มอญอ้อยอิ่ง เถา 

เสียงคุณยายละเมียด ทับสุข หวานฉ่ำเพราะมาก ดนตรีก็แสนไพเราะ

อนิจจา จากไป ไม่วายหมอง น้ำตานอง เหลือจะกลั้น ไว้ หวั่นไหว โอ้อกร้อน นอนเดียว เปลี่ยวฤทัย จากไป นานเช่นนี้ พี่ไม่เคย โอ้พุ่มพวงดวงผกามณฑาย้อย กลิ่นเจ้าลอยล่องมานิจจาเอ๋ย ช่างหอมเหลือหอมเหมือนเนื้อทรามเชยฑาเอ๋ย หวาดบังอรเจ้าหล่อนมา ใจหายมิรู้วายมิรู้เว้น..........จะนอนหลับนอนเล่นฝันเห็น หน้า หน้านวลน้องเทียมทันแสงจันทรา..........เมื่อเวลาเพ็ญส่อง ผุดผ่องเอย.

ตอนนี้พี่ชัชวาลย์ทำงานอะไรที่เมืองไทยหรือเป็นครูสอนที่ไหนครับยังเล่นดนตรีไทยอยู่ไหมพี่เขาเล่นจะเข้เพราะมากๆอยากเป็นศิษต่อจะเข้เปิดสอนป่าวครับ

very nice song

กลับมาแล้วครับ

เพราะจริงๆคิดถึงพี่ชัชวาลย์คนเล่นจะเข้ไม้ทราบกลับมาเมืองไทยยังคับ