คุยคุ้ยคน | พ้นกรรมหวิดตายสึนามิ | ติ้ก กลิ่นสี SS2 

ไต่ก๋งที่คุยกับคุณติ๊กคือลุงผมชื่อโกเล็กแกเล่าใหฟังเรื่องที่พี่ติ๊กไปสึนามินี่แหละครับ ดีใจที่พี่ติ๊กเอามาเล่า..นึกถึงทุกครั้งก็ใจหาย

หวัดดีครับพี่หนุ่มพี่ติ๊ก พ้นกรรมหวิดตายสึนามิ ผมเป็นคนนึงที่ผ่านเหตุการณ์นั้นมา ตอนนั้นได้ไปทำงานหน้าหาดป่าตอง มีเพื่อนร่วมงานที่โชคร้าย 4 คนและบุคคลภายนอกนักท่องเที่ยวอีก 30 กว่าคนที่โชคร้าย ผมคงจะมีบุญเก่าอยู่บ้างถึงรอดมาได้ พอนึกถึงทีไรรู้สึกหดหู่ใจมากครับ✌️💙😨🏝️🌅😢🖤🤟🪔🙏

เพิ่งดูรายการกิ๊กกะไบต์ย้อนหลัง พี่ติ๊กรอดตายเพราะไม้พัดแกขึ้นไประเบียงชั้นสอง ทั้งที่แกโดนน้ำพัดทะลุกำแพงที่บันไดก่อนเลย รอดเฉย ส่วนต่อไปก็เจอเพื่อนๆช่วยๆกัน อีกคนที่น่าจะตายก็คือพี่ต้อยก็มาดิครับ แกจมน้ำเลย แต่อยู่ๆน้ำลด หายใจได้ต่อ ปาฏิหาริย์สุดๆ

ครอบครัวผมก็ฟาดเคราะห์เหมือนกัน เพราะครอบครัวและญาติๆวางแผนกันจะไปภูเก็ต วางแผนล่วงหน้าเป็นเดือนๆ ซึ่งวันที่จะไปถึงคือวันที่เกิดสินามึเลย จองโรงแรมวางแผนเที่ยวใว้แล้ว แต่พ่อผมที่เป็นแกนนำชวนไปเที่ยวดันติดธุระด่วนไปไม่ได้ ในเมื่อพ่อผมแกนนำไม่ไปพวกญาติๆก็ลงความเห็นว่างั้นก็ค่อยไป ให้พร้อมกว่านี้ สรุปพอมีข่าวญาติโทรประชุมสายเม้ามอยกันเลยว่าดวงดีที่ไม่ได้ไป

หลังจากทุกอย่างสงบลงได้6เดือน​ ผมเคยไปเก็บข้อมูลส่งให้​หน่วยงานรัฐ​ มีเด็กผู้ชายคนนึงจะแว้นรถเสียงดัง​บีบแตรยาวตรงที่เขาเจอศพของพ่อกับแม่​ และเด็กผู้หญิงอีกคนนึงแค่เสียงน้ำหยดในห้องน้ำก็วิ่งขึ้นเขา​ หรือรถสิบล้อผ่านหน้าบ้านน้องก็ทุบกระจกหนีเหมือนกัน​ สงสารคนที่เสียชีวิตและคนที่รอดชีวิตก็น่าสงสารมากๆไม่ต่างกัน​

รูปโรงแรมที่พี่ขึ้นตอนท้ายคลิป คือรูปโรงแรมที่ผมกำลังทำงานอยู่ในวันนั้นที่หาดนางทอง เขาหลัก ผมเสียลูกน้องไปเกือบร้อย เสียเพื่อนวิศวกรไปหลายคน ตัวเองรอดมาได้อย่างไรยังไม่รู้ แต่ที่แย่สุดคือหลังจากโดนซึนามิแล้ว สภาพจิตใจแย่มาก😢😢😢

ปี2547 เตรียมจะลาพักร้อนไปเที่ยวเกาะสิมิลัน แค่คิด และกำลังจะติดต่อบริษัททัวร์ อยู่ๆ คุณแม่ก็มีไข้ทั้งที่ไม่มีอาการเจ็บป่วยอะไรเลย จึงล้มเลิกความตั้งใจที่จะไปเที่ยว เพื่อดูแลคุณแม่ คุณแม่ช่วยชีวิตเราไว้ ท่านคงมีลางสังหรณ์บางอย่าง จึงหยุดเราได้ทัน หลังจากปีนั้นจนถึงปัจจุบัน ไม่เคยอยากไปเที่ยวทะเลทางใต้อีกเลย

ตอนนั้นป้าเราสามีตายต้องหาเงินดูแลลูก 2 คน เลยต้องไปดิ้นรนทำงานที่ใต้ ตอนสายๆ แกโทรมาบ้านว่าแกปลอดภัยนะ ตอนนั้นยังไม่รู้เรื่องเลยว่าเกิดสึนามิเพราะไม่ได้เปิดทีวี แกเล่าให้ฟังว่ากำลังนวดหลังให้กลุ่มแหม่มฝรั่งอยู่ที่ร้านริมหาด จู่ๆ น้ำมันหายออกไปไกล แกอยู่มานานสักพักจนรู้ว่าวันนั้นมันผิดสังเกตุ แกเลยตอนลูกค้าหนีขึ้นที่สูงทัน รอดทั้งป้าทั้งลูกค้าแกหมดเลย

คิดถึงเหตุการณ์ครั้งนั้นน้ำตาไหลได้เงินเดือนส่งไปช่วยทั้งหมดเรากินบะหมี่กับผักข้างรั้ว1เดือนเราทุกข์น้อยมากๆถ้าเทียบกับความสูญเสียของพี่น้องและเพื่อนมนุษย์ที่นั้นแม้จะผ่านมาแสนนานในความรู้สึกหนาวในใจเสมอไม่เคยลืมเลยค่ะขอทุกท่านที่เสียชีวิตจงสู่สุขติภพนะคะ

ปีนั้น เราอยู่ กทม. ฟังข่าวอยู่ในรถกับเพื่อน ตอนนั้นตกใจมากเพราะผู้สื่อข่าวอธิบายละเอียดมาก เพื่อนจอดรถแถวสุขุมวิท เรายืนดูทีวีตามร้านค้า ทุกคนตกใจกับภาพข่าว และจะได้ยินเสียงคนพูดว่า เราช่วยอะไรได้ไหม เราอาสาลงไปใต้กันไหม .. เราเองเพิ่งยกเลิกการเดินทางไปเขาหลัก เพื่อทำงานพอเห็นข่าวเขาหลักเสียหายอย่างหนัก ก็ใจหาย เราโชคดีที่ไม่ได้เดินทางไป แต่สงสารผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์ครั้งนั้นอย่างมากค่ะ

วันเกิดเหตุผมอยู่สุราษฯยังรู้สึกถึงแผ่นดินไหวแรงมากครับ อีกสักพักนึงถึงได้รู้ข่าวจากโทรทัศน์ ขอแสดงความเสียใจต่อผู้สูญเสียในโศกนาฎกรรมในครั้งนี้ครับ ❤

คำว่าสึนามิ ได้ยินทีไรใจมันหดหู่ทุกที คืนวันคริสมาสเราก็ไปอยู่ที่หาดในยางใกล้สนามบินภูเก็ต แฟนเพื่อนอยากอยู่ถึงเช้าแต่เราอยากกลับบ้าน ทำให้เพื่อนกับแฟนเขาทะเลาะกันใหญ่ แต่ก็พาเรากลับบ้านน่าจะตีสอง กลับมานอนได้ไม่นานเหมือนพื้นมันสั่น คิดว่ารถขนดินวิ่งผ่าน แล้วมีคนมาเรียกที่บ้าน เขาบอกให้หนีขึ้นเขาไป เอาจริงๆน่ะ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสึนามิคืออะไร ออกไปที่หาดไม้ขาว เห็นทุกอย่างพังพินาศ ก้าวขาไม่ออกเลย คิดไม่ออกว่าจะไปไหน มีแต่คนรีบเก็บของขึ้นรถแล้วออกไป เราตัวคนเดียวมาทำงานแม่บ้าน เจ้านายก็ไม่อยู่ไม่รู้จะไปไหนตัดสินใจกลับเข้าบ้าน ตายก็ตายว่ะ ตั้งหลักอยู่ที่บ้านก็จะได้ยินเสียงฮอ บินทั้งวันเลย ช่วงหลังจากนั้นสัก 2 วันจะได้กลิ่นฟอร์มาลีน และกลิ่นแปลกๆตลอด มันหลอนมันมาก พอพ่อแม่สามารถโทรติดต่อเราได้ บอกให้กลับบ้านไม่ต้องทำงานแล้ว ทุกวันนี้ก็ยังจำความรู้สึกวังเวงนั้นได้ดี

ผมเป็นช่างรีสอทที่เกาะพีพี 5-6ปี จนกระทั่งเจอซึนามิ ที่รอดเพราะวิ่งขึ้นเขาตามเส้นทางแท้งน้ำบนภูเขา ผ่าน2คืนลงมาสำรวจชายหาดท่าเรือ ศพมากมายเหลือเกิน เกาะพีพี เหมือนซากกองขยะมหึมาที่ทีมช่วยเหลือยังมาไม่ถึง มีแต่บางคนที่มาปักธงแดงบริเวรพบศพ ผมเดินสำรวจและรออีกหลายวันเครืองบินทหารมารับขึ้นฝั่งไทยและไม่เคยกลับไปอีกเลย

คุณติ๊ก กลิ่นสีเล่าเรื่องได้ชัดเจน เตือนความจำในเหตุการณ์ก่รเกิดสินามิครั้งใหญครั้วเดียวของไทยที่เคยเกิดขึ้นมา เป็นเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ของปีะเทศไทยที่ชัดเจน และเป็นความรู้สำหรับปรากฏการณ์การเกิดสินามิที่เป็นอันตราย มากๆๆๆ เป็นปรากฏการณ์ธรรมชาติ ที่คนรุ่นหลังเรียนรู้ได้จากการเล่าของคุณติ๊กได้ เป็นเหตุการณ์จริงๆ แล้วรอดพ้นมีชีวิตรอดได้เทปนี้ใช้ประกอบการเรียนรู้เหตุการณ์การเกิดสินามิได้

หลายคนที่ โชคไม่ดี และหลายคนที่ โชคดี ครับ เป็น ชะตาชีวิต ครับ เร่งสร้างบุญ หาก็ไม่ มีโอกาสสร้าง บุญก็อย่า สร้างหรือสะสมบาป สาธุ ครับ โชคดี ครับ กุศลกรรมดี คุ้มครอง ครับ

ผมก็หวิดที่จะเจอสึนามิเหมือนกันคับตอนนั้นผมเป็นทหารที่พังงา ผมใด้วันลากลับบ้านตอนเช้าก็ออกไปจองตั๋วรถเพื่อกลับพัทยา แต่จ่ากับหัวหน้าของกองขนส่งบอกไม่ต้องชื้อหรอกตั๋วอ่ะเพราะวันถัดไปจะมีรถของค่ายไปราชการที่สีตหีบ แต่ใจผมอ่ะอยากกลับแล้วพอตกเย็นผมก็ขึ้นรถกลับปกติกว่าจะมาถึงสายใต้ใหม่กว่าจะถึงพัทยาก็เกือบ9โมงแล้วผมกะจะไปชื้อข้าวที่ห้างสักพักนึงแม่โทรหาบอกถึงไหนแล้วผมก็บอกไปว่าอยู่พัทยาแล้วแม่บอกหาดูข่าวสิที่ค่ายพังหมดล่ะมั่ง ผมถึงใด้รู้ว่าที่ค่ายเจอคลื่นยักถล่มพังหมดเลย

สวัสดีคะคุณหนุ่มคุณติ๊ก ดิฉันคนนึงก็รอดมาจากเหตุการณ์นี้ โชคดีมากวันนั้นยังไม่ถึงเวลาเปิดร้านที่หน้าหาดถึงรอดมาได้ ยังจำไม่เคยลืม

พวกผม15คนญาติทั้งหมดน้าพี่ชายหลาน เด็ก1คน ไปทำงาน ตาย11 รอด5 สินามืมาไม่ถึง5นาที น้ำมาเร็วมาก ผมตกใจ ขึ้นต้นมะพร้าวจากผมไม่เคยปีนต้นไม้ยิ่งต้นมะพร้าวผมขึ้นไม่เป็น แต่ตกใจขึ้นต้นมะพร้าวได้เฉย ญาติผมคนอื่นๆ ขึ้นเเท่งน้ำ รอดห้าคนร่วมผม หลาย สามขวบอยู่กับน้าบนแท่งน้ำ ฝรั่งใจดีมากๆ ช่วยสุดกำลัง น่าสาวกับหลานชายรอดเพราะฝรั้งช่วย น้าสาวผ้าถุงหลุดแก่ผ้าหมดแต่ไม่อายฝรั่งแล้ว ผมกับญาติอีก3คนที่รอด เพราะขึ้นต้นมะพร้าว ความรู้สึกอยู่บนต้นมะพร้าวสูงมาก เห็นน้ำมาผู้คนหนีตายต้นส่าไปมา จากนั้นผมกับเลย 11 คนที่ตาย หาศพกว่าจะเจอหลายวัน หมอพรทิพย์ พิสูจน์ ว่า 11 คน ใช้คนที่ตามหา หมอเก่งมาก เอาศพกับนราธิวาส เกือบตาย

คุณติ๊กพูดถึงเสียงกระซิบ เหมือนมีคนผลักหลัง ให้รอดพ้นเหตุการณ์วิกฤต เราเชื่อนะ เรื่องแบบนี้คนไม่เข้าใจก็อาจจะขำ ทุกวันนี้ ญี่ปุ่นที่เจอสึนามิครั้งนั้น จะระวังเรื่องสึนามิกันมากขึ้นทุกครั้งที่มีแผ่นดินไหวค่ะ

ถ้าจะให้เล่าไปแล้ว ใครจะเชื่อ คนที่ถึงเกณฑ์ ถึงคาด ก็ประสบภัยกันไป คนที่ดวงยังไม่ถึงฆาต ก็จะเหมือนมีอะไรมาทำให้แคล้วคลาด เราอยู่ภูเก็ต เช้าวันอาทิตย์ ที่25ปี2547 ตรงกับวันหยุดงานเราพอดี ที่ทำงานเราอยู่ห่างจากหาด ไม่เกิน 50 เมตร วันนั้นทุกอย่างดูโกลาหล วุ่นวาย เรายังไม่ตื่นนอน เวลาสักช่วงประมาณ 9.00 โมงเช้า เราถูกปลุกให้ตื่น ลุกจากที่นอน บอกว่าให้มาดูข่าว น้ำท่วมเต็มหมดแล้ว คลื่นยักษ์ ( เราตอบแบบตอนกึ่งหบับกึ่งตื่นไปว่าบ้า คลื่นยักษ์อะไร ไม่เชื่อก็ลุกมาดูข่าว ) อ้าว!! คลื่นยักษ์จริง ในวันที่ผู้คน ไม่มีประสบการณ์สึนามิมาก่อน มีแต่ข่าวว่า คลื่นจะมาอีกรอบ เราเองก็ดูๆช่องทางหนีขึ้นเขาไว้บ้างแล้ว ถ้ามาอีกรอบ เช้าวันที่ 26 ไปทำงาน โอ้โห้ บ้านใกล้เรือนเคียง รถยนต์ รถมอเตอร์ไซค์ เตียง ที่นอน ร่มชายหาด เศษไม้ ขยะ กระจัดกระจายไปทั่วอาณาบริเวณที่น้ำสามารถท่วมถึง ขนาดว่าพื้นที่ ตำบลกะรน โดนคลื่นลูกเล็กยังมีความเสียหายขนาดนี้ ตกตอนค่ำเลิกงาน ก็ขี่รถไปพื้นที่ป่าตอง ที่มีความเสียหายมาก ทุกอย่างถูกคลื่นซัดพังระเนระนาดไปหมด ถนนมีแต่โคลนสีแดงๆ มีรอยคราบน้ำ ที่สามารถบอกระดับความสูงของคลื่นได้ ดูแล้วน่าเศร้า หดหู่ แต่เรื่องนึงที่สังเกตุได้ หมามีสัญชาติสัตว์ หมาตามหน้าชายหาดไม่มีตายสักตัว อาจจะเป็นการรับรู้ การรู้สึก ก่อนมนุษย์ ยังจำภาพในวันนั้นได้ไม่ลืม

ปีนั้นเรารอดเพราะขึ้นเครื่องกลับกทม.ก่อนสึนามิเข้า..ไม่งั้นเราตายแน่ๆเพราะพักโรงแรมป่าตองบีชหน้าหาดป่าตองเลย..แต่เราก็เสียเพื่อนไปที่ตะกั่วป่าเพราะนางแยกกลับบ้านไปเยี่ยมครอบครัว, เสียใจ.

พี่ติ๊กแกเล่าเหมือนขำๆ ไม่มีอะไร แต่มีอะไร ชวนให้ค้นหาตลอดเรื่อง ขนลุกเป็นช่วงๆ อยากให้เล่า ปสก.อีกค่ะ สนุกมาก เรื่องนี้ยังฟังจนจบเลย

บริจาคเลือดครั้งเเรกในชีวิต กเหตุการณ์สึนามินี่เเหละค่ะ

น้ำสีดำนั้นอันตรายมากครับ บางคนที่รอดจากสึนามิ แต่สำลักน้ำนั่นเข้าไปก็เสียชีวิตอีกหลายคน เพราะในน้ำนั้นมีทรายละเอียด ที่เข้าไปถึงปอดได้ ขนาดขวดน้ำอัดลม แม้กระทั่งเครื่องจักรต่างๆที่มีซีลกันน้ำมันรั่ว ทรายนั่นยังแทรกซึมเข้าไปได้เลยครับ

บ้านผมไม่เหลือแม้แต่เสา โชคดีมีชีวิตรอดมาถือว่าพระเจ้ายังไม่เอากลับไป ช่วงนั้นน้าแอ๊ดคาราบาว และ itv มาช่วยซับพอร์ต ผมใส่กางเกงนักเรียนตอนประถมสีกากียังนั้นประมาณเกือบเดือนอ่ะครับ โชคดีมากที่พระเจ้ายังให้อยู่ในโลกนี้ อัลฮัมดุลิลละห์❤

ขอบพระคุณที่มาแชร์ประสบการณ์ค่ะ

ดีมากๆครับพี่หนุ่มที่นำเสนอเรื่องแนวนี้ คนจะได้ไม่ประมาทกับเรื่องความตาย เพราะความตายจะมาถึงเราเมื่อไรก็ได้ ขอไว้อาลัยให้ผู้เสียชีวิตในเหตุการณ์สึนามิครั้งนั้นด้วยครับ

เกือบไปเจอสึนามิครั้งนั้นเหมือนกันค่ะ ตอนนั้นเพิ่งเรียนจบนวด ก็เลยคิดว่าจะไปหางานทำที่ภูเก็ต แต่พอลงถึงกรุงเทพเจอเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานเขาเลยชวนพักด้วยกันก่อน วันรุ่งขึ้นก็เกิดสึนามิเลย ตกใจมากเลยค่ะเพื่อนที่ล่วงหน้าไปก่อนที่ภูเก็ตก็ไม่รู้เป็นไงบ้าง

ความจริงมันมีสัญญาณเตือนก่อนนะ กลางคืนวันคริสมาสต์พระจันทร์เป็นสีแดง ยังบอกเพื่อนเลยว่าทำไมสีแปลกๆๆ ในผับที่เราเที่ยวที่จอทีวีเค้าเตือนแผ่นดินไหวตลอดตั้งแต่6ริกเตอร์ พอเช้า7โมงแผ่นดินไหวแรงมาก

คุณลุงเป็นไตก๋งที่เก่งกล้าสามารถ มีความรู้รอบตัวดีมากๆเลยค่ะ..ขอดราบข้าราวะค่ะ🎉🎉🎉

คุณติ๊กเล่าสนุกค่ะ ฟังแล้วเห็นภาพตาม มีแทรกขำบางช่วง แต่สลดหดหู่ไปด้วยกับเหตุสึนามิครั้งนั้น

ขอบพระคุณเรื่ิองเล่าค่ะ

นอกจากอ.ไพศาลจะนิมิตรใด้แล้วอ.ท่านยังสามารถรับของฝากจากคนข้างบนเอามาฝากให้มนุษย์ใด้ด้วยนะครับล่าสุดที่ผมเจอคือผู้เฝ้าพระธาตุแช่แห้งฝากตังค์มาให้เพื่อนที่มาเกิดเป็นคนเพื่อที่ให้ทำบุญไปให้

โชคดีสาธุครับ🙏

นั่งฟังตั้งแต่ต้นจนจบเลยค่ะ....ตื่นเต้นมาก

ดีใจที่เอามาเล่าค่ะ.คุณติ๊กพักอยู่ที่พีพีดอนชูกิจยังเซ็คอินให้พี่ติ๊กอยู่เลยค่ะในปีที่เกิดสึนามิ

ตอนนั้นก็หวิดเหมือนกัน ตกเครื่องภูเก็ตคืนวันที่ 25 พอเช้า 26 มีข่าวจานข้าวตกจากมือเลย คือมันแค่ไปทันเครื่องก็คงอยู่ในเหตุการณ์แต่จะได้กลับมาเล่าไหมก็ไม่รู้ จำไม่ลืมมมมม😢😢😢

ใช่ๆนะมันมีสัญญาณเตือนบ้านฉันอยู่ห่างจากหมู่บ้านน้ำเค็มออกไปถนนใหญ่สายเพชรเกษม ก่อนที่จะมีสึนามิประมาณ1-2อาทิตย์มันมีอีกาเป็นร้อยๆตัวบินวนอยู่บนท้องฟ้าร้องเสียงดังมากก็ยังนึกแปลกใจอยู่จนกระทั่งมีสึนามิแล้วมาย้อนคิดดูว่าอ๋อสัตว์เขาคงรู้ล่วงหน้าเขาคงมาเตือน

พี่ติ้กเล่าละเอียดมากชอบๆ❤❤❤

เล่าเห็นภาพ เลยทุกขั่นตอน รักพี่ติ๊ก นักสังเกต นักพูด นักแสดง

สมัยก่อนเห็นทะเล นอนริมหาด มีความสุขไม่เคยกลัวทะเล หลังสึนามิมาเยือน ไม่กล้าที่พักใกล้ทะเล กลัวทะเลไม่ไว้ใจทะเลเเล้ว😢😢😢

เคยฟังผู้กำกับต้อยเล่าให้ฟัง รอดตายมาได้นี่บุญมาก มันมาทั้งสองฝั่งเลย หนียังไงก็ไม่ทัน

ถึงจะ 20 ปีแล้ว แต่ ฟังทีไรก็ตื่นเต้นมากครับ

ฟังพี่ติ๊กเสร็จต้องกลับไปดูอีก

20 ปีแล้ว มันก็ยังรู้สึกว่าเหมือนเมื่อวาน

ผมเคยช่วยเหลือ ซึนามิ สูบน้ำบ่อแร่ เพื่อลงเก็บศพ น้ำเค็ม เขาหลัก ภูมิใจครับ

ความรู้ ตื่นเต้น สนุก น่ากลัวกับเหตุการณ์สึนามิ

เรากับแฟนชาวต่างชาติ ก็เกือบเอาชีวิตไปทิ้งที่นั่น แต่บุญเก่าคงคุ้มครอง ให้มีเหตุเปลี่ยนแผน เปลี่ยนใจในวันที่เกิดเหตุ ทั้งที่ได้จองที่พัก เช่ารถ และเตรียมจะเดินทางกันแล้ว จังหวะรอรถมารับ เราพากันเดินเล่น แฟนกลับไปเห็น ช่องทางท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง แฟนสนใจ ยอมทิ้งค่าใช้จ่ายต่างๆทั้งหมด แล้วเดินทางกันทันที และในวันนั้น ก็เกิดสึนามิ ตรงที่เราจะไปพักพอดี เห็นข่าวแล้วหดหุู่ใจมาก

แค่ฟ้งย้งขนลุกเลยค่ะ คุณติ้ก และคุณหนุ่ม 20ปีผ่านไปเร็วมาก

พี่ติ๊กเล่าสนุก ฟังแล้วตื่นเต้นตาม😊😊😊😊

จำได้เลยตอนนั้นอยู่ม.5เป็นอะไรที่ตกใจสะเทือนใจหดหู่มากๆ

2547มีรุ่นพี่ที่ม.บางคนลงไปเป็นอาสาช่วยงานที่เกิดเหตุ ส่วนเราเห็นสภาพจากทีวีแล้วได้แต่สวดมนต์และชื่นชมอาสาทุกคนที่เสียสละลงไปช่วยค่ะ

เหตุการณ์ที่โลกไม่เคยลืม 🥺

ผมเริ่มบริจาคเลือดครั้งแรกก็เพราะเกิดสึนามินี่ละ่ครับ.. จากที่ไม่เคยมีความคิดบริจาคเลือดมาก่อน​ ตั้งแต่นั้นก็บริจาคเลือดเรื่อยมาครับ​ จนโควิดมาถึงหยุดบริจาคเลือดเพราะกลัวติดเชื้อโควิดครับ

น่ากลัวมากค่ะ โชคดีที่ลอดมาได้

พึ่ติ๊กมีบุญ มาก ขอให้พี่มีแต่ความสุข

พี่ต้อยเล่าให้ฟังในรายการ คือนาทีชีวิต จริงๆ สลบจนตื่นขาเจ็บ รอดมาได้ นี้คือ บุญเหลือ จริงๆ

้เหตุการณ์นี้ มีรุ่นพี่ของเราคนนึง สูญเสียทั้งพ่อและแม่ไป เพราะมีคนบอกว่าพ่อแม่ของพี่เค้าไปเปิดร้านอาหารส้มตำในซุ้มริมชายหาด 😢

ชอบทั้งพี่หนุ่ม/พี่ติ๊ก

ชอบรายการนี้มากๆ

ขอบพระคุณครับ

ชอบพี่ติ๊กครับแกพูดแบบคนจริงใจดี

ชอบฟังพี่ติ๊กเล่าเรื่อง สำเนียงใต้ตามปกติก็ชอบฟังอยู่แล้ว รู้สึกว่ามันน่ารักดี พี่ติ๊กก็เลียนแบบได้เหมือน เรื่องเศร้าแต่ก็อดหัวเราะไม่ได้

รอดอย่างปาฏิหาริย์❤

เชิญพี่ต้อย มาสัมภาษณ์ บ้างนะครับ ต่อเนื่องเลย

ชอบฟังรายการคุณหนุ่มมากคะ

เคยฟังติ๊กเล่ามานาน เล่าหลายครั้งละ แต่วิธีการเล่าเรื่องเค้า ทำไมมันน่าฟัง ฟังแล้วได้ฟิวตาม ฟังแล้วไม่เบื่อ อินมาก

ชอบฟังเรื่องสึนามิมาก 20ปีแล้ว ขอให้ดวงวิญญาณทุกท่านไปสู่ภพภูมิที่ดี

ดีใจมากที่ อ.ดวงฤทิ บุญนาค มาเล่าประสบการณ์ครับ

คุณติ๊กดวงดี รอดมาได้ คนไม่ถึงที่ ยังไงก็รอดค่ะ ดูข่าวที่พบุระเบิดซิ ลูกให้เอาเงินไปให้ รอดเฉยเลย

ฟังเพลิน... ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์นั้นเลย จำได้ ตอนนั้นอยู่ ภูเก็ต ทำงานที่ เซ็นทรัล.. เซ็นทรัล เพิ่งเปิด ด้วย.. ช่วง ห้างเปิด ทำการ มี นักท่องเที่ยว ต่างชาติ ที่ มีโอกาสหนี มาจากป่าตอง มีเลือดไหล มี ฟกช้ำดำเขียว สรุปวันนั้น ไม่ได้ ทำงานกันเลย ทุกคน ตื่นตูม

คุณติ๊ก เล่าเรื่องชัดเจน มาก

ยังจำเหตุการวันนั้นได้ดี ผมยังเรียนอยุ่มตั้น กลับบ้านมาแม่บอกลุงผมจมน้ำ ผมก็งงจมน้ำได้ไง ญาติๆผมทำอาชีพประมงเรือใหญ่มาตั้งแต่เล็กๆ ว่ายน้ำเก่งทุกคน แต่วันนั้นลุงผมขับรถ6ล้อไปเอาปลาที่แพที่กระบี่ ใกล้ริมทะเล แต่ลุงผมรอด ตอนน้ำมาแกขึ้นรถทันแต่ไม่ทันได้ขับรถน้ำพลัดไปไกลเป็นกิโล แต่เพื่อนแกตายเพราะขึ้นรถไม่ทัน กำลังเปิดประตูน้ำมาก่อน น้ำแรงมากแกบอก พริบตาเดียวรถ6ล้อปลาเต็มคันยังลอยไปเป็นกิโล เสียใจกับครอบครัวผู้สูญเสียทุกคน

อดีตชาติของพี่ติ๊ก ยังคงทิ้งร่องรอยความสามารถบางอย่างไว้ให้ติดตัวมาในชาตินี้บ้างล่ะ ใครจะกินน้ำลืมชาติหมดแก้วได้ทุกคน พี่ติ๊กคงแค่จิบๆนั่นล่ะ อันนี้ความคิดดิฉันเองค่ะ จากฤาษีตาไฟ มาเป็น คนขายท่าทาง ในชาตินี้ คำว่า สัญญาณ ที่พี่ติ๊กใช้บ่อย เป็นความนิยามตัวเอง แบบ ถ่อมตัวมากๆค่ะ

ผมวิ่งปีนต้นพร้าว เกือบตายเหมือนกัน ชาวบ้าน ตายต่อหน้า เป็น สิบๆคน หลอนหมด

ได้ฟังเรื่องสินามิทีไร หดหู่ใจทุกที😢

สนุกตื่นเต้นมากครับ

หนึ่งประสบการณ์ชีวิต ที่ทุกคนต้องจดจำ…..ขอบคุณที่มาแบ่งปันปันความทรงจำค่ะ😊

ผมอยู่ในทริปนี้ครับ เป็น Dive master ในทริปนี้ เรือ Mare West

❤❤ตอนปีนั้นยังได้ตามข่าวพี่ติ๊ก

เป็นเหตุการณ์ที่เศร้ามาก ตอนนั้นนำเสื้อผ้าตัวโปรดไปบริจาคช่วยผู้ประสบภัย

ขอยคุณพระเจ้าอสเมน

รอฟังตอนต่อไปอยู่ค่ะ

รอฟังทุกepค่ะ

สนุกค่า รอติดตามนะคะ

เป็นกำลังใจให้สร้างผลงานจ้า

พ้นได้แค่วิบากกรรม เพราะกรรมที่พระพุทธเจ้าโปรดให้คนรอดพ้นนั้นคือจิต แต่ใจคือตัวสร้างกรรม เมื่อใจยินดียินร้าย ภายในภายนอกล้วนแต่เป็นกรรมทั้งนั้น ถ้าอยากพิสูจณ์ก็ให้ตรองดูว่าหลับแล้วฝันเห็นรูปเหรือเหตการณ์ทั้งที่ตาทึ่เราหลงเข้าใจว่าเป็นของเรานั้น ทำไม่ถึงยังมองเห็น นั่นก็เพราะสิ่งเห็นภาพเหล่านั้นไม่ใช่ตาแต่เป็นจิตที่มองเห็น ดั้งนั้นเมื่อตายไปแล้วถ้าทุกคนชำระจิตให้ว่างไม่ได้ ตายไปจิตก็คงยังเห็นรู้สึกเหมือนตอนเป็นคนทุกประการ แต่มันสุดโต่งกว่า คนที่ทำจิตใจอิ่มเอิบสงบไว้มากก็จะได้รับรู้ความสุขมากมายหลังจากตายไป ถ้าคนที่ทำจิตหมดมุ่นอยู่กับความลุ่มหลงมัวเมาการมรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัสไว้มากตอนยังเป็นคนคนเหล่านี้ก็ต้องได้เสพความความทุกทรมานมากมาย เพราะจิตมันอยากเหมือนเดิมแต่ของที่อยากมันไม่มีให้หลังความตาย

สนุกมากครับ ชอบบบ

เรากับเพื่อน4คน ก็เฉียดตายกับเหตุการณ์นี้เหมือนกันคะ ตอนนั้นอยู่ป่าตองแต่หนีทันค่ะ กินน้ำป่าวแทนข้าวทั้งวัน กว่าจะกล้าลงมาข้างล้างก็มืดแล้ว แถมไฟดับหมดทั้งป่าตองด้วยลงมาหอพักคืนนั้นนอนรวมกัน4คน นอนไม่หลับกันเลยกลัวว่าคลื่นยักษ์มันจะมาอีก นอนหิวข้าวกันทั้งคืน เป็นความทรงจำที่ไม่ลืมเลยค่ะ😢

เล่าเรื่องได้สนุกมากค่

เอาคนที่อยู่ในเหตุการไปออกช่องพี่ริวจิตสัมผัสเลยคับ พี่ติกถึงเชื่อเรื่องเทพมากไป

รอฟัง มานานแล้ว

โชคดีมากครับ

พี่หนุ่มต้องเอาพี่ต้อยมาเล่าซัก 1 EP.ครับผมว่าได้อีก หนึ่งมุมมองของคนที่ลอดตายครับ

❤ขอบคุณพี่ติ๊ก...ขอบคุณความช่างสังเกต..และขอบคุณประสบการณ์..ฯ..❤

เคยไปบริจาคของ หลังจากเกิดสึนามิที่หมู่บ้านน้ำเค็ม ระหว่างทางคือหดหู่มากๆ ขับผ่านวัด กลิ่นเน่าจากศพที่เอามาไว้ที่วัดกลิ่นเน่าทะลุเข้ามาในรถเลยด้วยความที่ศพเยอะมากๆจนต้องใสตู้คอนเทรนเนอร์ หมู่บ้านราบเป็นหน้ากลอง ยังจำภาพเหตุการณ์วันนั้นได้ไม่มีวันลืม 😢

สวัสดืครับกำลังติดตามฟังครีบ

จะรอติดตามค่ะ❤❤❤❤

น่าฟังครับ

จำได้ไม่ลืม..ทั้งที่ตอนนั้นเราอยู่ที่เยอรมัน เราท้องลูกแฝดมีภาวะจะคลอดก่อนกำหนด ต้องนอนนิ่งๆอยู่รพ. อยู่รพ.ตั้งแต่ต้นเดือนธันวา ช่วงเกิดสึนามิทุกคนมองเราแปลกๆเรากะงง แต่เขาไม่พูดกลัวเราสะเทือนใจมั้ง😅😅 จนเรากลับมาบ้านวันที่29ธันวาเพิ่งได้ดูข่าวทีวี..เราร้องไห้หนักมาก สะเทือนใจมาก โทรมาไทยแป้บเดียวค่าโทรแพงมากตอนนั้น บ้านเราอยู่ลพบุรีไม่มีใครเป็นอะไร..วันที่5มกราเราก็ไปคลอดลูกชายแฝด..เหตุการณ์สึนามิคืออายุเท่าลูกชายแฝดเรา 19ปีแล้วค่ะ🥹🥹