ภาระที่ไม่จำเป็น 

ขอขอบพระคุณนะคะคุณโจน ดิฉันมาอยู่ประเทศสหรัฐอเมริกามาเป็นเวลา ๒๐ ปี ถึงเวลาอันสมควรแล้วที่จะกลับ “บ้าน” . ตอนมามีกระเป๋า ๒ ใบ .. คุณโจนได้สอนมากๆ ตอนกลับ ซึ่งอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า จะกลับ ๒ กระเป๋าที่มีแค่ของที่จำเป็นกลับไปบ้าน และจะกลับไปอยู่แบบเพียงพอ และจะเป็นชีวิตที่เพียงพอและพอแบบเผื่อแผ่…กราบขอบพระคุณกับทุกอย่างที่คุณโจนสอนนะคะ

เรื่องสัตว์เลี้ยง ที่หมาแมวไม่สามารถกินอาหารแบบธรรมชาติได้ เพราสุนัข แต่ละพันธ์ ปรับปรุงพันธ์โดยมนุษย์เพื่อให้รูปร่างตามที่มนุษย์ต้องการ โดยไม่สนใจเรื่องสุขภาพของมัน จนเริ่มมีหมาแมวที่ขนทิ่มตาตัวเอง หรือโครงหน้าสั้นๆ จนมีปัญหาด้านการหายใจ ขาสั้นๆ ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งเรื่องการไม่เลี้งสัตว์เพื่อบำบัดความเหงาของตัวเอง โดยไม่สนใจความรู้สึกของมัน

ชีวิตเราล้วนว่าง เบาสบาย แต่ทำไมยิ่งโตเรากลับมีชีวิตวุ่นวาย ไม่มีใครทำเราหรอก เรานั่นแหละแสวงหาภาระ และปัญหามาใส่ชีวิตตนเอง

ตอนนี้เรากำลังตามแบบอย่างโจน จันได ก็ดีนะผมทำอะไรได้ตั้งหลายอย่างบางอย่างคือวางแผนมานานก็ไม่เคยได้ทำ แต่ตอนนี้ลงมือทำเลยแบบง่ายๆ ก็ทำเสร็จตั้งหลายอย่าง

ใช้ชีวิตแบบคุณโจน คือการปฏิบัติธรรม เรียบง่าย ใช้ได้จริง ทางสายกลางค่ะถ้าชอบก็นำไปใช้ พบตัวตนก็พบสุขค่ะ

อยากเห็นลูกชายลุงโจนมาถ่ายคลิปวิดีโอด้วยครับ มาเล่าว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ สวนเป็นยังไงบ้าง มุมมองที่มีต่อคุณพ่อ ทำนองนี้ครับ

ผมไม่ค่อยเห็นด้วยเรื่องสัตว์เลี้ยงเท่าไร ผมว่ามันฮีลจิตใจได้ดีมาก

ชอบอาจารย์โจนพูดมากค่ะ กำลังจะปรับเปลี่ยนชีวิตอยู่ค่ะ ขอบคุณมากค่ะสำหรับชีวิตง่ายๆ🙏

หลายอย่างเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็น ที่นักธุรกิจสร้างดีมานด์เทียมเพื่อจะขายของ

ผมเลี้ยงแมว เกือบยี่สิบตัว เพียงเพื่อช่วยเหลือครับ แมวที่ถูกเอามาทิ้ง แค่เห็นเขามีอาหารกินมีที่อยู่หลับนอน ไม่ได้กักขัง ผมไม่ได้คิดอย่างพี่โจน ว่าเป็นภาระ ชอบไม่ชอบ ผมคิดว่าควรไม่ควร ช่วยได้ก็ช่วย

อยากสบายใจฟังอาจารย์โจนครับผม

ใช่ค่ะอ. เลี้ยงลูกหมาเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง แต่เป็นภาระจริงๆ ผูกพันธ์ ปล่อยวางไม่ได้จริงๆ แต่คงเลี้ยงเป็นตัวสุดท้ายค่ะ

แต่ก่อนผมเคยคิดอยากมีธุรกิจใหญ่ตอนนี้ผมคิดได้ว่าเราไม่ต้องมีธุรกิจใหญ่โตเพราะยิ่งใหญ่ยิ่งเป็นภาระที่ไม่จำเป็น ยิ่งเล็กยิ่งไม่มีภาระ ผมเห็นกับตาธุรกิจใหญ่โตมากระกับร้อยล้านตอนนี้มีแต่หนี้สะสมต้องขายทรัพย์สมบัติขายทุกอย่างที่ขายได้นำมาโปะหนี้พร้อมดอก แต่ก็ขายไม่ออกสักทีขนาดขายราคาถูกเข้าเนื้อสุดๆแล้ว หนี้สะสมพร้อมดอกก็ต้องจ่ายทุกเดือน จนทำให้ผู้ประกอบการรายนั้นเป็นทุกข์เข้าโรงบาลเส้นประสาทแตก จากที่เคยรุ่งเรืองมากๆเคยมีแทบทุกอย่างที่อยากได้มีรถหรูราคาหลายสิบล้านขับมีเสียงดังด้วยทุกคนก็เห็นกัน แต่ตอนนี้กลับต้องสูญเสียทุกอย่าง ดังนั้นนกน้อยสร้างรังแต่พอตัวนั้นเป็นสิ่งจำเป็น ความสบายการมีเวลาว่างนั้นเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต

เมื่อก่อนก็อยากมี อยากได้ เหมือนเขา พออายุเริ่มมากขึ้น แค่มีของใช้ที่จำเป็นเท่านั้น กลับมีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น ปลูกแต่ผักไว้กิน เพิ่งเข้าใจ ( มีมาก ทุกข์มาก มีน้อย ทุกข์น้อย ไม่มี กลับไม่ทุกข์) จริงๆ ถ้าเข้าใจสัจธรรมของชีวิต เป็นคนที่ไม่ชอบเลี้ยงสัตว์ แต่ไมาเคยรังแกสัตว์

มันคือหลักธรรม ของพระพุทธเจ้า อย่าได้เบียดเบียนใคร ปล่อยวาง ละ โลภ โกรธ หลง .ถ้าทุกคน ทำได้ สุข แน่นอน..

ผมเข้าใจว่าคุณโจนเคยทำสมาธิมาก่อน ก็เลยเข้าใจเรื่องแบบนี้ใด้ง่ายเรียกว่าปัญญาและยี่งจะหยั่งลึกลงไปเรื่อยๆยี่ง คุณใด้ทำต่อเนื่องไปเรื่อยๆจะรู้แบบไม่อยากเลิก

ชอบมากค่ะติดตามอาจารย์​ตลอดเกือบทุกเรื่องที่อาจารย์แน่ะนำสอนเป็นประโยชน์​มากๆค่ะขอบพระคุณ​มาก​ค่ะ​

ความต้องการของมนุษย์มันเป็นระดับชั้นครับ ตามวัย ตามสภาพ จะเรื่องเงินทอง เรื่องเพศ มากหรือน้อยก็ตามแต่ หากเป็นคนที่มีพร้อมอยู่แล้ว หรือเป็นคนที่เคยมีพร้อม หรือเป็นคนแก่ ความต้องการสุดท้ายก็คือ การได้รับความยอมรับจากผู้อื่น ซึ่งเป็นความต้องการที่ดูไม่ค่อยจำเป็นเท่าไหร่ แต่หลายคนก็ตัดมันไม่ได้ โดยเฉพาะคนแก่ เพราะไม้แก่ดัดยาก ไม่มีใครหลุดพ้นจากความต้องการ มันเป็นเรื่องปกติของคน ขอแค่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ

เห็นด้วยค่ะยิ่งเก็บก็ยิ่งเยอะ สร้างภาระเพิ่ม สุดท้ายก็ต้องทิ้ง

คนต้องการให้สุนัข เป็นทาสคนชั่วลูกชั่วหลาน โดยผสมให้มันขนยาวหน้ามู่ตู้ ทำให้กินลำบาก ทำให้ขาสั้นเดินลำบาก

เรื่องกระดูกสัตว์กินไม่ใด้ค่ะมันหิวคนให้มันกินมันก็ต้องกิน แต่เรื่องอื่นใช่ค่ะเป็นภาระเพราะเลี้ยงแล้วก็รักสงสารรักเหมือนลูก

มันจริงที่สุดค่ะภาระทางใจที่บ้านเลี้ยงหมาแมวตลอดตั้งแต่จำความได้สงสารบ้างอะไรบ้างคิดเหมือนกันว่าเงินทั้งนั้นแค่อาหารก็วันละ150บาทได้ เราใช้เงินของตัวเองบางที่ยังไม่ถึงเลย ตัดขนอาบน้ำที700เดี๋ยวก็ฉีดยาถ่ายพยาธิเห็บหมัดทุกเดือนอาหารไก่ต้มตอนสาย เที่ยงขนม เย็นอาหารเมล็ดเช้าพาเดิน บ่ายพาเดิน ค่ำพาเดิน เดี๋ยวหมาข้างบ้านกัดไปเย็บหาหมออีกทะเลอะกับข้างบ้านด้วย เหนื่อยใจ พ่อแม่เรายังดูแลไม่ใกล้ชิดขนาดนี้เค้าเอาเวลาของเราไปหมดเลยตอนนี้มีแมว1หมา2 รักพวกเค้านะคะวันนี้ทำให้ดีที่สุดหมดอายุไขของเค้าแล้ว หวังกับตัวเองว่าจะไม่ใจอ่อนรับเลี้ยงหรือซื้อมาเลี้ยงอีก ตอนนี้สิ่งไหนที่ไม่ได้หยิบมาใช้ก็จะบริจาคกระเป๋ารองเท้าใส่จนขาดบางอันซื้อมาไม่เคยใช้พอจะเอามาใช้ก็เสียหายตามสภาพเก็บจนลืมหนังสือเยอะมากใส่กล่องแล้วตั้งไว้ข้างถังขยะให้คนที่อยากได้มาเลือกเอาไปเสื้อผ้าของใช้ไฟฟ้าตู้เย็นใหญ่ไปเปลี่ยนบริจาควัดสวนแก้ว วัดพระบาทน้ำพุใจบุญเพราะของบางอย่างอยู่กับคนอื่นจะได้ประโยชน์มากกว่า ขวดแก้วขวดโหลที่สะสม สิ่งศักดิ์อันไหนว่าดีบูชาหมด สุดท้ายดูแลไม่ทั่วถึง ทำไปทำมากลับกลัวของที่นำมาบูชา ตอนนี้ตัดได้60%แล้วโล่งไปเยอะค่ะ แต่จะให้80%ให้ได้ ตัดให้ได้ตายไปก็เอาไปไม่ได้เหมือนต้องทิ้งให้คนข้างหลังมาเก็บทิ้งตอนเราตายอีกโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอนเลยมีแต่บุญกับบาปที่ติดตัวไป ขอบคุณค่ะที่ให้สติ

ผมขอแย้งเรื่อง กระดูกกับก้างให้สัตว์กินครับ หากเป็นกระดูกหรือก้างที่ปรุงสุกไม่ควรให้สัตว์กินครับเพราะการทำให้่สุกจำทำให้กระดูกแข็งและคมทำให้อันตรายต่อสัตว์เลี้ยง หากเป็นแบบดิบๆนั้นกินได้เพราะมันจะไม่คม

อ.โจน มีแนวคิดที่คนมองข้ามจากเรื่องง่ายๆ แต่ทำให้เรามีภาระที่ซับซ้อน คิดตามก็จริงนะเราจะสะสมอะไรมากมาย

ไปเมกาผมไม่มีของอะไร มีเเต่เงินค่าเครื่องบินไปกลับ เเละเงินค่าอาหาร เเละเงินค่าใช้จ่าย ผมไม่มีของอะไรเลยมีเเต่เงิน

อาจารย์พูดถูก ตอนนี้คนเราพยายามจะเปลี่ยนธรรมชาติ มันเลย วุ่นวาย..

การมีครอบครัวนี่ก็คือภาระเลยค่ะ​ อยู่คนเดียวนี่อิสระสุดๆ​

ผมเคยมีหนังสือหลายเล่ม จนต้องซื้อตู้มาใส่ แรกๆดูสวยดี แต่พอนานไปก็ชินตาและเป็นภาระอย่างที่คุณโจนบอก แถมกินพื้นที่บ้านอีก แต่พอนำไปให้ห้องสมุดกลับรู้สึกดี บ้านดูสบายตา ไม่อึดอัด คลายความยึดติด เกิดความสุขสบายใจครับ

การมีลูก ภรรยา ก็เป็นภาระมากที่สุดกว่าที่ไม่มีชีวิตเช่นหนังสือ เมื่อไม่อ่านก้บริจาคแต่ลูกเมียบริจาคไม่ได้ช้ำยังวนเวียนในวัฎฎะอีก

การเลี้ยงหมาเป็นภาระจริงค่ะ ตอนที่คิดได้หมาก็อายุเกือบ10ปีเข้าไปแล้วค่ะ แต่รู้สึกเข็ด และคิดว่าคงเลี้ยงแค่นี้ ถ้าเค้าตายคงไม่เลี้ยงอีก สมัยก่อนที่พ่อแม่เลี้ยง เลี้ยงแบบเป็นสัตว์เลี้ยงจริงๆ ไม่ได้ใส่ใจสนใจเท่าไรนัก เลี้ยงไว้เฝ้าบ้าน แต่พอมารุ่นเราดันเลี้ยงเค้าอย่างกับลูก มันก็เลยผูกพัน ต้องทุกข์ใจเวลาเค้าไม่สบาย โน่นนี่นั่น บางครั้งก็เลยรู้สึกว่า ไม่น่าเลย

เป็นการสอนธรรมะแบบใหม่

หนูได้แรงบันดาลใจการใช้ชีวิตง่ายสบายไม่ยึดอะไรมากสุขใจค่ะ ขอบคุณอ.โจนค่ะติดตามฟังตลอดชอบสบายใจสุขใจค่ะ

ผมฟังอาจารย์มาหลายปี คำพูด ประโยคหลายคำของอาจารย์มันแทงใจ เหมือนโดนตบหน้า เพื่อให้กลับมามีสติ ขอบพระคุณมากๆครับ โจน จันใด รักคุณมากๆ❤❤❤❤

ลูกเมียนี่ถือเป็นภาระมั้ยครับ อันนี้อยากได้แนวคิดครับ

สวัสดีครับอาจารย์โจน เมื่อคืนผมคิดอยู่ว่าทำไมอาจารย์ไม่ลงคลิปใหม่ วันนี้ลงแล้ว ขอบคุณครับอาจารย์ 🙏🙏🙏😊😊😊

จากติดเหล้าติดยาเที่ยวติดการพนันอย่างโงหัวไม่ขึ้นเมียซื้อหมามาให้เลี้ยง3ตัวผ่านไป6เดือนเลิกได้ทุกอย่างเหตุผลคนเรามันต่างกันไปเที่ยวก็เอาหมาไปด้วยไม่ได้เป็นภาระแต่อย่างใดมีความสุขทุกวันถ้าเลี้ยงด้วยความเมตตาจริงเขาเหมือนคนในครอบครัวเรา

ผมมีที่อยู่1งาน บ้านก็ผุพัง พ่อแม่ก็แก่เฒ่า ผมลูกคนเดียว ตอนนี่ผมอายุ35 หาเงินไปสร้างบ้าน ปล่อยให้พ่อแม่อยู่บ้าน บ้านก็อยากกลับ พอกลับบ้านก็พัง ผมควรทำยังไง

อยากให้พี่โจนเพิ่มเสียงให้ดังมากกว่านี้อ่ะค่ะ

สวัสดีครับ...ผมนี่ไม่มีภาระเรียกว่าไม่มีอะไรเลยครับ😂🌟😊👍

ใช่..คุณได้แฟนฝรั่งคุณก้ต้องปรับตัวตามสภาพ...แต่สังคมไทยทั่วไป..มีแบบแผน..มีจารีต..มีวัฒนธรรมรุ่นบรรพบุรุษ..ย่อมแตกต่างกันในรายละเอียดบ้าง..แต่จุดหมายก็คือสุขในครอบครัวเหมือนกัน

ถ้ามืความรัก ความเอ็นดู สัตว์ที่เลี้ยง จะไม่เป็น ภาระคับ

มีหนังสือมากคะปรัชญาบ้างพันเล่มแพงแพงมากคะทำใจยากแต่จะทำคะเอาไปบริจาค

ชอบ​ค่ะ​พี่​โจน​ แนว​คิด​นี้ไอดอล​เลย​ค่ะ​

การมีสัตว์เลี้ยงสอนให้คุณรู้จักดูแลผู้อื่น สุนัขถ้าเราตีอาจจะโกรธเราไม่นานเขาก้อลืม และสุนัขก้อไม่เล่ห์เหลี่ยม เขาสอนให้เรารู้จักให้โดยไม่หวังผลตอบแทน แต่ความรับผิดชอบและความพร้อมที่จะดูแล สำคัญมาก

ค่อยๆ ละอยู่ค่ะ หนังสือ ก็ละไปแล้ว จักรยานที่ไม่ค่อยขี่ขายไปแล้วแบบถูกๆ เลย 100 บาท มีคนไปซื้อต่อ เพื่อเอาไปขาย สุดท้ายเห็นอยู่ในมือป้าคนนึง ดูเขามีความสุขเวลาขี่จักรยาน เห็นแล้ว ชื่นใจค่ะ

ใช่คะ คุณโจน มีของเยอะยิ่งเป็นภาระคะ

อยากทำให้ได้เหมือนอาจารย์ค่ะต้องรีบจัดการให้เร็วที่ยิ่งค่ะ

มีลูกก็คือการสร้างภาระ มีลูกแล้วมานั่งบ่น ทะเลาะกันว่าทำงานหนักเพื่อลูก สุดท้ายแล้วมันก็มีเพราะสนองความอยากมีของตัวเอง อะไรๆก็เพื่อตัวเองทั้งนั้นแหละ ไม่มีลูกเลยไม่มีภาระ ใครไม่มีและไม่คิดอยากมีก็สบายไป

เห็นด้วยครับ เราควรใช้วิธีเลี้ยงแบบธรรมชาติ เช่น ปลูกไม้ผลให้นก กะรอก สัตว์ มาหากินแล้วเราก็นั่งชมก็น่าจะพอแล้ว

ผมรักสัตว์

มี1คัน ก็อยากได้2คัน มีเมีย1คน ก็อยากได้อีก1คน เป็นภาระที่ผมต้องเหนื่อยจนร่างกายมันล้า

ดิฉันก็เป็นค่ะรักหนังสือมากตัดใจยากมากแต่ฉุกใจคิดได้เลยเอาไปบริจาคห้องสมุดประชาชนเบาสบายโล่งมากอะไรที่เป็นภาระแต่เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นบริจาคค่ะ

ใช่ครับอาจารย์พูดถูกมากเลยครับ

ส่วนใหญ่ก็อธิบายตัวตนของตัวเอง แต่คนอื่นเอ่ไปใช้ในชีวิตจริงไม่ได้ มันกลวงๆครับ

อ่านฟัง_รู้ สุตะมยะปัญญา จิตะมยะปัญญา รู้จากจินตนาการ ภาวนา มยะปัญญา รู้โดยไม่ต้องคิด เกิดจากจิตที่ว่างจิตที่เป็นฌาน ที่มายูทูป Beyond The World

เห็นด้วย...ค่ะ😊พยายามจะทำตาม...ขอบคุณมาก ท่านโจน

ผมว่า นอกจากที่กล่าวมาแล้ว จะมีปัจจัยที่ต้องเป็นตัวอย่างที่ดี สำหรับลูกด้วยล่ะครับ

ส่วนมากคนเลี้ยงตามกระแส

สัดส่วนระหว่างนักการตลาดกับปราชญ์พอเพียงมัน่ห่างกันกินไป คนเราจึงเลือกปีนไปยอดมากกว่าเดินบนทางราบเรียบ

ไม่เข้าใจเลยนะ..คนที่เลี้ยงหมา 1,900 ตัว, แมว 7 - 800 ตัว, ปางช้าง 120 ตัว(ท่องเที่ยว ขี่ช้าง)

ลูกผมตามใเขาสุดท้ายผมได้วิศวกร1นายต.ร.1

การให้หนังสือ_ตัดสินใจยากมาก(หนังสือถ้าไม่อ่าน ขยะดีๆนี้เอง) ขอบคุณ อ มากๆคิคใหม่ ทำใหม่

เปลี่ยนความรู้เป็นเงินผมอ่านเกิน2รอบครับ

เลี้ยงได้ แต่ต้องไม่ขังสัตว์ บาปมากพวกมนุษย์ โดยเฉพาะเลี้ยงนกในกรง. คิดดูว่าชีวิตเขาบินได้กว้างไกลแค่ไหน แต่ต้องมาอยู่ในกรงเล็กๆเพื่อให้เจ้าของเชยชม น่าสงสารมาก สวนสัตว์ก็บาป ดฉพ.สวนสัตว์ปิด หยุดค่านิยมพวกนี้มันบาปทั้งนั้น

ตอนเด็กๆผมชอบปลาทองมาก เลยเอามาเลี้ยง เลี้ยงแล้วก็ตาย แอบซื้อปลาไม่ให้คุณพ่อรู้เพราะจะโดนด่า แต่ไม่เข็ดก็ยังจะเอามาเลี้ยงอีก พอตอนหลังมามีวันหนึ่งในตอนกลางคืนฝนตกหนักแล้วไฟดับ เครื่องปั๊มออกซิเจนไม่ทำงานเพราะสมัยนั้นยังไม่มีอุปกรณ์สำรองไฟ แล้วพอฝนตกอุณกภูมิของน้ำอาจจะเย็นขึ้นโดยฉับพลันด้วย ตื่นเช้ามาปลาน๊อคตายหมดอ่าง พอเห็นแล้วก็เลยรู้สึกสงสารแล้วจากนั้นผมก็ไม่หาเอาปลาสวยงามมาเลี้ยงอีกเลย ส่วนสุนัข ทางบ้านผมเอามาเลี้ยงเพราะว่ามักจะมีคนเอามาปล่อย เป็นสุนัขที่ถูกทอดทิ้งจริงๆถึงได้เลี้ยง ทั้งชีวิตในครอบครัวของผมคุณพ่อของผมท่านเคยขอหมามาเลี้ยงจากเพื่อนสนิทของท่านแค่ครั้งเดียวเท่านั้น นอกนั้นคือโดนทิ้งถูกเอามาปล่อยทั้งนั้น ดูแลเพราะความสงสารไม่ได้ดิ้นรนอยากจะหามาเลี้ยงเลย พอที่เลี้ยงไว้ตายหมดก็ดันมีมาอีกแนวโซซัดโซเซมาให้คอยช่วยดูแลอีก เลี้ยงก็ไม่ได้ทิ้งขว้างเจ็บป่วยก็รักษาดูแลอาบน้ำให้ ฉีดยาคุมทำหมันแล้วไหนจะรายจ่ายอื่นอีกจิปาถะ แค่ว่าไม่ได้ให้นอนในบ้านก็เท่านั้นเองเพราะคุณพ่อของผมท่านไม่ชอบครับ แต่ยอมรับว่าเลี้ยงสุนัขเป็นภาระจริงครับ จะไปไหนก็มีห่วง แต่ทำไงได้ ใจไม่แข็งพอที่จะปล่อยให้มันอดตายครับ อยากฝากท่านที่จะเลี้ยงด้วยว่า ถ้าท่านคิดจะเลี้ยงเล่นๆหรือไม่มีความพร้อมก็อย่าหาทำเลยครับ การเลี้ยงสัตว์ต้องสละเวลาและเงินมากพอสมควรครับ พอเบื่อหรือรับผิดชอบไม่ไหวหรือตั้งท้องก็เอามาทิ้งเป็นภาระให้กับคนอื่นเป็นภาระให้กับสังคมอีกครับ

มาได้ฟังแบบบังเอิญแต่เหมือนดังเช่นตัวผมเลยตอนนี้คิดแบบนี้ดี

เชิญท่านมีความสุขในแบบของท่านแบบนี้ตลอดไปเท่านานแสนนาน

จริงที่สุดค่ะ ภาระที่ไม่จำเป็น😁

ใช่ครับ ผมเชื่อว่า “ธรรมมะ คือหน้าที่” หรือ “หน้าที่ คือ ธรรมมะ” ขอบพระคุณมากครับ ขออนุญาตนำไปแชร์ต่อนะครับ

ขอบพระคุณ​ท่าน​อาจารย์​มาก​ครับ​

ทุกวันนี้คนเราต้องเอาหมาไปปล่อยที่วัดครับ

มนุษย์​เราต้องแสวงหา ไม่งั้นจะไม่มีอะไรให้ทำ

ของฝาก การกระทำ คือ ผลงานของใจ คำพูด คือ ลมออกจากปาก ความตาย คือ สถานสุดท้ายของชีวิต จากใจ อาเนญชา...

ตอนนี้อาจาร์ได้เงินจากยูทูปมั้ยครับ

คิดเหมือนกันค่ะ เรื่องของสัตว์เลี้ยง....สงสารมันเวลามันรอเราที่บ้าน...เลยไม่เลี้ยง มีตัวที่มันเกิดอุบัติเหตุ เราแค่ดูแลมันตอนอ่อนแอ แล้วปล่อยมันไปค่ะ ถ้ามีสัตว์ คงอยากให้มันวิ่งเล่น เต็มที่.สัตว์มันมีความสุขของมันในป่า....อิสระ ได้ใช้ชีวิตของมันจริงๆ

หลักการ สมถะ เจริญสมถะ

ขอบคุณครับอาจารย์ ที่ชี้ทางสุขให้ชีวิต

ผมเพิ่งติดตามเพราะฟังมาหลายๆคลิปท่านพูดเมื่อ8ปีก่อนมาตอนนี้ก็ยังพูดเหมือนเดิม แสดงว่าท่านเข้าใจเรื่องต่างมานานแล้ว คน สังคม วัฒนธรรม ภาษา กฏหมาย ล้วนมีส่วนสำคัญกับการเปลี่ยนไปของคน ภาษา ถ้าสื่อสารกันถึงระดับฟังแล้วเข้าใจได้ทันที ทำให้สังคมนั้นเจริญเร็วแน่ เช่นคำว่า อารมย์ ถ้าพูดว่า อารมย์ความรู้สึก หรือ สติ เป็น สติปัญญา น่าจะเข้าใจได้ดีกว่า ส่วนสำคัญมากสุด น่าจะเป็น คน กับ กฏหมาย ที่จะทำให้สังคมนั้นๆเปลี่ยนแปลงไปในทางดีหรือไม่ดีก็ได้

ขายหนังสือมือสองได้เงินคืนมานิดๆหน่อยๆแต่ก็อดไม่ได้ที่จะต้องซื้อเล่มใหม่ 😁

หนูไม่อยากเลี้ยงหมาหนูอยู่ในฟาร์มแต่หลานเขาเลี้ยงหมาแล้วเขาเบื่อเขาก้อเอามาให้เลี้ยงตอนนี้แปดตัวค่าอาหารข้าวปีละ40กระสอบแถมยังทำลายข้าวของทำลายแปลงผักแต่ไม่รู้จะทำยังไงเลี้ยงมาสามปีแล้ว แล้วหนูชอบม้าไปซื้อมาเลี้ยงตอนนี้เป็นภาระมากค่าหัวอาหารเวลาจะไปค้างคืนที่อื่นต้องซื้อหญ้าให้เจ็บปว่ยไม่สบายก้อต้องดูแล หนูไม่ชอบหมาแต่ต้องเลี้ยงหมา ตอนนี้ไม่อยากเลี้ยงอะไรเลยพึ่งเข้าใจ

ใช่เลยค่ะ ไม่มีอะไร มันเบาที่สุดค่ะ

สโลว์ไลฟ์..นิยมมากในยุโรปใต้.. สเปน กรีซ อิตาลี...

ฟังละทำได้แค่พยักหน้ารับ ยิ่งเรื่องสัตว์เลี้ยงนี่แทงใจดำเลยครับ ทุกวันนี้สงสารแมวที่เลี้ยงไว้มาก น้องผมซื้อตอนทำงานแล้วดันโดนใบแดง ทุกวันนี้ผมเลยต้องเลี้ยงแทน สละห้องเก็บของให้เป็นห้องเลี้ยงแมว ต้องจับมันทำหมันฝืนธรรมชาติของสัตว์ ต้องคอยดูแลสางขนให้ ต้องดูว่ามันควรอาบน้ำรึยัง ต้องดูว่ามันขี้เยี่ยวปกติรึเปล่า ต้องดูแลความสะอาดในห้อง ดูว่าวันนี้มันไปทำอะไรในห้องเก็บของเสียหาย ไหนจะต้องพาออกไปเดินให้มันรู้จักโลกข้างนอก ต้องเสียเงินซื้ออาหารเม็ดอาหารเปียกให้มันเพราะมันไม่ยอมกินอะไรอย่างอื่นเลย เวลาเห็นมันตะกายหน้าต่างเรียกก็เอ็นดูมันแต่ก็มานึกได้ว่าธรรมชาติของมันไม่ควรจะต้องโดนขังในห้องต้องคอยตะกายหน้าต่างส่งสัญญาณให้พาออกมาเล่นข้างนอก

พื้นฐานและปัจจัยในชีวิตคนแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนเลือกไม่ได้มีทางเลือกในชีวิตได้ขนาดนั้น การมองว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นความฟุ้งเฟ้อและมองตัวเองสูงกว่าผมว่าเป็นเรื่องอันตรายอย่างนึง เพราะเราอาจมองข้ามปัจจัยภายนอกเช่นโครงสร้างเศรษฐกิจในประเทศ ความเหลื่อมล้ำ การบริหารจัดการที่ล้มเหลวของรัฐบาลได้

ขอบคุณมากครับพี่โจ พูดได้ลึกซึ้งกินใจผมจริง

ขอเก็บไว้คิดก่อนนะครับอาจารย์ พูดตอนที่ผมกำลังตัดสินใจจะเลี้ยงปลาพอดีเลย

ผมนี้เป็นเลยครับอ.โจน

ทางสายกลางดีที่สุด

ครอบครัวที่ดีมาจากสังคมทีดีไม่เป็นภาระ สู้ไปครับ

ข่อยกะว่าคือเจ้าเรื่องเลี้ยงสัตว์ จองจำเขาไว้ไปไสกะยากผุอื่น ขังเขาไว้ยามเจ้าของไปทำงาน ขังเจ้าของเบิ่งแน่สิเข้าใจ ช่วงโควิดนี้เห็นชัดเลย

พุดถุกมากที่สุดสำหรับตัวเรา

อาจารย์ มีมุมมองที่ยอดเยี่ยมมากค่ะ รู้วิธีปล่อยวางสมอง ให้อิสระผู้อื่น และ ชอบคำพูดว่า ”ไม่ไปแทรกแซง” ขอบคุณมากค่ะ

ต้องกลับไปสำรวจตัวเองแล้วล่ะ😁😁

พี่ยังดีเก็บหนังสือที่อ่านแล้วไว้ ผมสิบางทีซื้อมาเก็บไว้ไม่มีเวลาอ่านซักที บางเล่มลืมไปเลยว่ามี โคตรภาระ

ตอนที่พวกฝรั่งโจมตีกะทิไทยเพราะเอาลิงมาเก็บมะพร้าว แต่บอกโอเคกับการเอาหมามาเลี้ยง ทั้งๆที่คุณไปพรากลูกพรากแม่เขามาแท้ๆ น่าขำพวกเห็นแก่ตัว

ตามหลักการของพุธเลยครับ มีมากถือมากทุกข์มาก

ฟังแลัวสบายใจค่ะอาจารย์โจน

บางทีสัตว์มันหากินเองไม่ได้ล่ะ ไม่สงสารมันเหรอ การคิดว่าเป็นภาระจะไม่เป็นการเห็นแก่ตัว เอาแต่ความสุขส่วนตัวเหรอ

รักมากครับ ชอบฟังมากๆเลยครับอาจารย์

ผมเจอเลิฟมีเลิฟมายด๊อก