ทำไมถึงเรียกว่า หนังขายยา.. รวมภาพถ่ายรถฉายหนังขายยาในอดีตหลายๆ ยี่ห้อ 

ดูคลิปฟังบรรยาย...แป๊ปเดียวครับ..ความทรงจำช่วงวัยเด็กก็แบ่นปรื๊ดเข้ามาในหัว...แต่ได้แค่แอบยิ้มกับความสุขที่ได้นึกภาพย้อนเรื่องราวที่ผ่านมาในช่วงนั้น...ทั้งๆที่อยากจะหัวเราะเต็มสตรีมเมื่อมีภาพติดตลกกับเพื่อนๆวัยยุคสมัยนั้นแทรกเข้ามาในบางตอนของภาพความจำในหัว..กับความสุขและเสียงหัวเราะที่ได้วิ่งเล่นกับเพื่อนรอบๆบริเวณที่หนังมาฉาย..😆😊...ขอบคุณครับสำหรับความสุขที่ทำให้ได้นึกถึงเพื่อนๆสมัยวัยเด็กๆ...

เป็นความบันเทิงของคนชนบท สมัยก่อนไม่มีทีวีดู ต้องรอความบันเทิงมาหา เช่นมีวงดนตรีมาเปิดวิก งานงานวัด หรือมีหนังขายยา วันไหนมีหนังขายยามาชาวบ้านก็ตื่นเต้นดีใจ ตอนกลางวันรถขายยาก็จะวิ่งประกาศว่าคืนนี้จะมีหนังฉายที่สนามอะไรก็ว่าไป พอใกล้ค่ำชาวบ้านก็จะหอบเสื่อไปปูไปจองที่เพื่อรอดูหนัง และรอบๆก็จะมีพ่อค้าแม่ค้านำอาหาร-ขนมมาขายด้วย พอหนังจะฉายรถหนังก็จะบอกพ่อค้าแม่ค้าช่วยพลางไฟ หนังจะได้ชัดๆ ก็เครื่องหลอดนะครับ ต่อมาพัฒนาเป็นเครื่องอาร์ค 35 ม.ม ชัดแจ๋วเล้ย โดยเฉพาะรถหนังของโอวัลตินนี่ชอบมาก รถใหญ่ทันสมัยและติดตั้งเครื่องอาร์คด้วยแล

สมัยผมยังเด็กในต่างจังหวัด เคยเห็น บริษัทรถหนังขายยา สิ่งที่ท่านเล่ามานี้ ผมเห็นหมดทุกบริษัท รถที่ฉายหนังก็แบบนี้หละ พูดแล้วก็ให้นึกถึงอดีตจัง สนุกมากครับ

ผมได้ดูตอนเด็ก ตัวหนังไม่เท่าไร ฮาแต่คนพากษ์ ส่วนยา ไม่เคยซื้อเป็นเด็กไม่รู้จะซื้อไปทำไม อาศัยดูฟรี กับ ฮากับเสียงพากษ์หนัง คิดถึงตอนเด็กจังมรความสุขมากๆ

รถจิ๊บสี่ล้อใหญ่ของบริษัทเพ็ญภาค(ตราพญานาค)เมื่อปี2515ระบบ16ม.ม./ฉายภาพยนตร์เรื่อง/ชาติลำชี/เพลงวอนลมฝากรักบุปผาสายชลกำลังปัง/และก็เรื่อง/ป้อมปืนตาพระยา/สมบัติ/อรัญญา/

หนังกลางแปลงหรือหนังขายยามีมากว่า๖๕ปีแล้วครับ ขายสินค้าหลายอย่างเช่นผงชูรส ผงซักฟอกฯและหนังงานวัดด้วย เด็กๆผู้ใหญ่ต่างมีความสุขตามหมู่บ้านกิ่งอำเภอ ห่างความเจริญไฟฟ้าไม่มี หนังต้องใช้เครื่องปั่นไฟเองครับ ขอบคุณท่านผู้นำเสนอนำภาพรถหนังมาให้ชม เด็กรุ่นหลังไม่เคยเห็น เรียกได้ว่าเป็นประวัติศาสตร์หรือตำนานสมัยก่อนครับ

จำได้สมัย 60 ปีกว่า หนังขายยา ตรากุญแจ ฉายหนังอินเดีย ที่สุรินทร์ วี่งตามจนฝุ่นตลบ อดีตไม่เคยลืมเลือน

ผมก็คนยุคนั้น ผมอยู่ศรีสะเกษครับ ที่ผมเคยเห็นก็คือถ่านไฟฉายตรา ๕ แพะ ขายแป้งฟอวิล ขายน้ำหอมคลีโอพัตรา โอวัลติน ประสะนอแรด ประมาณนี้ครับ พูดแล้วคิดถึงอดีตครับ

ผมเกิด.2541ผมทันดูยุคับ.แต่สมัยผมเป็นหนังกลางแปลง.ขายยาฆ่าพยาธิครับ.สกลนครครับ.หาดูยากแล้วครับ

คุณพ่อรับราชการที่ จ.สุรินทร์ อยู่ตะเข็บชายแดน จะมีรถขายยา ฉายไปขายยาไป แหล่งบันเทิงบ้านทุ่ง 💐☺️

หนังขายยายุคยายมักฉายตามลานวัดหรือสนามหญ้ากว้างๆ คนดูนำเสื่อไปปูจองที่นั่งรอบๆบริเวณมีแม่ค้านำของขบเคี้ยวไปขายให้คนดูเช่น ปลาหมึกย่าง ถั่วเปยี ถั่วลิสง อ้อย ขนมปังทาเนยปิ้ง หลายครั้งที่คนดูต้องอดทนรอดูต่อตอนสนุกๆที่รถขายยาหยุดขายยาให้ชาวบ้านจนกว่าจะขายยาได้จนพอใจแล้วถึงจะได้ดูต่อ หนังเรื่องหนึ่งกว่าจะจบต้องรอดูหลายตอนกว่าจะจบ แต่ทุกคนก็ดูจนจบเพราะมันคือความบันเทิงสำหรับชาวบ้านที่มีอยู่น้อยนิดในสมัยนั้น

เห็นรถหนังขายยาแล้วคิดถึงสมัยตอนเด็กๆเมื่อ50กว่าปีก่อนครับ ขายยาพยาธิ ขายอายิโน๊ะโมโต๊ะ(ผงชูรส) ขายน้ำอัดลมยี่ห้อหนึ่งแสบที่สุดที่ผมจำได้เขาขายรอบละ10แก้วคนนั่งดูหนังไม่ช่วยซื้อให้หมดคนพากย์หนังบอกฉายต่อไม่ได้เพราะน้ำแข็งละลายเขาขายน้ำไม่ได้เพราะฉะนั้นคนดูต้องซื้อให้หมด10แก้วต่อถึงจะฉายหนังให้ดูต่อ หนังกำลังมันๆตอนเขาหยุด บางคนยอมซื้อเพื่อจะได้ดูหนังต่อ นี่แหละวิถีชีวิตคนในสมัย50กว่าปีก่อนตอนนั้นผมอายุราว6-7ปี ถ้าจำไม่ผิดหลังจากนั้นประมาณ10ก็หมดยุคหนังขายยา แต่กลับมีหนังจอยักษ์ของ แอ๊ด เทวดา มาฉายให้ดูต่อ คิดถึงหนังขายยาหวนนึกถึงอดีตที่โลกมนุษย์เรายังมีธรรมชาติที่สวยงาม ไม่มีมลพิษในอากาศ น้ำคลองยังไม่เน่า ไปไหนไปรถบัสประจำทาง หรือไกลๆก็ไปรถไฟ อนิจจาโลกในยุคปัจจุบันช่างเปลี่ยนแปลงไปรวดเร็ว พร้อมจิตใจมนุษย์ที่ไม่เหมือน50กว่าปีก่อน

ผมชอบดูหนังกลางแปลงมาก และสมัยพ.ศ.ราว2510-20 หนังมาขายยาประจำแถวบ้าน

🐇ชอบครับ! ชอบมากๆ เมื่อครั้งเด็ก๔-๕ขวบและตลอดที่ผ่านมาในอดีต หนังขายยาเข้าบ้าน จะมีประกาศบอกรอบหมู่บ้าน. พ่อจะพาไปดู สนุกสนานตามช่วงวัย ในอดีตที่ไม่ลืมเลือนได้...

ผมโตมากับรถหนังที่มาจากโรงงานถ่ายไฟฉายตราห้าแพะ .. คุณพ่อทำงานอยู่ในโรงงานนี้ เวลาไป ตจว. ก็จะมีรถหนังตามไปด้วย ไปโฆษณาประชาสัมพันธ์ สมัยเด็กๆผมก็อยู่ในขบวนนั้น มีเรื่องน่าจดจำมาก // ขอบคุณที่นำมาย้อนระลึกถึง

ขอบคุณที่ได้เห็นเป็นบุญตา

บ้านผมสมัยก่อน 10 ขวบ ต้องมาเรือเท่านั้น มันเป็นสวรรคสำหรับเด็กจริงๆ มีบางบริษัทไม่ขายของเลย ฉายหนังให้ดูอย่างเดียวถ้าจำไม่ผิดแป้งน้ำมองเลยะ ถ้ายาหม่องถ้วยทอง มาละซื้อกันสนุกเลย เพราะไม่แพงมีของแถม นึกแล้วเหมือนไม่นาน 60 กว่าปีแล้วครับ

กดไลน์ติดตามให้กำลังใจแล้วครับผม สุดยอดในสมัยนั้น ตอนผมเป็นเด็ก ครับ คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ จัง คนที่ขายยาผมยอมรับว่าพูดเก่งครับ โน้มน้าวจิตใจให้คนที่ดูหนัง ซื้อยาให้ได้ ตอนเช้ายังมาขายอีก❤❤❤

ยินดีที่ได้ชมผลงานของคนสุรินทร์บ้านเดียวกัน ขอชื่นชมผลงาน ขอให้มีผลงานออกมาเรื่่อย ๆ จาก คุณยศ คนบ้านแกใหญ่ อำเภอเมืองสุรินทร์ ครับ

นึกถึงอดีตตอนเป็นเด็กวันไหนที่ มีหนังขายยามาฉายที่หมู่บ้าน ดีใจมากเลยค่ะ😁😁

ชอบ​ครับชมแล้วคิดถึงอดีต​

ขอบคุณมากครับที่นำเสนอสุดยอดจริงๆ

เก่งมากที่รวบร่วมได้ขนาดนี้

ที่บ้านผมดูบ่อยครับ บางบริษัท มาอยู่หลายคืน ตอนเป็นเด็กชอบมากถ้ามีหนังขายยามาที่บ้าน

เคยดูตอนเป็นเด็ก ประมาณ50กว่าปีมาแล้วเหมือนหลายๆท่าน มีทั้งยา ผงซักฟอก สบู่ ช่วงที่หยุดฉายหนังแล้วขายยาหรือสินค้าก็จะมีเทคนิคการพูดโน้มน้าวให้คนซื้อของพอสมควร คิดดูแล้วคณะของคนฉายหนังและขายยามีความอดทนมาก เดินทางไปในเขตชนบทที่ไม่มีไฟฟ้าต้องใช้เครื่องปั่นไฟ นอนตามวัดหรือโรงเรียนในหมู่บ้าน หรือบ้านของผู้ใหญ่บ้านหรือกำนัน ท่านเหล่านี้คงล้มหายตายจากไปแล้ว คนที่เคยดูหนังขายยาก็เหลือไว้เพียงความทรงจำซึ่งสมัยนี้ไม่มีแล้ว

รถหนังขายยาที่ดีที่สุดยุคนั้นคือ โอสถสภาครับ จอใหญ่ ภาพแจ่ม มีตู้ลำโพงด้วย รถของโอวัลตินมีแจกโอวัลตินให้เด็กๆด้วย

ได้ดู อริยะโอสถ ตรามือ ครับ ช่วง มนตรักลูกทุ่ง ฝนใต้ครับ

ขอบคุณครับ🙏🏼ที่หามาให้ชม ตอนเด็กๆผมเคยดูหนังขายยา2ครั้ง ไม่ค่อยชอบ(ตามประสาเด็ก) เพราะหนังกำลังสนุก เขาหยุดฉายเพื่อขายยา ภาพรถขายยาดูสวยคลาสสิคมากๆครับ🚜🛺👍👍

ขอบคุณมาก ทำให้คิดถึงสมัยเด็กๆราวปี2506 เป็นfC.หนัขายยาตัวยง แถวบ้านผม เคยมี เขาใช้เกวียนเทียมโค จอหนึ่งราว3-4 เล่มเหมือนกันครับ ออกฉายขายยา รู้สึกจะมาจากอิสานตอนบน(ไม่แน่ใจเพราะสมัยนั้นยังเด็ก) ส่วนผมอยู่บุรีรัมย์'(ลำปลายมาศ)ครับ

อ.ท่าเรือ จ.อยุธยา ฉายที่หน้า รร นิตยาเก่าหลังสถานีรถไฟ ซึ่งเป็นลานยิงเป้าเสือใบ เสือขาวปล้นร้านทองเมื่อ 60 ปีก่อนด้วย จะมีอ้อยควั้น ขนมปังสีน้ำตาลร้อยเป็นพวงมาลัย ผลไม้เสียบไม้แช่อิ่มสีแดงสีเขียวต่างๆ

เวลามีรถหนังขายยามาประกาศเชิญชวนชาวบ้านไปดูหนังตามบ้านต่างพวกชาวบ้านคนก็เตรียมตัวนำสินค้าต่างๆไปขายพอมีรายได้เล็กๆน้อยๆส่วนมากเป็นของกินเช่น กล้วยทอด ข้าวโพดต้ม ถั่วต้ม นำแข็งใส

สมัยหนัง16มม.ดูคนพากย์สนุกดียิ่งหนังผี

สมัยผมเป็นเด็กสัก 60ปีผ่านมาบ้านผม อยุธยาไม่มีรถขายยาหรอกครับมีแต่เรือขายยาแทนรถเพราะบ้านผม การสรรจนไปไหนต้องใช้เรือ อย่างเดียวไม่มีถนนให้รถวิ่ง แม้แต่จักรยานหรือมอเตอร์ไซค์ก็ไม่มี หางไกลความเจริญมาก เรือขายยาจะเอาหนังมาฉายกลางแปลงในวัดข้างบ้านคนเยอะมาก คนพากย์หนังเก่งครับ จะมีหนังสองเรื่อง คือหนังคาบอย ตะวันตก กับหนังไทย ฉายกันยันสว่างคาตา สมัยนั้น กว้ยเตียวจานละ50สตเอง อร่อยกว่าสมัยนี้อีกนะ

เกิดไม่ทันครับ แต่ชอบดูภาพเก่าๆแบบนี้

ชอบรถเก่าชอบคลิปนี้มากครับ รู้จักเกือบทุกรุ่นครับผม

ก็เพราะว่าเวลาฉายหนัง ฉายไปสัก10นาที ก็พักขายยาก่อน แล้วก็ฉายวนๆพัก ขายยาต่อไปเรื่อยๆส่วนมากก็จะเป็นพวกบริษัทยาต่างๆ ทีหมุ่บ้านผมที่สุรินทร์ หนังจะมาฉายเกือบทุกวันเลยที่วัด ส่วนหนังเร่จะมาอาทิตย์ละวัน ช่วง พ ศ. 2532-35 มาฉายบ่อยมาก พอหลังๆจากนั้นเริ่มหายไปทีละนิดๆ

ภาพเก่าเล่าอดีต ได้อย่างยอดเยี่ยมและมหัศจรรย์จริงๆครับ ผมโชคดีจริงๆ ที่เกิดทันยุคนั้นในช่วงกลางๆ ท้ายที่สุดก็หมดยุคไป

หนังยานี่มีหลายบริษัท​ ไม่ใช่แค่ขายยาเท่านั้น​ ขายถ่านไฟฉาย​ ตราห้าแพะ​ ตรากบจนถึงขายเครื่องสำอางดีแซมเบอร์ก็มี​ พอใช้ฟิลม์ 35​ มม.มันจะมีเส้นฝนมากกว่าฟิล์ม​ 16​ มม.

สมัยเด็กๆ ชอบมาก มากจาก บ้านใหม่ชัยพจน์ ผู้ใหญ่10บาท เด็ก5บาท

แปรตจลางเสียงพากย์ผมไม่ทันครับแต่คนแก่นิยมพูดถึง..ผมทันเสียงนักพากย์นันทะวันครับ..หนังโรงชอบเสียงมหาราช..ยุควีดีโอชอบเสียงทีมงานอินทรีย์ พันธมิตรรองลงมาครับ

แอดมินท่านเป็นคนสุรินทร์เหรอครับ สนุกมากเลยนะครับในยุคสมัยนั้น ผมยังเคยไปดูเลยครับที่คิวจอดรถหลังตลาด ส่วนโรงแรมที่ว่าอยู่หน้าตลาดสดหน้าหอนาฬิกาครับ

สมัยก่อนรถฉายหนังของถ่านไฟฉายตราห้าแพะ จะไปฉายที่วัดหัวหิน ต.ท่าหลวง อ.ท่าเรือ จ.อยุธยา เกือบจะทุกปีในงานทอดผ้าป่าสามัคคี เพราะคนชื่อ ปื้ด ประจำรถฉายหนัง บ้านอยู่ติดวัด นำมาฉายสนุกดีครับ

หนังไทยรุ่นเก่าๆหลายๆเรื่อง ก็คงจะเสียหายหรือสาบสูญไปพร้อมๆกับรถหนังขายยานั่นแหละ เพราะหนังไทยรุ่นเก่าๆหลายๆเรื่อง ที่เคยดูตอนสมัยเด็กๆ สมัยนี้แทบจะเหลือไม่กี่เรืองแล้ว ส่วนรถหนังขายยาก็มีให้เห็นหลายยี่ห้อหลายบริษัท แต่ส่วนมากก็ไม่เคยสนใจและไม่เคยคิดจะจดจำเท่าไรนัก เพราะใจจดจ่ออยากจะดูแต่หนังอย่างเดียวเท่านั้น อีกประการหนึ่งเด็กบ้านนอกสมัยนั้น ส่วนมากก็ไม่มีใครมีกล้องหรือไม่มีอุปกรณ์ใดๆเลยในการบันทึกภาพ

ก็เคยเห็นเกือบทุกยี่ห้อที่อยู่ในนี้ ส่วนมากจะทัน ระบบ35มม.ชอบมากตอนนั้นเพราะว่ามีวิธีเดียวที่เราจะได้ดูหนังกับเขา หนังโรงเราหมดสิทธิ์ไม่มีเงินดู

ตัวผมเองครับโตมากับหนังขายยาสมัยประจวบ +เมตตา รุ่งรัตน์เป็นพระเอกนางเอก จนมาถึงยุคสมัย มี อสม เข้าถึงจึงหมดยุคหนังขายยา คิดถึงครับนานมาก

ตอนเป็นเด็กประมาณ 30 กว่าปีที่แล้วผมเคยดูหนังขายยาครับ

ตอนเด็ก.ผมใด้ดู.ตลอด.ช่วงเกี่ยวข้าว.หนังกลางแปลง.เริ่ม.มาทุกยี่.ห้อ

สุดยอดมากฯครับ

บ้านเราสมัยเด็กก้ายังมีนะขนาดโยเกาะนะแต่บ้านพมเขาเรียกหนังกางแปรงนะคับกอนฉายพี่เขาเปิดประวัตแม่เจ้ากอนที่ ทำการฉายคือทุ่งนาอยู่หน้า(อบตเกาะยาวสมัยนี้นะคับจบ

ขอบคุณลุงมนัสมากครับได้ย้อนคิดถึงความหลังเมื่อยังเด็ก ผมเริ่มได้ดูหนังขายยาตั้งแต่ปี 2508 ครับ

สุดยอดครับ 👍

ชอบมากครับ

จ.แพร่ ก็มีครับ

หนังขายยาที่ได้ดูครั้งสุดท้ายเป็นของโอสถสภาเต็กเฮงหยู เท่าที่จำได้

ทันผมเคยดู สมัยเป็นเด็กน้อย

เยี่ยมมากครับ

พอหนังกำลังสนุกก็เปิดไฟขายยาเลย😁😁

คิดถึงสมัยนั้นจัง ก็พอจะทันอยู่บ้างครับ😊😊😊

ติดตาม​ครับ​

ยุคสมัยผมมี2บรษัทคือ ห้างขายยาเยาวราชและโอสถสภา ที่แอทกล่าวมานั้นไม่ค่อยมาเท่าไหร่

ผมดูหนังทายาตั้งแต่เมื่อปี 2516 สนุกมากสมัยก่อนถึงปัจจุบันนี้ผมก็ยังชอบหนังกลางแปลงอยู่ครับ

ผมเดยดูครับทุกๆบริษัทครับอุบล

สมัยประมาณ 60 ปีกว่า แถวบ้านผมริมแม่น้ำแม่กลอง อำเภอบางคณฑี จังหวัดสมุทรสงคราม จะมีเรือหนังขายยามาฉายหนังให้ชม ที่วัดใกล้บ้าน เช่นของบริษัทโอสถยังตังตรากิเลน ยาหอมตราฤษีทรงม้า ยาหม่องถ้วยทอง ยาแก้ใอโยคีทองพูน ยาแก้ไอซ่อมปอดใหม่ ยาประดงพระสังข์ทรงช้าง มีหลายเจ้า ผลัดเปลี่ยนกันมาฉาย เป็นเรื่องตื่นเต้นมากสำหรับผมที่จะได้ไปดูหนัง ตอนกลางวันเรือหนังจะวิ่งประกาศตามแม่น้ำว่าคืนนี้จะมีหนังฉายให้ชมที่วัดไหน ในสมัยนั้นรถยังเข้าไม่ถึง จะไปไหนต้องไปทางเรืออย่างเดียวครับ ถ้าวัดอยู่คนละฝั่งแม่น้ำก็ไม่ค่อยได้ไป ถ้าอยู่ฝั่งเดียวกันก็เดินไปได้

แม่อายุหกสิบสองทันยุ.จ้า

จำได้หนังขายยา แส่งสว่างตราค้าง ตรานกกระจอกเทพ ยาหม่องตราถ้วยทอง ถ่านไฟฉายตราพัดแดงระบบ 35 ครั้งแรก ผงซักผ้าบีส ยาบวดหาย นอนทำนาได้ยินเสียงประกาศฉายหนังกลางแปลงต้องเดินลัดทุ่งเข้ามาดู

ผมเคยอยู่บุญมาเภสัชอุดรครับน่าปี30

แสงสว่างตรา ค้างคาวยังมีคุณภาพแก้ปวด หลัง.เอวได้ดี ลองเลยใครปวดเมื่อย ต่างๆ

ของกระแดงก็ดีน่ะครับ

หนังไขยา เดี๋ยวนี้ บ่มี เสียดายเนาะ อย่กดูหนังไขยา นึกถึงตอนเป็นผู้บ่าว เดี๋ยวนี้ เหลือเค่ว อันเดียวแล้ว ยายไม่มีเค้าแล้ว นานแล้วเนาะ

ตอนเด็กเด็กน้อยเคยออกไปซื้อยาฆ่าขี่กะตืกให้เอื้อยเพิ่น ยาสมัยก่อนจะมียาปวดหาย หลังๆมาเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นบวดหาย ยาตราไก่ ยาดองเหล้าแสงสว่างตราค้างคาว ยาไวคูลย์เด็ก ยากษัยเส้นตราเด็กในพานทอง ยากษัยก้อนตรารถจักรยาน ยุคถ่านไฟฉายตรากบ ตราแพะ ตรารักชาติ บรรยากาศสนุกมากๆ ฉายครึ่งเรื่องแล้วก็เปิดไฟตั้งโต๊ะขายยา จะออกไปซื้อที่โต๊ะขายยาก็ได้ หรือฉายไฟเรียกพนักงานขายเดินหิ้วตะกร้ามาส่งก็ได้เดลิเวอรี่มีมาตั้งแต่โบราณ😁😄😃😀

ยุครถจี๊บสี่ล้อหนัง16ม.ม.ปี2515ดูหนังเรื่อง/ชาติลำชี/จุฬาตรีคูณ/มิตรชัยบัญชา/สมบัติเมทะนี/ช่วงนั้นเพลง/วอนลมฝากรัก/บุปผาสายชลกำลังปังมากพร้อมเพลง/รอยรักรอยมลทิน/ไพรวัลย์ลูกเพชร/บริษัทห้างขายยาเพ็ญภาค(ตราพญานาค)จำกัดยังจำได้/เครื่องปั่นไฟเบนซิน/

ดูเสร็จครึ่งกลับไปกินข้าว รอให้เขาขายยาเสร็จ มาดูใหม่

รถเจ้าของยังเก็บไว้อยู่ไหมคับ

จำได้โอวัลติน และไมโล ดีที่สุด

อยากให้หนังที่ครูพงศ์​ศักดิ์​ จันทรุขาสมัยท่านเป็นนักพากย์​หนังมาให้ชมบ้างครับ

ผมก็ยุค16 มม.เหมือนกันครับ

ทันได้ดู...ก่อนฉายจะประกาศล่วงหน้า...ชวนขาวบ้านมาดู

เคยดูหนังชายยาที่มากจอที่สุด ที่งานไหว้พระธาตุพนม ผมไปครั้งแรกปี๒๕๑๖ วิ่งดูจอนั้นจอนี้จนไม่รู้เรื่อง ตอนนั้นหนังใหญ่มีเหมือนกัน แต่ปิดวิค ล้อมสังกะสีหนาแน่น จำได้ว่าฉายเรื่องทอง คนแน่นทุกรอบ ต้องฉายทั้งวันทั้งคืน เด็กอย่างผมได้แต่ไปชะแง้มอง แล้วก็วิ่งมาดูหนังขายยา มีแต่หนังมิตร-เพชรา คนโหลงเหลง เพราะหลายจอเกิน ครับ

ดูหนังขายยาที่ร้อยเอ็ดตามวัดมั้ง โรงพัก กลางบึงพลาญชัย คิดถึงพ่อแม่พี่สาวทั้งสองบัดนี้ทั้ง4คนสบายไปแล้วเหลือเราคนเดียวใจแท้จริงไม่อยากอยู่แล้วเบื่อ

ที่บุรีรัมย์รถหนังชอบมาจอดที่ร.ร.แกรนโฮเต็ลขึ้นรถผ่านแอบลุ้นภาวนาไห้ไปฉายที่หมู่บ้านส่วนมากขายยาถ่ายพยาธิถ่านไฟฉายยาสีฟันแอ็ดมินหาภาพประวัติศาตร์แบบนี้มาไดัถือว่าสุดยอดมากและอธิบายได้ดีเห็นภาพเลยขอบคุณครับเรื่องราวดีๆสมัยเด็กก่อนจะถูกลบออกจากความจำ

ขอบคุณ@มากครับที่เอามาลงให้ดูทำให้นึกถึงตอนสมัย 30ปีที่แล้วครับ แถวบ้านผมชอบมาลงฉายใกล้บ้านผมเพราะมีลานหญ้ากว้างๆบางครั้งอยู่เป็นครึ่งเดือนครับ

อยากได้รถทุกคันเลย มีแต่คันสวยๆ

ที่อ.หนองวัวซอ เห็นอยู่คันนึงครับ

ผมทันหนังขายยายุคสุดท้าย ขายยาซาง แล้วก็ขนมหวานๆ ที่มีเฉพาะหนังขายยาที่ขาย

หนังขายยา ถือเป็นการโฆษณาทางตรงโดยแฝงความบันเทิงหรือการฉายหนัง เป็นการนำสินค้าเข้าถึงผู้คนในท้องถิ่นได้ดีทีเดียว แถมได้ทั้งยอดขายและโฆษณาสินค้าไปในตัว ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าสถานีหรือค่าเวลาเหมือนโฆษณาทางทีวี แต่ก็อาจมีต้นทุนการซื้อลิขสิทธิ์หนัง ทีมงานและอื่นๆ

นั่งตากลมชมหนังขายยาของห้างขายยยาตรา(ปืนคู่)ยังจำไม่ลืมเกือบ50 แล้ว

จำได้ตอนเด็กๆคับ❤

แสงหุ่งกาเกีย

หมากหอมเยาวราช ยาบวดหาย

ผมเคยไปเจอหนังขายชึ่งจะเหลือคันเดียวในอ.ผาขาวจ.เลยผมยัวไปถ่ายรุปไว้อยุ่เลยท่านสามารถไปตามหายได้ครับ(รถหนังหมากหอมเยาวราช)

8:00 นี่ โอเล่ ยุคแรกเลยนะเนี่ย รุ่นบุกเบิก

ผมเคยฉายหนังกลางแปลงของ กศน. ชาวบ้านบางที่ก็ยังเรียกหนังขายยาเหมือนกัน เพราะเอาเครื่องฉายเครื่องขยายใส่รถเร่ไปฉายตามหมู่บ้านที่อยู่ไกลๆ ผมอยู่ในยุคหนังขายยายุคสุดท้ายแล้ว พอหนังวีดีโอแพร่หลาย คนก็เลิกดูหนังกลางแปลงกัน

มาฉายที่หมู่บ้านผมขายยาดี..หยุดฉายที่วัดสิบหกคืนดูกันจนตาแฉะเลย...ในคลิปมาฉายที่หมู่บ้านผมทุกคันทุกบริษัท..รถหนังมาเป็นเด็กจะวิ่งตามรถกันเป็นแถวเลยสมัยนั้น

ตอนวัยรุ่นชอบไปดูผู้หญิงแต่ก็ช่วยซื้อยาทุกครั้ง เพราะกลัวว่าถ้าเขาขายยาไม่ได้ตามเป้าหมายเขาจะไม่ฉายหนังให้เราดู เมื่อได้ดูหนังก็จะได้อยู่ดูกันนานๆครับ

นึกถึงตอนเด็กครับ

ยาดองเหล้าแสงสว่างตราค้างคาว เจ้านี้เคยดูสมัยเด็ก

หนังขายยาสมัยผม 32 ปีที่แล้วผมจะหงุดงิด 2 เรื่อง 1.หยุดฉายแล้วขายยา 2.ฉายหนังแค่ 2 เรื่องใจอยากดูจนสว่าง

รถทหารสมัยสงครามโลกเนาะ รถรุ่นเก่าหาดูยากแต่ในพิพิธพันธ์ รถโบราณของกรมขนส่งทหารบก จะยังเก็บไว้รึเปล่า

ผมเคยอยู่โคอุสุภราชอุบลครับ

ผมทันแต่หนังกลางแปลงครับ....สมัยที่ใช้ฟิล์มฉายครับ..หนังฟิล์ม 35 มม