"ภาวะสิ้นยินดี"อาการน่าเป็นห่วง "คนวัยทำงาน" | คุยกันวันใหม่ 

Introvert ค่ะ เป็นพวกโลกส่วนตัวสูง มีความสุขกับการอยู่คนเดียวได้ เช่น กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ทำอะไรคนเดียวก็ไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อน เหงา โดดเดี่ยวอะไร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเข้าสังคมไม่ได้ เข้าสังคมไม่เป็นนะคะ สามารถทำได้ เพียงแต่จะ Happy มากกว่าถ้าไม่มีใครมายุ่งกับฉัน

มันไม่ใช่ความรู้สึกปล่อยวาง ใจเบาแบบที่หลายคนเข้าใจ แต่มันคือภาวะที่ ไม่ใช่แค่รู้สึกเฉยๆ แต่เป็นความรู้สึก "เฉยชา" ไม่สนุกกับอะไรเลย ไม่สุขกับอะไรเลย แต่ก็ไม่เศร้า ไม่เสียใจ มันว่างเปล่า บางครั้งก็รู้สึกว่า ไม่รู้จะมีชีวิตไปทำไม อยู่ไปวันๆ อาจจะมาจากเรื่องราวในอดีต ที่เคยมีความสุข แต่แล้วก็มารับรู้ทีหลังว่ามันจอมปลอม เช่น พยายามทำงานจนมีตำแหน่งสูง เงินเดือนเยอะ แล้วก็พบว่าที่บ้านทำหนี้ก้อนโตที่เราต้องไปรับผิดชอบ หรือเจอคนที่ดีมากๆ ไว้ใจกัน ดีด้วยทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็พบว่า ที่ผ่านแค่ผลประโยชน์นะ วนๆ เวียนๆ มานานแสนนาน จนชาชิน จนกลายเป็นความหมดอาลัยตายอยาก

คิดว่าไม่ร้ายแรงมันก็ใช่แต่มันก็ส่งผลในการใช้ชีวิตอ้อมๆพอสมควร - เราไม่มีความสุขกับอะไรอย่างที่เคยมีแล้ว - เราไม่รู้สึกเศร้าจนสามารถร้องไห้เพื่อระบายความรู้สึกแบบเมื่อก่อนทำให้ต้องเก็บไว้และรอให้มันจางไป - เราไม่สามารถชื่นชมในความสำเร็จยินดีกับตัวเองและคนอื่นได้จากใจจริงต้องแสร้งประมาณนึง - เราไม่สามารถแสดงให้คนอื่นรู้ได้อย่างชัดเจนว่าเรารู้สึกแย่ไม่ไหว เพราะร้องไห้ไม่ออก - เราไม่สามารถรู้สึกเห็นอกเห็นใจคนที่กำลังรู้สึกแย่ได้อย่างเดิมเพราะไม่รู้ต้องรู้สึกยังไง - เราไม่มีแรงขับเคลื่อนมากอย่างแต่ก่อนเพราะไม่รู้สึกว่าสิ่งที่รออยู่มันทำให้เรารู้สึกดีได้ขนาดไหนนะ ไม่ได้รู้สึกว่ามันร้ายแรงอะไรขนาดนั้นแต่มันทำให้ราไม่ใช่เราที่เคยมีชีวิตชีวาอย่างเมื่อก่อน บางเวลาก็แปลกแยกจากสังคมทำให้คนอื่นไม่อยากปฏิสัมพันธ์ด้วยเพราะรู้สึกว่าเราเป็นพลังงานลบแบบที่ไม่ได้ toxic เราก็นอยนะที่เป็นแบบนี้ คิดถึงตัวเองเมื่อก่อนมากๆ

ในทางพุทธศาสนา นี่บรรลุธรรมเลยนะครับ ไม่ยินดีทั้งสุขทั้งทุกข์ คนที่ชอบอยู่คนเดียว ก็เป็นนิสัยทางธรรม สันโดษ สรปมันคือ ความเบื่อโลก ต้องไปปฎิบัติธรรม คนกลุ่มนี้ น่าจะมีบุญนะครับ ถ้าอยู่ในสมัยพุทธกาล ได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้า บรรลุธรรมไปเลย. ผู้ที่จะบรรลุธรรม ก็เริ่มจาก จุดนี้ทั้งนั้น ถูกมองจากคน ทางโลก ว่าแปลก ว่าผิดปกติ แม้แต่พระพุทธเจ้า ยังถูกมองว่าเป็นขอทานขอข้าวเค้ากิน ญาติพี่น้องรับไม่ได้ เพราะมาจากชาติตระกูลสูง ถ้าจะดูกันทางธรรมแล้ว ต้องวัดกันที่สภาวะ ความทุกข์ ใคร มีทุกข์น้อยกว่ากันในสภาวะที่เหมือนกัน เพราะในโลกสมมุติ ที่เราอยู่เราเรียนรู้ ด้วยการทำความเข้าใจเอา จากหลัการและเหตุผล มันไม่ใช่ที่สุดในทางธรรม แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้นเองโดยธรรมชาติ ที่ปราศจากการปรุ่งแต่ง การคิด วิเคราะห์ ตามหลัก วิชาการ ต่างๆนาๆ นั้นคือสัจจธรรม

มันเบื่อครับ เบื่อทุกอย่างหนังมีดูก็ไม่สนุก เคยสนุกแบบเดิมๆ ทุกวันนี้ไม่สนุก เคยทำงานเคยสังสรรค์ ก็เริ่มไม่ไป เริ่มอยู่คนเดียว พอทำงานเจอแต่ปัญหาที่ทุกคนพร้อมเอามาฝากไว้ แล้วก็ไป แก้ปีัญหาเดิมๆ ซ้ำไปซ้ำมา เพราะเราลองทำทุกอย่างแล้ว พอจะกลับมาทำให้ได้ feeling เดิมๆนะมันไม่เหมือนเดิม มากกว่า Introvert น้อยกว่า โรคซึมเศร้า ทุกอย่างเฉยๆ ผมรู้สึกแบบนี้มานานแล้วครับ วิธีแก้คืออยู่กับปัญจุบัน ไม่ยึดติดกับอดีต ไม่ฝันถึงอนาคตที่เป็นไปไม่ได้ ทุกอย่างจะค่อยๆดีขึ้น

ฟังแล้วอาการสิ้นยินดีไม่น่าห่วง ห่วงแต่โรคยุ่งเรื่องชาวบ้าน คนที่คอยกล่าวหาให้ร้ายคนที่ไม่ทำเหมือนตัวเอง

เป็นไปตามกฏธรรมชาติ. ไม่ใช่เรื่องแปลก. คนเราถ้ารู้มากขึ้นแล้ว จนไม่มีอะไรที่อยากจะเรียนรู้แล้ว. ก็เหลืออยู่อย่างเดียวคือ การเรียนรู้ตนเอง. ไม่อยากคบคน. ไม่อยากเข้าสังคม. ปลีกวิเวก. ไม่อยากให้เรียกว่า โรค. มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากกว่า. การอยู่กับตัวเอง. จะเริ่มเห็นตัวเอง.

ภาวะสิ้นยินดีตรงกับ ถีนะ ที่มีสภาพไม่ขวนขวาย มีหน้าที่ละความเพียร มีความถดถอยเป็นอาการที่ปรากฏ สามารถเกิดกับปุถุชนเรา ๆ และเป็นสภาวะที่เกิดร่วมกับโมหมูลจิต ส่วนผู้ที่เป็นพระอริยบุคคลสิ้นยินดีเพราะเกิดนิพพิทาญาณ คือปัญญาที่เห็นขันธ์ 5 เป็นสิ่งน่ากลัว เป็นทุกข์ มีโทษ แล้วเบื่อหน่ายไป จากนั้นก็พัฒนาต่อไปเป็นมรรคญาณ ผลญาณ ละกิเลสทั้งหมดได้เด็ดขาดจนอารมณ์ที่น่ายินดีหรือไม่ดีไม่สามารถกระทบกระเทือนจิตใจได้ ที่ปุถุชนเรารู้สึกสิ้นยินดีเพราะ ถีนะ ไม่ได้หมายความว่าบรรลุธรรม

ภาวะสิ้นยินดี... โห.. แค่ฟังชื่อก้รู็ละว่า.. ทำให้ องค์กรทุกองค์กรไม่น่าอยู่เลย

เราเลยค่ะ เรียนหนัก>ซึมเศร้า>เบิร์นเอาท์>ตอนนี้น่าจะเป็นอาการนี้แหละ มันเป็นอึนๆ เฉยๆ เคยติ่งแล้วไม่ฟินเท่าเดิม เคยกินแล้วมีความสุขแต่ก็ไม่ขนาดนั้น มันพูดยากมาก ไม่ได้อยู่ไม่ได้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าอยู่ได้ไรงี้ 😅

บางครั้งการเกิดภาวะนี้ก็อาจจะมาจากสิ่งแวดล้อมก็ได้ ความไม่เท่าเทียมกันในที่ทำงาน ระบบเส้นสายต่างๆ ระบบการวัดผลการทำงานของคนแบบปลายปากกา ซึ่งมีมาแต่ไหนแต่ไร อย่าลืมนะว่า 24 ชั่วโมงของมนุษย์เราใช้เวลาไปกับการทำงานเท่าไหร่ มันอาจจะมากพอที่จะสั่งสมภาวะอะไรบางอย่างได้ เด็กที่เริ่มต้นทำงานใหม่ๆไฟแรง มีความคาดหวังต่อความเจริญก้าวหน้า อาจจะตั้งใจทำงานมากและคาดหวังว่า ผลงานของตัวเองจะทำให้ตัวเองเจริญก้าวหน้า แน่นอนเขามีพลังในการทำงาน ในการใช้ชีวิต แต่พออยู่ไป 1 ปี 2 ปี 3 ปี เห็นระบบองค์กรมันบิดเบี้ยวผิดเพี้ยนไป ประกอบกับยุคสมัยนี้การหางานใหม่ก็ยากขึ้น จึงทำให้ต้องทนอยู่กับสภาวะแบบนั้น ทนเห็นความไม่ยุติธรรมต่างๆในที่ทำงานทุกวัน ทุกวัน เป็นเดือน เป็นปี...จนในที่สุด พวกเขาอาจจะรู้สึกว่า ฉันก็ไม่รู้จะยินดีกับสิ่งต่างๆไปเพื่ออะไร ทำไมฉันต้องยินดีกับโลกบิดเบี้ยวใบนี้ ฉันก็แค่ทำงานหาเงินเลี้ยงชีพ เริ่มรู้สึกว่าการปฏิสัมพันธ์กับคนมันก็เหมือนกับใส่หน้ากากใส่กัน......สำหรับเราไม่ใช่เป็นภาวะทางจิต แท้จริงแล้วเราควรใช้ชีวิตอยู่กับตัวเอง รักตัวเองยินดีกับการนิ่งเฉยของจิตตัวเองดีที่สุด ดีกว่าที่จะไปยินดีพอใจกับของนอกกายแบบนั้นซะอีกนะ

พึ่งจะได้ยินคนที่เป็นโรคนี้ ส่วนผมมองว่าสติสำคัญมากครับ เพราะบางคนตัดสินใจอะไรบางอย่างผิด อย่างผมมีโอกาสได้ศึกษาธรรมะแต่เด็ก เจอเรื่องร้ายๆมาก็อาศัยหลักธรรมเข้าช่วย ของแบบนี้ผมเชื่อว่ากรรมเป็นตัวกำหนด ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ

ทางนี้เป็นอยู่ค่ะ พยายามดึงตัวเองขึ้น พาตัวเองไปหาความสุขที่ตัวเองชอบ บางทีดูไปก็เป็นฝืนๆ แต่พยายามบิ้วตัวเองค่ะ

พิธีกรกับแขกรับเชิญให้ข้อมูลได้ดีเลยค่ะ จังหวะการพูด ข้อมูลแน่น จับประเด็นได้ดี ตอบคำถามได้ดี สรุปได้ดี ดีงามไปหมดเลยค่ะ

เก่งทั้งคู่เลยครับ (*C ¥ เตรียมข้อมูล ถาม-ตอบ มาได้กระชับเข้าใจง่าย ขอบคุณครับ

เราโชคดีที่ถูกส นให้รักตัวเอง ภูมิใจในตัวเอง และมีความสุขดับเรื่องเล็กๆน้อยๆ ทั้งนี้มาจากครอบครัวที่อบอุ่น

การไม่ยินดียินร้าย คือการฝึกจิตเพื่อหนทางสู่การพ้นทุกข์อย่างหนึ่งครับ เพราะเราต่างก็ทราบดีว่าการยินดียินร้าย ก็แค่ความรู้สึกแค่ชั่ววูบเท่านั้น ความว่างเปล่านี่แหละคือสัจธรรมอันแท้จริง

แต่ตอนนี้คนไทยกำลังจะเป็นโรคภาวะสิ้นเนื้อประดาตัวครับ

เรายินดีที่จะถูกรางวัลที่1นะคะ😅

คุณหมอ พูดสำเนียงน่ารักมาก พูดเรื่อยๆ

เป็นผู้พ้นแล้วจากสิ่งพันธนาการ ไม่ใช่มาอย่างไม่รู้ อยู่อย่างหลง จากไปอย่างอาลัย แต่มาอย่างรู้ อยู่อย่างเข้าใจ ไปอย่างแจ่มแจ้ง..

Introvert ไม่ใช่โรคทางจิตเวช นะคุณวิทยากร มันเป็นบุคลิกภาพประเภทหนึ่ง เอามาเปรียบเทียบกับ burn out ไม่ได้

ผมอยากเป็นแบบนี้ จะได้ไม่ต้องกังวล

มีสติรู้ตัวทุกอย่าง รับรู้ทุกเรื่อง แต่ต้องใช้อุเบกขาสัมโพชฌงค์ เพื่อปล่อยวาง ไม่ผูกจิตติดกับอารมณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้น ฯ

ก็แค่ความเบื่อ แต่ยังไม่หน่าย อยากหาอะไรใหม่ ๆ ทำ แต่ยังหาอะไรทำไม่ได้ เพราะวนอยู่แค่สิ่งที่ชอบและไม่มีโอกาสออกไปเจอสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ เท่านั้นเอง

คุณหมอน่ารักมากครับ😊

น่ารักทั้งคู่เลยครับ

เป็นโรคสิ้นใจ ทุกๆสิ่นเดือน😂

ทุกวันนีัเฉฉพาะทีีทำงาน ไม่รู้สึกอะไร ทำงานไปวันๆทัั้งที่เมื่อก่อนต้องมีแพทชั่น มีแรงมีบางอย่างผลักดันเพื่อทำงาน เฉยๆ ไม่รูัสึกอะไร ใครด่าใครชม ก็เฉย ไม่เก็บไปคิด ไม่เครียด ไม่มีอะไรในหัวจะว่าดีก็ไม่ใช่จะว่าไม่ดีก็ไม่ใช่ เหมือนว่างเปล่า ไม่มีความรู้สึก แต่กับคนในครอบครัวปกติ

เราที่อยู่ในภาวะนี้ตั้งแต่เด็ก ถูกสังคมมองว่าแปลก เป็น Extrovert ที่อยู่กับตัวเองได้อย่างสุขใจมันสงบ เคยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟด้วยเรื่องเล็กน้อย บัดนี้นิ่งเฉยแค่รับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วปล่อยวางได้ไม่ยึดติดใจมันก็เบา ไม่ทุกข์อย่างเมื่อก่อน เมื่อใจสงบความสุขก็เกิดขึ้นง่าย

ขอบคุณครับ

ใดๆคือ คุณหมอน่ารักมากเลยครับ😳

เป็นอยู่ตอนนี้ค่ะ ไปหาหมอจิตเวชผู้ป่วยอธิบายกับก็ไม่ถูกค่ะ

ทรมานมากครับ

เราเคยเป็น และน่าจะยังเป็นอยู่แต่น้อนลงกว่าเมื่อก่อนนี้ มันเกิดจากทุกคนให้ภาระเรามาก เราแบกมานานเหลือเกิน เราเหนื่อย และพี่น้องก็ไม่เข้าใจเรา

ประสบการณ์ที่เราได้รับมาในแต่ละวันที่เพิ่มมากขึ้น ทำให้เราเกิดสภาวะสิ้นยินดีได้หรือไม่ครับ เช่น เราเคยเห็นเรื่องบางเรื่องจนเราเกิดความเคยชิน เราก็จะรู้สึกๆเฉยๆไปโดยปริยาย ในมุมมองผมๆมองว่ามันไม่ได้เป็นโรค แต่ถ้าสภาวะนี้เกิดจนถึงระดับนึงที่รุนแรง เช่น เฉยชาในเรื่องที่ไม่ควรจะเป็นมากๆ กรณีนี้จึงจะมองว่ามันเป็นโรคที่ต้องรักษา

ได้ยินทั้งเสียงแอร์ เสียงคนคุยกันข้างหลัง ฟังแล้วมันรำคานมากเลยนะครับ

อาการแบบหมอบอก สิ้นยินดี คือการบรรลุถึงนิพพาน

กดดันเรื่องงาน ถูกนายว่าซ้ำซากแบบบางทีก็ไร้เหตุผล เครียด กินนอนไม่เป็นเวลา รวมทั้งห่างเหินจากครอบครัว,คนรัก คนรักไม่เข้าใจ ทะเลาะกัน กลายเป็นถูกกดดันเพิ่ม ตอนนี้ผมเป็นอยู่ครับ 😢

พิธีกรเก่งมากครับ

เป็นอยู่ ค่ะ

เป็นมนุษย์ที่แบกภาระหนักมาก รู้สึกสิ้นหวัง

เป็น อยู่คะ ไม่ ยินดียินร้าย กับ ชีวิต

ใช่เลย รู้สึกว่างเปล่า ไม่ยินดี ไม่เศร้า ไม่อะไรเลย เหมือนปล่อยวางเรื่องจอมปลอมทุกเรื่อง ไม่ดีใจ ไม่เสียใจ จะไปเที่ยวก็ไม่สุนกเหมือนเมื่อก่อน เหมือนเราผ่านเรื่องทุกเรื่องที่ดีและแย่ มองแค่ผ่านมาและผ่านไป มองเรื่องในอดีต เป็นแค่เรื่องราวที่ผ่านมา และผ่านไป

😅😅😅 คุณหมอคะ ดิฉันอายุ53 ปีผ่านช่วงจิตตก มาแล้ว😢 แต่หลังจากนั้น เป็นแบบหมอว่าเลยค่ะ ยังเคยถามตัวเองว่า ทำไมไม่รู้สึกเหมือนเดิม ไม่รู้สึกยินดียินร้ายอะไรเลยเฉยๆ ไม่มีอนาคต ไม่มีอดีต ไม่มีตื่นเต้น ไม่สนุกกับอะไรเลย ทุกอย่างที่หมอพูดมา แบบนี้เลยค่ะ ปกติเป็นคน สนุกสนาน เฮฮาค่ะ หลุดจากคนเดิมเลยค่ะ

ท่านพิธีกร เสียงเพราะ ออกเสียงชัดเจนมากครับ

เราก็เป็นนะภาวะเช่นนี้ แต่เรารับผิดชอบโดยน่าที่ เลยทำในสิ่งที่ตอ้งรับผิดชอบ

พิธีกร น่ารักมากครับ

กำลังเป็นอยู่เลย

ถ้าเกิดขึ้นเองน่าจะไม่ดี แต่หากเกิดจากการฝึกและปฏิบัตินั่นสุดยอดเลยคือ เขาตัด เวทนา สัญญา สังขาร ทำให้มี ปฏิฆะ เบาบางลง จิตสงบแต่มีความเบิกบานในจิตมากขึ้น และไม่ใช่การสิ้นยินดี หรือซึมเศร้า

ยอมรับมีนิสัยIntrovert แต่อยู่ร่วมกับสังคมได้ปกติ..ส่วนภาวะสิ้นยินดีส่วนตัวคือปล่อยวาง..ใช้ชีวิตเหนือสุขเหนือทุกข์..ชีวิตที่ผ่านมามันอิ่มกับทุกสิ่งทุกอย่างเกินพอแล้ว..เวลานี้ดูแลตัวเองทั้งใจกายให้ดีที่สุดเท่านี้ก็พอเพียงกับลมหายใจที่เหลืออยู่❤❤❤

โยคีตามป่าก็อยู่คนเดียว สุขใจดี

ผมว่า มันเป็นแค่ช่วงอารมณ์นึงมากกว่า ปีนึงผมเป็นแบบนี้ประมาณ 3-4 เดือน แล้วก็กลับมาเหมือน เดิม

เหมือนมีคนคุยกัน เสียงเข้าไมค์ตลอด

ตอนนี้ฉันสิ้นยินดีไปแล้ว

ฟังดูคล้ายๆกับสิ้นหวัง

ฉันว่าฉันเป็น เพราะนอนไม่หลับ ไม่อยากทำงาน ไม่อยากกินข้าว ไม่อยากอาบน้ำ ไม่อยากทำอะไร เพราะทำไปก็เหมือนใช้หนี้ไม่หมดสักที 😢😢😢

ของเราไม่น่าเป็นหรอก เราน่าจะออกแนวยินดีเยอะเกินไป อารมณ์มาเต็มโวยวายแหลกลานจนอยากจะเบาลงมากกกว่า^^

บางทีก็เหมือนเฉยๆเฉพาะบางเรื่อง

สิ้นยินดีแสดงว่า ผมผ่านมาได้ละ พึงรู้ว่าตัวเองเคยเป็น

ผมเป็นมาตั้งแต่เกิด เวลาทุกข์ก็ไม่มาก เวลาสุขก็ไม่มาก เหมือนมันไม่ยินดียินร้าย ใช้ชีวิตเหมือนโปรแกรมมา

อาการปลง เป็นโรค มั๊ยครับ พระพุทธเจ้าเป็นโรคมั๊ยครับ

ไม่ได้เป็นซึมเศร้าแต่เบื่อสังคมในประเทศนี้ ยกตัวอย่างเช่นหากวันนี้มีข่าวดังทุกรายการของช่วงข่าวพูดเรื่องเดียวตั้งแต่เช้ายันดึก เฮ้อ😢😢😢😢😢😢

บรรลุนิพาน.. คิดดี ทำดี. พุดดี

ที่แน่นอนเราขอเทสกับตัวเอง เมื่อเราเห็นผู้ประสบความสำเร็จหรือเขากำลังประสบสุขกับกิจกรรมใดกิจกรรมหนึ่งเรากลับอยากตะโกนออกไปว่ายินดีด้วยยินดีที่สุดกับเขาคนนั้น เราจริงใจและมีความสุขทุกครั้งที่ได้บอกกับเขาพวกนั้นอย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ อย่างใสจริงๆ ซึ่งแม้ตัวเราเองไม่ค่อยประสบความสำเร็จในชีวิตนักผิดพลาดในชีวิตก็หลายหน เราแยกแยะออกนะ ห้วงชีวิตแบบนี้😂❤😂❤😂❤

300 กว่าบาทต่อวันมันไม่มีอะไรน่ายินดีเลย ถ้า 300 ต่อชั่วโมง ชีวิตมันจะโชติช่วงชัชวาลมาก

เป็นอยู่เลย สิ้นยินดี ตอนนี้อยู่บอไทย เมื่อก่อนอยู่บอต่างชาติ วัฒนธรรมองค์กรไทยทำให้ทำงานไม่สนุก สมัยก่อนทำอะไรแล้วยินดี? สมัยก่อนทำงานบอต่างชาติ ได้เที่ยวยุโรป

คล้ายๆอารมณ์บรรลุธรรม ถ้าปล่อยวางไม่ได้ ไม่เห็นด้วยปัญญา ยังไม่เข้าใจถึงการเกิดและการดับ ก็ยังไม่ได้บรรลุธรรมครับ ถ้าน้อมจิตศึกษาธรรมอาจปลดล็อกจิตใจค้นหาหนทางที่ตามหาก็ได้ครับ แค่ต้องเจอใครสักคนแนะนำ

เพราะสังคม สร้างภาวะแบบนี้

กิจกรรมน่าสนใจ ท่านว่าเมื่อพิจารณาแล้วจึงวาง แต่คนวัยทำงาน ฉันยุ่ง ฉันไม่ว่าง ฉันไม่มีเวลาพิจารณาอื่นหรือใดๆหรอก คนที่มีการดำรงค์ตนแบบสันโดษ มีประโยชน์และความสุข คงถูกกาหัวว่า อินโทรเวิร์ท ตามหลักที่คนบางกลุ่มยึดถือ ครั้งนั้นเมื่อท่าน....แล้ว ท่านมีคุณลักษณะคือ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ครับ ฉะนั้น ไม่เบิกบานเพราะยังไม่รู้ ยังไม่ตื่น ซึ่งถือว่าเป็นปกติสามัญ แต่เมื่อ ผู้รู้ด้านอื่น มาแบบตื่นๆ เห็นว่าไม่เบิกบาน อาจชี้ว่าผิดปกติเพราะถนัดในการเปรียบเทียบเพื่อจับผิด

ที่ว่าว่างเปล่านี้เหมือน นิพพาน ไหมคุณหมอนัฏ

จิตแปรเปลี่ยนตามอารมย์ที่จิตไปกระทบ มันจะเป็นอาการอะไรก็ได้ครับ ทางคำสอนพุทธศาสนามี3อาการคือ รู้สึกสุข รู้สึกทุกข์ และรู้สึกอุเบกขา(เฉยๆ) มันเป็นอาการของคนทั้งโลกครับ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย แปลกตรงที่ว่าหมอเรื่องจิต จิตแพทย์ทำไมไม่ศึกษาจิตทางพุทธบ้างครับ จะได้เห็นคำตอบ

รุ่นนี้มีหลายภาวะ...

เสียงเข้าไมค์เยอะมากเลยครับ แจ้งทีมงานระวังหน่อยนะครับ

คำเดียว.. เบื่อ... แต่ถ้ามีเงินก็หายเบื่อนะ😃

ถ้าในวงราชการคือระบบอุปถัมภ์ที่ทำให้คนทำงานรู้สึกเฉยชา ทำดีก็เท่านั้น ทำไม่ดีก็โดนด่า ความก้าวหน้าอย่าหวัง

แต่ก่อนยิมดีเวลาเจอสิ่งที่ชอบ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิม

โรค นิพพาน การปล่อยวาง

จร้าาา แม่คน extrovert

ฝึกนั่งสมาธิสิ ทางออกที่ดีที่สุด

เค้าเรียกว่า ปลง ถ้าเข้าวัดปฏิบัติธรรมจะเหมาะมากก

โรคสิ้นคิด ครับ คือ คนที่ไม่ชอบทำงาน คอยผลาญเงินพ่อแม่ใช้อย่างเดียว คนสิ้นคิด จะคิดเสมอว่า คนที่ประสบความสำเร็จ คือ คนที่ไม่ต้องทำงาน คนสิ้นคิดจะคิดว่า ถ้าพ่อแม่ของเรารวยมากๆ ตัวเราไม่จำเป็นต้องทำงานให้เหนื่อย 😂😂😂😂😂 ลูกคนรวยๆ เป็นกันเยอะ รักษาไม่หาย 😅😅😅😅

ผมเป็นครับ

ตอนนี้กำลังเป็น

ไม่รู้สึกใดๆ ไม่ว่าเจอเรื่องดี หรือ เรื่องร้าย แสดงว่าบรรลุธรรมแล้ว เข้าใจความเป็นไป มองทุกอย่างเกิดจากเหตุปัจจัย

กำลังสงสัยตัวเองพอดีว่าเดี๋ยวนี้เป็นอะไรเพราะก็คิดว่าไม่เข้าข่ายอะไร แต่เรื่องนี้ก็ไม่แน่ อาจจะต้องไปหาหมอจริงๆ

อารมณ์อุเบกขา ต่อยอดปฏิยัติธรรมตัดนิวรณ์ไปเลย น่ากลัวตรงไหนก่อน

เอาจริงๆ แม่ชีสอนไม่ให้เรายินดี เพราะเมื่อยินดียินร้ายจะตามมา ทีนี้ทำไม่ได้ แต่คนที่ทำได้กลับถูกมองเป็นความแปลกไปซะงั้น 😅

ภาวะนี้ เกิดได้ส่วนใหญ่น่าจะ คนวัยทำงาน 40+ คือมองอนาคตแล้ว ยังหาจุดลงตัวของวัยเกษียณไม่ได้หนะครับ ลองคิดให้ยาว ๆ หนะ อิ ๆ

แล้วโดนด่าอีกว่าเป็นพวกไม่มี ❤

ภาวะสิ้นยินดี(ignorance)=ความละเลยละทิ้งตัวตนเพราะการไม่มีครอบครัวในสมองและในจิตใจของตน

อยากอยู่คนเดียว มีความสุขเบื่อสังคมจอมปลอมต่อหน้าเรียกพี่น้อง หันหลังก็ว่ากันล่ะ เห็นแล้วเซ็ง

มันไม่ใช่โรค เป็นสิ่งที่ดีด้วยซ้ำ หมอนั้นล่ะที่เป็นโรค ที่ตั้งนิยามนี้ขึ้นมา

อยากได้? ทุกข์มากก็หลบ

คนเราจะอายุยืนยาวไปทำไมคับ

ในโลกนี้มันมีอะไรน่ายินดีงั้นหรอ ทุกอย่างล้วนคือทุกข์

เค้านิพพานแล้ว😮

ขออนุญาตนะคะ น้องพิธีกรมองเผินๆคล้ายน้องแตงโมเลยค่ะ

เบื่อ/เศร้า/เหงา ไม่สนุกอะไรเลยมันคืออะไร

เคยเป็นตอนลาออกจากงาน