ช่วงเวลาที่ผ่านมา
บอกให้รู้ให้เราเข้าใจ
ว่าชีวิตนั้นมันไม่ง่ายดาย
เพราะว่าใจเรายังไม่ยอม
ปล่อยปัญหาที่ยังค้างคาอยู่
อยากจะรู้เพราะไม่เข้าใจ
ทั้งที่ความเป็นจริงไม่รู้ก็ได้
ไม่เป็นไรถ้ายังไม่พร้อม
*บอกตัวเองว่าเราไม่ต้องเก่ง
บอกตัวเองว่าเราก็แพ้ได้
บอกตัวเองว่าที่เราร้องไห้
เพราะว่าเรายังมีหัวใจ
บอกตัวเองว่าถ้ามีมุมสุข
มุมที่ทุกข์ก็คงไม่ไกล
เพียงแค่ขว้างเรื่องมาก็ร้องไห้
อีกไม่นานเราคงได้ยิ้ม
อยู่อย่างนี้จะเป็นอย่างไหน
เป็นอย่างใครใจหน่อคงไม่สุข
อยู่ให้รู้เพียงรู้ที่จะหยุด
และไม่ฉุดตัวเองเอาไว้
อยู่ตรงหลุมตรงบ่อน้ำตา
ที่อ่อนล้าเป็นเพราะว่ายังให้
ให้ตัวเองสำคัญและยังใช่
ในสิ่งที่มันเปลี่ยนแปลงไปแล้ว
หยุดความจริง
ด้วยมองความจริง
แยกบางสิ่งในหัวใจให้ได้
ว่าความฝันความหวังนั้นหาใช่
ความเป็นจริงที่เราคาดหวัง
อยู่กับตัวใจอยู่ที่ใคร
อยู่ที่ไหนใจหนอถึงไม่สุข
บอกตัวเองพันครั้งว่าจะหยุด
แล้วมันหยุดได้จริงบ้างไหม
**เมฆบนฟ้าก็ยังเปลี่ยนสี
ใช่ยินดีแต่ฝืนโลกไม่ได้
ถ้าจะขืนให้นาฬิกาตาย
ก็คงตายแค่เราคนเดียว
ถ้ายังพอมีวันพรุ่งนี้
จงยินดีให้เรื่องราวต่าง ๆ
ดังบทเรียนชีวิตได้ก้าวผ่าน
ข้ามสู่ช่วงเวลาสดใส
หลับเถอะหน่อความจริงปลุกเรา
ตื่นจากเขาให้เขาได้ฝันได้
และส่งคืนความหวังถ้าไม่ใช่
ไม่ใช่เราในความเป็นจริง
บอกตัวเองอยู่กับตัวเอง
เป็นบทเพลงชีวิตในช่วงหนึ่ง
ที่จบลงแล้วให้แล้วไปเรื่องนึง
และไม่หวังได้คืนอะไรกลับมา
กลับมาอีกแล้ว
#ดวงดาวเดียวดาย
17 сен 2024