ลายภูไท 

ยามเมื่อแลงลงคล้อย สายลมวอยพัดไม้ผ่าน
ออกมาจากล่าวต้าน คึดเถิงบ้านอยู่บ่เซา
อุกใจทนหนเศร่า เหงาหมองสมองอั่ง
คะนิงหลังเก่ากี้ มานอนลี้อยู่ป่าดง
คึดฮอดขงขวางแคว้น แดนเดิมเคยเนาว์นั่ง
สุดแสนอั่งอนาถโอ้ มะโนน้าวหย่าวน้ำตา
สุดโสกาเกินอ้าง บ่เห็นทางซอดป่อง
คึดเห็นหน้าพี่น้อง ผู้เคยย้องหยอกจา แท้นอ
#ครูวิรัตน์