รัชกาลที่ ๗ สวรรคต กับความสูญเสียของสยาม 

พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๗ เสด็จสวรรคตโดยกะทันหันด้วยอาการพระหทัยวาย ขณะประทับอยู่ที่พระตำหนักคอมพ์ตัน ตำบลเวอร์จิเนีย วอเตอร์ ประเทศอังกฤษ เมื่อวันที่ ๓๐ พฤษภาคม ๒๔๘๔ เป็นอันสิ้นสุดเรื่องราวอันน่าเศร้าของพระมหากษัตริย์พระองค์แรกภายใต้การปกครองระบอบรัฐธรรมนูญ และทรงเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์แรกของพระราชวงศ์จักรีที่ต้องทรงสละราชสมบัติ และเสด็จออกจากประเทศสยามโดยไม่ได้เสด็จกลับมายังแผ่นดินเกิดอีกเลยจนตลอดพระชนมายุ
งานถวายพระเพลิงพระบรมศพของพระองค์ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ในวันที่ ๓ มิถุนายน ๒๔๘๔ ปราศจากงานพระราชพิธี หรือเครื่องประกอบพระราชอิสริยยศใดๆ ทรงละทิ้งเรื่องราวและพระชนม์ชีพของพระองค์ไว้เบื้องหลังและเป็นประวัติศาสตร์ให้ขบคิด ซึ่งการเสด็จสวรรคตของพระองค์ สำหรับบางคนอาจเป็นเครื่องหมายอันแสดงว่า ยุคสมัยแห่งความรุ่งเรืองนั้นได้ผ่านพ้นไปแล้ว และสำหรับใครหลายคนอาจตระหนักว่า ประเทศไทยได้สูญเสียผู้ที่นิยมประชาธิปไตยมากที่สุดคนหนึ่ง ไม่ว่าจะในเวลาที่พระองค์ยังทรงมีพระราชอำนาจสิทธิ์ขาดในการปกครองประเทศ หรือในเวลาที่ทรงยอมรับที่จะเป็นพระมหากษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญ เพื่อให้การเปลี่ยนผ่านระบอบการปกครองของประเทศเป็นไปด้วยความเรียบร้อยที่สุดเท่าที่พระองค์จะอำนวยได้ และความรู้สึกในการสูญเสียพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว คงไม่มีผู้ใดที่จะกล่าวได้ดีกว่า นายปรีดี พนมยงค์ หนึ่งในแกนนำของคณะราษฎร ซึ่งเป็นผู้เขียนแถลงการณ์โจมตีการปกครองของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว และพระราชวงศ์จักรี ในคราวเปลี่ยนแปลงการปกครองแผ่นดิน เมื่อวันที่ 24 มิถุนายน 2475 ซึ่งได้กล่าวยอมรับถึง “ความพลั้งพลาดบกพร่องอันเป็นเหตุให้พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าฯ ต้องสละราชสมบัติ” และสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณที่มรแก่ประชาชนชาวไทย
#เรื่องเล่าของรอยใบลาน #รอยใบลาน #รัชกาลที่7 #สวรรคต #รำไพพรรณี #พระราชวงศ์จักรี #ราชวงศ์จักรี