ผัวเดือดขอหย่า เมียเอาโมเดลสะสมไปให้หลานโดยไม่ขอ เรื่องเล็กน้อย หรือไม่มีมารยาท? 

ฉลามนั้นชอบงับคุณ ส่วนผมนั้นอยากให้คุณจิ้มลิงก์โหลด MU ORIGIN 3 มาเล่นกันเยอะๆ งับ เพราะเกมเค้าหนุกจริงง bit.ly/LuckfastMU3

เข้าใจเลยค่ะเรื่องหนังสือการ์ตูน ญาติเรามาบ้านแล้ว น้องเขาก็มองๆการ์ตูนเรา แล้วแม่เราก็ถามว่าเอาไหมให้ เรานี่หันขวับเลย แล้วบอกดีๆด้วยว่าให้ไม่ได้นะเพราะอันนี้เราเก็บตังซื้อเอง แล้วคราวนี้เราก็โดนว่าทำตัวเด็กๆ ไม่รู้จักแบ่งปันเลย บลาๆ อ้าวผิดเฉยเลย ก็เรารักของเราอะ🥲

ต่อให้ไม่ใช่ของรักของหวง หรือของสะสม ก็ไม่ควรจะหยิบของคนอื่นไปโดยเจ้าตัวไม่ยินยอม เป็นเรา เราก็หย่า เพราะนั้นเท่ากับว่าคนที่อยู่ข้างตัวเรา คนที่เราไว้ใจ มันไม่รู้จักเราเลย และไม่เข้าใจเราเลยแม้แต่นิดเดียว

นี่ว่าไม่ได้หย่าเพราะเอาของไปให้หลานอย่างเดียวหรอก ดูจากทัศนคติแล้ว คงทนมานานแล้วแหละ พอเจอเรื่องนี้คือฟางเส้นสุดท้ายอ่ะ คนรักที่ไม่รู้จักเรา ไม่รู้ว่าเราชอบอะไร หรือสิ่งไหนมีความหมายสำหรับเรา แถมพอบอกแล้วก็ยังไม่พยายามทำความเข้าใจ อยากจะโยนความผิดให้เราอีก ไม่สมควรถูกรักหรอกคนแบบนี้ รักตัวเองไปคนเดียวพอนะ อย่าเข้าไปอยู่ในชีวิตคนอื่นเลย

ผมว่าเรื่องจริง มันน่าจะต่างจากนี้นิดหน่อยนะครับ . 1. ตอนภรรยาเอาโมเดลให้หลาน เธอไม่ได้คิดหรอกว่าจะซื้อมาคืนให้ . 2. ตอนที่สามีถามว่าโมเดลหายไปไหน เธอไม่ได้พูดจาดีๆ แน่นอน น่าจะพูดประมาณว่า "แค่โมเดลตัวเดียว หวงอะไรนักหนา" จึงเกิดทะเลาะกันใหญ่โต จนสามีโมโหมาก เลยประชดด้วยการไปซื้อโมเดลใหม่มาเพียบ . 3. พอเห็นสามีประชดแบบนั้น เธอก็เลยประชดคืนบ้าง โดยการหนีกลับไปอยู่บ้านแม่ คือจนถึงตอนนี้เธอยังไม่มีความคิดในหัวว่าตัวเองผิดเลยแม้แต่น้อย แถมยังเอาเรื่องภายในครอบครัวไปป่าวประกาศให้คนอื่นรู้ด้วย เพราะคิดว่าคนส่วนใหญ่น่าจะเข้าข้างเธอ โดยไม่คิดเลยว่า สามีเธออาจดูแย่ในสายตาคนอื่น . พอสามีไปเห็นโพสต์เข้า ตอนนี้มันก็ไม่เกี่ยวกับโมเดลแล้วครับ เพราะสามีได้เห็นธาตุแท้ของเธอหมดแล้ว ถ้าเธอพูดดีๆ ตั้งแต่แรก แล้วขอโทษซะ เรื่องมันคงไม่บานปลายแบบนี้ อย่างมากสามีก็คงบอกให้ไปเอาโมเดลกลับคืนมา แล้วอย่าทำแบบนี้อีกแค่นั้นแหละ

เข็ดแล้วกับคำว่า "ญาติ" เมื่อตอน ม.4 แม่เอาตุ๊กตามายเมโลดี้ไปให้หลานของญาติห่างๆที่มาเที่ยวบ้าน(ไม่ขอเราสักคำ) ซึ่งเราไม่อยู่บ้านเพราะไปโรงเรียน ตอนรู้ข่าว หลังเลิกเรียนขับรถจากเชียงใหม่ไปยันเชียงราย เพราะตุ๊กตาตัวนี้เรารักมาก สุดท้ายได้คืนแต่ร่ายกายเราอิดโรยสุดๆ

เราเป็นคนชอบสะสมนิยาย วรรณกรรม ไม่ว่าจะใน หรือต่างประเทศ ราคาบางเล่มเปิดพรีออเดอร์มา คือราคาโคตรแพง บางทีซื้อมาอ่านแบบเสียเงินในเว็บจบแล้ว แต่อยากสะสม จัดไว้อย่างสวยงาม วันหนึ่งหลานมาบ้าน ขอแม่เราเอาไปอ่าน เลือกเล่มที่แพงที่สุดด้วยนะ แหม!! (ไอ้เราก็ไม่ว่าหรอกใครจะอ่าน) แต่เรากลัวว่ามันจะยึดไง เลยตามไปคุยให้แน่ใจ ว่าจะยืมกี่วัน พอไปถึงนะ แหมมมม~ อารมณ์ปรี๊ดสูง จนหน้าร้อนอ่ะ นิยายที่เรารักไปอยู่ในถังขยะ เพราะแม่มันเอาไปทิ้ง กลัวลูกไม่อ่านหนังสือสือเรียน เราบอกไปว่าของคนอื่น เอามาทิ้งได้ไง นางก็ไม่สนใจ ด้วยความโมโห อินี้โทรหา 191 เลยค่ะ จบด้วยเงินทำขวัญหมื่นบาท 😁😁

นึกถึงเคสตัวเองเลย ตุ๊กตาตัวแรกจากแฟนใส่ตู้ไว้อย่างดีเพราะแฟนซื้อให้ กลับมาแม่เอาให้เด็กที่ไหนไม่รู้ไป มันไม่ได้มีราคาแพงแต่มันเป็นของสิ่งแรกที่เราได้รับจากคนอื่นแล้วยิ่งจากแฟน เรื่องนี้ผ่านมาจะ 10 ปีแล้วจำไม่ลืม ปล.เกิดขึ้นบ่อยเพราะเราเป็นคนชอบตุ๊กตาเลยมีเยอะ แม่คิดว่าเรามีเยอะแล้วเลยชอบให้เด็ก แต่ดันหยิบตัวที่มีค่าทางรู้สึกของเราไป

เราเข้าใจความรู้สึกผู้ชายนะ เพราะแฟนเราก็เคยเอาสแตมป์ของเราที่เก็บมาตั้งแต่12ขวบไปแบ่งให้กับญาติเขา ทั้งที่มันไม่ใช่ของเขาเลย มันมีคุณค่าทางใจของเรามาก บางอันเป็นของที่ได้มาจากแม่ด้วย แต่แค่ญาติเขาเห็นก็ให้ไปเลย เราเลยไปทวงที่บ้าน แฟนก็มาโกธรหาว่าเราหวงของไม่ไว้หน้าเขา เราก็เลยบอกเลิกเลยเพราะได้ของคืนมาแล้ว เขารักหน้าตัวเองแต่ไม่รักเราก็ให้ไปหาคนใหม่ที่รักหน้าเขาแล้วกัน

ถ้าภรรยา โดนเอากระเป๋า แพงๆ ที่หายากๆ ไปให้หลานโดยที่ไม่ขออนุญาต เป็นคุณๆ คุณก็โกรธ ของๆคนอื่นไม่ว่าจะเป็นอะไรก็แล้วแต่ ยังไงก็เป็นของๆคนอื่น เราไม่มีสิทธิเอาของคนอื่นไป โดยที่ไม่ได้รับอนุญาต

เคยคบกับผู้หญิงคนนึงครับ บอกก่อนว่าผู้หญิงคนนี้มีลูกติดมา2คน และ คนละพ่อด้วย ตอนคบกันก็ปกติดีครับ เวลาฝ่ายหญิงเดือดร้อนเราก็ช่วย เราเดือดร้อนฝ่ายหญิงก็ช่วย คอยช่วยเหลือกันตลอด แต่ลูกของฝ่ายหญิงเนียเก่งมากเรื่องสร้างความบันไลกับของส่วนตัวผมครับ ทั้งเอาlaptopไปจุ่มล้างน้ำ ลื้อของสะสมในตู้มาเล่นจนชิ้นส่วนมันหายมันไม่คลบ วันไหนไม่มีอะไรทำเด็กก็มาดึงขนแขนผมเล่นซึ่งแม่มันรู้เรื่อง และบ่อยครั้งที่เห็นด้วย แต่นิ้งเฉยไม่ดุลูกตัวเอง ไม่เคยมีคำขอโทษด้วย บอกเลยครับไอดึงขนเนียบ่อยจนแขนผมแดง เหลือขนเป็นหย่อมๆเหมือนขี้เรื่อนอะ จนมาถึงจุดเดือดเลยคือพ่อของฝ่ายหญิงเสีย บอกเลยว่าไม่มีญาติฝ่ายหญิงมาซักคนทั้งที่มราบเรื่อง ถึงขั้นฝ่ายหญิงก็ไม่มีแม้แต่เงินจัดการเรื่องศพ ผมเองก็ใช้เงินส่วนตัวจัดการทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่องรถที่ใช้เดินทาง ศาลา โรงศพ พระสวด เผาศพ สัปเหร่อ ที่เก็บอัฐิ และโกรผมบวชหน้าศพให้ด้วยซ้ำ แต่เมื่อเสร็จทุกอย่างศึกเรียบร้อย เด็กมันมาพูดว่าเราไปเป็นภาระแม่มัน ผมนี้ฉุนเลยแต่ก็เก็บอาการเพราะหากพูดไปได้หักกันแน่ จนกระทั้งถึงจุดฟางเส้นสุดท้าย คือเด็กมันมาเล่นหัวเราตบหัวเราเล่นเลย บอกเลยว่าครั้งนี้แม่มันเห็นแบบต่อหน้า แต่ดันไม่หือไม่อือ ด้วยความฉุนขาดตอนนั้นผมหันไปคบหน้าเด็กทันทีเลยครับ แต่ก็ยั้งแรงไว หวังแค่เตือน แต่เด็กมันดันสวนปัดแว่นตาแราแตก เราก็เลยตบมันซ้ำไปให้อีกหนึ่งฝั่ว ตอนนั้นบอกเลยถ้ายืนอยู่มีถีบ แต่ต้นเรื่องจนจบเรื่องแม่เด็กไม่เคยขอโทษ หน้ำซ้ำหาว่าผมไปตั้งแง่กับลูกมันบ้าง ไม่ชอบลูกมันบ้าง ทั้งๆที่ลูกมันมารามปามเราแต่แรก และคนเป็นแม่อย่างมันก็ไม่เคยห้ามไม่เคยสนใจ แต่พอลูกตัวเองโดนตบ สะหร่อให้ความสนใจทันที แถมให้ท้ายเด็กอีก ผมเลยตัดสินใจเลิกแม่งเลย ไม่รู้จักสั่งสอนลูกตัวเอง ปล่อยเด็กให้ลามปามผู้ใหญ่

รู้จักใจเขาใจเราบ้าง คบกันจนแต่งงาน แต่คุณไม่เคยใส่ใจสามี ไม่เคยรู้เค้าชอบ เค้าเกลียดอะไร ถ้าผมเป็นฝ่ายชายก็เลิก ต่อให้ใจจะรับผู้ผญิงคนนี้อยู่ก็เถอะ เสียเวลาคบกันไปทำไมไม่เคยเข้าใจกัน ไม่เคยใส่ใจกัน เลิกอะดีแล้ว

คำถาม อยู่ด้วยกัน6ปีแล้วไม่รู้เลยหรอว่ามันคือของรักของหวงของเขา อยู่ด้วยกันมาตั้งนานต้องรู้นิสัยใจคอกันไหม การที่เอาของที่ไม่ใช่ของเราไปให้คนอื่นคือไม่มีมารยาท ตัดสินใจแทนเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของแล้วคำพูดที่ว่า"ให้เลิกทำตัวเป็นเด็ก"อันนี้คือบอกแล้วนะ บอกแล้วว่าคุณไม่เคารพเขา ไม่เคารพความชอบ ไม่ให้เกียรติ เจองี้หย่าก็หย่าเถอะ

เอ่อ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยครับ งานอดิเรกของใคร ใครก็รักครับ ถ้าผมเอากระเป๋าแบรนด์เนมหรือเครื่องสำอางของพวกคุณๆไปให้หลานเล่นบ้าง คุณจะโกรธไหมครับ? ใจเค้าใจเราครับ เป็นกำลังใจให้ผู้ชายครับ ผู้หญิงมีเยอะแยะ #สันติไม่ใช่ทางออก

เอาของเขาไป แต่บอกเขาเป็นเด็ก... โกรธเขาอีก สมควรแล้วที่เขาจะขอหย่าในเมื่อก็ไม่ได้เคารพในสิ่งของเขา เอาของเขาไปถ้าเอากระเป๋าแบรนด์เนม หรือเครื่องสำอางไปให้หลานบ้างหละโกรธปะหละ นี่คือมองว่าภรรยามองแต่ด้านตัวเองไม่ได้มองที่มุมสามีเขาบ้าง ทำอะไรนึกถึงกันและกันบ้างของโมเดลพวกเนี่ย ราคาแม่งกี่แสนอะยิ่งบางตัวหาไม่ได้แล้ว ราคาพุ่งสูงขึ้น สมควรครับโมเดลพวกนี้แต่ละอย่างไม่ใช่หาได้ง่ายเลยบางอันอะนะก็ยอมใจกับคนที่ยังไปเข้าข้างฝั่งภรรยานี่แหละเหนื่อยใจ

ใครเข้าข้างเมีย ปั้มหน้าผากไว้ได้เลยว่า "ไม่รู้จักการให้เกียรติคนใกล้ตัว" ไม่ว่าของเล็กน้อยยังไง ถ้าเค้าเก็บไว้ คิดไว้ก่อนเลยมันมีค่ากับเค้า อย่าริทำอะไรชุ่ยๆโดยไม่บอกกล่าวกัน

เรื่องละเอียดอ่อนที่ทุกๆบ้านต้องเจอทุกคน ผมเองตอนเด็กๆอยากได้ lego มากแต่มันแพง พอเราโตขึ้นและทำงานแล้วจึงมีกำลังทรัพมากพอที่จะเติมเต็มวัยเด็ก และแน่นอนครับ พ่อแม่ มองว่าไร้สาระ เคสที่เจอก็ญาติๆมาบ้าน บอกจะเอาให้ ทั้งๆที่ทั้ง set ราคา 10000+ ใช้เวลาครึ่งปีกว่าจะเก็บเงินสะสมจนครบ เค้าให้เหตุผลว่า โตแล้วไร้สาระเก็บไว้ไม่มีประโยชน์ ผมก็เลยสวนไปว่า จะมีประโยชน์หรือไม่มี ก็ไม่ควรไปดูถูกด้อยค่าในสิ่งที่คนอื่นรัก ถ้าตัวเองเห็นต่างถ้าไม่เดือดร้อนใคร ก็ไม่ควรมีคำพูด negative ใส่คนอื่น อยากให้หลานก็เอาไป แต่จ่ายเงินตามจริงคืนมาด้วยแล้วกัน เหอะๆ

เอาของส่วนตัวเข้าไปยกให้ผู้อื่น ยังมีหน้าไปว่าเขาอีก ถามจริงคุณผู้หญิง เคยโทษตัวเองบ้างไหม หรือเกิดปัญหามาก็คิดโทษคนอื่นเป็นอย่างแรก แบบนี้เรียกทำตัวเป็นผู้ใหญ่ได้หรอครับคุณผู้หญิง

ที่สามีโกรธ ผมว่าส่วนนึงเพราะภรรยาไม่รู้สึกผิดจริงๆแถมยังโทษสามีด้วย โดนเอาของไห้หลาน โดนหาว่าเป็นเด็ก โพสประจานอีก ของใครใครก็รัก หนังสือนี้จับแบบทะนุถนอม โมเดลฟิกเกอร์ บางตัวแค่ตำหนิโรงงานจุดเดียว ยังเซงเลย นี้ถึงเอาจากหลานคืน สภาพของนี้ไม่อยากจะคิด

เกลียดมากค่ะ ที่บอกเอาให้เด็กไปเถอะเดี่ยวซื้อใหม่ ถามหน่อยเด็กได้ไปมันรู้คุณค่าเท่าเรามั้ย ได้ไปมันก็เล่นแปปก็พัง แล้วเกลียดมากอีกคำคือ เดี่ยวซื้อให้ใหม่ก็ได้ แค่นี้เอง คือคุณจะอ้างแบบนี้ไม่ได้นะ เพราะบางอย่างมันหาใหม่ไม่มีอีกแล้วจริงๆ หรือท่าจะหาใหม่ก็เหมือนงมเข็มในทะเล คือบางอย่างท่าหายไปหรือพังไป เปอเซ็นที่จะหามาคืนมันแทบเป็นไปไม่ได้เลยก็มี อีกอย่างบางทีเด็กได้ไป เด็กก็เอาไปเล่นเสียหมดของบางอย่างมันมีมูลค่าสำหรับคนบางกลุ่ม ของของเราก็ของของเราท่าเราไม่ได้อณุญาติ ก็ไม่สิท และอย่าใช้คำว่าเด็กมาอ้าง อยากได้ก็ไปหาซื้อเองค่ะ

ผมสะสมการ์ตูน ขนาดเท่าร้านเช่าได้เลย พ่อผม เอาหนังสือการ์ตูนผมไปบริจาคทั้งหมด แกหวังดีเห็นว่าผมโตแล้ว ทีการมีงานทำแล้ว การ์ตูนเหล่านั้นเอาไปให้เด็กด้อยโอกาสเถอะ…พูดไม่ออกเลยผมน่ะ โกรธก็โกรธไม่ได้ ผมกลายเป็นคนเงียบไปเลย ไม่ได้คุยกับพ่อเลยจนแกเสียชีวิตไป … ทุกวันนี้ผมกลายเป็นคนหวงของสะสมมาก ไม่ให้ใครจับเลย กลายเป็นคนปิดตัวเอง ฉะนั้นเคสนี้ผมเข้าใจ คนจีนคนนั้นครับ

คำว่า "เรื่องแค่นี้" คือแสดงออกหมดว่าไม่มีความเห็นอกเห็นใจไม่เคยทำความเข้าใจความรู้สึกของสามีและเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่ การเอาของเล่นยกให้หลานน่าจะเป็นฟางเส้นสุดท้าย เรื่องอื่นอีกหลายอย่างที่คุณสามียอมมองข้ามเพื่อรักษาความสัมพันธ์คงเยอะและระเบิดออกมาหมดพร้อมกันถึงตัดสินใจว่าจบเถอะ

เรามีน้องชายที่เป็นลูกของน้า เขามาเที่ยวบ้านที่นี้น้องก็ขึ้นไปเล่นบนห้องเราที่นี้เราไม่รู้ว่าน้องขึ้นไป เวลาน้องมาเที่ยวบ้านเราจะเก็บของในไปซ่อน แต่ครั้งนั้นเราตั้งตัวไม่ทัน เราสะสมซีดีอนิเมะไว้เยอะมากบางอันก็เป็นอนิเมะเก่าที่ได้มาจากเพื่อนพ่อที่ชอบเหมือนกัน เขาอัดใส่ซีดีมาแบ่งให้ดู ซึ่งก็เป็นความผิดเราด้วยที่ไม่ได้เขียนชื่อไว้บนแผ่นมันเลยปนกัน วันนั้นน้องแกะซีดีออกมาจากกล่องทั้งหมดเอามาเล่น น้องตอนนั้นน่าจะ3-4ขวบมั้ง ก็รู้อยู่ว่าตอนนั้นน้องน่าจะไม่รู้เรื่องเลยเอามาเล่นเป็นของเล่น แต่บอกตามตรงว่าเราเสียความรู้สึกมากที่มากกว่านั้นคือ น้าบอกว่าแค่แผ่นซีดีเอง จนเราร้องไห้เขาก็เลยจ่ายเป็นเงินที่น้องเอาแผ่นเราออกมาเล่นร้อยสองร้อยเราจำไม่ได้ เราพยายามพูดแล้วว่าเราไม่รู้เลยว่าแผ่นไหนเสียหายนอกจากเราจะไปไล่ดูที่ละแผ่น แล้วบ้างก็มีราคาของมันแล้วก็หายาก แต่เขาหัวเราะที่เราร้องไห้กับเรื่องแค่นี้ แม่เราก็บอกว่าเดี๋ยวเเม่ซื้อคืนให้ แต่คนที่ทำพังมั้นน้องนี้ทำไมแม่เราต้องมาจ่ายให้เราอีกละเราไม่อย่างเอาเงินแม่มันควรจะเป็นน้ารึป่าวที่ต้องจ่ายเพิ่มให้เรา แต่เขาไม่สนอะไรแล้วก็เอาเงินยัดใส่มือแบบว่าเเค่นี้ก็พอแล้ว เราไม่อยากให้แม่ต้องมาซื้อของคืนให้เพราะเอาจริงๆแล้วแม่เราก็เป็นแค่แม่ค้าไม่ได้เงินเยอะหรอกแถมยังต้องส่งเราเรียนอีก เราก็เลยยอมจบๆไป แต่ก็ยังฝั่งใจอยู่ตลอดเลย

มันคือคุณค่าทางจิตใจ อย่าคิดแทนและอย่าคิดไปเอง เกลียดที่สุดคือตอนโดนคนใกล้ตัว/ญาติ/พ่อแม่/เพื่อน กดดันหักคอเรา(บังคับ)และ เห็นของที่เรารักเป็นของไร้ค่าในสายตาเขา ความรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง เราใจแข็งพอไม่ให้แต่สุดท้าย ของที่เราสะสมไว้ มันหายหรือกลับมาในสภาพไม่เหมือนเดิม พอถามหาหรือตามกลับมาได้ เจอแต่คำพูดบั่นทอนจิตใจ (ปี้ดสุดคือเอาไปฝากหลานเพื่อน แล้วโพสลงเฟซ) ผมลงทุนซื้อตู้กระจกแบบบิ้วอินล๊อคกุญแจได้ด้วยเอาให้เห็นชัดๆ ตอนเปิดประตูเข้าบ้าน ทั้งการ์ตูนทั้งฟิกเกอร์ที่สะสม ตามเก็บสะสมได้เกือบครบ สะใจที่สุดตอนที่พยายามแงะจะเอา ของเราแต่ทำไม่ได้ไง

พิกัดของต่างๆ ที่ผมใช้เองจริง อุปกรณ์ IT ที่ใช้ - ไมค์ที่อัดเสียงในคลิป s.shopee.co.th/3VPqQsjofJ - กล้องที่ใช้ถ่ายคลิป s.shopee.co.th/2AuSqSFVNv - จอคอมใหญ่ s.shopee.co.th/2qA9dzZTIh - เมาส์ไร้เสียง s.shopee.co.th/607BPsrDWs - พาวเวอร์แบงค์จิ๋ว s.shopee.co.th/6fMsD8VebD - เครื่องอ่านนิยายถนอมสายตา s.shopee.co.th/6KjynPy1Sp - ลำโพงบลูทูธเสียงดี สวย ไว้แต่งห้องเท่ๆ s.shopee.co.th/5AXwh6PRl1 เสื้อผ้าที่ผมใส่ - กระเป๋าที่ใช้บ่อยมากก s.shopee.co.th/7fFHyaUj32 - เสื้อคลุมญี่ปุ่นเท่ๆ s.shopee.co.th/6pgIOkDoHb - เสื้อแปลกๆ ดีไซน์เท่ ไม่ซ้ำใคร s.shopee.co.th/7fFJROVV0T ของที่ผมใช้ในบ้าน - ตู้เก็บหนังสือกันฝุ่น s.shopee.co.th/3L6QDtNoqH - แก้วเก็บความเย็นไซส์ยักษ์ s.shopee.co.th/2LDt270A5w - แก้วเก็บความเย็นไซส์พกพา s.shopee.co.th/7AJ8nC3JRg - โต๊ะทำงานวางมังงะ อาททอยได้ s.shopee.co.th/2AuSpsYRmF - เครื่องทำน้ำแข็ง s.shopee.co.th/pyFzDONF เครื่องออกกำลังกายที่บ้าน - เครื่องที่ช่วยหายปวดหลัง ออฟฟิศซินโดรม s.shopee.co.th/8f7wawgwcM - ดัมเบลปรับน้ำหนักได้ s.shopee.co.th/1qHWYMn7z8 - ม้านั่ง ดึงข้อ ซิทอัพ s.shopee.co.th/2fqmwWM6j8 - ที้วิดพื้นพกพา s.shopee.co.th/4pvHWboYGT - รองเท้าวิ่ง s.shopee.co.th/6pgLupbrj1 ทาสแมว -กล่องบ้านแมวน่ารัก s.shopee.co.th/8UoY14neHm - ขนมแมวเลียน้องแมวชอบมาก s.shopee.co.th/LSsAxLc0i - ทรายแมวไร้ฝุ่น s.shopee.co.th/7fFSuSJ4QH - กระบะทรายแมวแบบใหญ่ s.shopee.co.th/4fbrKxdVNw - ที่ลับฝนเล็บแมวสวยๆ s.shopee.co.th/7zsJJ6d85d - อาหารที่ให้น้องกิน s.shopee.co.th/6zzm7I7LLE - สเปรย์ดับกลิ่นเหม็น s.shopee.co.th/3fjK9CNcna

ภรรยา:ชีวิตคู่เราไม่มีค่ารึไง! สามี:ผมรู้ว่าชีวิตเรามีค่า แต่โมเดลนี้แพงและมีค่ากว่าไตพวกเราทั้งสองอีก

เราเจอคือไปหาเอกสารเรามาวาดเขียนเล่นอะ คือเราเป็นคนชอบวาดรูปแล้วมีญาติมา แล้วลูกหลานเขาไปเล่นโซนวาดรูปแล้วไปหาของแบบค้นไปทั่ว จนไปเจอเอกสารพวกงานอะไรงี้ แล้วผู้ใหญ่มองว่าคงไปหาอะไรมาวาดเล่น แต่มันไม่ใช่มันคือรายงานที่จะนำส่ง จบเลยทีนี้ ควรสอนลูกหลานนะว่าอย่าไปยุ่งกับของคนอื่น

ครั้งหนึ่งน้าผมเอาตุ้กตาตัวโปรดของผม ไปให้หลาน โดยไม่ขออนุญาต รู้ไหมสิ่งที่ผมทำคืออะไร ผมยกมือไหว้และเสนอเงินที่ผมมีทั้งหมด ให้กับน้า ให้น้าเอาตุ้กตามาคืน ดีที่น้าเขาเห็นเราทำขนาดนี้จึงเข้าใจว่ามันสำคัญและไปเอามาคืนทันที ตุ้กตาตัวนี้ มีค่าทางจิตใจของเรามาก เวลาที่เราเครียด เวลาที่เราหดหู่ แม้แต่ตอนที่ร้องไห้เสียใจ แค่เราได้กอดได้ลูบหัวตุ้กตาตัวนี้ เราก็รู้สึกดีขึ้นแล้ว ตุ้กตาตัวนี้น่ะสามารถหาซื้อได้ไม่ยากในราคา350บาท มีขายทั่วไป แต่ของสำคัญน่ะไม่เกี่ยวเลยว่า มันจะต้องแพง มันจะต้องหายาก ของสำคัญคือของสำคัญมันมีเรื่องราวและความผูกพันธ์ของแต่ละคนอยู่ จะเอามาตรฐานของตัวเองไปประเมินสิ่งสำคัญของคนอื่นไม่ได้

เข้าใจเลยอะ มีครั้งนึงลุงเรามาบ้านแล้วมีลูกชาย(ก็คือลูกพี่ลูกน้องเรานั่นแหละ)มาด้วยตอนนั้นก็เด็กๆอะนะไม่ได้คิดไรเพราะมาอยู่ด้วยแค่ไม่กี่วันเราเล่นโทรศัพท์ใหม่ที่พ่อเราซื้อมาให้(ก็ไม่ใหม่เท่าไหร่นะประมาณ3-4เดือนได้)เล่นเสร็จเราก็ชาร์จแบตไว้ข้างนอกแล้วเข้าไปนอนพอตื่นมาอีกทีก็เห็นว่าญาติกลับไปแล้วแต่ที่ยังไม่รู้คือญาติคนนั้นหายไปกับโทรศัพท์ เพราะย่าเอาไปให้ญาติตอนเรารู้คือช็อคเลยเพราะไม่คิดว่าย่าจะทำขนาดนี้ มันเป็นโทรศัพท์เราแท้ๆ ตอนนั้นเราโกรธย่าและลูพี่ลูกน้องคนนั้นมากไม่คุยกับย่าไปหลายอาทิตย์เลย ที่เราบอกไปคืออยากจะบอกว่าต่อให้สิ่งนั้นไม่ใช่ของสะสมหรือของมีราคาแพงก็ไม่ควรเอาไปให้ใครถ้าไม่ได้รับอนุญาติจากเจ้าของก่อน ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัวหรือใครก็ตามไม่ควรไปเอาของเค้าโดยไม่ได้รับอนุญาติ

อืม..ผมพอจะเข้าใจเหตุผลที่เขาโกรธมากขนาดนั้นอยู่นะ.. โมเดลหรือฟิกเกอร์ที่เป็นประเภทสะสมแบบตั้งโชว์มันไม่ได้ถูกออกแบบมาให้เป็นของเล่นแต่เป็นงานศิลปะรูปแบบหนึ่ง(เหมือนงานปั้น) เพราะฉะนั้นมันจะค่อนข้างเปราะบางมีรายละเอียดเยอะแยะแล้วก็แตกหักง่าย บางตัวก็ผลิตออกมาจำนวนจำกัด แถมบางตัวก็แพงเลขหลายหลักเหมือนกัน(ยังเอาไปขายต่อทำมูลค่าได้) ถ้าเปรียบเทียบก็คงเหมือนเอา กระเป๋า นาฬิกา หรือ เสื้อผ้าแพงๆ ไปให้เด็กเล่น, เด็กก็เป็นเด็ก เอาของไปเล่นก็อาจจะเล่นแรงโยนไปมา เพราะฉะนั้นต่อให้ไปเอาคืนมาของก็อาจจะแตกหักหรือมีรอยทำให้สูญเสียมูลค่ามากๆ แถมยังโดนคนที่ไว้ใจบอกว่าเป็นเรื่องเล็กไร้สาระ เลิกทำตัวเหมือนเด็กอีก น่าจะโดนแทงใจดำแล้วก็เจ็บใจอยู่พอสมควร..

มีอยู่วันนึง ลูกของยาทเรามาเล่นที่บ้าน แล้วแอบไปเล่นห้องผม ตอนนั้นผมยังนอนเล่นมือถืออีกห้องนึงอยู่ กับน้องผม แล้วตอนที่น้องผมออกไปนอกห้องเนี่ย แล้วเดินไปเข้าห้องผมนะ น้องก็เรียกให้ผมมาดูนี่ ซึ่งก็คือ เด็กนั่นมันเล่นสีอาคริลิคของผมบีบเล่นจนเกือบหมดแถมไปทาเล่นใสหนังสือมังงะอีก เราคิดกะจะเอามังงะนั่นไปขายต่อในอนาคตแท้ๆ แถมแม่ของเด็กก็ไม่จ่ายค่าสีที่เด็กนั่นบีบเล่นจนเกือบหมดด้วยนา

ผมก็ทำงั้นเหมือนกัน ของผมหนังสือการ์ตูน DragonBall Z รวมเล่มตีพิมพ์ครั้งที่ 1 ครบๆเลย เก็บอย่างดี สะสมตั้งแต่เด็ก แฟนเอาไปช่างกิโลขาย ผมนี้ร้องไห้เลย ผมเลิกกะแฟนเหมือนกัน รองคิดดู ถ้ามันยังคงอยู่ราคามันจะเท่าไหร นึกแล้วโคตรเจ็บปวด ขนาดพ่อผมยังไม้ยุ่งกะของสะสมของผมเลย คบกันแต่ปีเดียวทำเดือนร้อน แม่งเอาช่างกิโลขายบ้าไปแล้ว แล้วบอกมันรกบ้าน มันก็อยู่ตรงนั้นมาตั้งแต่ผมเด็กยันแก่ ไม่เห็นมีใครว่ามันรก

ผมเป็นพวกชอบสะสมพวกขวดเหล้านะ(ขวดเปล่านี่ล่ะ) แล้วทีนี้อยู่มาวันหนึ่งเนี่ยพ่อผมก็เหล้ามีชื่อ ที่ยังไม่ได้เปิดเลยแถมเป็นเหล้าที่ได้อชมป์ในปีนั้นด้วย(มันห้อยเหรียญรางวัลประจำปีสีทองติดมาด้วยอะ555) พ่อบอกเห็นแกชอบสะสมพวกขวดเปล่าๆอะพ่อให้เก็บไว้นะ ซึ่งผมก็กะจะเก็บไว้อีกซัก30ปีแล้วค่อยดูว่ามันจะมีมูลค่าขนาดไหน แต่เก็บไว้ได้5วันกลับมาถึงบ้านเห็นแม่ผมร่วมวงสังสรรค์กันอยู่หน้าบ้านผมก็ไม่ได้อะไร แต่เหลือบไปเห็นขวดๆหนึ่งที่โคตรเตะตา ผมเลยเดินมาเช็คดูกล่องนังอยู่ดีแต่มันเบาละ.... จังหวะนั้นคือนิ่งไปเลยอะ ผมเดินออกไปไม่สนละว่าใครมันจะว่าอะไรผม ผมไปโวยวายใส่แม่ละแม่ก็โมโหใส่ผมแล้วบอกว่าพ่อให้กินได้ ผมไม่เชื่ออะพ่อเป็นคนให้ผมโดยตรงเลยด้วยซ้ำ พอผมลองไปถามพ่อดูพ่อยังไม่รู้เลยว่าแม่ขอตอนไหน จังหวะนั้นพ่อผมรีบกลับบ้านมาเคลียร์กะแม่ผมเลยล่ะ ซึ่งจากเหตุการณ์วันนั้นมันโคตรเป็นแผลใจผมเลยอะ ถึงแม้หลังจากเหตุการณ์นั้นพ่อผมจะซื้ออันที่มีชื่อ(แต่ไม่ใช่แบรนด์เดียวกันและไม่ได้มีอะไรพิเศษมากด้วย) มาปลอบผมก็เถอะผมรับไว้นะและพ่อผมไม่ได้ผิด ถึงจะเป็นงั้นแต่มันก็กู้คืนความรู้สึกตอนนั้นไม่ได้แล้วอะ จนทุกวันนี้ผมยังเดือดอยู่เลยทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้5555

เมื่อสองอาทิตย์​ ลูกพี่ลูกน้องมาเที่ยวที่บ้านแล้วเราไม่อยู่​ ลูกป้าเขาอยากได้ปืนบีบีกัน​ เราซื้อมาในราคาเกืิอบหมื่น​แล้วแม่ก็จะเอาไปให้น้องแต่น้องแท้ๆเราห้ามไว้้แล้วบอกพี่ซื้อมานะ​ แล้วอีป้ามันก็บอกแค่นี้ให้หลานไม่ได้หรอ​ สุดถ้ายแม่ก็ให้ไป​ เรากลับมาไม่เห็น​ แล้วน้องก็มาบอก​ เราก็​ รู้สึกแย่มาก​ สุดถ้ายตอนเย็นๆอีป้าโทรมาบอกว่าปืนลั่นใส่หลาน​ เราสะใจมาก​

มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าของสิ่งนั้นคืออะไรมันสำคัญที่ ทำอะไรไม่ขอ ไม่ปรึกษาคู่ของตัวเองก่อน โมเดลตัวนึงก็ไม่ใช่ถูกๆเนอะ ต่อให้ราคาถูก ก็มีคุณค่าสำหรับคนๆนึง ถึงจะแต่งงานกันแล้ว มารยาทก็ยังสำคัญมากๆอยู่ดี ลองคิดกลับกันถ้าฝ่ายชายเอาเครื่องสำอาง รองเท้า กระเป๋าของฝ่ายหญิงไปให้คนอื่นบ้างล่ะ

เอาง่ายๆ แม่ผมเอาเตียงเหล็ก 2 ชั้น ที่ผมนอนมาตั้งแต่เล็กจนโต ไปให้คนอืนโดยไม่บอกผม (ในตอนที่ผมไปทำงาน กทม.) 25 ปี ผ่านไปผมยังโกรธในเรื่องนี้อยู่ไม่คลายเมื่อคิดถึง เพราะเหมือนเอา พี่-น้อง ที่เรารักให้ต้องจากเราไปไม่กลับมา 😢 ... ตอนนี้ก็วางแผนจะไปซื้อเตียง 2 ชั้นไม้สัก ขนาด 5 ฟุต มาเพื่อเติมเต็มในสิ่งที่หายไป.

ดีใจกับคุณสามี ที่หย่ากับผู้หญิงที่รักแต่ตัวเอง อยู่แต่ในความคิดของตัวเอง จนไม่เคยคิดถึงหัวอกของคนที่ตนเองเรียกว่าสามี...หาภรรยาใหม่ที่เข้าใจในตัวตนของคุณดีกว่าค่ะ

โดนแบบนี้จนชินชา จนชีวิตไม่อยากสะสมอะไรแล้ว คนที่บ้านชอบเข้ามาในห้องเอง แล้วก็เอาของๆเราไปทิ้งบ้างไปขายบ้าง ยิ่งตอนไปเป็นทหาร กลับมา อุปกรณ์วาดรูปที่ดูแลอย่างดี หนังสือการ์ตูนที่สะสมไว้ แล้วก็ของต่างๆที่อุส่าสะสมไว้อย่างดี ขนาดเกียรติบัตรที่ไปแข่งมาสมัยเรียน ก็โดนทิ้งหมด แล้วก็มาเจอมรสุมโรคระบาดอีก ตอนนี้ชีวิตไม่รู้จะเดินต่อไปทางไหนแล้ว ชีวิต มันดูไม่น่าสนุกอีกแล้ว

ให้เปรียบเทียบกับกระเป๋าคุณที่อยากได้มากๆ พอได้มาเเล้วไม่เอามาใช่แต่เอามาดูเล่นเเล้วมีความสุขอะ อยู่มาวันหนึ่งน้องสาวสามีเนี้ยขอกระเป๋าเพราะไม่เห็นใครมีใช้เลยขอสามีก็ให้ๆไปเพราะไม่รู้ว่าชื้อมาไม่ได้ใช้ทำไม พอภรรยากลับมาจากการทำงานเหนื่อยๆเเล้วของเห็นของที่เรารักเพราะเห็นเเล้วมันชื่นใจอะ เเล้วมันหาย อารมณ์ประมาณนี้ละ อย่าหายุ่งกับงานอดิเรกของคนอื่นนะครับ

โหหห เข้าใจดีเลยค่ะ เราก็เป็นอีกคนที่เป็นนักสะสมเหมือนกัน จำได้ว่าของชิ้นแรกที่สะสมก็เป็นพวก lego เนี่ยแหละ ตอนนั้นจำได้ว่าเราอายุประมาณ 8-9 ขวบ เราเพิ่งจะเข้าวงการสะสมของได้ใหม่ๆ ตอนนั้นซื้อมาสะสมเยอะ แต่ยังไม่มีตู้เก็บ แล้วบังเอิ๊ญตอนนั้นเราเลี้ยงแมวจรพอดี(เราเจอมันที่รร.ค่ะ ตอนนั้นน้องๆไม่มีใครรับเลี้ยงเลย เราเลยรับเลี้ยงชั่วคราว) เราต่อ lego เสร็จหมดแล้ว วางทิ้งไว้ เช้าวันต่อมา lego ทั้งหมดมันพังหมดเลย ชิ้นส่วนกระจัดกระจายระเนระนาดไปหมด เราโกรธเลือดขึ้นหน้า ทั้งเศร้า ทั้งเสียใจ ทั้งเสียดาย สรุปสุดท้ายจุดจบของแมวตัวนั้นคือไปอยู่กับป้าข้างบ้านค่า

ขอโทษตั้งแต่แรกอาจจะไม่บานปลายขนาดนี้ แต่นี่เล่นตัวจนเลยเถิด นอกจากจะไม่ขอโทษแล้วยังจะดูถูกสารพัด คงคิดว่าสามียังไงก็คงจะตามง้อ เจอของจริงสักทีก็เป็นอย่างที่เห็น ผู้ชายถึงจะดูแข็งแกร่งเป็นผู้นำยังไง แต่ข้างในลึกๆไม่ว่าใครก็ยังมีส่วนที่เป็นเด็ก ร้องไห้ได้ เสียใจได้ แค่เค้าไม่แสดงด้านที่อ่อนแอให้คุณเห็นไม่ได้แปลว่าเค้าจะเป็นท่อนไม้ไร้ความรู้สึกที่คุณจะย่ำยียังไงก็ได้

เข้าใจความรู้สึกฝ่ายสามีเลย เพราะตัวเองก็เป็นคนที่ชอบสะสม ชอบต่อโมเดลกันพลา กันดั้ม แล้วคนมันก็หวงแหนของตัวเอง กลัวว่าจะพัง จะเสียหาบ ยิ่งมีคนไปทำอะไรกับมัน เจ้าของก็จะยิ่งหวงว่าคนอื่นจะไปทำมันเสียหาย มันเป็นเหมือนสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจเอาไว้ ยังไง ทุกคนต้องหวงแน่นอน และยิ่งฝ่ายภรรยาเอาไปให้หลานญาติเล่นโดยไม่ขออนุญาตอีก เป็นผม ผมก็ปรี้ดแตกเหมือนกันนะ ที่บ้าน ก็มักจะมีลูกเพื่อนแม่มาเล่นกับน้อง แล้วชอบไปหยิบจับกันดั้มโดยที่เคยเตือนแล้ว จนต้องให้แม่ตัวเองไปเตือนอีก จึงจะหยุด ที่ฝ่ายภรรยาพูดว่าทำตัวเหมือนเด็กไป ฝ่ายนั้นเขาไม่เข้าใจตัวของฝ่ายสามีเอง ขนาดผมที่ไม่รุ้จักฝ่ายสามี ยังเข้าใจความรู้สึกเลย ผู้หญิงก็น้ออออ มีผู้หญิงที่เข้าใจผู้ชายแบบนี้ยังน้อยเลย

ถ้าภรรยาไม่ไปพูดจาสุด็อกว่า อย่าทำตัวเหมือนเด็ก มันก็คงไม่บานปลายถึงขั้นสามีขอหย่าได้นะครับ เพราะทำร้ายจิตใจสามีทั้งการกระทำและคำพูดเลยครับ

โคตรไม่เก็ทความคิดคนที่เอาของคนอื่นไปให้อีกคนโดยไม่ขออะ หน้าใหญ่มาจากไหนอะ อยากใจบุญนักก็ออกตังซื้อเองดิ ละอีคนที่อยากได้ของคนอื่นก็สภาพไม่น่ามีลูก สอนตัวเองยังไม่ได้จะสอนลูกยังไง หรือคิดว่าดีได้อแค่นี้ก็ดีแล้ว เกิดเป็นสัตว์ประเสริฐทั้งทีอะทำไมสามัญสำนึกไม่พัฒนา

อ๊ากกกก หัวร้อน โมเดลมันไม่ใช่ของเล่น มันมีคุณค่าทางจิตใจ อันนี้เข้าใจมาก โมเดลบางอันมันก็เป็นแบบลิมิเต็ด และมัน…ไปเลี้ยงทามาก็อจจิก่อนละกัน อ่อ แล้วหลานเป็นไงบ้างแล้วโดนด่ามั้ยเนีย 9:54 นี่ไม่ได้แบ่งมันคือให้ไปเลย

เกลียดจริงๆ พวกชอบยุ่งย่ามก้าวก่ายกับของส่วนตัวของคนอื่น ถึงจะเป็นสามีภรรยากันแต่ก็ไม่มีสิทธิ์และไม่ควรไปยุ่งกับของส่วนตัวของอีกฝ่าย

เข้าใจเลยครับ ผมชอบเกมการ์ดมาก ผมจัดเด็คเอาไว้หลายๆเด็คมาก ตั้งโชว์เป็นหมวกหมู่การ์ดเลย สุดท้ายหลานมา แล้วเอามาเล่นตบการ์ดหงาย แล้วมีคนพับการ์ดผมด้วย ผมโกรธมากเพราะการ์ดที่เอามาเล่นนี้เป็นของญี่ปุ่นและผมเปิดซองหามาแล้วการ์ดใบเป็นSPด้วยเปิดหายากมากสุดท้ายผมด่าเด็กด่าป้าที่เป็นแม่เด็ก ไม่สอนลูกแล้วป้าก็ว่าของไร้สาระ ผมด่าป้าว่า งั้นผมเผาเครื่องสำอางหรือเสื้อผ้าป้าก็ไม่เป็นไร้สินะ รีบพาผมไปบ้านป้าเลย ผมจะไปเผาให้ ป้านั้นพูดไม่ออกเลย แล้วผมก็ปิดประตูดังลั่นบ้าน แล้วแม่ผมก็บอกป้าว่าเป็นของนอกแล้วหายากเป็นของเอาไว้แข่ง สุดท้ายป้าก็ให้ผมมา5000โดยที่กล่อง1ราคา1200+ ถ้าซื้อต่อราคา4000+ สุดท้ายผมก็เปิดหาSPใบนั้นไม่ได้ใน5000ที่เขาให้มา ผมยังเจ็บใจถึงทุกวันนี้

เราโชคดีพ่อแม่เข้าใจ เราสะสมหนังสือทั้งนิยายทั้งการ์ตูนมาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่พาเราไปงานสัปดาห์หนังสือทุกปี เวลาว่างๆก็พาไปซื้อหนังสือที่ bts พ่อแม่เลยรู้ว่าหนังสือที่เราซื้อมันแพง และเราช่วยแม่เข็นผักผลไม้ไปขาย หาเงินเก็บสะสมทั้งปีเพื่อไปซื้อ มีครั้งนึงญาติมาบ้านแล้วขึ้นไปห้องหนังสือเรา เขาบอกการ์ตูนโป๊เยอะแยะให้เอาไปทิ้ง แม่เราบอกเช็คทุกเล่มก่อนซื้อ มันอาจจะโป๊บ้างแต่เนื้อหาโอเค 😂

ความฝันในวัยเด็กที่เราทำไม่ได้ พอเรามีกำลังที่จะไปทำตามฝัน ก็มาว่าเราเป็นเด็กไม่รู้จักโต เราอดทนที่เฝ้ารอในวันที่เรามี อดทนมาตลอดแค่ของที่เราอยากได้ แต่ที่บ้านเอาไปขายเพราะไม่มีเงินเราไม่เคยโกรธ แต่มาว่า ว่าเล่นเป็นเด็กๆไม่เอาเงินไปซื้อของกิน

พ่อแม่รุ่นใหม่ควรสอนลูกได้แล้วนะ ของพี่ก็คือของพี่ ของน้องก็คือของน้อง เลิกใช้คำสอนว่าพี่ต้องให้น้องสักที มันอาจ make sense ในบางครั้ง แต่ไม่ทุกครั้งป่ะ อย่างเคสนี้เป็นเราก็ไม่โอเคมากๆ มันใช่เรื่องเล็กน้อย แต่เป็นเรื่องของคุณค่าทางจิตใจมากกว่า

เข้าใจสามีคับ ผมก็มีโมเดลอยู่นิดหน่อยคับ เคยเจอความรู้สึกนั้น กลับมาจากทำงาน พอเข้าห้องหัวใจหายวับเลย โมเดลนามิหาย ซื้อมา2หมื่นกว่า แล้วเป็นหนึ่งในตัวรักมากๆ ไปถามแม่ แม่บอกว่าแก่ทำตกแตก ผมนี้ใจหายเลย ไม่ใช่ว่ามันแพงหรอกคับ ถ้าใจรักมันไม่มีคำว่าแพง แต่เสียใจตรง เป็นตัวที่รักมาก อุสาสมตังย์อย่างยากลำบาก แล้วเป็นโมเดลตัวแรกในชีวิตด้วยอ่ะ โคตรเสียใจ แต่จะว่าแม่ก็ไม่ได้ หลังจากนั้นคือผมยอมลงทุนติดที่2อัน ก่อนออกจากห้องล็อคทุกครั้ง ไม่ให้ใครเข้าไปล่ะ ของบางอย่างไม่ใช่ว่ามีเงินแล้วจะซื้อได้ แต่มันมีคุณค่าทางใจ แถมบางตัวยังแบบแรร์โคตรแรร์มีไม่กี่ตัวในโลก อย่าคิดแค่ว่ามันคือของเล่น ให้คิดถึงใจคนอื่นด้วย ของบางอย่างที่คุณคิดว่ามันจะอะไรมากมายเดี่ยสค่อยซื้อใหม่ก็ได้ แต่สำหรับบางคนมันประเมินค่าไม่ได้ด้วยซ้ำ เหมือนโมเดลนามิผม ตัว2หมื่นกว่า จะซื้อตอนใหนก็ได้ มันก็จริง แต่คุณค่าทางใจและจะซื้อได้ใหม ตอนนั้นสมตังย์อยากยากลำบาก กว่าจะครบ2หมื่น แถมเป็นโมเดลตัวแรกในชีวิตด้วย ปล.ปัจจุบันซื้อโมเดลนามิมาใหม่แล้ว มันเหมือนกับตัวเก่าก็จิงแต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิม ตัวแรกซื้อตอนเรียนอยู่ต้องสมตังย์ใช่ความพยายามซื้อ แต่ตัวใหม่คือเรามีงานทำแล้ว มีเงินเก็บแล้ว ซื้อมาง่ายๆเลย เพราะงั้นความรู้สึกมันเลยไม่เหมือนตัวเก่า

ผมเห็นห่าง ผมไม่เข้าใจ ของสะสม ที่มีคุณค่าทางจิตใจ แล้วไงอ่ะ ผมก็ชอบสะสมรูปภาพนะ แต่ก็มีให้ๆไปบ้าง บางรูปหาซื้อไม่ได้ หรือจะเป็นรองเท้าก็ให้นะ เพราะยังไงความรักมันสำคัญกว่า ของมันไม่มีชีวิต เป็นมากสุดก็ได้แค่สิ่งของที่มีไว้ยึดติด หรือถ้ามีความทรงจำดีๆกับของสิ่งนั้นก็ ควรจะคุยกันดีๆนะ ก็แค่ให้หลานเอามาคืน ถ้าคืนไม่ได้ค่อยเลิกก็แค่นั้น อีกอย่างนางก็เสียใจพอแล้วอย่าไปว่านางเลย ก่อนจะตายคุณก็กอดของสะสมไว้ล่ะกัน

น้องมาบ้านเล่นโมเดล แม่ : ให้น้องเล่นไปเถอะซื้อใหม่ได้ ผม : งั้นถ้าตัวPGกันพลาราคา9800บาทผมพังแม่จ่ายนะ รวมกับของที่พังด้วย แม่ : ...

คุณค่าทางจิตใจ ใครจะไปยอม

เอาของเขาไปให้คนอื่นนี่เข้าข่ายลักทรัพย์ด้วยนะ แล้วเรื่องโมเดลไม่ใช่เรื่องเล็ก ต่อให้คุณเอามาคืนสามีได้ความรู้สึกมันก็ไม่ใช่แล้ว และบางทีอาจไม่ใช่แค่เรื่องนี้ นี่อาจเป็นฟางเส้นสุดท้ายของสามีแล้วก็ได้ ไม่แน่ว่าก่อนหน้าจะเคยกระทบกระทั่งกันเรื่องของสะสมมาก่อนด้วยหรือเปล่า ทีนี้พอหลานมาขอเลยให้ไปได้ง่ายๆเลย

เราเข้าใจเลยนะ เพราะแม่ชอบเอาโมเดลกับเลโก้เราให้หลานเราบอกว่าไม่ให้เล่น เพราะถ้ามันหักเราต้องต่อใหม่ แม่เราไม่ฟัง เอาไปให่เล่นจนหักเราเลยจากแอบซื้อเราซื้อให้เค้าเห็นเลย ทุกครั้งที่พังเราจะซื้อใหม่ 3-4 ตัวจนเค้าเลิกให้หลานไปเอง 5555555

ในมุมมองของใครหลายคนอาจจะมองว่าของเล่นคือสิ่งไร้สาระ แต่สำหรับบางคนมันเปรียบดังของที่ทำให้ใจของเขามีความสุข ญาติของผมก็มีคนหนึ่งที่ชอบหุ่นยนต์กันดั้ม โตกระทั่งอายุเกือบจะแตะสาม 10 แล้วแต่ก็ยังชอบสะสมของเล่นประเภทนี้ แต่ผมและคนอื่นในครอบครัวก็ไม่เคยไปพูดล้อเลียนอะไรเขา เพราะเข้าใจว่าแต่ละคนนั้นมีความชอบไม่เหมือนกัน แล้วก็ไม่เคยไปคิดแตะต้องของของเขาด้วยหากเขาไม่อนุญาต

ตัดคำว่าโมเดลทิ้งไปได้เลย เพราะมันคือการไม่เคารพสิทธ์ซึ่งกันและกัน อันนี้แค่โมเดลนะ ถ้าไม่หย่าต่อไปนางจะทำอะไรไม่เคารพสิทธ์สามีอีกได้ ยิ่งถ้ารู้ว่าสามีสะสมเป็นงานอดิเรกอยู่แล้ว แต่ยังกล้าให้ ก็สมควรโดนหย่าแหละ

คุณค่าทางจิตใจ มาทำลายกันแบบนี้แล้วบอกว่าคนอื่นเด็กไม่ได้หรอก เมื่อก่อนเราเคยสะสมโมเดล โปสเตอร์เต็มห้อง จนมีญาติเด็กๆมาเขียนมาพังเละเทะ จะซื้อใหม่ก็ยากมันเป็นของญี่ปุ่น ตั้งแต่ตอนนั้นก็ไม่เคยสะสมอีกเลย ชอบดูมากแต่ทำใจไม่ซื้อให้โดนพังเล่น 😢

ฝั่งผู้ชายทำถูกต้องเเล้ว การที่ฝั่งผู้หญิงทำตัวเเบบนี้ เท่ากับว่า ไม่เคยไห้เกียรติกันเลย ไม่เคยเห็นคุณค่าในสิ่งที่สามีตัวเองรัก เเถมยังไปว่าเขาว่าเป็นเด็ก มันเเสดงไห้เห็นเลยว่าคุณไม่ได้รักสามีตัวเองเลย เเต่งงานกันมากี่ปี ไม่สำคัญ มันสำคัญที่ความรู้สึกที่มีไห้กัน ความเข้าใจกัน เเต่นี่คือ เอาของรักของสะสมของสามีตัวเองไปไห้คนอื่น โดยที่ไม่ถามเจ้าตัวเลย เเบบนี้ถือเป็นการหยามหน้ากันสุดๆ คนรักกันจริงๆ เขาไม่ทำกันเเบบนี้ เป็นผม ผมก็เลิก ไม่สนใจหรอก เเล้วอย่ามาใช้คำว่า "ชีวิตที่ผ่านมา มันไม่มีค่าเลยหรอ" คุณยังไม่เห็นค่าของสิ่งของที่ผมรักเลย เเถมยังหาว่าผมเป็นเด็ก เเล้วจะมาบอกว่าชีวิตที่ผ่านมามันไม่มีค่า เเม่งดูตลกมากอะ ผู้หญิงดีๆมีเยอะเยะ มันไม่ง้อหรอก ผู้ชายสมัยนี้อะ

หลานเคยหยิบหนังสือการ์ตูนสตีทไฟท์เตอร์ ver. ภาษาญี่ปุ่น มันเล่นฉีกพลาสติกห่อออกหมดขนาดเจ้าของมันยังไม่เคยแกะเลยและใช่มันอ่านไม่ออกแล้วมันก็เอาไปเล่นสภาพฉีกเละมากที่โกรธเพราะว่า เล่มนั้นถ้าเป็นภาษาไทยจะมีเอฟเฟคเซนเซอร์หัวนมชุนหลี แต่ของยุ่นมันไม่มีปิดครับ กว่าจะฝากเพื่อนหาซื้อมาได้หมดเงินไปโขอยู่นะ เพราะฉบับนี้เล่มแรกเคยโดนครูยึดไปตอนเด็กๆ พอโตขึ้นก็หาช่องทางตามเก็บอยู่นานกว่าจะหาได้ บนชั้นนี่การ์ตูน 18+ 20+ ทั้งนั้นพ่อแม่มันคงเห็นเป็นแค่การ์ตูนก็เหมือนกันหมดมั้ง ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือเลย สุดท้ายบ้านแทบแตกหลังจากนั้นไม่มีใครกล้าพาหลานมาเที่ยวบ้านผมอีกเลย พวกเด็กๆมันกลัวผมแค่ได้ยินเสียงก็วิ่งหนีละ ส่วนพ่อแม่หลานมันก็มองผมแปลกๆ เวร 🤕

ผมมีของสะสมอยู่เยอะเหมือนกันครับ แต่ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ เพราะผมไม่อนุญาตให้ใครเข้าห้องผมง่ายๆ โดยเฉพาะเด็กๆ "ห้าม เด็ด ขาด" จะลูกญาติหรืออะไรไม่รู้แหละ ขนาดตัวญาติเองผมยังไม่ค่อยจะให้เข้าเลย เพราะผมค่อนข้างซีเรียสกับเรื่องแบบนี้ ไม่ค่อยอยากให้มายุ่งกับของส่วนตัว นี่ได้ฟังข่าวนี้ยังแอบหัวร้อนเลย นึกแล้วโมโหแทน

“เรื่องแค่นี้” มันไม่ใช่เรื่องแค่นี้น่ะสิ มันคือสิ่งสำคัญสำหรับเค้า คุณไม่เห็นว่ามันมีคุณค่าแต่สำหรับคนอื่นนั้นมันประเมินค่าไม่ได้ 😤

พ่อ แม่ เราเป็นคนดีนะ ถูกเลี้ยงดูมาดี สอนให้แบ่งปันทุกอย่างให้พี่น้องของแต่ละคน และพ่อแม่ก็สอนให้เรารู้จักเก็บเงิน เพื่อจะได้ซื้อของให้ตัวเอง แต่ญาติๆมา ก็เอาของเราให้เค้าไป แล้วสอนให้เรารู้จักการแบ่งปันต่างๆ ทั้งๆที่บ้างครั้งเหมือนโดนโจรยกเค้า เค้ารักเราที่เป็นลูกนะ แต่เค้าไม่รักษาความรู้สึกเราเลย ทำให้เราไม่มีความรู้สึกอยากอยู่ที่บ้าน แต่เรายังรักพ่อและแม่นะ

สมัยทำงานใหม่ๆ เพื่อนร่วมงานเค้ามาจากตจว.มาทำงานในกทม. ช่วง สงกรานต์กลับบ้านพบว่าแม่เอาเซ็ทการ์ตูนให้ญาติไป พอโวยวายแม่บอกว่าเรื่องแค่นี้เองเก็บไว้ก็ไม่ได้อ่านเห็นไปทำงานกทม.แล้ว เพื่อนเลยบอกแม่ไปว่า เซ็ทที่เค้าเอาไป ถ้าขายให้นักสะสมจะได้หลักหมื่น แม่รีบไปขอคืนแต่ไม่ได้ นางเลยไปขอคืนเองบอกว่าถ้าไม่คืนจะแจ้งความเลยได้คืนมา แต่แม่ไม่รู้ว่าได้คืนแล้วเพราะอยากให้เป็นบทเรียนกับแม่ หลังจากนั้นก็ไม่มีข่าวว่าของๆเพื่อนหายอีกเลย

มันคือ คุณค่าทางจิตใจ ที่ไม่มีอะไรมาทดแทนได้ หลานๆมาบ้าน ผมจะล็อคห้องทุกครั้ง หรือถ้าเขาอยากดูจริงๆ ผมจะยืนกำกับ อธิบาย ว่าทำไมถึงเอาออกมาเล่นไม่ได้ ราคามันแพงมาก ดีที่หลานๆผมเขาเข้าใจ

ก็มันเป็นของรักของหวงอ่ะ เป็นใครก็ปรี๊ดแตกฉันก็รักของฉันอ่ะ

ก็อดซิลล่าที่ให้ไปได้ระบุงานมั้ยครับ ถ้าเป็น soft vinyl ตัวเเค่2000 แต่ถ้า X PLUS จะประมาณ 1xxxx หรืออาจจะ shm จะราคา 3xxx 4xxxครับ

เคยยุนะ ตอนเด็กพ่อซื้อไดโนเสาร์ของเล่นให้ ละวันนั้นกลับจากรร.ละรู้ว่าแม่เอาไปให้ข้างบ้านเล่นละมันพัง ร้องไห้หนักมาก หนักถึงหนักมาก ผมเล่นมาเป็นปีๆไม่พัง อยู่ในมือคนอื่นแปปเดียวไม่ถึง วันพัง! ละอีกอย่างพ่อเป็นคนซื้อให้อ่ะ!.

ฝั่งสามีนี่โคตรคนจริงเลย ถูกเอาของสะสมของรักไปให้คนอื่น ถึงจะแต่งงานแล้วเป็นสามีภรรยากันแล้วก็เหอะแต่ก็ "ไม่มีสิทธิ์" เอาของของเค้าไปให้คนอื่นตามใจ แล้วที่ชอบที่สุดคือสามีเอาคืนด้วยการออกไปซื้อโมเดลมาเพิ่มแบบเยอะมากๆ ตอนแชทไลน์ดูเหมือนภรรยาพยยามจะข่มสามีด้วยการแชทไปบอกว่าจะออกไปจากบ้านจะไม่กลับบ้านจนสิ้นเดือน(จากที่พี่ลักเล่ามานะ) เพราะคิดว่าตัวเองไม่ผิดสามีจะต้องง้อสามีจะต้องขอโทษ แต่สามีไม่ตอบไม่หือไม่อือ วินาทีนั้นภรรยาคงรู้แล้วแหละว่าตัวเองไม่ได้เป็นต่อเลยแต่ตัวเองเป็นรองอยู่ต่างหากก็เลยพูดขอโทษสามีทำเหมือนสำนึกแต่จริงๆแล้วเปล่าเลย ถ้าถึงขนาดขอหย่าเลยเนี่ยผมคิดว่าน่าจะเคยชนวนมาก่อนหน้านี้แล้วแหละ จนวันนี้เป็นฟางเส้นสุดท้ายของฝั่งสามีแล้ว คือสุดจะทนจริงๆละ ในเมื่ออยู่กันแล้วไม่ให้เกียรติกันก็ไม่ต้องอยู่ด้วยกันดีกว่า ขออย่าไปเลยแยกย้าย คิดว่าน่าจะประมานนี้แหละ.

เราก็เคยโดนเป็นคนสะสมของติ่ง แม่เอาโปสเตอร์มาพับแล้วมาหนุนขาเตียง ร้องไห้3วันติด ทะเลาะกับแม่ด้วย แต่แม่บอกว่าไม่รู้เราก็ทำไรไม่ได้เศร้ามากแม่เลยให้ซื้อใหม่

เมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นผมขับรถไปทำงานกับน้องชาย แฟนผมโทรมาบอกว่าพาหลานมา ให้มาตอนนี้ ผมรีบวกกลับไปถึงคอนโดผมเลย มาถึงหน้าห้องก็ไม่มีไร ก็เปิดประตูเข้าบ้านไป พอเปิดเท่านั้นหละ ผมแทบจะสติแตกเลย หลานผมมันเอาเครื่องเกมps3ผมไปทุบเล่น ผมเดินเข้าไปห้ามแฟนผมก็ดึงใว้ บอก อย่าไปขัดใจหลาน มันก็แค่เครื่องเกม ผมกระชากแขนละไปแย่งจากมือหลานมา หลานก็ร้องดิครับ ทีนี้ผมดูสภาพแล้วลองสตาร์ทดู มันไม่ติดครับ ไม่ติดไม่เท่าไรซ่อมใด้ แต่เอาของเล่นพวกทรากชิ้นเล็กๆอะครับ กรอกเข้าไปจนเต็มเลย ไม่เท่าไร แฟนผมอุ้มหลายขึ้นมาปลอบด้วย แล้วยังว่าผมอีก ทำตัวเป็นเด็ก ไม่มีความคิดอะไร หลานมันร้องมันจะเล่นก็ปล่อยไปสิ ผมเดินกลับไปหยิบโทรศัพท์โทรไปให้มารับหลานเดี๋ยวนั้นเลย นางก็ไล่ผมออกจากห้องไปอะนะ ละนั่นห้องผมด้วย พอยายจะมารับหลานละ ทีนี้นางก็ทะเลาะกับยายต่อเลย ผมก็แทรกเข้าห้องไป ไปดูของไรงี้ หลายผมเอายามาเล่น พวกยาเม็ดในกระปุกพวกนี้ เปิดเทเต็มหมดเลยในห้อง ผมไม่ได้สังเกตุแต่ทีแรก ขนมหกกระจายไปหมด หนักสุดๆเลย มันเอาปืนอัดลมลูกเจล กระสุนใส่เต็มแม็ก ทันถอดแม็กมาเทเล่นอีก ผมปวดหัวมากตอนนั้น พอหลานไปใด้สักพัก แฟนผมก็เดินขึ้นมาด่าผมสารพัดเลย ไม่บอกผมสักคำว่าใครมา ตามใจหลานมันแบบไม่ใด้สนผมเลย ผมต้องนังมาทำความสะอาดบ้านอีก ไอ้แฟนผมตัวต้นเหตุเสร็จแล้วก็ไปเลย น้องผมขาดเรียนไปวันนึง เสียเวลา เสียของมีค่าไปอีก แล้วยังจะให้มาทำขวัญหลานอีกอะ ผมห๊ะมากเลย นับจากวันนั้นแฟนผมก็คอยว่าคอยบ่นเรื่องหลานผมไม่หยุดเลย ผมพฝก็พอทนใด้ในระดับนึง จนวันๆนึงนางใบ่ผมออกจากห้องผมเองอะ บอกว่าทนไม่ได้ กะอิแค่เรื่องของเล่นมันจะอะไรนักหนา ซิ่งผมไม่เคยใด้พูดถึงเลย มีแต่นางจะบ่นด่า นางขอเลิกผม ละให้ผมเก็บเสื้อผ้าออกไปใข่ใหมหล่ะ แต่นี้คอนโดผม ผมก็ไม่ยอมเป็นธรรมดา นางผลักผมออกห้องละล็อกประตูเลย ของทุกอย่างอยู่ในนั้น ทั้งโทรศัพท์ กระเป๋าตัง กุญแค่รถ บัตรเครดิตบัตรคอนโด ผมเดินตัวเปล่าลงมาขอกุญแจห้อง นางผลักประตูใว้แน่นเลย ประกฏว่านาง้เข้าไปทุบข้าวของผมเกือบหมด ของน้องชายผมด้วย ใด้ยินเสียกรี๊ดอยู่สักพักเลย ละก็เสียงร้อง ต้องให้พนักงานทุบประตูเข้ามา เห็นนางหมดสติไปละ เรียกรถพยาบาลวุ่นวายเลย ผมรีบหยุดข้าวของที่จำเป็นละไปแจ้งความตอนนั้นเลย กลับมาถึงห้อง เพื่อนบ้านมุงห้องผมยุ สภาพตอนนั้นข้าวของเป็นเศษชิ้นเล็กชิ้นน้อยอยู่ ก็เลยให้พนักงานเจ้ามาเก็บกวาด ละก็เอาพวกของที่อาจเป็นอันตรายออกมาก่อน ผมต้องชดใช้คอนโด+จ่ายค่ารักษาพยาบาลอีก พอนางออกมาก็ไปเซ็นหย่า+ดำเนินคดี

นึกถึงตัวเองตอนบ้านที่เชียงใหม่จะทำการรื้อหลังเก่าแล้วสร้างใหม่ (ตอนนั้นผมทำงานอยู่กรุงเทพ) ทั้งย่าและพ่อนำของเล่น ของสะสมทุกอย่าง ย้ำว่าทุกอย่าง ไปบริจาคเด็กที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าหมดเลย พอผมกลับมาที่เชียงใหม่นี่ความรู้สึกเหมือนจอทีวีดับอ่ะ วิ้งไปเลย แล้วของหลายชิ้นนี่ ทุกวันนี้ก็หาซื้อไม่ได้แล้ว หรือบางชิ้นมีขายแต่ราคามันแรร์ จนต้องตัดใจอ่ะ ทำใจอย่างเดียว เฮ้อ

ของบางอย่างมันไม่แพงหรอกครับ แต่มันหาซื้อที่ไหนไม่ได้แล้ว และบางชิ้นเราสะสมมาตั้งแต่เด็ก เป็นความทรงจำวัยเด็ก มีคุณค่าทางจิตใจ

เราเคยเจอนะ การ์ดโปเกม่อนใบหนึ่งถ้าขายตอนนี้ได้เยอะนะเอาไปฉีกเเถมอมเเล้วถุยนำ้ลายใส่ เเละรูปตั้งใจวาดมาก(รูป vtuber ท่านหนึ่ง)เอาไปวาดทับจนเสียหายมาก เรื่องเเบบนี้มันร้ายจิตใจมาก ใครคิดว่าปัญญาอ่อนให้เปลี่ยนความคิดซะ

คนสมัยนี้้หลายคนควรรู้คุณค่าของอะ และที่สำคัญคือมารยาท คุณพี่จะบอกว่าเด็กเล่นอะไรก็ช่างเถอะแต่ไม่ควรหยิบของๆคนอื่นไปจ้า เห็นในเม้นแล้วเหนื่อยแทน แสดงให้เห็นว่าหลายๆคนขาดมารยาทในดเานนี้เลยเพียงเพราะไม่ใช่ของตัวเอง อย่างของเราพ่อแม่ยังถามเลยว่าตุ๊กตาอันไหนอยากบริจาคมั้ยถ้าไม่ก็ไม่เป็นไร

ผมมีกันดั้ม อุลตร้าแมน แล้วก็นิยาย มูลค่าหลายหมื่น ที่สะสมเงินซื้อมาเองตั้งแต่เด็ก เวลาย้ายบ้านทีนี้ ขนกันเหนื่อยมาก จนพ่อแม่บ่นว่า เอาไปบริจาค ไปให้เขาซะบ้าง ผมนี้แบบ เครียดเลย ของรักใครห้ามแตะอะ คุณค่าทางใจมันสูงมาก มีทั้งเรื่องราว ความทรงจำ ว่าเราได้มันมายังไง เวลามองดูของสะสม ทำให้เรานึกย้อนไปในอดีต ในช่วงเวลาที่พิเศษ มันเลยมีค่ามากกว่าเงิน ถ้าเป็นแฟนผมมายุ่งนะบอกเลย บ้านแตกเหมือนกันแหละ หนังสือผมถนอมมาทั้งชีวิต ส่วนแฟนมาทีหลัง ต้องเคารพ คุณค่าตัวตนซึ่งกันและกัน

เราเข้าใจทางฝั่งสามีมากๆเลยค่ะ เราก็เคยเป็นช่วงนั้นเป็นโมเดล เรื่องโตเกียวเวนเจอร์แล้วก็เอาวางไว้ในตู้สะสมโมเดลและฟิกเกอร์ แล้ววันนั้นญาติเรามาเล่นที่บ้านญาติยังเป็นเด็กอ่ะนะ ตอนนั้นญาติถามว่ามันคืออะไรมันคือของเล่นหรอ เราก็บอกว่ามันคือโมเดลห้ามไปจับห้ามไปแตะนะ ต่อมาเราก็ไปเข้าห้องน้ำแล้วอยู่ๆกลับมาเห็นญาติเอาโมเดลมาเล่นเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้แทบช็อกเลย 💀 ยังดีที่พึ่งเอาออกมาเล่นและยังไม่มีอันใดที่ทำให้มันดูพังและไม่มีตำหนิ

มันเป็นโมเดล มันเป็นของเล่น ใช่ มันเป็น เเละมันก็เป็นสิ่งที่พวกเรารักเเละทุ่มเท เวลา ความรัก ความชอบ การดูเอาใจใส่ มากที่สุดอย่างนึงที่คนๆหนึ่งจะมีได้ เพราะงั้นต่อให้มันเป็นพลาสติกหรือกระดาษบางๆเเค่ไหน เเต่มันมีความหมายมากๆสำหรับชีวิตคนคนนึง (เมื่อก่อนโดนเรียกโมเดลว่าของเล่น ผมรู้สึกไม่ชอบโคตดๆเลย เเต่ตอนนี้คิดได้เเล้ว รับได้เเล้ว เพราะมันจริง อย่่างgunplaงี้ ถ้าผู้ใหญ่เล้นมันก็เป็นงาน เป็นโมเดล เเต่ถ้าเด็กเล็กเล่น มันก็เป็นของเล่นสำหรับเด็กคนนั้น)

เข้าใจเลย เราชอบหนังสือการ์ตูน โดนด่าว่าเป็นเด็กเหมือนกัน สุดท้ายเราเลยเอาหนังสือโป๊มาตั้งเป็นคอเล็กชั่นคู่กันเลย สะจายยย 😈

เปรียบของรักเราเหมือน พระในตู้พระบนหิ้งพระสะสมอยู่ๆ เมียเราเอาไปแจกญาติพี่น้องให้เลือกกันตามใจชอบ เราที่เป็นผัวจะรู้สึกอย่างไรถ้ามาเจอเหตุการณ์แบบนี้ เข้าใจความรู้สึกครับ

ขึ้นชื่อว่าของสะสม อันดับ1 เลยคือ คุณค่าทางจิตใจ

"มันเหมือนที่แฟนปิดประตูรถเราแรง ผญ.ก็บอกแค่นี้เอง แต่พอผช.ปิดตลับแป้งแรง " ต้องเจอแบบนี้ก่อนถึงจะเข้าใจ

โมเดลมันหายากกว่าหาภรรยาใหม่ครับ

สมควรแล้วครับ ของบางอย่างมันคือคุณค่าทางจิตใจอย่างมาก มีอะไร จะให้อะไรกับใคร ควรคุยกันก่อน ไม่ควรตัดสินใจเอง

สมควรล่ะ ของของเขา มีสิทธิ์อะไรเอาไปให้คนอื่นโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาต เป็นเรา เราก็หย่า มันไม่ใช่แค่คุณค่าทางจิตใจนะ มันเป็นความพยายามเราด้วยนะ ถ้าสินค้ามีจำกัด ซื้อให้ทันหมดนี่โคตรภูมิใจ ถ้าราคาสูงนี่ ต้องเก็บเงินซื้อ ไม่ใช่จะซื้อก็ซื้อนะ

ถามว่าทำไมไม่คืนดีกันแล้วเอาโมเดลคืนจากหลาน ตอบคือ ถ้ามีการทะเลาะกันอีก แล้วเขารู้จุดอ่อนเราคือของสะสม แล้วแก้เผ็ดเราโดยการเอาไปบริจาคหรือไปขาย หนักสุดเอาไปทำลายทิ้ง จะไม่ยิ่งเป็นเรื่องใหญ่หรอ

มีเรื่องกับตัวเองอยู่ครับ ผมมี Ps2 อยู่เครื่องนึง ตอนนั้นผมติดงานเลยไม่มีเวลาเล่นถ้าว่างผมก็จะมาเล่น แล้วอยู่ๆคนที่บ้านยกเอาไปให้ลูกของเพื่อน แล้วบอกว่าจะเก็บไว้ทำไม เอาไปให้คนอื่นที่เขาจะเล่นดีกว่า แล้วพอผมโมโหใส่ ผมก็กลับกลายเป็นคนที่ผิดเอง ว่าเห็นแก่ตัวไม่แบ่งปันคนอื่นเลย แล้วจะไม่มีใครคบหรอกแบบนี่ !!!!!!

ผมทำงานต่างประเทศ ปีสองปีจะกลับบ้านครั้ง พอกลับไป ถึงรู้หนังสือการ์ตูนที่สะสมมาตั้งแต่ประถม โดนน้าเอาไปชั่งกิโลขายแล้วซื้อเหล้ากิน ไม่รู้จะเข้าไปยุ่งวุ่นวายทำไมในห้องผม เสียดายมาก ของทุกชิ้นมันมีค่าทางจิตใจถึงมันจะไม่ได้มีราคาอะไรมากมายก็ตาม ขายหัวเราะ มหาสนุกไรงี้ และอีกมากมาย ชึ่งมันไม่มีขายแล้ว เฮ้ออ หมดคำจะพูดครับ เสียความรู้สึกมาก ด้วยความเป็นเด็กในตอนนั้นคือกว่าจะได้มาแต่ละเล่มก็ตัองเก็บเงินซื้อ ของบางอย่างมีคุณค่าทางจิตใจมากว่ามูลค่าของตัวมันเอง 😢

หลายปีที่แล้ว ตอนเราเริ่มต่อกันพลาแรกๆแหละเอามาตั้งโชว์ คือเราภูมิใจมาก แต่โดนแม่จิกตลอดว่าเป็นของฟุ่มเฟือย ไม่เห็นหน้าที่มีความสุขของเราเลยตอนต่อเสร็จ - วันหนึ่งมีเพื่อนของแม่มาเยี่ยมที่บ้านและเค้าพาลูกชายมาด้วย (อายุแก่กว่าเรา2-3ปี) มองมาที่ตู้กันพลาของเราแหละทักแม่เราว่า “น้องต่อกันดั้มเหรอคับ ดีจังมีงานอดิเรกทำ คุณป้ารู้ไหมครับ ยิ่งรุ่นเก่าๆหายาก ขายกับพวกนักสะสมได้เงินเยอะนะคับ” ต่อหน้าต่อตากูเลยยยย~ แล้วแม่ก็มีหน้าไปถามกลับว่า “เหรอจ้ะ ประมาณเท่าไหร่เหรอ” - ต่อหน้าต่อตากูเลยยยยย~ เรารีบเดินมาปักตู้โชว์แล้วมองไปที่แม่ด้วยสายตาที่เอาจริง: “ข้ามศพหนูไปก่อนคะ” อีลูกของเพื่อนแม่เรา ทุกวันนี่ยังไม่หายโกรธเลย อย่ามายุ่งกับของรักของหวงเป็นอันขาด บอกแม่เรียบร้อยแล้วว่าตราบใดที่เรายังไม่ตายหรือมีปัญหาเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง ห้ามขายเด็ดขาด

สมัยตอนเด็กผมเคยโดนน้อง(ไม่แท้แต่เป็นญาติ)มาที่บ้านผมพร้อมกับแม่ของน้อง แล้วผมจะมีเซ็ตเลโก้อยู่เซ็ตนึงแล้วตอนนั้นผมไปเรียนมีแต่ปู่กับย่าที่อยู่แล้วญาติมาบ้าน น้องคนนั้นเขาเห็นเซ็ตเลโก้ผม แล้วก็เอาไปเล่น พอผมกับมาบ้านเลโก้ผมพังเละเลย พอผมไปถามย่า ย่าก็บอกว่า"น้องเขาเอาไปเล่น แล้วก็บอกอีกว่ามันก็แค่ของเล่นให้น้องเล่นบ้างจะเป็นไร"ผมก็เงียบแล้วก็กลับห้องผมไป

เราสะสมหนังสือแฮรี่พอตเตอร์ ตอนนั้นมีคนพยายามยืมเยอะมาก แต่เราถือว่ามันคือสิ่งสำคัญที่เราเฝ้าจองเฝ้ารอ และรักษามันอย่างดี ถึงขั้นผิดใจกับเพื่อนเพราะให้ยืมไปแล้วไปทำเปียกน้ำทำเปื้อน โกรธเลยเราต้องไปซื้อมาใหม่ ยกให้มันไปเลย มันคือของสะสม เขาต้องรักของสิ่งนั้นเป็นพิเศษ ต้องเข้าใจในเรื่องแบบนี้

จริงๆนะ...ถ้าภารยาไม่ด่ากลับแต่รีบขอโทษก็จบแล้วเชื่อไหม แล้วก็ไปเอาโมเดลคืน ก็คงจบสวยไปแล้ว แล้วนี่คืออะไรเอาของๆที่คิดว่าถูกๆไปให้คนอื่นแล้วด่าเขาว่าเป็นเด็ก สมน้ำหน้าไม่ได้ใส่ใจความรู้สึกของสามีตัวเองด้วยซ้ำโดนไป

มีคนบอกว่าถ้าสอบได้คะแนนดีจะมีของให้..ละรอบนั้นสอบได้เกรด 3.กว่าๆ ละเขาซื้อแท็บเล็ตสเปคเฟี้ยวๆ สำหรับใช้มนการเรียนให้จริงๆ เรารักษาดีมาก ความทรงจำบางช่วงของชีวิตก็เยอะด้วยในเครื่อง คือ ผูกพันธ์ุกับมันไปแล้ว.. เขาก็บอกว่า คราวหน้าจัดไอแพดให้ไปเลย ต่อมาไม่นานเขาเสียชีวิตกระทันหันจากอุบัติเหตุ ละถัดมาปีกว่าๆน้องแท้ๆเราทำพัง ทีแรกไม่ได้โกรธนะ แต่พอพ่อยกนั่นนี่มาพูด พูดปกป้องขาดเลย แถมโกหกเราด้วย คือ..ของใครใครก็รักจริงๆ สำหรับเรานะ ได้มาเพราะความพยายาม แถมคนที่ซื้อให้ก็ตายไปแล้ว มันทดแทนกันไม่ได้ :) จนเราคิดว่า อีกหนึ่งปีจะไม่ต่อมหาวิทยาลัยแล้ว ออกมาทำงานเรียนเทียบเท่า หาเงิน อยากได้อะไรก็หาเอง ส่งเงินย้อนหลังให้คนที่เคยมีบุญคุณเอา

เพราะรักจึงสะสม เพราะมีความหมายจึงเก็บไว้ ไว้คุณไปหาสามีที่หน้าตาเหมือนคนเก่าแต่งนะคุณภรรยา

ผมเคยผ่านมาแล้วตอนนั้นไปเรียนต่างจังหวัดไป2ปีผมเป็นคนที่ชอบ วาดรูป อ่านการ์ตูน เล่นรูบิด โมเดล พอผมเรียนเสร็จกลับบ้านมาผมเดินเข้าไปในห้องสิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมคือ ของที่ผมมีบ้างอย่างมันหายไป สิ่งที่หายไปคือ สมุดวาดรูป รูบิดบางอัน หนังสือการ์ตูน โมเดลบางอัน ผมนั่งลงกับพื้นน้ำตาผมไหลออกมาเยอะมากจนแม่มาถามว่าผมเป็นไร ผมบอกไปว่า"ของที่ผมมีมันหายไปไหน" แม่ผมก็บอกว่า"แม่เป็นคนเอาไปทิ้งเอง"แล้วแม่ก็ว่าผมแบบเดียวกับในคริป ผมเข้าใจผู้ชายคนนั้นดี เพราะผมเคยโดนแบบเขา เรื่องจริงครับ ถ้าใครเจอแบบนี้เหมือนกันผมมีวิธีแก้คือเอากระเป๋าแม่ไปขายแล้วเอาเงินมาซื้อของคืน

ต้องเข้าใจวัฒนธรรมความเป็นเอเชียแบบเราๆครับ เคารพความเป็นส่วนตัวกันน้อย จึงไม่เห็นค่าของสิ่งของที่คนอื่นให้ความสำคัญ โดยเฉพาะกับผู้เฒ่าผู้แก่ที่ไม่เคยคิดถึงความเป็นส่วนตัวหรือคุณค่าของของสะสมเลย ไม่แปลกที่คนพวกนี้จะไม่มีความใจเขาใจเรา โดยเฉพาะกับคนและสมาชิกในครอบครัวครับ!! ผมคนนึงละ โดนมาเยอะละ!!!

ผู้หญิงจะเข้าใจก็ต่อเมื่อกระเป๋าแบรนด์เนมของตนถูกเอาไปให้คนอื่นและบอกมันก็แค่กระเป๋าไร้สาระล่ะ อย่ามาตัดสินคุณค่าของสะสมของผู้ชายเด็ดขาดหากคุณไม่มีความรู้ในเรื่องนั้นๆ เราขอเตือน

ตอน ม.1 เคยมีตุ๊กตา หมา ตัวโปรดที่คอยดูแลอย่างดีมากตลอดตั้งแต่ ป.2-3 แต่วันนึง กลับมาจาก รร. เห็นแม่เอาไปให้หมาที่เลี้ยงไว้กัดตุ๊กตาของเราเล่นจนตัวขาด ใจนึงก็โกรธ ใจนึงก็เสียใจ แล้วจะหามาแทนก็คงไม่ได้แล้ว

รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่ที่บ้านไม่มีใครมาวุ่นวายกับชั้นหนังสือการ์ตูนกับนิยาย บางทีก็มีแม่เข้ามาจัดๆชั้นให้บ้าง แถมบางทีก็พาไปซื้อที่งานหนังสือด้วย555