ความสัมพันธ์ 101 EP.13 - พัมกิ้น “ครอบครัวไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัย“ 

มันไม่ใช่ไม่ได้เงินนะ แต่มันคือความรู้สึก“ถูกทิ้งและไม่มีที่พึ่งพิง”ต่างหากค่ะ ที่ทำให้น้องพั๊มเศร้า เป็นกำลังใจให้นะคะ แข็งแรงมากๆ จะได้ดูแลตัวเองได้

ไม่ได้เนรคุณ เพราะเราไม่ได้ขอมาเกิด ขอบคุณค่ะ

อยากบอกพี่พัมกิ้นด้วยใจจริง ถึงมันจะเป็นร่างกายของพี่ก็ตาม แพ้กุ้งแล้วกินรัวๆ แล้วกินยาหรือหาหมอเอา ถึงทำได้ แต่จริงๆ อยากขอให้เป็นนานๆทีดีกว่า คือน้าเราก็แพ้กุ้งค่ะ ชีคิดแบบพี่พั้มเหมือนกันว่ากินแล้วหาหมอเอา ทำมาตลอด มีครั้งนึงที่กินแล้วอาการหนักมากเกือบตายเลยจริงๆค่ะ ... เราไปหาคือ อยากปิดตาเลย ซีดมากกก คือไม่ได้อยากยุ่งอะไรในชีวิตนะคะพี่พั้ม แต่แบบ เป็นห่วงจริงๆ

เพิ่งเคยฟังพัมกิ้น Deep talk ครั้งแรก ชอบเลย เป็นความมีสาระ แต่ไม่มากเกิน มีสนุก มีเศร้า มีประทับใจ ภาพรวมพัมกิ้นเป็นคนน่ารักกกก

เข้าใจเลย ในวันที่ตกงานช่วงโควิดก็โดนปล่อยมือแบบนี้แหละมันเจ็บมากจริงๆแล้วยิ่งพอพัมกิ้นพูดถึงเรื่องวันเกิดนี่ก็ยิ่งเข้าใจนะคือบางทีการได้เป่าเค้กมีคนมายินดีฉลองมันคือคนอื่นเห็นค่า appreciate กับการเกิดมาของเราเพราะตลอดชีวิตวันเกิดจะโนถามตลอดว่าเลี้ยงอะไร ให้พ่อแม่เท่าไหร่ นี่ก็แบบเดี๋ยววันนี้กูเกิดนะกูควรได้รู้สึกที่ว่าตัวเองมีคุณค่าและได้รับความรักดิทำไมต้องเกิดมาเพื่อสนองความต้องการคนอื่นด้วยทุกวันนี้เวลาไปร้านอาหารหรือเวลามีคนร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ขึ้นมาก็จะตบมือยินดีกับคนอื่นตลอด ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่อ่านเม้นเราและมีความสุขกับตัวเองมากๆนะ

โห ดู Highlight 10วิแรก น้ำตา่ปริ่มเลยแม่.... จริงๆจะร้องตั้งแต่เห็น Title video แล้วกับคำว่า "ครอบครัวไม่ใช่Safezone"

อันนี้ที่นางพูดจริง ของแบบนี้อยุ่ที่ใจล้วนๆ เราคนนึงเคยผ่านมาแล้ว เลิกได้เพราะลูกกับครอบครัว

ครอบครัวสำหรับผมก็ไม่ใช้เซฟโซน พ่อไม่เคยสนใจ แม่หก็ทิ้งผมให้คนอื่นที่รู้จักกันเลี่ยงตั้งแต่อายุแค่3เดือน ที่บ้านบุญธรรมก็เลี้ยงผมในแบบทีาโอเค ไม่ได้มีอะไรประเคนให้ไม่ได้คอยประคบประหงม แต่เลี้ยงให้สู้เองทำอะไรเอง แต่ความอบอุ่นก็ไม่เคยมีหรือผมไม่เคยรู้สึก จากที่โดนแม่ทิ้ง ครอบครัวแท้ๆฝั่งพ่อฝั่งแม่ ทุกคนก็ต่างมีครอบครัว และก็ไม่มีใครเอาผมเลย ครอบครัวแท้ๆผมเป็นเหมือนคนนอก ครอบครัวบุญธรรมผมก็ไม่เคยได้ความรู้สึกอุ่นใจ จากการโดนด่าเอย โดนทำร้ายรุนแรงเอย ใช้คำพูดที่ผมเจ็บในการที่ตัวผมเป็นแบบนี้. "รองเท้าส้นสูงซื้อมาทำไม ใส่ก็ไม่ได้สวย ขาก็ใหญ่" ใช่คับผมอวบ แต่ก็ทำตังเองให้ดูดีในแบบของตัวเอง การแต่งตัวสวยๆไปสยามมันก็มีความสุข ได้ใส่ส้นสูงไปเดินร้านPOEM ก็มีความสุขที่สุดแล้ว

พั้มกิ้นไม่ได้เป็นคนเดียวในโลกที่ไม่ได้รับความอบอุ่นหรอก เราและเพื่อนหลายๆคนเช่นกัน แต่เราเลือกชีวิตเราได้

ไม่ค่อยแฮปปี้ค่ะ เพราะคำว่าจน รู้ว่าเขาก็ทำดีที่สุดละมั้งนะ ตอนนี้เรากลายเป็นเครื่องผลิตเงิน เป็นเดอะแบก😂

เราเป็นคนนึงที่เฉยชากับครอบครัว อยู่บ้านไม่ได้โดนไล่ให้ไปทำงานตลอด แต่พี่เราคือใช้ชีวิตสบายที่บ้าน เราไปทำงานต่างจังหวัด 7 ปี เรานับครั้งได้เลย แม่โทรหาไม่ถึง 20 ครั้ง ทุกครั้งที่โทรมาคือขอเงิน พอให้ไปก็เอาไปซื้อนมให้ลูกของพี่ พี่ชายเรากับพี่สะใภ้คืออยู่บ้านไปวันๆ แม่ไปกู้เงินมาทำบ้านให้พี่ เราอยากเทพื้นโรงรถพื้นที่แค่รถจอดคันเดียวแม่บอกก็หาตังมาทำสิ เราไม่สบายไปโรงบาลไม่เคยสนใจ ทุกวันนี้พูดได้เต็มปากเลยว่าเราทำหน้าที่ลูก แต่เราไม่แน่ใจว่ารักครอบครัวหรือเปล่า

ตั้งแต่เด็กก็คือ มีพี่น้องรวมนี่ 3 คน เป็นลูกคนกลาง55555 ฉ่ำๆเลย เรื่องความรู้สึก เคยโดนแม่พูดว่าเกลียดเรา เพราะเราคืออะไรก็ปรึกษาพ่อ เพราะแม่ไม่เคยรับฟังเราไง เราเลยมีแค่พ่อ ทุกวันนี้เป็นโรคซึมเศร้าเรื้อรัง มีแค่พ่อกับพี่สาวที่รู้เท่านั้น🥹 เรียนจบโตขึ้นด้วยเงินกยศ. หางานทำหาเงินเองส่วนหนึ่ฃ และพ่อส่งเงินมาบ้าง พอจบมามีแฟน แม่พูดกรอกหูจะแต่งงานตอนไหนยังไง เงินสินสอดยังไง นอยมาก😢 คือพึ่งเรียนจบมา เช่าหออยู่อีกจังหวัดนึง กลับบ้านบ้าง แต่อยู่หอเป็นหลัก กลับบ้านทีไร ต้องมีเรื่องทำให้สภาพจิตใจย่ำแย่ทุกครั้ง

อยากให้คุณพัมกิ้นหันมาดูแลสุขภาพ ลดน้ำหนักลงค่ะ คือเป็นห่วงสุขภาพค่ะ ไม่ได้บูลลี่นะคะแต่เป็นห่วงสุขภาพในอนาคตของคุณพัมกิ้นจริงๆค่ะ

แม่เราเลิกกับพ่อเราตั้งแต่เล็กเราจำหน้าแม่ไม่ได้เลย ไม่เคยเจอ พ่อไม่สนใจ เค้กวันเกิดไม่เคยมี รักษาซึมเศร้า เคยฆตต แต่ทุกวันนี้ มีงานการที่ดี มีขีวิตที่ดี โครตรักตัวเอง จะตายวันนี้หรือพรุ่งนี้ไม่เสียดายเลย โครตรักตัวเองเลยที่ผ่านจุดตกต่ำนั้นมาได้

ที่ผ่านมาคิดว่าตัวเองเข้าใจประโยค "ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนของทุกคน" นะ แต่พอมาฟังคุณพั๊มแล้วโห...เรายังห่างไกลจากความเข้าใจนั้นไปเยอะเลยค่ะ นับถือหัวใจคุณพั๊มมากๆที่ผ่านมาได้ขนาดนี้

บางครั้งเราก็ไม่ได้อยากเป็นคนที่เราไม่ชอบ แต่สิ่งที่ทําให้เราเป็นคนแบบนั้นหรือทําแบบนั้นลงไปก็เพราะว่าครอบครัว แต่สิ่งที่เราทําลงไปมันก็ไม่ใช่ทําเพื่อประชดหรืออะไร แต่เพียงเราอยากให้เขารู้ว่าถ้าคุณอยากให้เราเป็นคนที่ดีขึ้น เป้นในแบบที่คุณต้องการ คุณก็ต้องเปลี่ยนให้เราเห็นเป็นแบบอย่างให้เราก่อน นี่แหละคือสิ่งที่หนูเจอ ทุกวันนี้ก็สู้ต่อไป

นี้ครอบครัวค่อยข้างชิล แต่แม่เป็นคนเครียดมาก แต่เรามันไม่มี พยายามบอกแม่ว่าอย่าไปเครียด อย่าไปต้องมีนั้น มีนู้น ต้องอู้ฟู่ว โนวๆ ชั้นไม่อยากลำบาก ตอนนี้ชั้นสบายดีอยู่ อาจจะไม่มีมาก แต่อย่ากดดันมาก เราอาจจะตาย พน ก็ได้ ที่สร้างมาทั้งชีวิตอาจจะไม่ได้ใช้เลยก็ได้ มีเครียสอยู่เรื่องนี้เรื่องเดียว ว่าไม่อยากให้เขสกดดันตัวเองว่าต้องสร้างเพื่อลูก เพื่อให้ใครมองดีมองไม่ดียังไง พยายามพูด แต่เขาไม่เชื่อเราอ่ะ จะพาไปหาหมอก็ไม่ได้อีก นางเครียดเองอ่ะ มันยากตรงนี้

น่ารัก เค้าเริ่มรักตัวเองหลังจากนั้นทุกคนก็รักเค้า ดีดีดีดีดีไม่รู้จะดีใจไปด้วยกับคำไหนอ่าา

หนูก็เป็นเหมือนกันค่ะ ไม่มีวันเกิด เป่าล่าสุดอนุบาล แล้วทุกวันเกิดคือฝังในใจมาก ไม่ว่าจะได้ยินเพลงวันเกิด หรือได้ไปร่วมมันเกิดใคร จะร้องไห้เลย มันเป็นแผลในใจติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้ 😢 แต่วันเกิดน้อง หรือคนอื่นในครอบครัวคือมีจัดงานให้ตลอด ทุกครั้งที่เขาจะเป่าเค้กกัน เราจะหนีไปเข้าห้องน้ำ เหมือนเราไม่อยากรับรู้ เราไม่เคยได้รับสิ่งนี้เลย 😢😢

ผมว่านะ นี้คือความคิดส่วนตัวนะ ครอบครัวไม่ใช่ที่เซฟโซนที่ดี่สุดหรอก ตัวเราเองต่างหากที่เป็นเซฟโซนที่ดีที่สุด

ตอนพี่เด็กๆ พี่ไปเรียนม.ปลายที่กทม. รร หญิงล้วนใกล้วัดดังย่านฝั่งธนบุรี อยู่กับน้องๆของแม่ืและตายาย… จะกลับบ้านต่างจังหวัดทุกเย็นวันศุกร์และต้องกลับ กทม วันอาทิตย์เย็นหรือจันทร์เช้า ทุกๆวันอาทิตย์ตอนเย็นๆ พระอาทิตย์กำลังจะตก พี่นั่งร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ ไม่อยากกลับกทม อยากอยู่บ้านกับพ่อแม่ จนทุกวันนี้พี่สี่สิบแล้ว ทุกๆวันอาทิตย์ตอนที่พระอาทิตย์กำลังจะตก เป็นอะไรที่ไม่ชอบมากๆเลย😢 พี่เกลียดวันอาทิตย์ เรื่องเซฟโซน… ตอนนี้พี่เป็นแม่ของลูกชาย(หล่อมากกก😂) สิ่งที่พี่ให้ความสำคัญที่สุดคือ ความรู้สึกของลูก พี่บอกรักลูกทุกวัน กอดกันทุกวัน ให้เค้ารู้ว่า เค้ามีแม่อยู่ตรงนี้เสมอ

ฟังหลายครั้ง ร้องไห้ทุกครั้ง ... การเดินเรื่องของพันกิ้น คล้ายกกับเนื้อเรื่องของเรามากๆ เข้าใจความเป็นมาของความชินชาที่รู้สึกกับครอบครัว เข้าใจความรู้สึกที่โดนปล่อยโดนทิ้ง ตอนที่เรามีปัญหา หลายคนถามว่าเวลามีปัญหาทำไมต้องปรึกษาแต่เพื่อน เวลาช็อตทำไมไม่ขอหยิบยืมครอบครัวก่อน ทำไมตอนฉลองวันเกิด/บรรจุราชการ/เลื่อนขั้น/เรียนจบ ถึงชวนแค่เพื่อน เพราะเราเจอสถานการณ์แบบเดียวกันถึงเข้าใจ ความรู้สึกเป็นยังไง แค่เราแย่กว่าหน่อย ตรงที่เราปล่อยผ่านความรู้สึกแบบนั้นไปได้ พื้นฐานครอบครัวเป็นปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับเนื้อหาการเดินทางชีวิตของแต่ละคน...

เรื่องเป่าเค้กในวันเกิด ถ้าจำไม่ผิด จากครอบครัวเราน่าจะได้เป่าแค่ครั้งเดียวนะคะ แต่เรามีเพื่อนดีวันเกิดเพื่อนซื้อเค้กมาให้เกือบทุกปี❤

เป็นกำลังใจให้พัมกิ้นนะคะ เป็นคนที่น่ารักมากคนนึงเลย❤

16:15 ตอนที่คุยกันเรื่องเมนูที่หรูที่สุดที่เคยกินตอนเด็ก พอนึกย้อนไปก็จึ้ก🔪🩸❤เหมือนกันนะ ทั้งๆที่บ้านเราก็ไม่ได้จน ไม่ได้ไม่มีเงินขนาดนั้น สเวนเซ่นไม่เคยกิน ชาบูไม่เคย พิซซ่าไม่เคย KFCก็มากินตอนโต การที่เพื่อนได้กินแล้ว หรือได้ของเล่นที่อยากได้ แล้วเราไม่มี มันสร้างปมมาสู่ตอนโตเหมือนกันนะ เคยดูสัมภาษณ์ตอนที่พี่ช่าคุยกับพี่บิ๊ก ว่าตอนเด็กๆที่บ้านไม่เคยซื้อของเล่นให้เลย พอโตขึ้น ก็ซื้อทุกอย่างที่อยากได้ จนเพื่อนงง ว่าทำไมโตแล้วยังอยากได้ของเล่นอยู่ บางทีมันเกิดจากปมวัยเด็กที่เราขาด และอยากจะเติมเต็มสิ่งที่หายไปตอนเป็นเด็ก😥😥

กับครอบครัวเราก็ไม่เเฮปปี้เหมือนกัน พ่อเสียแต่เด็กแม่มีครอบครัวใหม่ วันเกิดแม่ไม่เคยจัดให้ตั้งแต่จำความได้ ตอนนี้อายุ32แล้ว แม่ขอแต่เงินเราจะมีกินไม่มีกินเค้าไม่เคยสนใจ ขนาดเราตกงานเค้ายังมาขอแค่เงิน แต่ไม่เคยถามว่ามีเงินใช้มั้ย ชีวิตเราเหมือนตัวคนเดียวบนโลกใบนี้

บางทีเราอยู่ในครอบครัวที่คำพูดคนอื่นเป็นใหญ่ แต่กับคนในครอบครัวทำเป็นไม่เห็น ครอบครัวเราจน ให้เราไปอยู่วัดที่อยุธยา ตั้งแต่อนุบาลจนถึงม.3 ไม่ได้อยู่กับญาติด้วยซ้ำ อยู่กับคนอื่นเราเหมือนขอทาน อยากจะทำอะไรกับเราก็ทำ เกือบตายด้วยซ้ำ ตอนเด็กทำให้เรามีนิสัยก้าวร้าว เมื่อไม่พอใจก็ด่าคนอื่นด้วยคำพูดหยาบคาย แบบเด็กนรกเด็ดเปรตเลยแหละ พอโตขึ้นมาจนตอนนี้ 30 แระ เป็นคนใจเย็นมาก ขนาดโดนด่าแรงแค่ไหนก็เดินหนี เลือกที่จะไม่บวก เพราะทำไปก็เปล่าประโยชน์ เสียพลังงานเปล่าๆ ทำงานและหาความสุขกับสิ่งที่ทำค่ะ ครอบครัวไม่อบอุ่นไม่เป็นไร เราต้องอบอุ่นและสมบูรณ์ในแบบของเราให้ได้ แค่คิดว่า "ชีวิตนี้เกิดมา ก็ใช้คุ้มแล้ว" เท่านั้นพอค่ะ

คำที่พัมกิ้นบอกว่า มองหาข้อดีในทุกๆอย่าง มันจริงมากก ❤

ชอบพั้มกิ้นเลยค่ะ ไม่ค่อยรู้จักเค้าแต่พอฟังแล้วอยากติดตามเลย

เราเป็นคนหนึ่งที่เกิดมาพ่อแม่ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน(แต่ไม่ได้เลิกกัน)ทุกคนต่างทำหน้าที่ของตนเอง ชีวิตตอนเด็กรู้สึกมีความสุขมาก พอโตมาย้ายมาอยู่กรุงเทพหลังจากนั้นไม่เคยรู้สึกมีความสุขอีกเลย ร้องไห้กับคำว่าหน้าที่ของลูกเสมอ แม้กระทั่งตอนนี้

สำหรับหนูครอบครัวก็ไม่ใช่ safe zone ค่ะ เลือกที่จะตัดออกมาเลย แต่ใจลึกก็คิดสงสารเลยติดต่อกลับไป สุดท้ายลูปเดิมค่ะ บั่นทอนสุขภาพจิตมาก เราก็มานั้งร้องไห้หนักมาก

ชอบเอแคล์ พั้มกิ้น ยัยตูนไรงี้มาก แบบมาก ๆ คือดูออกเลยว่านางน่ารักจากใจจริง ๆ มาก ๆ อะ ไม่ใช่คนอื่นไม่ดีนะ แต่บางดูแบบอึดอัดนิด ๆ ดูเฟค ๆ บางคนคำพูดคือดูแรง ๆ เลยอะ

เก่งมากเลยนะคะ ที่ตัดสิ่งไม่ดีออกจากชีวิตได้ เข้าเอง ก็ต้องออกเอง อยู่ที่ใจล้วนๆ ขอให้พบแต่สิ่งดีๆนะคะ

เข้าใจเลยว่า กรรกินคือความสุขที่มี ดีกว่ายุ่งเกี่ยวยาเสพติด #เป็นกำลังใจให้จ้า❤❤❤

ครอบครัวไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัย ตอบตรงนี้เลยว่า จริง เราไม่ได้มี ครอบครัวที่อบอุ่น เเต่เราสามารถ สร้างครอบครัวของตัวเอง พอฟังพี่เขาก็นึกย้อนตอนเราเรียน ขอบคุณตัวเรา ที่รักตัวเองมากที่สุด (จะว่าฉันเห็นแก่ตัวก็ได้ เเต่ถ้าย้อนเวลาได้ ก็คงทำแบบเดิม)

หนูคนนึงเหมือนกันที่ตั้งโต๊ะต้ม ... เเล้วเลิกได้เอง คนรอบข้างไม่เคยคิดว่าจะกับมาเป็นคนดีได้ หนํหักดิบโดยการหนีวงจรนี้ไปใช่ชีวิตที่อื่น ทุกวันนี้เลิกได้ไม่หันกับไปเลย มีเงินมีทองชีวิตดีสุดๆ

เด็กไม่ได้รูสึกถึงความาักผ่านเงินค่ะ รวยแค่ไหนถ้าไม่ให้ความอบอุ่นแก่เด็ก เด็กคนไหนก็จะเซะตุ้มเล้ง

ร้องไห้หนักมาก

เป็นกำลังใจให้เธอนะชีพั๊มพ์ เลิ้ปปปป

เราเป้นเด้กดื้อรั้น แต่ไม่เคยทำให้ครอบครัวรึใครๆเดือดร้อน หลังจากพ่อแม่เสีย จะชอบได้ยินคำพูดจากป้าน้าอาว่าเราเนรคุณไม่เอาไหนมีผัวเร้ว แต่เราไม่เคยได้ความช่วยเหลือจากคนพวกนี้เลย เซฟโซนที่ดีที่สุดตอนนี้คือแฟนที่คบกันมาแล้ว4ปีค่ะและครอบครัวแฟน😢

อยากยกคำพูดพ่อยิปซีมาบอกหลายๆคนว่า เค้าไม่รักเราจริงๆหรือเปล่าหรือแค่เค้าไม่รักเราในแบบที่เราอยากให้เป็น...

น่ารักจัง ขอบคุณแนวคิดดีๆนะคะ พี่ตามดูตลอดไ

น้องพั้มน่ารักมากก❤❤❤

รักยัยพี้มกิ้นมากกกกก🎉

ชอบประโยคนี้ เราสร้างครอบครัวที่อยากให้เป็นได้ ❤

อยากกอดพี่พั้มมม หมั่นเขี้ยว 5555

จริงๆนะคนเราสมัยนี้ตั้งความสำเร็จในชีวิตไว้สูงเกินไป แค่ไม่เดือดร้อนใครหรือเดือดร้อนตัวเองก็มีความสุขได้แล้วเทอ อยู่กับปัจจุบัน❤❤❤

พาอาคลาจือปากมาอีกนะคะ ชอบมาก❤

เราก็เป็นคนนึงค่ะ ที่สัมผัส รับรู้ความรักของพ่อแม่ได้น้อยมากจริงๆ

รักพีีพั้มค่าาาา❤

ตอนนี้หันไปทางไหน ก็ไม่มีใคร พยายามผลักดันตัวเองให้ลุกขึ้นได้ เราต้องไดัดี

พั้มกิ้น ยังดี เมื่อเปรียบเทียบกับเรา สู้ๆ❤

น้องพั้ม ลูบท้ิองน้อยๆ ตลอด น่ารัก

เปน EP ที่ดี มากๆ ได้อะไร เยอะเลย

เราจำความได้ก็ไม่รู้เลยง่าเคยมีงานวันเกิดกับเขาไหมแต่ที่จำได้คือไม่เคยได้เป่าเค้กวันเกิดเลยสักครั้ง แต่น้องๆที่บ้านจัดวันเกิดได้เป่าเค้ก จนบางทีเราเหมือนส่วนเกินของครอบครัวไปเลย

ดีใจที่เจอเเบบนั้นมาาเเต่ยังน่ารักคิดบวกตอนนี้ก็มีครอบครัวที่โครตจะดีเเล้ว

ชีวิตไม่ต่างกัน ในตอนนี้😢

พี่พั้มเก่งมากๆๆๆ

สิ่งที่เจอมามันหนักหนาสำหรับคนคนนึงมากนะ...บางครั้งครอบครัวมันไม่ใช่เซฟโซนจริงๆ

อยากเห็นพี่เอแคร์มา😅

ไม่มีวันเกิดสักครั้ง เช่นกันนะคะ ไม่เป็นไร กอดๆ❤😂

สิ่งที่เรากลัวก็คือ กินกุ้งก็กินยาแก้แพ้เอามันไม่ใช่เรื่องเล่นๆอะ

เราก็หักดิบ. ทำได้จริง. ถ้าจะทำ❤ ยินดีกับพัมนะกับชีวิตใหม่ที่มีความขสุข

น่าร๊ากกกกกกก ❤ ชีพั้มมมมมม

เป็นกำลังใจให้พั้มนะคะ ❤ เยิฟ

ผมเข้าใจความรู้สึมากครับ

รัก ❤

แม่เชิญพี่แอแคลมาเลย รอค๊า555

จิงๆพก.เป็นคนน่ารักนะปล้วก็คุยสนุกดีเป็นกำลังใจให้ตลอดๆ

เกิดในครอบครัวที่มีความรุนแรงตั้งแต่เด็ก ก็ไม่มีความอบอุนเลย จากพ่อแม่เป็นที่พึ่งพิงให้กับน้องๆกลายเป็นว่าเราต้งเป็นที่พึ่งพิงแทน

ชอบพี่ช่ามากมากค่ะขอบคุณที่ทำรายการดีๆนะคะ❤

❤️💜

❤

ใช้ครอบครัวไม่ไช่เชฟโซน ทำไมต้องแคร์ทุกคนในครอบครัว ทั่งที่ผ่านมาไม่เคยมีใครซักคน

❤❤❤

❤

❤