไม่ใช่การทำงานอีกต่อไป ใครที่คิดว่า การหาเงิน คือต้องทำงาน จึงเป็นมนุษย์ที่ตกยุคและตามโลกใหม่ไม่ทัน เวลานี้ การหาเงิน ก็คือการหาเงิน เงินมันอยู่ที่ไหน ก็ไปหาที่นั้น เวลานี้ เงินอยู่ในระบบออนไลน์ ใครที่ยังหาเงินในระบบออฟไลน์ ก็กลายเป็นคนเสียเปรียบทันที ส่วนการสร้างทรัพยากร ให้มีกินมีใช้ในที่ของตัวเอง ก็มีความจำเป็นเช่นกัน และมันเป็นคนละส่วนกับการหาเงิน ต้องแยกออกจากกันให้ออก

มันอยู่ที่ว่า เราดูแลสุขภาพตัวเองอย่างไร ถ้าดูแลดี อายุ 85 ปี ยังทำอาหารขายได้เลย ทำจนกว่าจะทำไม่ไหว ค่อยหยุดยาว

สวัสดีค่ะ.มารับฟังเป็นความรู้ด้วยค่ะ

ผมฟังอ.โจนแทบทุกคลิปในแชแนลนี้ และนี่ก็คืออีกคลิปหนึ่งที่สั้นๆแต่ทรงประสิทธิภาพมาก

ใช่ครับ...อาจารย์พูดถูกมากไปครับ.

ขอบคุณ​ครับ​ที่​ให้​ความ​รู้​มาก​มาย​ครับ​👍💯😊🙏🙏🙏

ผมกำลังเป็นอยู่เลยครับ ไม่ค่อยภูมิใจกับสิ่งที่ทำ เราพยายามตั้งใจทำงานเพื่อให้ได้ตัวเลข เพราะเราไม่อยากเป็นตัวถ่วงของทีม

สงสารเด็กๆทุกวันนี้มาก ที่ต้องเกิดมาถูกสอนให้อยู่ในระบบไร้ชีวิตชีวาแบบนี้..... มันน่าเศร้ามากเ

ตอนนี้หนูกำลังเป็นเลยค่ะ เบื่องาน เบื่อคนที่กรุงเทพฯ ไร้แรงบันดาลใจ กลับมาอยู่บ้าน ขายของวันละ 200-300 แต่กลับรู้สึกมีความสุขมากกว่า

สวัสดีค่ะคุณโจ อยากจะปรึกษาคุณโจ ในเรื่องการใช้ชีวิต ดิฉันมีแผนการจะกลับไปอยู่เมืองไทย เพราะอยู่สวีเดนมา20 กว่าปีแล้ว ตอนนี้ดิฉัน51 ปีและอยู่เป็นโสดมานานแล้ว จะเป็นการ เห็นแก่ตัวหรือเปล่าที่เราจะทิ้งลูกไว้ให้เค้าใช้ ชีวิตอยู่กับครอบครัวเค้า เพราะลูกๆเค้าโต ที่ เค้ามาตั้งแต่เด็ก อ่านภาษาไทยไม่ใด้ เขียนไม่ใด้ ฟังคุณโจ มาก็หลาย คริบใด้ ความรู้มาก และเก็บเอามาคิด อยากจะใช้ชีวิตเป็นขอตัวเอง ไม่อยากผูกติดกับว่าเป็นแม่ จะขอขอบคุณมากค่ะถ้าคุณโจ ช่วยมีคำแนะ นำ อะไรดีๆ

การผลักดันให้ลูกไปโรงเรียนเป็นการสร้างความเครียดทำให้ชีวิตวัยเด็กหมดสนุก โตขึ้นก็มีความเครียดติดตามมาและไม่อยากทำงานโดยเฉพาะงานหนัก

ผมเห็นด้วยคับตอนนี้ผมก็รู้สึกแบบนี้อยู่คับ.เบื่อกับการทำงานมากเบื่อคน....ผมทำอาชีพขับรถรับจ้าง.มีความอิสระทำก็ได้เงินไม่ทำก็ไม่ได้เงินแต่รู้สึกเบื่อทุกอย่างเลยคับไม่อยากทำๆไปก็ไม่รวย..อายุ43แล้วก็ยังเหมือนเดิม....

Thankyou for the talk, life is a learning experience and what you say is true. 🙏🏻 Lets take time to see what life really is. Love and family.

🥲 เป็น ความ รู้สึก ตอนนี้ เลย ค่ะ รู้สึก ดี ขึ้น ตอน ได้ ฟัง ค่ะ 🙏

เราก็เป็​นมานานละ เบื่อการออกไปสู้ตาย​ขายของ​มันกลัวที่จะทำแล้วมีคนวิจารณ์​ว่าดีแต่ไม่​ซื้อ ขายยากเลยอายที่จะทำมีความรู้สึก​แบบที่ครูบอกเลยยย​แต่หนี้และค่าใช้จ่ายจ่อหน้าตลอดนะ รู้​สึก​ไร้ค่าเศร้าในใจมาก

ผมเห็นคนหนึ่ง เค้าทำงานหนักมา 8 ปีแล้ว เค้าบอกเหนื่อยมาก สร้างผลงานไว้เยอะ แต่สุดท้ายไม่ได้ช่วยสังคม เหมือนสิ่งที่คุณทำเลย

เทศได้ดีมากค่ะคุณลุง

ขอบคุณค่ะ อาจารย์ความรู้ดีมากค่ะ

ระบบทุนนิยมถึงจุดสูงสุดแล้วต่อจากนี้จะดิ่งลงเรื่อย เพราะไม่มีทุนต่อให้ขยันยังไงก็สู้นายทุนใหญ่ไม่ได้

คนส่วนใหญ่ไม่เข้าใจชีวิตส่วนใหญ่ทำงานมาเพื่อความสะดวกสบาย(เครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆ),วัตถุนิยมส่วนตัวผมผมรู้สึกเบื่อกับระบบงานในปัจจุบัยมากๆๆๆไม่ว่าจะเป็นลูกจ้างรึนายจ้างตื่นมาต้องรีบเร่งทุกอย่าง(ชีวิตไม่มีความอิสระเลย)ไม่ได้แปลว่าจะไม่ทำงานนะครับผมอยากทำยูทูป(เกม)เพราะผมร่างกายพิการแต่ผมเห็นหลายคนหาเงินได้แบบไม่มีเพดานด้วยเกมรึยูทูปเบอร์(ทำเวลาไหนก็ได้รายได้ไม่มีขีดจำกัด)

คนรุ่น พศ 2500 มีลูก 10คน สามารถเลี้ยงลูกได้เพราะ หาอาหารตามท้องไร่นา บึงหนอง โคกป่า คนรุ่น 2565 ไม่สามารถมีลูกได้เเม้เเต่คนเดียวเพราะ การมีลูกคือการใช้เงินมหาศาล การมีลูกในยุคนี้ คือ การมีลูกของคนมีเงินพร้อม เพราะ โคกนา บึงหนองป่า ไม่มีให้หากินอีกแล้ว ตามชนบท มีเเต่นายทุนเข้ามาล้อมรั้ว ปลูกมันสัมปะหลัง ปลูกอ้อย คนรุ่นนี้ จึงจำเป็นต้องหาเดินสมัครงาน ต้องมีงานให้ได้ ถึงจะมีเงินกิน แม้จะอยากตื่นไปทำงาน หรือไม่ก้อตาม

ผมอยู่ในเมืองมา20ปีละ.เบื่อหน่ายแต่ก็จำจนทนทำ😀😀😂

ขอบคุณครับอาจารย์

ขอบคุณค่ะที่แนะนำในสิ่งดีๆให้ เห็นด้วยกับแวคิดของคุณโจลจันได ถ้ามีโอกาศจะขอไปเยี้ยมค่ะ

Can't work hard forever. I need to retire now too. No I don't want to compete any more. Don't want stresses 😫, need to rest and restore my health, totally agreed with you. No more competition. I need 8 hrs of sleep everyday, spending time watching your posts.

ตอนนี้มนุษยชาติถูกสร้างให้เป็นเครื่องมือแปรรูปทรัพยากรธรรมชาติของโลก ที่มากเกินความจำเป็นในการใช้ชีวิต และสวิตซ์ปิดเดียวที่มีที่จะหยุดพฤติกรรมนี้ได้คือปัญหาสุขภาพ คือทำจนเครื่องพังแล้วค่อยหยุดว่างันคับ

ความสุข พ้นจากวัยเด็กแล้วไม่มีความสุขจริงๆเลย.

เราทำด้วยความรัก มีความสุข ทำสม่ำเสมอ กายและใจ ก็แข็งแรง ผมทำเกษตรผสมผสานครับ.

ผมอยากอยู่แบบคนสมัยก่อน ใช้เกลือแลกข้าว ใช้ข้าวแลกเกลือ ช่วยเหลือกันแลบนี้สนุกแะมีความสุขมีเวลามากกว่าครับ

ประเด็น ที่ถาม ว่าคนเราจะ โดยเฉลี่ยแล้ว 60 ปี ร่างกาย คนเราก็ เริ่มไม่ไหว แม้ จะขุด ดิน เป็นเกษตรกรอาชีพก็ตาม คิดว่า คนรุ่นใหม่ โชคดี มีสมาร์ทโฟนที่ใช้สืบข้อมูล ย้อมดูเรื่องราวได้ อยากเพิ่ม ทักษะ แนวไหน ยังไง เมื่อสถิติ คนยุคนี้ อายุเฉลี่ย 70 ปี เรา วางแผ่น 20 ปี แรก คือ การทลองผิด ลองถูก 21-25 เริ่ม เรียนรู้ ด้วยตัวเอง มีสังคม มีคู่ชีวิต ควรเริ่ม วางแผน ร่วมกัน คุยกัน ภาพชัดขึ้น จะได้ เดินร่วมกัน เป็นพลังเล็กไ 26-30 มี สร้างครอบครัว คิดปัจจัย 4 ต้นทุน ชุมชน มีอะไร ที่สร้าง นวัตกรรม มากกว่า ซื้อ ช็อป คนอื่นไปวันๆผลิตรถไฟฟ้าผลิตเอง ในหมู่บ้าน ในชุมชน 31-40 ปี สร้างงาน สร้างคนแทนเรา ให้ โคลนนิ่งแบบเราตายเราหรือดีกว่าเรา ให้ได้ พลังบวกเพิ่ม มีความถนัด หลายๆด้าน - ประดิษฐ์ รถ ใช้งานเกษตร คิดสร้างเอง ใช้เอง อุปกรณ์ เครื่องมือ เครื่องไม้ ใช้เอง สะดวก ตาม พื้นที่ สภาพดิน หรือ การเก็บกักน้ำ ตามทฤษฎี พระราชดำริ หรือ วิธีใด ที่ เราสะดวก ต้อง ลดทอนแรง เพราะ กำลังเรา เสื่อมถอย ตามอายุ จำต้อง ประดิษฐ์คิดหา เครื่องไม้ เครื่องมือ ถ้าดี เราก็ จดลิขสิทธิ์ ขาย เอา เงิน มาต่อยอดสร้างงาน ชุมชน ต่อไป

คนเราจะทำงานหนักไปทำไม?ขอถามคำนี้ด้วยนะคะ.... ~คนยุคโลกาภิวัตน์ส่วนมาก เงินคือที่สวมารถบันดาลความสุขได้ทุกอย่าง รวยบ้าน รถหรู สวยหล่อลากดินเทียวเตร่เฮฮาเหล้ายาปลาปลิ้ง เขาไม่ได้ไปแค่ดาวจันทร์ดาวอังคารนะเขาจะไปท่องจักรวาลกันแล้ว ~คนยุคโบราณภิวัตน์อย่างเราๆเนี่ยเอาเกษตรอินทรีย์เอาเศรษฐกิจพอเพียงไปพูดกับเขาเขาฟังอย่างงงๆเฉยๆหรือเขาจะกำลังสมเพชคนยุคโบราณภิวัตน์อยู่ก็ไม่รู้นะ #เราพูดคนละภาษาแล้วอย่าเสียใจนะคะ มันเป็นเช่นนี้เอง

พ่อแม่ โลกทุนนิยม ทั่วโลก โดยเฉพาะ พ่อแม่ไทย เลี้ยงลูกไร้คุณภาพ แบบผิดๆ เยอะมาก เลย โตขึ้น มา เป็น ปัญหา ครอบครัว สังคม ขั้น รุนแรง ทั่วโลก ต่างจาก โจน จันได , เมียโจน ที่ เลี้ยงลูกมีคุณภาพ ตั้งแต่ 1-9 ขวบ เป็น จุดแข็ง เลย พื้นฐานแข็งแรงมาก ทำให้ลูกโตขึ้นมา เป็นคนเต็ม 💯 ซึ่งแนวทาง การเลี้ยงลูก แบบ โจน จันได จะ คล้ายๆ หมอประเสริฐ ผู้บรรยาย และ เขียนหนังสือ การเลี้ยงลูกให้มีคุณภาพตั้งแต่ 1-9 ขวบ ขึ้นไป ที่มีความสุข สมองดีขึ้น ฉลาดขึ้น ค้นหาตัวเองเจอเร็วขึ้น มองเห็นอนาคตตัวเอง ได้ชัดเจน ไกลมากขึ้น การเลี้ยงลูกดีมีคุณภาพสูง จะ ส่งผลดี มหาศาล ใน ระยะยาว กับ ตัว พ่อแม่ สังคม ประเทศ โลก เอง

สังคมทางโลกส่วนใหญ่ชอบสอน สอนทุกเรื่องทุกอย่างยกเว้น เรื่องแก้ตาย ผมว่าหัดเข้าวัดฟังเทศน์ฟังธรรมกันบ้างก็ดี แล้วก็นำมาปฏิบัติซะ ลืมบอกไปคลิปนี้มีบัณฑิตเข้ามาฟังเยอะมาก ก็ขอให้พ้นทุกข์มีแต่ความสุขสวัสดีโดยทั่วกัน

ขอบคุณค่ะที่เปิดทางสว่าง

เรื่องจริงคับอาจารย์

ทางด้านร่างกายอาจจะแข่งกับเครื่องจักรไม่ได้แต่บ้านสมองเราแข็งได้แน่นอนแต่ทำงานหนักยืนยันว่าไม่ทำให้รวยแต่ใช้สมองหนักใช้ความไตร่ตรองและเลือกในช่องทางของตัวเองที่ตัวเองชอบช่วยได้แน่นอนค่ะและที่สำคัญคือต้องดูแลสุขภาพให้มากที่สุดกว่าการค้นควายหาเงินค่ะเพราะในที่สุดเราขึ้นอายุ 60 ขึ้นไปแล้วเงินจะมีค่าสำหรับเราน้อยลงเพราะเรากินน้อยใช้น้อยและอยู่อย่างสมถะตอนนี้อยู่ที่เยอรมันนีตัวกลับบ้านแล้วค่ะเตรียมตัวมาฟื้นฟูที่ดินที่ซื้อไว้และปลูกบ้านดินขุดสระอยู่อย่างพอเพียงเพราะเงินที่สะสมมาจากเยอรมันนี้ก็มีบ้างเล็กน้อยและอยากจะอยู่แบบมีความสุขใช้ชีวิตแบบง่ายง่ายเหมือนอาจารย์ค่ะ นอกมีแต่การแข่งขันทำงานทำงานใช้เงินทำงานใช้เงินได้เงินมาใช้หมดหมดแล้วก็ไปทำงานใหม่ชีวิตจะหมุนเวียนวนรุปอยู่อย่างนี้รู้สึกเหนื่อยมากติดตามอาจารย์มานานแล้วค่ะมีไอเดียและทำให้ชีวิตดีขึ้นใช้ชีวิตแบบง่ายง่ายขึ้นมีความทุกข์น้อยลงเรื่อยเรื่อยจนเดี๋ยวนี้แทบจะหาความทุกข์แต่ละวันไม่เจอค่ะเพราะทำจิตใจสบายแล้วค่ะถามว่ารวยไหมถ้าเปรียบกับคนรวยเราไม่มีวันรวยค่ะแต่ถ้าถามว่าจิตใจเรามีความสุขมากเพียงไหนตอบได้เลยสุขทั้งใจใช้ชีวิตง่ายง่ายอย่างมากมายเลยค่ะสุขจริงๆสุขที่ใจค่ะ

รวยก่ตาย จนก่ตาย อยุ่เรียบง่ายก่ตาย มีอะไรที่ทำแล้วหลุดพ้นจากความทุกข์มั่งนะคุณโจน ร่างกายเรานี่ก่เปนแค่หุ่นรวมธาตุ จิตก่ปรุงแต่งสุขทุกข์ให้เราเสพแล้วก่จางคลายไป สภาวะเราจริงๆที่อาศัยในร่างกายนี้คืออะไร คุณโจน

วัยหนุ่มสาวก็ยังมีแรง มีไฟ แต่พอเริ่มเข้าเข้าวัย40ถึง50ปี ร่างกายแย่ลง ใจเริ่มล้า เริ่มเจ็บปว่ย หากเปลี่ยนงานมาทำเกษตร ก็ต้อง อายุไม่มาก ถึงจะมีแรง และต้องใช้ทุน แต่ต้องค่อยๆเปลี่ยน จนเกตษตรให้ผล ค่อยออกจากงานประจำ ยอมเหนื่อยเพิ่มตอนหนุ่มสาวนี่แหละ สบายตอนแก่ อยู่กับสวนผสมผสาน เราทำได้ผลแล้วค่ะ

ผมก็ รอเวลาจะลาออก จากงาน เหนื่อยมานานแล้ว ทำงานมา 34 ปี ยิ่งเหนื่อยขึ้นมาก ก่วาเดิ่มอีก

ใช่..ถูกต้องครับลุงโจน😇

ผมเป็นอยู่ หนื่อย เหลือเกิน ทำงานจนเเทบจะสูญเสีย หลาย ๆ อย่างที่สำคัญในชีวิตแล้ว

ต้องเรียนรู้ และต้อง ทำงานครับ เพราะ เราไม่มีที่ ทาง ไร่นา หลายคน ขายให้นายทุนหมดแล้ว ถ้าไม่ทำตาย (ตรงนี้ ที่ นายทุนต้องการ ในระยะยาว เขาต้องการให้ประชาชน อยู่เฉยๆ เขาจะเอามาแจก เอาที่นาไปให้เขา เอา ที่ดินไปให้เขา ต่อไป เขาก็ ชั้นิ้วใช้ได้ ตามต้องการ เพราะ ตกเป็นทาสเขาแล้ว...

ตอนนี้ลูกเราก็เป็นคนไม่ทำอะไร นอนดูโทรศัพท์ อย่างเดียวไม่มีพลังอยากทำอะไรเลย

ตอนเด็กเป้าหมายคือเรียนจบให้สูงที่สุดเพื่อให้พ่อแม่ภาคภูมิใจและได้งานทำที่ดี...ถามว่ามีความสุขไหม "มีทั้งทุกข์และสุข" แต่สุดท้ายเราจะเริ่มต้นใหม่ น่ะจุดเดิมที่เรามาแต่แบบวิถีใหม่แบบบ้านเฮา

🙏🙂👍

ความแตกต่าง คือ ความมั่นคง มันกำลังเป็นจริง และ เห็นภาพมากที่สุด ในเรื่อง หมูแพง จะทำยังไง คนก้เริ่มหันเห ไป บริโภค กินเนื้อ จระเข้ , หนูนา มากขึ้น เพราะ ถูกกว่า ได้ประโยชน์กว่า และ ออแกนิกส์ ด้วย ต่าง จาก หมู ไก่ วัว เป็ด ใน โลกทุนนิยม ส่วนใหญ่ ที่ ไม่ใช่ ออแกนิกส์

ติดตามตลอดครับ คำตอบทุกสิ่งอย่าง อ.โจ ปฏิบัติให้เห็นจริงๆ

สิ่งที่อาจารย์พูดคือผมกำลังเป็นอยู่เลยครับตอนนี้

อายุเราก็แก่ลงทำไงดีเหนื่อยเหลือเกินหมูก็แพง ค่าแรงถูก

สังคมทุนนิยมมันกินลึกมากขึ้นทุกวัน จนคนที่อยากจะหลุดจากวงจรนี้มีความยากมากขึ้น ทั้งค่าครองชีพ ค่าเงินเฟ้อ อยากไปหาทำแบบอาจารย์บ้าง แต่ใช้ทุนมาก หลายๆคนเลยยังไม่มีโอกาส

ถ้าไม่ทำ ก็ไม่มีกินครับ

365วันทำงานทุกวันจริงครับเบื่อหนาย

fc จ้า

สุดยอดอาจารย์

มันคงยากหากคนยังหลงผิด ทุกคนลืมความต้องการจริงๆของตัวเอง สนใจแต่ของสมมุติที่เรียกว่าเงิน มาเป็นตัวกลางแล้วหวังว่ามีมันจะ

ชอบวิวข้างหลังครับ

มาศึกษาร่วมกันค่สรุปคือคนเราต่างหลงกิเลจกรายเปันทาสนำเงินไปแล้ว🙏

ผมเชื่อครับ การทำงานให้เป็นต้องรู้จักสุขภาพตัวเอง