บุญคุณพ่อแม่ต้องชดใช้จริงหรอ | มามี๊ทอล์ค - พศิน อินทรวงค์ - Mametalk 

กุเปนมนุษย์กุไม่ขอเปนสัตว์มึงจะอย่างใดในกระแสของเรื่องมึงแต่กุเชื่อในคำสอน”ขององค์พระศาสดาแห่งพระพุทธเจ้า”

บุญคุณพ่อแม่ สูงส่งทั้งชีวิตก็ใช้ไม่หมด

มันคือจิตรสำนึกของความเป็นคน

พูดเพื่ออะไร สังคมได้อะไร บั่นทอนคุณค่าๆ

พูดในฐานะบุญคุณพ่อแม่ไม่จำเป็นต้องทนแทนก็ได้ เราลี้ยงด้วยใจ แต่ก็อยู่ที่ลูกว่าเขาคิดแบบไหน

แต่ถ้าลูกที่พ่อแม่ตั้งใจให้เขาเกิดมา ทำหน้าที่ของคำว่าแม่ได้อย่างดีตั้งใจเลี้ยงเขา ให้ความรัก ความอบอุ่น ดูแลอย่างดี แต่เมื่อวันนึงเขาเติบโตและสามารถยืนได้ด้วยตัวเองวันนึงเราได้ยินคำนี้จากปากของลูกว่า”แม่เป็นแค่ผู้ให้กำเนิด ไม่ใช่เจ้าชีวิตของเขา” คิดว่าคนเป็นแม่ที่ตั้งใจทำให้เขาได้เกิดมา ตั้งใจเลี้ยงดูเขามาอย่างดีต้องรู้สึกอย่างไร

คุณที่เป็นบุญ ควรทดแทน แต่คุณที่ไม่เป็นบุญ บางอย่าง ไม่ควรทดแทน

ความคิดของแต่ละคนสท้อนตัวตนที่แท้จริงที่อยู่ในใจผู้นั้น....ขนาดพ่อแม่ยังไม่มีบุญคุน..แล้วคนรอบข้างเปนใครเขาจะจริงใจด้วยหรือ....

ไม่ได้ขอที่จะเกิด มันเลือกได้ด้วยเรอะ เพี้ยนคนสมัยใหม่

พ่อแม่เป็นผู้ให้กำเหนิดชีวิต..เป็นผู้มีพระคุณ

ท่าไม่มีพ่อแม่คุณเกิดจากไหนเหรอ

บุญที่ได้เกิดมา คุณที่ได้รับการเลี้ยงดูจนเติบใหญ่พอแม่แค่รักลูกอาจตายแทนได้ไม่ได้หวังผลตอยแทน แต่ลูกที่ดีถ้ามีกำลังก็ต้องกตัญญูตอบแทนบุญคุณความรักที่พ่อแม่ให้เค้าครับ คนดีๆปกติตรรกกะความคิดเป็นแบบนี้

ไม่ได้อยากเกิด แสดงว่าสิ่งนี้คุณไม่ได้ต้องการ ฉะนั้นชีวิตคุณเป็นของพ่อแม่ พ่อแม่จะทำอย่างไรก็ได้ใช่หรือไม่ แต่ในความเป็นจริง พ่อแม่เลี้ยงลูกด้วยความรัก ความปรารถนาดี ด้วยความยากลำบาก ยอมให้ลูกอิ่ม แม้ท่านจะอด คนดีมีความกตัญญูต้องคิดได้ค่ะ

พ่อแม่บางคนที่ไม่มีความรักความเข้าใจ ลูกจะไม่รู้สึกผูกพัน ยุคนี้พ่อแม่ใช้เงินแทนความรัก

พ่อแม่แค่เป็นผู้ให้ แค่คิดว่าสักวันลูกคงมีชีวิตดีกว่าพ่อแม่

มันก็แค่วาทกรรม ของกลุ่มคนเพียงกลุ่มเล็กๆ ไม่มีผลอะไรกับตรรกะความเป็นจริงในชีวิตของแต่ละคนแต่ละครอบครัว

มันอยู่ที่จิตสำนึกค่ะ ไม่จำเพาะแค่พ่อแม่ที่เราควรคิดถึงบุญคุณ ใครก็ตามที่คอยช่วยเหลือเราในยามที่เราลำบากเราก็ควรคิดถึงบุญคุณของคนที่เคยช่วยแม้ว่าเขาจะไม่อยากให้ตอบแทนเขาก็จริง ฉันผู้ซึ่งเป็นทั้งผู้ให้และผู้รับ ฉันไม่เคยทวงบุญคุณใครและฉันตอบแทนคนที่เคยช่วยเหลือฉันในยามที่ฉันมีกำลังชีวิตที่แข็งแรงดีขึ้นในปัจจุบัน

สถานะผู้ให้คือไม่คาดหวัง สถานะผู้รับคือรู้คุณ ขอบคุณครับ 🙏🙏🙏

จริงค่ะ

มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ ควรสำนึกบุญคุณ ใครที่ดีต่อเรา เราก็ควรจดจำและสำนึกในบุญคุณนั้น ถ้าไม่มีจิตสำนึกตรงนี้ก็จะเหมือนสัตว์เดรัจฉาน เช่นงู ออกจากไข่ แล้วก็ไปมีชีวิตของตัวเอง ไม่ต้องกลับมาตอบแทนบุญคุณ

พุทธองค์ ก็ทรงตรัจเอาไว้ว่าบุญคุณพ่อแม่อยู่เหนือสิ่งอื่นใด ในฐานะเป็นพุทธศาสนิกชนผมเชื่อ และปฏิบัติตามคำสอนนั้นตลอดมา

อย่าลืมนะขนาดพระพุทธเจ้ายังบอกว่าพ่อแม่มีบพระคุณมาก ถึงขนาดว่าให้พ่อนั่งบ่าซ้าย แม่นั่งบ่าขวา แล้วให้การอุปการะตลอดร้อยปี ยังไม่ถือว่าตอบแทนบุญคุณให้หมดได้ แต่การกระทำไม่สามารถบังคับกันได้ ส่วนตัวคิดว่าต้องตอบแทนบุญคุณ ยิ่งถ้าตอบแทนบุญคุณอย่างสูงสุดยิ่งดีที่สุด

เยี่ยมครับ

บุญคุณ พ่อ แม่ ยิ่งใหญ่นัก พ่อ แม่ รักลูกอย่างไม่มีเงื่อนไข ควรมีความกตัญญูกตเวที รู้บุญของคุณพ่อ แม่ คนที่บอกว่า พ่อ แม่ ให้กำเนิดให้ชีวิต แล้วลูก ไม่จำเป็นต้องทดแทนบุญคุณ ลูกแบบนี้เรียกว่า อกตัญญู ไม่มีคุณธรรม ทำอะไรก็ไม่เจริญ ถ้าพ่อแม่เลี้ยงมา แล้วยังบอกว่าไม่มีบุญคุณ ใครก็อย่าไปคาดหวังน้ำจิตน้ำใจจากไอ้ลูกอกตัญญูคนนี้เลย

ส่วนตัว มันไม่ใช่บุญคุณ แต่มันคือพระคุณ อย่างสูง แม่เลี้ยงมาไม่เคยเอ่ยปากขออะไรจากเราเลย แต่เราพร้อมที่จะให้ทุกอย่างกับผู้หญิงคนนี้ รักแม่นะ ดีใจที่เกิดมาเป็นลูกของแม่ ❤️❤️❤️❤️❤️

คุณพศิน อินทรวงค์ อธิบายคำว่าบุญคุณพ่อแม่ต้องทดแทนได้ดีมากค่ะ

คนเรากับสัตว์มันต่างกันที่มีจิตสำนึกที่ดีมีจริยธรรมคุณธรรม......ถ้าคนเราไม่มีสิ่งเหล่านี้ท้ายที่สุดมันก็ไม่แตกต่างจากสัตว์เดรัจฉาน.....

ไปเยี่ยมพ่อแม่ได้เอาอาหารไปให้ดูพ่อแม่กินข้าว มันอิ่มใจจนบอกไม่ถูก อยากนั่งป้อนข้าวพ่อแม่ทุกๆวันเลย ขอให้พ่อแม่สุขภาพแข็งแรงเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกหลานตลอดไป 🙏🙏🙏

คุณผู้หญิงที่คิดว่าไม่ต้องตอบแทนคุณคุณควรคิดให้ดี พ่อแม่ทุกคนไม่เคยคิดที่อยากจะให้แทนคุณ อยากให้ลูกรู้จักใช้ชีวิตเอาตัวเองรอดได้เพราะพ่อแม่ไม่ได้อยู่กับเราไปตลอดชีวิต เรารักลูกให้ได้แม้กระทั่งชีวิตเพื่อปกป้องลูกแล้วทำไมลูกจึงคิดว่าเราต้องเลี้ยงท่าน แม่ทุกคนไม่ต้องการเป็นภาระให้ลูกหรอก ยอมตายได้เพื่อให้ลูกไม่ลำบาก เพราะลูกจะมีชีวิตมีครอบครัวเป็นของลูก แค่เห็นลูกมีความสุขเท่านั้นก็พอ

ถ้าจะบอกว่าไม่ได้อยากเกิด แล้วตอนที่มาเกิดนั้นรู้เรื่องไหม?ถ้ารู้เรื่องแล้วมาเกิดทำไม?

ยุคสมัยเปลี่ยน ลีลาความคิดเปลี่ยนตามสังคม แต่ความจริงลูกเกิดจากพ่อแม่-พ่อแม่เลี้ยงดูลูกรักจนเติบโตมีการศึกษามีการงานอาชีพเลี้ยงตัวเองได้ วันหนึ่งลูกมีครอบครัวก็ต้องทำหน้าที่เหมือนเช่นพ่อแม่กับบุตรของตน และลูกก็ทำเหมือนตน กงกรรมกงเกวียน เมื่อท่านชรา/หรือเราชราภาพไร้เรี่ยวแรงกำลัง-ไม่ได้ทำงานแล้ว คนแก่ บางคนอาจมีฐานะดีไม่ต้องพึ่งพาบุตร แต่คนส่วนใหญ่เมื่อแก่แล้วยังลำบากยากจน มีหนี้สิน จนรัฐต้องมีนโยบายให้เงินคนชรารายเดือน สภาพสังคมข้างหน้ายิ่งจะลำบาก เหลื่อมล้ำ ต้องหาทางแก้ไข นี้เป็นปัญหาระดับชาติครับ

เมื่อมีลูกแล้วจะรู้เอง

มันเป็นจิตใต้สำนึกของคนแต่ละคน

ง่ายมากๆมีจิตเป็นคนแท้ๆก็จะมีคุณธรรมคือกตัญญูกตเวทีถ้าเป็นคนไม่ใช่คนก็จะมีจิตและธรรมแบบเดรัจฉาน เช่นหมา แมวมีหน้าที่ให้เกิดเลี้ยงพอเอาตัวรอด ต่างตัวต่างไปหรือกลับมาผสมพันธุ์กันเองต่อหรือกัดกันจนเจ็บตายนั้นแหล่ะวิถีของเดรัจฉานซึ่งต่างกับวิถีของมนุษย์

คนเขามีบุญคุณก็ตอบแทน..เป็น ประพฤิต ปฏิบัติ ที่ มนุษย์ พึงกระทำครับ

คุณพศิน อธิบายได้ดีมากครับ

คุณพศิน พูดดีมากๆเลยค่ะ ติดตามตลอดเลยค่ะ

เสียใจมากกับคลิปที่บ่อนทำร้ายทำลายสถาบันครอบครัว..ทำครอบครัวให้เข้มแข็ง..รักลูกสุดหัวใจ

ลูกที่พูดแบบ แค่คิด แค่พูด ก็บาปแล้ว หาความเจริญไม่ได้ เด็กรุ่นใหม่ไม่มีไม่ได้เรียนศีลธรรม ในห้องเรียนแล้ว.

มันอยู่ที่การเลี้ยงดูว่าคุณปลูกฝังสิ่งดีๆให้เขามั้ยถ้าให้สิ่งดีๆสามัญสำนึกเขามาเอง

ผมติดตามงานของผู้บรรยายมาหลายตอนมากแล้ว รู้ได้ว่า ผู้บรรยายเป็นผู้รู้มาก ละเอียด รอบคอบ และที่สำคัญ รู้จักใช้คำพูดที่ดีมากคนหนึ่งเลย

ส่วนตัวผมรักเเละจะตอบเเทนบุญคุณเเม่ เเต่ผมไม่ต้องการให้ลูกมาตอบเเทนผม เรื่องนี้มันอยู่ที่เเต่ละคนบางคนก็เกิดมาพร้อมความอบอุ่นบางคนก็โตมาเเบบโดดเดี่ยว

ความรักจากพ่อแม่ไม่มีเงื่อนไข ❤ คนที่เรารักที่สุดในโลกคือพ่อแม่ ไม่ว่าพ่อแม่จะดี เลวยังไง ก็ยังรักพ่อแม่จนวันตายครับ.❤

เสียใจ อนาถใจทุกครั้งที่ได้เจอได้ฟังเรื่องแบบนี้จากปากเด็กพวกนี้ อนาคตประเทศชาติอยู่ในมือพวกเขา ต่อไปจะออกมาแบบไหน เป็นแม่ไม่อนากได้อะไรตอบแทนจากลูก รักลูกสุดหัวใจ แต่ลูกชอบความคิดเห็นของพรรคการเมืองถูกต้องกว่าแม่เสียแล้ว น้ำตาตกใน โถอุ้มท้องมา เลี้ยงดู เลือดตาแทบกระเด็น ไม่มีค่าเลย นักการเมืองพูดเชื่อเขาเลยลูกเอ๋ย😔

สังคมไทยมาถึงจุดนี้แล้ว เมื่อก่อนใช่ว่าไม่มีคนคิดอาจแค่ไม่กล้าพูด แต่ปัจจุบันหลายอย่างเปลี่ยนไป...มาก นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น

พูดได้ดีมาก อธิบายด้วยความเป็นจริง หลักเหตุและผลชัดเจนมากค่ะ

พูดได้ดีครับ

เวรใครกรรมมัน,,,เกลียดอะไรได้อย่างนั้น

เวลาคุณมีลูกลองถามลูกคุณดูนะว่าคุณเป็นคนมีบุญคุณกับลุกมั้ย มันผู้ใดไม่รุ้จักคำว่าบุญคุณหรือรุ้คุณคนนั้นมันก็ไม่ใช่คน ควรกินยาพิษหรือขุดหลุมฝังตัวเอง

เวรกรรม มาถึงยุคที่ต้องถาม พ่อแม่ต้องเลียงดูป่ะ เห้อ

ในฐานะที่เป็นทั้งแม่และลูก คำว่ากตัญญูรู้คุณและต้องตอบแทนคุณพ่อแม่มันคือจิตใต้สำนึกของแต่ละบุคคล พ่อแม่ของฉันไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด ๆ จากลูก แค่จะสอนให้เลี้ยงตัวเองให้รอด😊😊😊 และฉันก็บอกกับลูกฉันแบบนี้เหมือนกัน 😊😊😊

มนุษย์เป็นสัตว์ประเสริฐ กลียุคมาถึงแล้ว ศาสนาในใจคนจึงเสื่อม มองไม่เห็นแม้แต่บุญคุณพ่อแม่ที่เลี้ยงมา.. ชีวิตคนคล้ายสัตว์เข้าไปทุก ที.. บางคนโหด.. ปู่กับพ่อรุมข่ม ขืนลูกสาวอายุ 12ปี ชีวิตเหมือนนกกระสา ฉีกเนื้อลูกกินเป็นอาหาร.. เหลือรอแค่มีสง คราม&ภัยพิบัติ ใหญ่ที่จะสอนให้คนกลัวตายหันมาทำความดี

เรื่องพวกนี้ขึ้นอยู่กับแต่ละครอบครัว พ่อแม่บางคนแทบจะไม่เคยเลี้ยงดูให้ ปู่ย่าตายายเลี้ยงพอโตทำงานหาเงินได้ ก็เรียกร้องกับลูกก็ไม่ใช่ แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ชั่งก็ไม่ควรปลูกฝังให้เด็ก มีความคิดที่ไม่ดีกับพ่อแม่ไม่เช่นนั้นเรา ก็ไม่ต่างจากสัตว์เดรฉานที่ไม่มีพ่อแม่พี่น้อง

รับฟังทั้งสองฝั่ง เพราะสถาบันครอบครัวต่างกันไป

พ่อแม่ไม่สนใจเรื่องตอบแทนบุญคุนอะไรขนาดนั้น มันแล้วแต่จิตไต้สำนึกของคน มากกว่า

ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีเรา ชีวิตที่เหลืออยู่ อยู่ที่เราจะทำดี จะทำชั่วแล้วแต่เรา ต้นทุนดีมาแล้ว70% อีก30% เราเลือกเอา

พ่อแม่กำลังโดนบูลลี่

เด็กคนไหนไม่คิด เพราะจิตสำนึกไม่มีก็บังคับไม่ได้ เรื่องนี้เป็นเรื่องของจิตมนุษย์ ไม่ใช่กฏเกณฑ์ ระเบียบกฏเกณฑ์ คนให้ด้วยความรัก คนรับ สำนึกไม่มีก็ต้องปล่อยไป คนให้ก็ต้องทำใจ คนเป็นพ่อแม่ เพียงสอนให้รู้ในความดี และคุณธรรม แต่ลูกระลึกได้แค่ไหนอยู่ที่จิตที่ติดกับตัวเขา

นี่แหละเค้าจึงเปรียบพ่อแม่...ดั่งพระอรหันพระโพธิสิติย์ของบุตรธิดา...เพราะให้แบบไม่หวังสิ่งใดๆตอบแทน

กรรมมาจากการกระทำ... พ่อแม่ส่วนใหญ่ไม่ได้คิดทวงบุญคุณจากลูก​ แค่มาหาบ้าง​ คุยกันบ้าง... ก็ดีใจแล้ว​ และสมัยนี้พึ่งพาใครก็ได้ผ่านมือถือ... แค่มีเงินก็พอ❤❤❤

จะคิดอย่างไรก้อแล้วแต่นะคะคำว่า " สำนึก" คำเดียวแค่นี้ก้อพอค่ะ

พ่อ มารักลูกแม่รักลูกไใมีข้อแม้อะไรเลย

อีกหน่อยก็ไม่มี บาปบุญคุณ โทษ เพราะสามัญสำนึกหายไปเหลือแต่ หน้าที่ใคร หน้าที่มัน ไม่จำเป็นต้องทำก็ได้ ไม่ผิดอะไร

พ่อแม่คือคนที่รักเราที่สุด ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไร การที่เราดูแลทำให้ชีวิตเรารู้สึกมีความสุข (ตรรกะหัวข้อนี้ ฟังแล้วเสียใจมาก ทำไมสังคมเรากลายเป็นแบบนี้ สังคมด้อยค่า แม้กระทั่งความกตัญญู ไม่ว่าพ่อแม่จะดีหนือไม่ดี ท่านก็คือผู้ให้กำเนิด)

ถ้าไม่ได้เกิดมาเป็นคนก็อาจเกิดเป็นตัวเหี่ยก็ไดน้าา ก็ไม่รู้เหมือนกัน

ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับจิตสำนึกของความเป็นมนุษย์ จะเลือกเกิดหรือไม่เลือกเกิด ไม่น่าจะหยิบมาเป็นเรื่องถกกันว่าข้างไหนมีเหตุผลกว่ากัน

พ่อแม่เลี้ยงมาเราผูกพัน พอกินอะไรทำอะไรก็คิดถึงท่านค่ะ

พ่อ แม่คือสิ่งที่ต้องเคารพสูงสุดคือพระอรหันต์ของลูกไม่เคยคิดลบหลู่บุญคุณพ่อแม่โลกใบนี้ถ้าไร้ความกตัญญูก็คงหาความเจริญไม่ได้แน่นอน

พ่อแม่ไม่หวังอะไรจากลูกเต้าหรอก มีแต่ลูกเต้านั้นแหละทีมาไถพ่อแม่ ทั้งๆที่พ่อแม่ก็แก่ชราแล้วไม่มีรายได้อะไรก็ยังมาไถอยู่ ตัวเองยังหนุ่มยังสาวอยู่ในวัยทำงานแต่มาไถพ่อแม่เห็นมาเยอะแล้ว

การสนทนาในคลิป มีประโยชน์กับคนครอบครัวธรรมดานะ ครอบครัวธรรมดาที่มีความเข้าใจถูก เข้าใจผิดบ้าง แต่บางครอบครัวมันไม่ธรรมดา และเนื้อหาในวิดีโออาจจะไม่สามารถเจาะเข้าไปในใจเค้าได้ รู้สึกถึงความคิดที่แตกต่าง จึงทิ้งร่องรอยไว้

ผมนับถือศรัทธาหลักพุทธศาสนา ก็จะใช้หลักพุทธศาสนาตอบนะครับ พระพุทธเจ้าบอกว่าทุกสิ่งเกิดขึ้นตามเหตุปัจจัย จากคำบอกนี้ผมก็คิดว่าทุกคนก็เกิดมาเพราะเหตุปัจจัย พ่อแม่อยากมีลูก หรือไม่อยากมี แต่จะเกิดจากการไม่รู้ไม่รู้จักป้องกัน สิ่งสำคัญคือเมื่อเกิดมาแล้ว พ่อแม่ทำหน้าที่เลี้ยงดู ให้การศึกษา ฯลฯ แล้ว พ่อแม่ได้กระทำสิ่งที่เป็นหน้าที่อันจะเกิดจากความรักหรือไม่ก็ตาม ก็ได้รับผิดชอบแล้ว ลูกเกิดมาก็มีหน้าที่ ความรับผิดชอบต่อตัวเอง พ่อแม่ สังคม เหมือนกัน พุทธศาสนาบอกว่า บุคคลผู้กตัญญูเป็นสิ่งที่หาได้ยาก ควรได้รับความยกย่อง ถ้าเด็กจะบอกว่าไม่ได้อยากเกิด ตามหลักพุทธว่าสัตว์เกิดจากเหตุปัจจัยที่ตัวเองสร้าง แสดงว่าการมาเกิดมันก็เกิดจากตัวเอง พ่อแม่เพียงแต่มีกรรมสอดคล้องกับเด็กหรือสัตว์ตัวนั้น จึงได้มาเกี่ยวข้องแล้วเกิดขึ้น การมีความกตัญญูู และสัมมาคารวะรู้จักสูงต่ำ มันเป็นสิ่งที่แสดงว่าสังคมมีอารยะ พุทธศาสนาและศาสนาส่วนใหญ่สอนว่าความกตัญญูรูจักตอบแทนบุคคลที่ให้การเลี้ยงดูช่วยเหลือเรา จะเป็นบุญเป็นกุศลช่วยให้ชีวิตเจริญรอดปลอดภัย การที่พ่อแม่และผู้หลักผู้ใหญ่พูดว่า เด็กควรจะกตัญญูทำอย่างนั้นอย่างนี้ ก็เพื่อตัวเด็กเอง ผู้ใหญ่ที่มีอายุมากกว่าย่อมได้เห็นได้สัมผัสรับรู้ได้ ว่าถ้าไม่บอกไม่สอนให้เด็กคิดเองก็อาจจะไปทางอกุศล มุ่งลงต่ำเพราะรู้จักแต่งสนองความต้องการตัวเองของเด็ก โดยไม่รู้ว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นทางลงต่ำไม่นำความเจริญความดีมาสู่ชีวิต การบอกว่าเด็กควรกตัญญูจึงไม่ใช่การทวงถามบุญคุณ แต่เป็นการบอกสอนให้รู้ว่าจะดำเนินชีวิตอย่างไรต่อพ่อแม่ ญาติผู้ใหญ่ ผู้มีบุญคุณช่วยเหลือ อย่างไร

จิตสำนึก มันเป็นคำที่สูงส่งคนที่ต่ำทรามจะมองไม่เห็น เศร้าใจมากกับคำพูดของคุณผู้หญิงที่บอกว่าไม่ได้ขอมาเกิดคุณน่าจะไม่พร้อมที่จะเกิดมาเป็นแม่

คุณครับ การทำหน้าที่โดยไม่มีสติและหรือความคิดเห็นตามที่ศาสดากำหนดอันนี้เรียกว่าสัญชาตญาณซึ่งเป็นพฤติกรรมในเดรัจฉาน ส่วนการทำหน้าที่โดยมีสติและหรือความคิดที่เป็นเหตุผลและหรือความรู้สึกและหรืออารมณ์ตามที่ศาสดากำหนด อันนี้เป็นพฤติกรรมของมนุษย์ครับ เห็นด้วยไม่เห็นด้วยอย่างลองแสดงความคิดเห็นมาครับ ยินดีต้อนรับทุกท่านครับ

มันจิตใต้สำนึกของมนุษของแต่ละคนที่คิดดีครับ

หมดคำถามแล้ว ..คุณแค่ตั้งคำถามตรรกะที่แย่มาก..พ่อแม่คือที่สุดแล้ว

ความคิดเห็นเรานะคะ เอาจากที่เห็นๆ เลย พวกคุณเคยสังเกตมั้ย เมียฝรั่งที่อยู่เมืองนอกสบายๆ นั่งเลี้ยงลูกไม่ได้ทำงาน หรือทำงานเล็กๆ น้อยๆ ก็ได้เงินเยอะ(เมื่อเทียบกับไทย) ไม่ต้องใช้ชีวิตลำบากเหมือนอยู่ที่ไทย เราบอกเลยว่าส่วนใหญ่คนเหล่านี้เลี้ยงดูพ่อแม่อย่างดีเลยนะคะ ส่งเสียส่งเงินกลับบ้าน อุปการะพวกท่าน พ่อแม่เหมือนพระในบ้านนะคะ เราอยู่ต่างประเทศเหมือนกัน แทบไม่ได้ทำบุญทำทานที่วัดเลย เพราะไม่ใกล้วัด แต่เราส่งเงินให้พ่อแม่ทุกเดือน ชีวิตเราถือว่าสบายเลยค่ะ ไม่ลำบาก ไม่มีหนี้สิน มีรถมีบ้าน เราเชื่อ 100% เลยว่ามันเป็นผลกรรมดีจากเพราะเราตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ค่ะ

อยากให้คนเหมือนสัตว์เหรอ คนมีจิตสำนึกนะคับ

พ่อแม่ไม่มีบุญคุณแล้วใครหล๊ะที่มีบุญคุณ(พ่อแม่ที่ทำหน้าที่ได้สมบูรณ์)

พ่อกับแม่เราไม่เคยเรียกร้องสิ่งตอบแทนอะไรกับเรา แต่เป็นตัวเราเองที่คิดว่าต้องทดแทนบุญคุณท่านที่ทำให้เราเป็นเราอย่างทุกวันนี้ โดยไม่คิดว่าเป็นเป็นภาระหรือหน้าที่ประจำ แต่มันติดอยู่ในจิตสำนึกของเราเอง

ในพระพุทธศาสนา พระไตรปิฏกก็กล่าวถึงหน้าที่ของบิดามารดา และหน้าที่ของบุตรไว้ชัดเจน ปัจจุบันสังคมเปลี่ยนไปมาก ใครจะตอบแทนหรือไม่ตอบแทนขึ้นอยู่กับจิตรสำนึก ของแต่ละคน

คำว่าบุญคุณ มันจะเกิดขึ้นได้ จากคนสองคน คือมีผู้ให้ กับมีผู้รับ และผู้รับต้องมีจิตสำนึกด้วยตัวเองว่า บุญคุณนั้นคืออะไร ( บุญคุณถึงจะเกิดขึ้นได้ ) เช่น ยามที่เราตกทุกข์ได้ยากมีความเดือดร้อนแทบเอาตัวไม่รอดจากสภาวะใดสภาวะหนึ่ง แต่มีคนๆหนึ่งยื่นมือมาช่วยเราให้พ้นวิกฤตินั้นได้ คำถาม เรารู้สึกอย่างไรกับคนที่ช่วยเรา แล้วคนที่เป็นพ่อแม่เราล่ะโดยเฉพาะแม่ ต้องอุ้มท้อง 8 - 9 เดือนกว่าจะคลอดออกมา ออกมาแล้วต้องป้อนนมป้อนข้าวกว่าจะโตขึ้นมาจนดูแลตนเองได้ มันยิ่งกว่าคนๆนั้นที่ยื่นมือมาช่วยเรา บุญคุณ ไม่ต้องการ การชดใช้ แต่สำหรับคนที่นับถือพุทธ มันฝังอยู่ในสายเลือด ที่มันมักจะเดินคู่กันหรืออยู่คู่กันกับคำที่ว่า เมื่อมีบุญคุณ กับเราถ้ามีโอกาสหรือมีความสามารถทำได้ นั่นคือการตอบแทน ซึ่งไม่ใช่การชดใช้ เพราะบุญคุณไม่ใช่การติดหนี้แต่เป็นสำนึกที่เกิดจากใจที่มีโอกาสต้องทดแทน มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติจากใจที่ดีงาม ของคนสองคนทั้งคนให้และคนรับ ฉะนั้น การที่ลูกจะต้องชดใช้แม่ที่เลี้ยงดูมา มันเป็นวลีที่ผิด ส่วนจะทดแทนหรือไม่ มันขึ้นอยู่กับลูกของแต่ละคน ว่าจะคิดกับแม่ของตัวเองแบบไหน ความคิดของคนย่อมไม่เหมือนกัน

ถ้าเป็นพุทธศานิกชน ในมงคลสูตร การอุปัฐากบิดามารดา สงเคราะห์บุตร ภรรยา สามี เป็นมงคลชีวิต ของผู้ครองเรือน

ไม่ได้สำคัญที่ใครให้กำเนิด สำคัญตรงที่เราเติบโตมาใครเลี้ยงดูเรา และคนแรกก็คือพ่อ แม่

แม่ฉัน ไม่เคยเรียกร้องบุญคุณ.ไม่เคย เรียกร้องอะไร แม่ให้...ไม่มีที่สิ้นสุด...และเราตอบแทนบุญคุณพ่อแม่ เพราะกตัญญู...ใครไม่ต้องตอบแทน ก็ได้ ถ้าไม่ทดแทน ไม่กตัญญู ..ชีวิตคุณก็ไม่เจริญ ลูกคุณจะคิดแบบคุณ..ง่ายๆ

ผมอีกครอบครัวหนึ้งที่โดนบีบบังคับอ้างแต่บุญคุณ

แต่ก่อน เรื่องนี้จะไม่เป็นคำถามเลย สำหรับเมืองไทย เพิ่งจะมีแนวคิดนี้ มาพร้อมกับการเมือง แนวคิด ตะวันตกไม่กี่ปีนี้

ไม่รู้บุญคุณของพ่อแม่ก็เป็นคนจิตใจต่ำเท่านั้นไม่มีความเจริญในชีวิต

เลี้ยงลูกต้องคาดหวังให้เค้าเป็นคนดี คนดี คนดีคือดีต่อคนรอบข้างทุกคน แม้แต่ตนเอง พ่อแม่ไม่คาดหวังว่าให้ลูกมาเลี้ยงดูหรอก แต่คุณให้อะไรใครออกไปคุณก็ได้อย่างนั้นกลับมา เช่นกันถ้าคุณให้ความรักลูกเต็มที่ ไม่ต้องคาดหวัง มันก็ส่งกลับเช่นกัน แรงกิริยา = แรงปฏิกิริยา

สิ่งที่พ่อแม่ต้องการจากลูกมากที่สุดคืออยากเห็นลูกเป็นคนดีและมีชีวิตที่สุขสบายกว่าพ่อแม่ และ ความกตัญญูเป็นสิ่งแบ่งแยกระหว่างมนุษกับสัตว์ ความกตัญญูเป็นสิ่งที่แสดงความงดงามของจิตใจ

ลูกพอมีเงินเหลือใช้ก็ส่งดูแลพ่อแม่ได้ดอก

บางคนตัวเองยังจะเอาตัวไม่รอดแล้วจะให้ไปดูแลพ่อแม่ได้อย่างไร

เด็กมันไปฟังคนที่มีความเห็นผิดมา

อยู่ที่จิตใต้สำนึก เพราะแต่ละคนถูกปลุกฝังมาไม่เหมือนกัน บางครอบครัวแตกแยก บางครอบครัวอบอุ่น สุดท้ายแล้วจิตใจที่ดีมีเมตตา มีคุณธรรมจะสะท้อนความเป็นคนได้เอง.

ไม่เห็นด้วย ตรงที่ว่าเขาไม่ได้ขอร้องให้เกิดมานะ ผมว่าเขาอยากจะเกิดที่สุดแล้ว คนเราทุกคนประกอบด้วยสังขารและวิญญาณ สเปิร์มจากพ่อและไข่จากแม่ก่อกำเนิดสังขาร รวมกับวิญญาณจึงจุติชีวิตมา สัมภเวสีและวิญญาณเร่ร่อนต่างๆ อยากจะมาเกิดจะตาย ถ้าเขาไม่มาเกิดคนอื่นก็จ้องจะเสียบแทน วิญญาณที่มาจุติในร่างก็แล้วแต่บุญแต่กรรมที่สร้างมา บุญมากก็ได้ไปอยูในครอบครัวที่ดีพ่อแม่รักใคร่ให้การดูแลเลี้ยงดูอย่างดีมีร่างกายที่สมบูรณ์แข็งแรง บุญน้อยก็ไปตกในครอบครัวที่แตกแยก พ่อแม่ขาดความรับผิดชอบ ทอดทิ้ง ให้การเลี้ยงดูไม่ดี ถ้าบุญแย่ไปกว่านั้นอาจไปอยู่ในสังขารที่พิการ ถ้าไม่มีบุญเลยอาจเป็นสัมภเวสีเรร่อนไปเรื่อยๆ หรือไปจุติในสัตว์ต่างๆ เช่น หมู หมา วัว ควาย หนู แมลงวัน แมลงสาปเป็นต้น ผมว่านี่คือบุญคุณที่หนึ่งคือก่อกำเนิดสังขาร บุญคุณที่สองก่อนที่จะเกิดออกมาต้องอยู่ในครรภ์แม่ถึง 9 เดือน แม่ดูแลอย่างไรคงไม่ต้องบรรยายเพิ่ม บุญคุณที่ 3 คือให้การเลี้ยงดูเอาใจใส่ให้การศึกษา พ่อแม่ก็ดีเลวแตกต่างกันไป การเลี้ยงลูกก็คือการสร้างกรรม ใครทำกรรมดี เลี้ยงลูกดีสั่งสอนดีลูกก็สำนึกในบุญคุณและทดแทนพระคุณตามวาระและโอกาส ใครไม่เอาใจใส่ดูแลลูกลูกก็เห็นบุญคุณน้อยหรือไม่เห็นค่าเลยก็มี การตอบแทนพระคุณคุณจะทำหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับคุณ เขาทำไม่ดีกับคุณก็เป็นกรรมที่เขาสร้างซึ่งอาจมาจากคุณกับเขาทำไว้ในชาติที่แล้วก็เป็นได้หรืออาจจะเป็นกรรมใหม่ที่เขาสร้างขึ้นมา คุณจะล้างแค้นโดยไม่สนใจเขาเป็นการให้เขาชดใช้ในกรรมที่เขาสร้างไว้หรือคุณจะอภัยให้เขาเลี้ยงดูตามสมควรก็แล้วแต่คุณ สรุปแล้วพ่อแม่มีบุญคุณต่อลูกอย่างแน่นอน

มันไม่ใช่กฏเกณที่ต้องทดแทนบุญคุณแต่มันเป็นจิตสำนึกของลูกๆและส่วนใหญ่ลูกๆจะทดแทนพ่อแม่จนเป็นเครื่องหมายของคนดีที่สังคมยอมรับโดยทั่วไป แต่จริงแล้วปัจจุบันพ่อแม่ไม่ได้เรียกร้องให้ลูกมาทดแทนหรอกแค่มึงเอาตัวมึงรอดไม่มารบกวนจนแก่ก้อพอ

เด็กบางคนโตมาจากการถูกทำร้ายจากพ่อแม่มาทั้งชีวิต บางคนที่ทนไม่ไหวก็ตายไป พิการไป แต่เด็กบางคนที่รอดมาได้ เขาจะต้องไปทดแทนอะไร อย่างไรดีคะ?

ง่าย ๆ ลองมีลูกดู ถ้าลูกไม่เห็นหัวเรา เห็นเราไม่ต่างจากหมา เมื่อนั้นแหล่ะ อารมณ์สำนึกได้จะผุดขึ้นมากระทันหัน

พ่อ แม่เค้าอาจจะมอบความรักให้น้อยเกินไป ในความคิดเราที่เป็นแม่เหมือนกัน แค่ลูกมีความสุข เอาตัวเองรอด ได้ มีกินมีใช้ ไม่เป็นหนี้ใคร แค่นี้เราก็ภูมิใจ ไม่จำเป็นต้องมาตอบแทนบุญคุณเราที่คลอดและเลี้ยงดูเค้ามาหรอก แค่ขอให้เค้าเป็นคนดีก็พอ

หมายังรู้บุญคุณคนที่เลี้ยงมันให้ข้าวให้น้ำมันยังรู้คุณคนเลี้ยงเลย ถ้าเราไม่รู้คุณ มันไม่แย่กว่าหมาหรือ

พ่อแม่เลี้ยงลูกตามใจจนเป็นเทวดาของพ่อแม่ แต่ลูกเอาแต่ใจตัวเองจนเป็นเดรัจฉานของสังคม