วันที่แสงส่องไม่ทั่วฟ้า 

สำหรับคนที่ฟังจนจบ หรือฟังไม่จบ จะด้วยสาเหตุใด ก็ตาม โปรด Skip ไปช่วงคุณ Rawhand พูดท้ายคลิปครับ และขอเสริมหน่อยนึง คือ ผมเข้าใจนะ แม้จะไม่สามารถพูดได้ว่าเข้าใจอย่าง 100% แต่เข้าใจความรู้สึกนี้ ในวันที่เกลียดตัวเอง สายตาท่าทางจากโลกรอบข้างที่มันเสียดแทง ไม่รู้สึกว่าตัวเองดีหรือประสบความสำเร็จอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย แต่เชื่อผมเถิด มันจะดีขึ้น วันนึงเมื่อเราผ่านอะไรมามากขึ้น สายตาที่พร่ามัว จะเริ่มกระจ่าง เข้าใจถึงบาดแผลต่างๆ ที่ตกสะเด็ก ที่หลอมให้เรากลายเป็นเราในวันนี้ ตราบใดที่เรายังไม่ตาย วันนึง เรื่องดีๆ มันจะเข้ามาหา ทำสิ่งที่ชอบ ทำสิ่งที่รักไปเรื่อยๆ ไม่ต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใคร ไม่ต้องวิ่งตามใคร ไม่ต้องคิด ทำในสิ่งที่เรามีความสุข และไม่เดือดร้อนคนอื่นพอ เมื่อเราหาที่ของเราได้ เส้นทางที่ผ่านมา จะผิดหวัง สมหวัง สำเร็จหรือล้มเหลว มันจะเป็นเส้นทางที่เราเดินมา และฝังอยู่ให้เรากลายเป็นตัวตนที่เราเป็นในทุกวันนี้ ไม่มีสิ่งใดที่สายไปครับ

ดูจนจบแล้ว ยังรู้สึกน่าอัศจรรย์ใจเช่นเคย ถึงวัตถุดิบจะไม่สุดก็ตาม และ สำหรับคนที่ผ่านมาอ่านเม้นท์นี้ คุณเก่งมากๆ ครับ ที่ยังมีชีวิตอยู่ สู้ต่อไปครับ

ผมอายุ25ปีแล้ว แล้วยังเรียนไม่จบเลยผมรู้สึกแย่และเกลียดตัวเองเหมือนอีแวน ผมมองว่าตัวเองล้มเหลวมาก จน ณ ปัจจุบันผมยังมองไม่เห็นอนาคตผมเลย แต่แน่นอน ผมไม่ยอมแพ้และคิดจะฆ่าตัวตายไปโง่ๆหรอก ผมยังมีความฝันเล็กๆ ผมอยากทำเพลง อยากเป็นนักดนตรี ผมแต่งเพลงที่เกี่ยวเนื่องกับชีวิตผมไว้มากมาย เป็นเพลงรัก เพลงเศร้า แต่ไม่เคยปล่อยเลย เอาแต่ร้องให้เพื่อน และคนอื่นๆในโลกออนไลน์ฟัง หลายคนก็บอกว่าให้ผมปล่อยเพลง แต่ผมก็ไม่ทำ จากมุมมองของชีวิตอีแวน สะท้อนชีวิตผมเป็นอย่างมาก ที่คิดแต่ไม่ทำ สิ่งๆนั้นที่จะทำให้ผมมีความสุข เอาแต่บอกว่าไม่พร้อม ไม่มีเครื่องมือ ผมไม่อยากให้ตัวเองคิดตกต่ำไปมากกว่านี้แล้ว นับจากวันนี้ ผมจะเริ่มทำสิ่งที่ผมใฝ่ฝัน ผมจะกอบกู้ความสุขของผมกลับมา นี่น่าจะเป็นครั้งแรกที่ผมเม้นในช่องนี้ อยากขอบคุณ คุณมือดิบที่ลงผลงานดีๆแบบนี้ จะคอยติดตามและเป็นกำลังใจให้คับ

ผมเป็นเด็ก 19 ที่ลองฟังดู ใกล้ช่วงจะฝึกงานพอดี ตอนพี่เกริ่นก็เริ่มกลัวนิดๆ(😂) แต่ก็แอบหวังว่าจะได้อะไรกลับมาจากการดู ก็เลยลอง พอไปช่วงกลางๆก็ยอมรับว่าเศร้าจริงๆ มันทำให้กลัวจนหายใจขัดๆ แต่พอเสียงพี่แอชลีย์ขึ้น หน้าคนในสมสคมลอยมาผมนี่ยิ้มเลย ปล. ถึงวัตถุดิบจะไม่น่าอัศจรรย์ใจ แต่ตัวพี่น่าอัศจรรย์ใจเสมอครับ รอคลิปต่อไปครับ

ใครที่ดูคลิปนี้แล้วรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะดิ่ง ได้โปรดกลั้นใจดูจนจบนะคะ ไม่แนะนำให้กดข้ามไปดูเฉพาะช่วงสุดท้ายด้วย เพราะการฟังทุกอย่างจนจบมันช่วยให้ใจความสำคัญที่คุณรอว์พูดท้ายคลิปมีความหมายยิ่งขึ้น อยากบอกคุณรอว์ว่าคุณสุดยอดมากค่ะ รักตัวเองให้มากยิ่งขึ้นกว่านี้ไปอีกนะคะ เพราะการมีอยู่ของคุณน่าอัศจรรย์จริงๆ!

เป็นเกมส์ที่สะท้อนความซึมในใจของพวกเรามาก ดิฉันที่พยายามใช้ชีวิตตามฝันแต่ชีวิตมีตัวแปรเยอะเหลือเกิน ทุกคนเองก็ต้องพยายามในทุกๆวัน เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ ชีวิตของคุณมันงดงามและคุ้มค่า ขอบคุณมือสด ขอบคุณค่ะ 🌜👍✨

เราขอแชร์ประสบการณ์การการเป็นโรคซึมเศร้า ในช่วงอายุ16-ปัจจุบัน เราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มไม่มีความสุขกับเกมที่ชอบ เราเริ่มทำสิ่งที่อยากทำแต่ไม่ประสบความสำเร็จ เราเริ่มยอมแพ้ เรามองว่าการทำอะไรสุดท้ายก็ตายอยู่แล้ว เรากลัวที่จะเผชิญหน้าหากสูญเสียครอบครัวในอนาคต เราเริ่มรู้สึกว่าเราเป็นภาระของครอบครัว เราทุกข์ทรมาณกับความคาดหวังของตัวเอง จนเราคิดว่าเราไม่อยากอยู่อีกต่อไป เราคิดว่าเราไม่ใครเข้าใจเราจริง เราถูกบาดแผลของการถูกบูลลี่ในวัยเด็กเล่นงาน เราไม่เคยมองว่าเราสวย เราปฏิเสธคนที่ชอบเรามาสามปีจนเขาร้องไห้ด้วยเหตุผลว่าเรารักตัวเองไม่มากพอเราไม่สมควรรักใคร เราเริ่มทรมานกับความรักที่ครอบครัวมอบให้เพราะเราคิดว่าเราไม่ดีพอที่จะตอบแทนเขาได้ ไม่เก่งพอที่จะทำให้เขามีความสุข เรา ฆตต อยู่หลายครั้งมาก เรารู้ว่าเราเป็นซึมเศร้าเราเลยพาตัวเองไปหาหมอเราทะเลาะกับแม่เพราะแม่รับไม่ได้ แต่สุดท้ายก็ได้รักษา ความใส่ใจของครอบครัวกับการที่เราไม่ได้ลุกมาทำสิ่งที่อยากทำ ในวันที่ดีที่สุดวันนึง เราก็เลือกที่จะตายในวันดีๆ เราคิดว่าการตายในวันดีๆนั้นมีความสุข พ่อแม่จะเจ็บปวดไม่นาน เรายืนอยู่บนหลังคากันฝนที่ยื่นออกจากอาคารชั้นสี่ของโรงเรียน เรายืนเหม่อลอยอยู่ตรงนั้น จนครูประจำชั้นมาเห็นเราเข้าเลยเรียกคนมาช่วยเราไว้ เราพักอยู่กับตัวเองนาน ระหว่างที่เราเป็นซึมเศร้าเราพยายามทำหลายอย่างมากแต่มันไม่ดีเลย เราเคยนอนโรงพยาบาลแผนกจิตเวชด้วย แต่ตอนเราดีขึ้นมาก เราคิดได้ เราตกตะกอนความคิดได้ เราคิดว่า อย่างน้อยเราได้พยายามในสิ่งที่อยากทำ เราตั้งใจกับมันถึงไม่มีใครมาชื่นชมก็ตาม เราทำไปเรื่อยๆไม่กดดันตัวเอง พ่อแม่ แสดงความรักต่อเราอย่างไม่ปิดบังเราคุยกันอย่างซื่อตรง เรารักตัวเองมากขึ้น เราพยายามที่จะใช้เวลาให้คุ้มที่สุดกับครอบครัว เรามีหลายอย่างที่อยากทำมากก่อนตาย หากเราตายจะไม่มีอะไรค้างคา เราปล่อยวางมัน จากคนตึงเครียดกลายเป็นเรื่อยเปื่อย เราเลิกเทียบตัวเองกับพี่สาว เราให้อภัยตัวเองที่ผิดพลาด เราใจดีกับตัวเองมาขึ้น (*เราไม่ใช่คนอ้วนนะแถมสวยด้วยอิอิ) เรายอมรับผลที่ตามมาได้ เพราะครอบครัวจะอยู่ข้างเราเสมอ และยิ้มให้กับเรา ถึงในวันที่ไม่มีพวกเขาอีก เราก็เชื่อว่าจะมีคนอื่นที่รักเราอย่างแน่นอน นี้เป็นผลของการไปรักษาและการมีครอบครัว และเราก็เก่ง ขอชมตัวเองหน่อย และเพราะโรค ทำให้สมองเราทำงานแย่ลง ทำให้เราหลงลืม เราเลยลืมความทุกข์ได้ง่ายมากนี้อาจเป็นข้อดี ตอนนี้เราตอนรู้สึกเศร้าเรารู้ว่ามันเป็นแค่อาการของโรคที่ทำให้เหนื่อยล้าเท่านั้น เราไม่มีความคิดที่จะ ฆตต อีก ถึงเรามองย้อนกลับไปเราก็ไม่เสียใจที่เราเป็นซึมเศร้า เพราะมันทำให้กลายเป็นเราที่รักตัวเองในวันนี้ (ตอนพิมพ์กำลังนั่งยิ้มอยู่ อย่างกับคนเมา555 แต่เราไม่ดื่มเราหรือสูบบุหรี่นะ) ขอบคุณที่อ่านค่ะ

เป็นเกมที่เหมือนเข้ามาเจาะความคิดตัวเองเมื่อหลายปีก่อนจนขนลุกไปพร้อมๆ กับเจ็บไปทั้งใจ และคิดเหมือนมือดิบว่าเนื้อหาเกมมันไม่ได้ช่วยต่อยอดอะไรจริงๆ เหมือนมันแค่มาระบายแล้วไป ไม่มีพอยท์ที่จะเสนอมากกว่านี้ แต่ชอบที่มือดิบสรุปช่วงท้ายมากๆ ถึงจะไม่ใช่มาสเตอร์พีซแต่เป็นคลิปที่ดีมีคุณภาพอีกหนึ่งคลิปเลย ขอบคุณมากนะคะ จะรอดูคลิปถัดไปเรื่อยๆ ค่ะ

ขอบคุณมือสดมากครับ ตอนแรกที่เตือนตอนต้นคลิปก็แอบกลัว แต่พอดูจนจบแล้วได้ฟังคำแนะนำจากคุณ รู้สึกโลกสว่างขึ้นกว่าเดิมมากเลยครับ ผมเคยรู้สึกอยากนอนอยู่เฉยๆมาก่อน ผมเคยไม่อยากบอกใครว่าตัวเราไม่โอเค แล้วก็เป็นอย่างที่มือสดบอกจริงๆครับ ต่อให้ไม่มีพลัง แต่ก็อยากสู้ สู้กับเสียงในหัวของตัวเอง สู้กับโรคนี้ และผมก็ไม่อยากเป็นขี้แพ้ ขอบคุณจริงๆครับ ขอบคุณจากใจ

แด่ผู้ที่กำลังมองหาความหวังทั้งหลาย ณ ตำแหน่งและช่วงเวลาที่มืดมิดที่สุด เวลาที่ไม่มีผู้ใดสามารถหยิบยื่นความช่วยเหลือมาถึงตัวพวกท่านได้ ไม่ว่าจะเกิดจากกรณีใดๆ ก็ตาม จงพึ่งรำลึกไว้เสมอ บุคคลที่ 3 บุคคลที่ 4 ในคนหมู่มากนั้น ไม่ได้ตัดสินคุณเหมือนที่คน รอบๆตัวคุณตัดสินคุณ คนดีๆมี คนชั่วๆมี หวังว่า ทุกท่านจะพบเจอคนเหล่านั้น และ นำพาพวกท่านไปสู่เส้นทางที่ดีกว่า

ตัวอย่างของ self insert มี่ดีอันนึง ที่เล่นใหญ่มากจนถ้าทำออกมาตอนนี้โดนด่าโว๊คแน่ ก็คือ Animal man ปี 1988 ของ grant morrison ครับ เขา self insert ตัวเองลงไป ทำให้ตัวละครหลักกลายเป็น vegan แล้วเปลี่ยนต้นกำเนิดของตัวละครไปหมดสิ้น ถึงขนาดทำให้ตัวละคร break the fourth wall ข้ามกำแพงคอมมิคมาในโลกความเป็นจริง เพื่อคัยกับคนเขียนแล้วขอให้คนเขียนเขียนให้ลูกเมียตัวเองกลับมา นี่ยังไม่นับที่พี่คนเขียนเองแกพูดกับคนดูว่าให้ไปเข้าร่วมกับ peta ด้วยซ้ำ(peta ปี 1988 ไม่ประสาทแดกเท่าตอนนี้) ฟังดูน่าจะไม่น่าสนุกเลย แต่ run นี้เป็นตำนานครับ ไปลองหาอ่านกันดู👍🏻 อยากบอกว่าการ self insert มันไม่จำเป็นต้องออกมาแย่เสมอไป

ตั้งแต่รู้จักช่องพี่ ซึ่งนำเสนอเกมในรูปแบบเชิงลึก มีการวิเคราะห์ ตีความ ความหมาย จิตวิทยา ให้ความรู้ เล่าเพลิน (อย่ามาม่ากับส่วนต่อไป) ผมก็ไม่เคยดูช่องแคสต์้กมดาวเด่นในเมืองไทยอีกเลย ผมว่าช่องเหล่านั้นนำเสนออะไรเดิมๆ เล่นเกมตลาดที่มาตามกระแสที่ไม่ได้มีอะไร ถึงมี ก็ไม่ได้นำเสนอมันออกมาในลักษณะที่น่าสนใจมากเท่านี้ ขอบคุณสำหรับคอนเทนต์ดีครับ รอล์แฮนด์

เป็นเกมที่ไม่ควรเล่นด้วยตัวเองอย่างที่แนะนำจริงๆครับ แต่ช่วงท้ายคลิปดีมากครับ รู้สึกหน้าชาและฮึกเหิมในเวลาเดียวกัน ยินดีกับการรับปริญญาด้วยนะครับ ขอให้เป็นวันที่ดีในทุกๆวันครับ

ฟังไปได้แค่ 7.50 ก็น้ำตาไหลแล้วรู้งี้น่าจะเชื่อคำเตือนคุณซะก่อน ปกติเราชอบฟังคลิปคุณมากแต่คลิปนี้เราก็พักไว้แค่นี้ก่อนนะคะ ไว้จิตใจดีกว่านี้จะกลับมาฟังใหม่จนจบ ขอบคุณที่ทำคลิปดีๆออกมาเสมอนะคะ

พระเอก Endoparasitic โดนดึงแขนดึงขาเหลือแขนข้างเดียว โดนปรสิตจะชอนไซเข้าสมอง โดนทิ้งให้ตายอยู่คนเดียว แต่ STILL BADASS

ใกล้เคียงชีวิตจริงเราเหมือนกัน แต่ต่างนิดหน่อยตรงชีวิตเราพังเพราะเกิดผิดประเทศ จนสิ้นหวังกับทุกอย่างเพราะไม่เห็นโอกาสอะไรเลยในประเทศนี้ งานที่ทำได้ก็มีแต่งานที่ทำเพื่ออยู่ไปวันๆ ทำไมไม่เรียนภาษาแล้วไปๆจากที่นี่ซะแต่แรก คงเพราะตอนเด็กยังเห็นความหวังในสายงานและไม่คิดว่าอยู่ๆมันจะหายไป ป่านนี้แล้วทำอะไรก็ไม่เข้าหัว ก็ได้แต่ออกงานมาแล้วอยู่ไปวันๆ ถ้าวันไหนอยู่ไม่ได้ก็คงผูกคอตายไปเงียบๆ

สำหรับผมว่า คลิปนี้เป็นหนึ่งในคลิปที่ดีที่สุดของ rawhand เลยนะแบบ ผมว่าทุกคก็น่าจะเคยรู้สึกเหมือนกับตัวเอกในเกมนี้ไม่มากก็น้อยถึงมันจะเป็นเกมที่สามารถดึงอารมของเราให้มันดาวได้แต่มันก็ทำให้เรากลับมาคิดทบทวนกับตัวเองได้ว่าเวลาที่เราเสียไปมันเสียไปแล้ว เราควรมาสนใจสิ่งตรงหน้าก่อนดีกว่าแล้วสู้กับเสียงในหัวของตัวเองที่บอกคุณต่างๆนาๆ เพราะสุดท้ายแล้วบนโลกนี้ไม่สามารถมีใครหยุดตัวเราได้นอกจากตัวเราเอง.

มาเช่าชีวิตเผื่อมีคนเปนเหมือนกันคั้บ5555 เนื้อหาอาจจะงงๆเส้าๆใครไม่ไหวก็ไม่ต้องอ่านก้ได้น้า🥹❤️ อยากฝากบอกคำพูดอันนึงที่จริงโคตรๆในสายตาเราเลยคือ การที่เรามานั่งกังวลอยู่กับอดีต อนาคต แม้กระทั่งปัจจุบันเราจะไม่มีเวลาได้ทำอะไรอีกเลยเพราะเราใช้เวลานั้นไปกับการกังวลเรื่องกังวลที่จะไม่ได้ทำอะไรอีกเลยในอดีต ปัจจุบันและอนาคตนี่แหล่ะ เมื่อก่อนเราเปนเด่กปกติเลย แบบเแนคนน่าเบื่อ ไม่มีpersonalityมาก ถ้าเงียบได้คือเงียบอ่ะ แต่ชอบเหงานะ ต้องการคนอื่น(แบบเพื่อน หรือครอบครัวอยู่ตลอด) เราเปนงี้มานานซึ่งเราก้ไม่รู้สึกอะไรมาก จนวันนึงเราเริ่มเหนื่อยกับการเรียน เหนื่อยที่จะต้องคอยเอาใจตามใจเพื่อนๆ ครู ต่างๆนาๆ เลยเลิกพยายาม แต่ตอนนั้นคิดว่าไหว ไปพักแปปเดียวไม่เปนไร แต่นั่นคือครั้งแรกในชีวิตเลยที่รู้สึกแย่แบบแย่จริงๆ เมื่อก่อนเราเปนคนไม่สนอะไร ไม่แคร์อะไรมาก อยู่ก็อยุ่ไปน่าเบื่อสไตล์เรา55550505 แต่คราวนี้พอไปเรากลับแบบว่า เรียกยังไงดี พังขึ้นเยอะเลย ชอบตัวเองแบบก่อนมากๆที่เปนเด็ก ไม่ต้องคิดอะไร ไม่คิดว่าคนอื่นจะคิดยังไง มันขัดกับตอนนี้ที่ว่าอยู่ดีๆก้สนคำพูดคนอื่นมากขึ้นมากๆ beauty standardเริ่มมีผลกับเราในการมองตัวเองในแต่ละวัน เคยถามแม่ แม่บอกว่าเรื่องปกติ สาวๆหนุ่มๆโตไปก้จะงเปนงี้ แต่เราโคตรไม่ชอบแล้วก็อึดอัด โดยที่เมื่อก่อนก้ไม่อะไรเลย อ่อนไหวขึ้นมากๆด้วยกับอะไรหลายๆอย่าง คือเมื่อก่อนเราเรียกตัวเองว่าขวางโลก เพราะคือเราไม่เคยเก็ตฟีลคนคนที่เป็นปัญหาทางด้านจิตใจหรืออะไรเลย เราเลยแบบไม่รู้ดิ เหมือนขวางโลกเขามั้ง055055 Social queเราคือแย่มาก94959595 แต่ตอนนั้นไม่สน จนตอนนี้ได้มาพอรู้ตัวเองว่าตัวเราเมื่อก่อนก็คิดแหล่ะ เก็บกดด้วย แต่พยายามไม่สนใจมัน จนมาอายุเข้าม.ปลายปีสุดท้ายมันเจอเรื่องปัญหาซ้ำๆนานที่เบื่อมากจนเราแบบว่า สลายอ่ะ แบบเหนื่อย ช่างแม่ง อยาก*** ตัวเองหลายรอบมาก จนพอรู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าแน่ๆ สารเคมีในสมองไม่เท่ากัน ไม่บาลานซ์550055 (ไปคุยจิตแพทย์กลายๆมาแล้วด้วยแหล่ะ เรากลัวความรักด้วย ความรักแบบคู่รักอะไรแบบนี้ เพราะเห็นหมอบอกว่ามันมาจากตัวอย่างคนรอบข้างที่มีความรักแบบไม่ยั่งยืนหรือhealthyเลยอคติลึกๆอยู่ในจิตใต้สำนึก ต้องคอยพยายามทำตัวเองให้ชินและออกไปเจอมันบ่อยๆ ซึ่งตอนนีเราก้ยังทำใจไม่ได้949595 แต่เชื่อว่าซักวันก็จะดีขึ้นเอง) จนตอนนี้ก้ยังปรับตัวไม่ทันกับอารมณ์ตัวเองเลย จู่ๆมาฟุบหนักทุกอย่าง9595555 แต่ก้รู้สึกดีที่ได้ปลดปล่อยบ้างปบบจริงจะง เราเริ่มได้คุยกับเพื่อนจริงจังว่าคิดอะไรแย่ๆมั้ย เขาก้บอกว่าไม่เคยเขากังวลด้วยซ้ำที่เราออกห่างไปแต่ห้ไม่กล้ามาคุย เราตอนนี้ก้สารภาพว่ายังไม่เชื่อเพื่อนว่าไม่อะไรลับหลังเรา100%เพราะความระแวงอะไรบางอย่างที่เกิดมาตั้งแต่เรื่องเก่าๆที่เจอ แต่ก้จะพยายามนะเพื่อนรัก ❤️🥹 ใดๆคือเหมือนยิ่งโตยิ่งรู้ว่าใกล้เข้าถึงความตายมากเท่านั้นอ่ะ ตอนเด็กกว่านี้นิดหน่อยเราก้ไม่อะไรนะ คิดว่าตายก้ตายอ่ะไม่มีอะไรกรอก จะรู้สึกตัวอีกทีก้ตอนรู้สึกตัวอีกทีได้นั่นอหล่ะ แต่พอเราเแนแบบนี้ตอนนี้ มันทำเรานั่งซึมในทุกๆวันมาก ว่าทำไมเปนคนเกิดมาต้องตาย เป็นสิ่งมีชีวิตทำไมเกิดมาต้องตาย เรารู้สึกเส้าที่จะไม่มีคสามทรงจำดีๆไปเรื่อยๆตลอดไป แต่ตอนนี้ก้ได้แต่ทำใจอ่ะนะ0404040440 ถึงจะมีเทคโนโลยีช่วยทำให้มนุษย์คงชีวิตได้นานเป็นพันๆปีแต่ยังไงสุดท้ายแล้วเราก้ต้องตายในซักวันอยู่ดี055555 ไม่จากการเข่นฆ่ากันเองก้ อวกาศหรือสิ่งรอบฟตัวเรานี่แหล่ะ เรามีความฝันว่าอยากอยู่นานๆเพื่อดูมนุษย์ว่าจะพัฒนาได้ถึงไหน ไปเรื่อยๆ เล่นเกมตีป้อมไปเรื่อยๆ505055 ถ้าให้เทียบสเตจความทุกข์คือตอนนี้เรายังอยู่ denialอยู่เลย04050550 ก้หวังว่าตัวเองจะทำใจให้ยอมรับเรื่องนี้ได้อย่างสนิทใจจริงๆซักวันแหล่ะนะ

ผมเข้าใจอีแวนนะ ตอนนี้ผมก็รู้สึกแบบนั้น ผมนอนอยู่บนเตียงไม่อยากขยับไปไหน รู้สึกว่าชีวิตไร้จุดหมาย รู้สึกอยากที่จะรู้สึกเหมือนคนอื่นๆ ผมออกมาทำงานตั้งแต่อายุ15 ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมมีความสุขกับการทำงาน มีเพื่อนรอบข้าง แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้ผมถึงไม่ได้รู้สึกแบบนั้น ผมมักจะตัดสินใจพลาดเสมอๆ ผมคิดว่าการตัดสินใจของผมนั้นถูกต้องแล้ว แต่เปล่าเลย มันกลับยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ จนทำให้ผมรู้สึกขี้เกียจที่จะทำอะไร ขี้เกียจที่จะออกไปพบเจอผู้คน ขี้เกียจที่จะใช้ชีวิต และหวังว่าสักวันผมจะดีขึ้นกว่านี้ ผมเข้าใจว่าการที่ไม่ทำอะไรเลยสักอย่าง มันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้ได้ แต่ผมก็ไม่อยากที่จะทำมัน ผมกลัวว่าการตัดสินใจของผมจะทำให้ผมนั้นดิ่งและแย่ลงไปอีก มันยิ่งตอกย้ำความน่าสมเพชของผม ผมไม่รู้ว่านั่นคือเหตุผลหรือข้ออ้างของคนขี้แพ้รึเปล่า ที่กลัวว่าตัวผมนั้นจะเปลี่ยนแปลง ผมกลัวว่าผมจะแย่ไปกว่านี้ ตอนนี้ผมอายุ25ปี ผมทำงานไม่เกิน3เดือนผมก็ออก บางที่ก็1เดือน บางที่ก็7วัน ผมคิดว่าผมเข้ากับคนอื่นได้ง่าย ผมไม่รู้ว่าความคิดนี้ถูกหรือเปล่า เพราะคนที่รู้จักผมมักจะบอกผมว่า ผมเป็นคนแปลกๆ ผมก็ไม่รู้ว่าผมแปลกยังไง ผมอาจจะเป็นคนที่พูดหน้าตายทั้งที่เรื่องนั้นทุกคนซีเรียส แต่ผมกลับไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่รู้ว่าผมโกหกความรู้สึกตัวเองรึเปล่า โกหกว่าไม่เป็นไรไม่มีอะไรจะน่ากลัวไปกว่าความคิดของผมเอง ผมโกหกแม่ว่าผมสบายดี ผมมีงานทำ ทั้งที่ผมยังไม่ได้ทำอะไร นอนโง่ๆอยู่บนเตียง ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องโกหก ผมบอกตัวเองเสมอให้พูดความจริง แต่เมื่อผมอยากจะพูดความจริง ความรู้สึกสมเพชในตัวเองมันก็ก่อตัวขึ้นมา ผมไม่อยากเป็นคนน่าสมเพชในสายตาใคร ผมไม่อยากเป็นไอขี้แพ้ที่วันๆไม่อยากทำอะไร ผมไม่อยากเป็นคนที่สังคมรังเกียจ ผมเคยบอกเพื่อนว่า ผมอยากเป็นจูเลียส ซีซ่า ผมอยากยิ่งใหญ่แบบเขา แต่ผมก็ได้แต่หลอกตัวเองว่าผมนั้นทำได้ ผมซื้อสมุดมาเขียนบันทึกประจำวันผมไม่เคยได้เขียนมันเลย แต่ผมกลับเล่าให้คนอื่นฟังว่าผมเขียน ผมอยากรู้สึกได้การยอมรับจากคนอื่นว่าผมนั้น มีพัฒนาการที่ดีขึ้น ผมซื้อนิยายมา5เล่ม ตอนนี้ก็วางไว้อย่างนั้น ผมไม่เคยอ่านมันสักเล่ม ผมคิดที่อยากจะฆ่าตัวตายตลอด แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงยังอยู่ พอผมดูคลิปนี้จบผมรู้สึกอยากจะออกไปข้างนอกบ้าง ไปหาสมัครงาน แล้วขีดชะตาชีวิตของผมใหม่ ผมจะอดทนต่อความคิดของผม และสังคมรอบข้าง ขอบคุณเกมนี้ที่ทำให้ผมอยากมีชีวิต วันนี้ผมจะเริ่มจดสมุดบันทึกที่ผมซื้อมา ผมจะลองเปลี่ยนแปลงตัวเอง ไม่ใช่เพราะใคร แต่เพราะตัวผมเอง

เล็ง ๆ ไว้เหมือนกันเกมนี้ เห็นรีวิวใน Steam แล้วยังไม่กล้าลอง จนมาฟังคุณธิวเล่าถึงได้รู้ว่าเกมนี้โคตรไม่เหมาะกับผมเลย 5555+ ไม่ใช่เพราะเนื้อหาของมัน ผมไม่ได้ดาวน์อะไรแถมเกมนี้งานเขียนโคตรดีแบบที่คุณธิวบอก แต่เพราะการนำเสนอแบบ "กระชากหัวคนเล่นไปกระแทกกำแพง" นี่แหละที่ทำให้เกมโคตรไม่น่าเล่นเลย เกมนี้สำหรับผมมันจะดีกว่านี้ถ้ามันไม่ใช่เกม วัตถุดิบเกมนี้มันเหมาะกับไปทำเป็นนิยาย เป็นภาพยนตร์ หรือเป็นแอนิเมชั่นมากกว่า มันจะกลายเป็นอะไรที่เข้มข้นและดีงามมาก เพราะจริง ๆ ทั้งเกมนี้เราแทบไม่ได้ "เล่น" เลยมั้ง แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่าเกมมันประสบความสำเร็จ สิ่งที่ผมพูดมาทั้งหมดก็เลยอาจจะเป็นแค่ความคิดเห็นนิ้วโป้งแดงใน Steam เฉย ๆ แหละ

โคตรเข้าใจเลยเป็นชีวิตที่เคยผ่านมาช่วงนึง ผมกินยามา 5 ปีแล้ว ดีบ้างแย่บ้างแต่ก็พยายามสู้อยู่ ผมว่าคลิปนี้ดีมากๆเลยนะ อย่างน้อยรู้สึกว่ามีคนที่เจออะไรคล้ายๆกับเรา มันก็ช่วยฮีลใจได้นิดหน่อย

ถึงวัตถุดิบจะห่วยแตกแค่ไหน ถ้าหากโดนปรุงแต่งด้วยศิลปินที่น่าอัศจรรย์ใจ ผู้เศพก็ยังประทับใจในผลงานอยู่ดี❤

ช่วง 25:00 ทนฟังไม่ได้จริงๆกอเลย5555 เคยฟังจากที่เพื่อนสนิทคนหนึ่งเค้าเคยบอกว่า ชีวิตเราไม่จำเป็นหนีตลอดไม่จำเป็นต้องสู้ตลอด(จำได้แค่นี้แหละ) แล้งฟังก็แบบเออวะชั่งแมร่งก็ได้55555 อย่างที่ใครเคยบอกไว้ช่างแมร่งก็ได้ โชคดีที่มีพ่อแม่พี่ โชคดีจริงๆT_T

ไม่เคยผิดหวังที่ตามช่องนี้ ช่วงนี้อาจจะไม่ได้มาคอมเม้น แต่ว่าคุณคุณแม่งน่าอศัจรรย์ใจจริงๆ คลิปของคุณได้ช่วยผมเอาไว้ตั้งแต่เกมจีบสาวครั้งนั้น ขอบคุณที่ยังคงทำคลิปดีๆ ส่งสารดีๆต่อหลายๆคน รวมถึงผม คุณทำให้ผมสู้กับชีวิต ทั้งเรื่องงาน ความรัก อื่นๆ และผใขอบคุณตัวเอง ที่รักตัวเอง การรักตัวเองมันเป็นสิ่งที่ยาก เริ่มยอมรับตัวเองว่าตัวเองว่าก็ไม่มีมีชีวิตที่แย่ ยังมีคนรอบข้าง เพื่อน พ่อแม่ ที่ยังรักเราเสมอ อาจจะมีคนไม่ชอบ เกลียดเราบ้าง แต่ เราก็ยังมีสิ่งดีๆในชีวิต เอาเวลาใส่ใจกับคนที่ยังเลือกที่จะอยู่กับเรา ดีกว่าเลือกสนใจคนที่ไม่ได้อยู่กับเรา ทั้งนี้ อยากจะบอกหลายๆคนว่า ลองมาเริ่มรักตัวเอง เห็นคุณค่าของตัวเอง คุณยังมีอะไรให้ตามหา มีความฝันหลายๆอย่าง ชีวิตเราไม่ควรหยุดแค่นี้ และแม้ว่าบางสิ่งบางมันจะล้มเหลว แต่เราจะไม่เสียใจเลย ดีกว่ามานั่งเสียดายที่ไม่ได้ทำ ปล.อยากโดเนทให้แบบเบิ้มๆ ช่วงนี้ไม่ได้ป๋าใส่คุณเลย กำลังเก็บเงินครัช รอจังหวะดีๆ ใส่เบิ้มๆ แต่ยังติดตามเสมอ รักคุณนะ ทำผลงานดีๆออกมา คุณเป็นคนแรกที่ผมโดเนทยูทูปให้เลย และไม่เคยเสียใจที่โดเนทให้จริงๆ กับคุณภาพ

น้ำตาจะไหล ขอบคุณนะครับช่วงนี้เจอปัญหาเยอะสุดๆเลย ผมเองก็คิดว่าผมน่าจะเป็นซึมเศร้าแต่ไม่มีโอกาสไปตรวจสักที เคยคิดจะทำอะไรแบบนั้นด้วย ขอบคุณช่วงท้ายครับ ถ้าคุณrawhandทำคลิปให้กำลังใจชั่วโมงนึงผมก็ดู5555 ขอรับคำให้กำลังใจนี้นะครับ จะตั้งใจอยู่ต่อไปครับ🙏(จะออกกำลังกายด้วย)

สิ่งที่อีวานต้องการคือใครสักคน ปาฏิหาริย์อะไรสักอย่าง เข้ามาฉุดดึง เข้ามาช่วยเหลือ เปลี่ยนแปลงชีวิตเขา แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกคน และเมื่อไม่มีอะไรสะดวกสบายแบบนั้นเข้ามา คุณต้องนึกถึงสิ่งที่คุณอยากทำให้ออก ผมเข้าใจดี ร่างกายมันหนัก สมองมันตื้อ แต่คุณสามารถยอมแพ้ได้ตลอดเวลา แล้วจบทุกอย่างแบบอีวาน แต่เมื่อมันทำได้ตลอดเวลา ก็เก็บไว้ทำท้ายสุด ตอนที่คุณได้ทำทุกอย่างแล้ว ซึมเศร้าไม่ใช่ตัวตนเรา มันมาและมันก็ไป มันมีช่วงหนักช่วงเบา ชีวิตไม่ได้เกิดมาแค่ให้อยู่แบบนี้แล้วรอวันตาย มองหาความสุขในวันนี้แล้วส่งต่อความหวังให้วันพรุ่งนี้วันละนิด เพราะยาดีที่สุดสำหรับคนซึมเศร้าก็คือ ความหวัง สิ่งดีงามของเกมนี้สิ่งเดียวก็คือคำพูดของ RawHand แค่นั้นเลย คนสร้างเพียงแค่ระบายความรู้สึก ความสิ้นหวัง ความหมดหนทางของตัวเองออกมาให้คนเล่น(และคนดู) แบกรับ และเดินหนีไปเฉย ๆ ทั้ง ๆ ที่ตัวเขาเองก็ทำบางสิ่งสำเร็จและอยู่เหนือลูปในเกมนั้นมาแล้ว

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนะคะ ในฐานะคนที่เคยเป็นแบบพระเอก จนเกือบทำแบบพระเอก แต่รอดมาได้ และ ได้รับความช่วยเหลือจากคนรอบข้างมากมาย นี่ว่า มันคือเกมที่มีไว้เช็คว่า คุณมีความเห็นอกเห็นใจคนอื่นมากน้อยแค่ไหน ส่วนตัวโอเคกับเกมนี้นะ ไม่ได้โอเคกับความขี้แพ้ของตัวเอก แต่โอเคในเชิงว่า อืม คนๆ นี้แม่งทั้งน่าสมเพช และ น่าสงสารอะ what if ถ้าได้เจอคนแบบนี้ในชีวิตจริง คงอยากจะเป็นซัพพอร์ตช่วยเหลือเค้าให้มากที่สุดเพื่อไม่ให้เค้ามีจุดจบแบบนี้ คนเป็นซึมเศร้ามันมีหลายระดับอะคุณ ร้อยพ่อพันแม่อีก คุณrawhand คุณเก่งที่ชนะมันมาได้ แต่คนที่ยังหลงทางอยู่ หาทางเอาชนะไม่ได้มันก็มีเยอะอะ และถ้าไม่ได้เหนือบ่ากว่าแรงเราก็จะดีมากถ้าเราช่วยเหลือคนพวกนี้ ที่ยังหลงทาง ยังต้องการคนมาช่วยดึงขึ้นจากความผิดหวังแบบนี้ สุดท้ายเราว่าเกมมันให้สองอย่างอะ ไม่ในเชิงให้เรารู้สึกเห็นอกเห็นใจคนอื่น ก็ ในเชิงมองสิ่งนี้เป็นตัวอย่าง และ ให้เราตะหนักได้ว่าเราไม่ควรจะเป็นแบบพระเอก

ชอบวิธีพากย์ การใช้น้ำเสียงกับอารมณ์มากเลยค่ะ เข้าถึงจัด เกมมันพาจิตตกแล้วทิ้งกลางทางจริง แต่คุณทำให้มันสมบูรณ์ด้วยการตบหน้าแล้วดันหลังให้เดินต่อ สุดยอดมากค่ะ เราก็เคยเป็นแบบอีแวนที่ผลัดวันไปเรื่อยๆเดะค่อยทำนั่นนี่ แล้วมาเสียใจทีหลัง จนย้อนไปดูหนังเรื่องหนึ่งแล้วตกตะกอนว่าอยากทำไร ทำเลย ทำเท่าที่ไหว อย่างน้อยก็ได้ทำ แล้วในวันที่มันเสร็จเราจะขอบคุณตัวเองที่ทำมันขึ้นมา✨️

ความคิดเห็นส่วนตัวนะ อย่างที่คุณมือสดพูดนะว่า เกมมันเป็นเกมที่ระบายความในใจที่ขมขื่น แต่ไม่ได้สาระข้อดีอะไรเลยจากเกมนี้มีแต่ พลังแง่ลบที่ผู้สร้างเกมได้ทำมันเอาไว้เพื่อให้คนอื่นนั้นได้มาเห็นและรับรู้ แต่กลับกัน เขาไม่ได้มาเห็นใจคุณ รู้สึกสมเพชเลยด้วยซ้ำ ตัวเราก็เคยเป็นอย่างตัวเอก มือหนังสือวาดรูปมากองไว้ ไม่ได้ใช้ อ่านมัน หรือลงมือทำเลย นอนอยู่แต่บ้าน 2 ปีไม่ออกไปทำงานคิดจมปักติดกับอดีตจนคนในระแวกแถวบ้านนินทาด่ากันสนุกปาก มีความคิดลบๆ ที่อยู่ในหัวเต็มไปหมด เกลียดตัวเองเกลียดคนในครอบครัว ทำงานก็ไม่เคยที่จะอยู่ได้นานๆ เพราะคิดว่าคนที่ทำงานToxicเกินไป จนเกือบที่จะจบ ชีวิตตัวเอง แต่จากนั้น คุณย่าได้เข้ามาห้ามและนั่งอยู่กับเราทำให้เราสงบลง จากนั้นเราได้ลองมองกลับไปห คุณย่า เขาเป็นคนเดียวที่อยู่กับเราคอยห่วงเรา และรักเราอยู่เสมอ ทำให้เราคิดได้และเริ่มลุกขึ้นสู้กับตัวเอง จนปัจจุบันเราก็เจอในสิ่งที่เรารัก และสนุกกับมันทุกครั้งที่ได้ทำมัน ขอบคุณนะครับคุณมือสดที่ให้ความคิดเห็นได้ดีและลึกซึ้งมากกับเรา สำหรับคนที่กำลังรู้สึกหดหู่อยู่ ณ ตอนนี้ ครอบครัวตัวคุณจะอยู่ข้างคุณเสมอ อาจจะไม่ใช่ทุกบ้านที่จะเข้าใจคุณ บ้านของเราเองก็ใช้คำพูดหยาบคายใส่ตัวเราแทบทุกครั้ง แต่ลึกๆแล้ว เขาก็รักเราเพราะเราคือครอบครัวเขาอยากให้เรานั้นมีชีวิตอยู่ได้เอาตัวรอดจากสังคมห่วยๆได้ รักตัวเองให้เยอะๆนะฮะ ทุกคน เราคนนึงที่จะคอยเอาใจช่วยอยู่เสมอและเราเชื่อว่าพวกคุณจะมีความสุขได้ ถึงจะไม่รู้จักกัน แต่ความคิดเห็นนี้ก็อยากที่จะให้กำลังใจทุกคนที่กำลังเป็นโรคซึมเศร้าอยู่นะ ขอบคุณอีกครั้งนะฮะ คุณมือสด.

โอ้ย แต่ละเกมที่คุณเล่นนี่แม่ง ยังกับส่องกระจกแล้วด่าตัวเอง Vibe check มันทุกทีเลยว่ะ รักคุณจริงๆเลยมือสด

ผมเคยเป็นโรคซึมเศร้า เมื่อตอนผมอายุประมาณ 7-8ขวบ ตามด้วยภาวะ Dissociative disorder ผมจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ก็จำภาพก่อนเกิดเรื่องได้นิดหน่อย ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าใช่ต้นเหตุไหม แต่ผ่านมา 10ปี แล้วมันยังฝังอยู่ในหัวอยู่เลย. ตอนนี้ มัธยมปลายแล้ว และผมได้เรียนรู้แล้วว่า โรคซึมเศร้ามันเป็นเหมือนกล่องแพนโดราเมื่อมันเปิดแล้วจะปิดไม่ได้. และความเป็นจริงคือสิ่งที่แย่ยิ่งกว่าโรคนี้คือ หากคุณอดทนและปรับตัวกับมันได้ สังคมที่เน่าเฟะนี้เนี่ยแหละที่จะฆ่าคุณเอง

สุดจัดเหมือนได้ย้อนกลับมาดูตัวเองและคอนเฟริมว่าผมก็คนธรรมดาคนนึงที่มีเพื่อนมนุษย์มากมายที่ทีเสียงในหัวติดตัวเหมือนกัน 555 (เบาใจขึ้นเยอะนึกว่าตัวเองไม่ปกติมาตลอดแต่ส่วนตัวผมก็รักมันนะเพราะบางครั้งมันก็ช่วยผมแม้ว่าส่วนมากมันจะเยอะเกินไปก็เถอะ) หมายถึงท้ายคลิปนะ ผมทนอยู่กับเสียงในหัวทั้งชีวิตเหมือนกัน ตอนนี้คิดว่าตัวเองพอยอมรับความผิดพลาดแล้วก้าวผ่านไปได้แม้บางครั้งอาจจะมีย้อนไปคิดมั้งแต่ก็พอสงบมันไดั ผมคิดว่าโชคดีด้วยซ้ำเหมือนได้แผลเป็นมาไว้เตือนใจ ขอบคุณครับ ✊ ปล.ผมไม่เคยไปหาหมอ เคยนอนซมอยู่ในห้องเกือบปีแล้วอยู่มาวันนึงผมก็คิดได้ถ้าผมยังเป็นอยู่แบบนี้พรุ้งนี้ตื่นขึ้นมาก็เป็นแบบเดิม(เมื่อวาน) ผมเลยกลั้นใจแล้วลุกขึ้นมา จนปัจจุบันภูมิใจและรักแผลที่มันฝั่งลึกของตัวเอง เรื่องที่ผมเจอก็หนักอยู่สมัยขึ้นไปเรียน(แต่ส่วนใหญ่ก็ทำตัวเองทั้งนั้นสมน้ำหน้าตัวเอง) แล้วผิดพลาด โดนแฟนที่อยู่ตจวแล้วตกลงขึ้นไปเรียนกทมด้วยกันทิ้งไปมีคนใหม่ตั้งแต่เดือนแรกที่ขึ้นไป(หลงทางเลยครับ) หลังจากนั้นเริ่มแย่ขึ้นเรื่อยๆผมต้องทำเป็นเข้มแข็งว่าไม่เป็นอะไร(เอาง่ายๆตอนนั้นไม่มีใครเห็นน้ำตาผม)หลังจากนั้นผมก็ไม่สนโลกและเสพแต่ความสุข(เอาทุกวิธีที่ไม่ตาย) ผมโดนด่าอย่างในคลิปบอกเลยว่าผมเบียวทำดราม่าชีวิตจนมีปัญหามากมายที่ตามมาจากการกระทำที่ไม่คิดหน้าคิดหลังแค่รอดมาได้ไม่ตายหรือติดคุกก็บุญแล้วผมพูดเท่านี้ไม่ขอลงลึก และช่วงที่ขึ้นไปเรียน ที่บ้านล้ม ปัญหาเรื่องครอบครัวอีกอันนี้ไม่อยากเล่า(บ้านผมพ่อแม่เลิกกันมีแต่แม่เลี้ยงเดี่ยวโตหน่อยก็มีพ่อเลี้ยงแต่ปัจจุบันก็มีปัญหากันอีกอันนี้ผมไม่ค่อยซีแล้วเพราะโตแล้ว) ปัญหาเรื่อง ความรัก ชีวิต เรียน เงิน ครอบครัว เพื่อน มันเข้ามาพร้อมๆกันผมเลยล้ม(ส่วนตัวคิดว่าตอนนั้นยอมรับตัวเองกับสิ่งที่ตัวเองทำผิดพลาดไปไม่ได้เลยซม) ที่เล่าแค่อยากถามว่าผมยังควรไปหาหมออยู่ไหม เรื่องผ่านมาจะ 10 ปีแล้ว ปัจจุบันพยายามพัฒนาตัวเอง ถึง ขนาดนั่งสมาธิเพื่อสงบจิตตัวเอง(ไม่เกี่ยวกับบุญเพราะสวนตัวไม่นับถือศาสนาแต่ยังเอาหลักคำสอนบางอย่างที่เกิดผลดีต่อชีวิตมาใช้ ยกตัวอย่างก็เรื่องปล่อยวาง และเพราะได้คลิปนี้ผมเหมือนได้ตกผลึกความคิดและเหมือนได้เพื่อนที่มุมมองคล้ายกัน(ผมอธิบายไม่ถูกจะบอกว่านิสัยเราคล้ายๆกันผมก็ไม่กล้าพูดขนาดนั้น) ทั้งนี้ทั้งนั้นผมแค่อยากบอกว่า ขอบคุณสำหรับคลิปดีๆเสมอมานะครับ จะติดตามต่อไปถ้ามีเงินแล้วเดี่ยวช่วยสนับสนุนแน่นอนครับแต่ตอนนี้ขอสร้างชีวิตตัวเองก่อน 555

ตั้งแต่ดูคลิปนี้จนจบตลอดระหว่างคลิปแทบอยากจะนอนลองให้บนพื้นออฟฟิศ เหมือนโดนชี้หน้าด่าอะไรที่มันเป็นความจริง *แบบเต็มสองหู* แฟนผมมักจะบอกเสมอว่าให้ผมรักตัวเอง แต่จนตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจความหมายของการรักตัวเองว่ามันคือรักยังไงรูปแบบไหน และอย่างที่คุณทิวพูด ใครมันจะอยากรักคนที่ไม่รักตัวเอง คนที่บอกว่าวันพรุ่งนี้จะดีกว่าเดิมแต่ตื่นเช้ามาก็ต้องออกไปทำงานงกๆเหมือนเดิม เจอคลิปนี้ไปพูดไม่ออกเลยจริงๆ

ขอบอกว่าขอบคุณมากๆที่ทำคลิปนี้ โดยเฉพาะที่พูดตอนท้าย ผมเป็นซึมเศร้าที่ไม่ได้กลับไปรับการรักษามาพอสมควรจนมันเกือบจะดิ่งอีกรอบแล้ว พอได้ฟังคลิปนี้เหมือนมีเพื่อนมาเตือนว่ามึงอย่าดิ่ง ตบๆดึงสติ อย่าไปหลงกลกะเสียงชั่วๆในหัว คิดว่าปีนี้คงจะได้เริ่มทำอะไรที่ตั้งใจจะทำมานานได้แล้ว ขอบคุณอีกครั้งครับทิว

ดูจนถึงก่อนช่วงท้าย คือรู้สึกสมเพชมาก ๆ การที่คน ๆ นึงขี้แพ้ได้ขนาดนี้แม่งโคตรน่าสมเพชเลย แต่พอถึงช่วงท้าย ดีใจนะที่คุณมี mindset ที่ดี alpha male dude จะติดตามต่อไปครับ Rawfunnarak

คนที่เข้ามาดูคลิปและกำลังที่มีอาการที่ ไม่อยากทำอะไร อยากนอนเฉยๆ ไร้ความฝัน ไร้ความสุข ก็ขอให้คิดไว้เสมอว่าคุณมีความหมาย คุณยังมีความฝัน คุณยังมีความหวังเสมอ สำหรับอาการแบบนี้ ผมเคยเป็นแต่ยังดีที่ตัวเองออกมาได้ มีความฝันสร้างช่องยูทูปเล็กๆ ถึงจะกังๆไปหน่อย แต่อย่างน้อยก็ได้เริ่มจะทำอะไรสักอย่างจริงๆ มันทำให้ผมรู้สึกตัวผมเองก็สามารถทำได้เหมือนกัน ออกกำลังบ้าง สนุกกับการดูการ์ตูน ถึงภุมพานี้จะไปทหาร แต่ปลดออกมาผมก็ยังอยากทำตามความฝันตัวเองและหวังว่าจะทำได้ ขอเป็นกำลังให้กับคนที่มีอาการแบบเดียวกับผมนะ❤✌️✌️✌️

โรคซึมเศร้าคือความผิดปกติของฮอร์โมน ทำให้สมองเราเริ่มคิดเบี่ยงออกจากสิ่งที่อยากทำ จนในที่สุดสมองจะสั่งให้เราทำตรงกันข้าม เรียกให้ถูกคือ "โรคสมองกลับด้าน" ตัวอย่างเช่นเมื่อเราหิวข้าว - ปกติแล้วเราก็จะไปกินข้าว แต่สมองที่มีอาการผิดปกติจะสั่งให้เราทำอย่างอื่น อะไรก็ได้ที่ถ่วงเวลา ทำให้เราได้กินข้าวช้าลง เช่นกวาดบ้าน ในสายตาคนอื่นจะเห็นว่าเราแปลก หิวข้าวแต่กวาดบ้าน แต่ในหัวเราจะคิดหาเหตุผลล้านแปดมาสนับสนุน เช่น "ที่ชั้นกวาดบ้านก่อนเพราะเดี๋ยวแม่มาเห็นบ้านสกปรกก็จะบ่น ทำให้ชั้นกินข้าวไม่ลง" พออาการหนักจนถึงขั้นความคิดกลับด้าน เมื่อหิวข้าวเราจะไม่ยอมกินข้าว และหาเหตุผลมาสนับสนุนที่ไม่กินข้าว เช่น "ขี้เกียจเดินไปร้าน รอกินรวบทีเดียวสองมื้อเลยละกัน" อะไรที่ควรทำจะไม่ทำ อะไรที่ไม่ควรทำก็จะทำ อาการที่แสดงชัดเจนว่าเป็นโรคสมองกลับด้าน - ไม่อาบน้ำ เพราะรู้ว่าควรอาบน้ำ สมองเลยสั่งไม่ให้อาบน้ำ - ไม่ล้างจาน ไม่ทิ้งขยะ ไม่กวาดบ้าน ไม่ตัดเล็บ เพราะรู้ว่านี่คือสุขอนามัยที่ควรทำ สมองเลยสั่งให้เราไม่ทำ - ไม่ไปเรียน ไม่ไปทำงาน เพราะรู้ว่านี่คือสิ่งที่ต้องทำ สมองเลยสั่งไม่ให้ทำ - คิดว่าในอดีตถ้าทำแบบนั้น ชีวิตคงดีกว่านี้ (ทั้งที่ตัวเราก็รู้ว่าไม่มีทางแก้อดีตได้ สมองเลยคิดแต่จะแก้อดีต) - ผัดวันประกันพรุ่งที่จะเริ่มต้นสิ่งดี สิ่งใหม่ เพราะเรารู้ว่าถ้าลงมือทำเมื่อไหร่ชีวิตจะดีขึ้น สมองเลยสั่งเราไม่ให้ทำ - บ่ายเบี่ยงไม่หาหมอ เพราะลึก ๆ เรารู้ว่าถ้าหาหมอเราอาจหายดี สมองเลยสั่งไม่ให้หาหมอ - พอชีวิตเริ่มมีความสุข จะหาความทุกข์ให้ตัวเอง เช่นกลับไปหาแฟนเก่า เอารูปอดีตมาดู ฟังเพลงเศร้า - อยากมีปากเสียงกับคนที่เรารัก อยากทะเลาะกับพ่อแม่ แฟนขยับตัวก็ผิดแล้ว เพราะเรารัก-สมองเลยสั่งให้เราเกลียดเขา - ไม่อยากเจอเพื่อนเจอคนรู้จัก เพราะกลัวเขาถามเรื่องแปลก ๆ ที่เราทำ ต้นเหตุของโรคคือกินสารอาหารไม่ครบเป็นเวลานานครับ กินอาหารขยะ นอนดึก ไม่ออกกำลัง อยากหายก็ลงมือเลยครับไม่ต้องรอแรงบันดาลใจ แค่เปลี่ยนกิจวัตรใหม่ 21 วันก็เริ่มเป็นคนใหม่แล้ว ==จากใจคนที่ผ่านโรคนี้มาแล้ว==

ตอนฟังหลายๆประโยคที่ตัวเอกมันด่าตัวเอง มันชอบทำให้นึกถึงสมัยก่อนเลย เหมือนกลับไปเห็นตัวเองสมัยก่อน เอาจริงตอนนี้ผมก็ถือว่าผ่านจุดนั้นมานานแล้ว พอย้อนกลับไปก็ทำได้แค่สงสัยว่าตอนนั้นตูจะเศร้าถึงขั้นนั้นไปทำไม55

สรุปทรอยคือสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในบริษัทละ มีคนข้างหลังต้องดูแลต้องทำงานเป็น10 ปีแต่เอาไอ้กร้วกที่ไหนมาเป็นหัวหน้าก็ไม่รู้ ถ้าอีทานมันหาหมอ หรือไม่ก็นั่งปรับทุกข์กับทรอยก็น่าจะดีกว่า

ขอบคุณที่ทำคลิปนี้ออกมา และขอบคุณตัวเองที่เปิดมาเจอคลิปนี้ มีไฟกัดฟันสู้กับการลดน้ำหนักต่อไปครับ

เป็นเกมส์แรกที่ทนฟังนานๆไม่ได้ คิดว่าถ้าตัวเองพร้อมคงจะวนกลับมาฟังใหม่ให้จบ ตอนนี้สภาพจิตใจไม่ค่อยต่างจากตัวเอกเลย แต่ยังไงก็ดีใจเสมอที่มือสดทำคลิปออกมานะ สัญญาว่าถ้าพร้อมจะกลับมาดู มือสดบรรยายดีมากๆในหลายๆคลิปเสมอเลยทำให้เราอินตาม แม้กระทั่งคลิปบ่นข้างบ้าน สอบถาม ถ้าอยากส่งแฟนอาตมือสดส่งช่องทางไหนได้บ้างคะ

คลิปของมือดิบยังคงน่าอัศจรรย์ใจเหมือนเดิม แม้วัตถุดิบของคลิปจะรสชาติไม่อร่อยหน่อย... แต่ปรุงออกมาได้ดีเยี่ยม!

ถ้าคุณชนะศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดได้ คุณจะสามารถชนะได้ทุกอย่าง ศัตรูนั้นคือตัวคุณเอง

ตอนแรกๆฟังไปก็นึกถึงตัวเอง ตอนหลังๆเริ่มไม่ใช่ละโดยเฉพาะตอนจบ มันไม่ควรจบปลายเปิดเลย มันควรทำให้ evan คิดได้แล้วพัฒนาตัวเองกลับไปรักตัวเอง messageของการให้กำลังใจมันจะส่งถึงคนเล่น จบแบบนี้อยากต่อยหน้าคนทำเกม ผมก็มีปัญหาบางอย่างเหมือนเขา แต่ผมไม่ได้ขี้แพ้ขนาดนั้น ปัญหาบางอย่างมันแก้ไม่ได้ผมก็ได้แค่ภาวนากับพระเจ้า แล้วคิดว่าวันต่อมามันจะดีขึ้น (เหมือนช่วงต้นเกม) แต่ไอส่วนที่ผมแก้เองเช่น การดูแลตัวเอง ผมก็พยายามเท่าที่ผมทำได้ ถ้ามันไม่ด้ก็ช่างแม่งไปเราทำเต็มที่แล้ว

ถึงมันจะเป็นเกมที่ไม่ให้อะไรเราก็เถอะ แต่มันก็สั่นคลอนเรามาก เหมือนบอกเล่าความคิดเราให้กระจ่างขึ้น แต่ในขณะเดียวกันเราก็รู้สึกว่าเรายังไม่แย่เท่าอีวานว่ะ อย่างน้อยในแต่ละวันเราก็พยายามทำสิ่งที่ควรจะทำ ถึงบางวันจะได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่อย่างน้อยก็ได้เริ่มไปแล้ว ถึงจะเกลียดและสมเพชตัวเองแค่ไหนก็ยังมองเห็นความรักความห่วงใยจากคนใกล้ตัว พยายามหาเหตุผลให้อยากมีชีวิตต่อไปในแต่ละวัน เป้าหมายคืออยากรักตัวเองให้มากกว่านี้ ทำสิ่งที่มีความสุขให้มากกว่านี้ ถึงต้องทำงานที่ตัวเองไม่ชอบไปวันๆ เราก็ยังกล้าที่จะลาออกเพื่ออย่างน้อยได้เจอสภาพแวดล้อมที่ดีกว่า+ มีเวลาให้ตัวเองมากขึ้น ถึงแม้จะไม่ใช่งานที่ชอบก็เหอะ โชคดีที่ผลลัพธ์จากการกล้าที่จะเปลี่ยนมันดีขึ้นทุกครั้ง

" นรกทุกขุม สวรรค์ทุกชั้น มันอยู่ในใจของคุณ "

เราเองจะเข้าสู่เลข4 แล้ว แต่ก็ยังอยู่ในวังวนของการที่ยังต้องดิ้นรน ต้องแบกความคาดหวังของคนอื่นอยู่ เราเข้าใจเนื้อหาของเกมส์ในรีวิวได้อย่างชัดเจนคับ อาจจะเป็นเพราะเราเองมี antibody อยู่ประมาณนึง มันทำให้เข้าใจได้ว่า บางอย่างเราควร “ วาง” มันลงไปบ้าง อย่างน้อยๆก็เพื่อตัวเอง ให้ตัวเองได้สู้ต่อไป ….

เคยผ่านแบบนั้นมาก่อนละเห็นว่ามันน่าสมเพชมากแต่ผมหลุดออกมาได้เพราะผมคิดได้ว่า ชีวิตนี้ไม่ได้มีแค่เรา เพื่อนๆก็มี ครอบครัวก็มี คนดีๆก็มี พวกเขาช่วยผม ละผมก็ออกมาจากตรงนั้นได้ละจะไม่กลับไปอีกอย่างแน่นอน

ดีใจจริงๆที่ได้ดูจนจบ ผมรู้จักรักตัวเองมาได้1ปีแล้ว มันคุ้มจริงๆ กับเวลาที่เสียไปในการออกกำลังกายและการอ่านหนังสือเตรียมสอบราชการอย่างสม่ำเสมอ ถึงจะยังไม่ใช่จุดที่ดีที่สุดในชีวิตผมแต่ผมรู้สึกได้ ผมยังไปได้ไกลกว่านี้❤

ผมเพิ่งผ่านประสบการณ์นั้นมาเลย ผมรู้ว่าตัวเองเป็นคนมีความสามารถ แต่กลับเดินไปในเส้นทางที่ตัวเองไม่ถนัด ผมมองไม่เห็นอนาคตของตัวเองเลย ทุกอย่างมันดำมืดไปหมด ทุกคนมองว่าผมเก่ง ทุกคนรอบตัวต่างชื่นชมที่ผมสามารถเข้าไปเรียนปโทในมหาลัยดังได้ แต่ความจริงมันกดดันมากกับการที่อยู่กับสิ่งที่ตัวเองไม่ถนัดมาตลอดหลายปีและต้องพยายามทำมันให้ดี ผมเคยเกลียดชีวิตตัวเองมาตลอด ผมมองทุกอย่างในแง่ร้ายและปฎิเสธทุกอย่าง จนวันที่ผมเจอจุดเปลี่ยน วันที่ผมเสียคนที่เสมือนเป็นคนในครอบครัวผม พี่เขยของผม เขาเป็นคนที่ชอบเล่นเกม ผมมีความคิดอยากจะชวนเขาเล่นเกมหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีโอกาสที่จะชวนสักที คิดว่ามันยังไม่สาย คิดว่าอนาคตยังอีกไกล จนวันนึงเขาล้มลงไปแล้วไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย เวลาของครอบครัวเหมือนหยุดอยู่กับที่ แต่โลกยังคงหมุนต่อไป หลังจากที่ความเศร้าเปลี่ยนกลายเป็นความรำพึงหา ผมก็ได้เข้าใจความหมายของชีวิต เข้าใจว่าชีวิตมันไม่แน่นอนแค่ไหน เข้าใจว่าการที่ผมเคยจมอยู่กับความคิดลบๆมันเสียเวลามากแค่ไหน ผมเปลี่ยนมุมมองใหม่ สิ่งที่เคยเกลียดก็เกลียดน้อยลง ผมสามารถเดินต่อไปได้โดยที่ไม่ทิ้งสิ่งที่ชอบ เริ่มเห็นเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจนขึ้น บางครั้งคนเราอาจจะต้องก้าวต่อเพื่อคนอื่นด้วย ชีวิตเป็นของเรา แต่มันไม่เคยเป็นของเราคนเดียว ชีวิตเราเป็นของครอบครัว ชีวิตครอบครัวก็เป็นของเรา เรื่องที่เจอเป็นบทเรียนที่เปลี่ยนชีวิตผมไปเยอะมาก ตอนนี้ผมก็ยังคงก้าวต่อไปอย่างช้าๆและมั่นคง ทางข้างหน้าแน่นอนว่าเต็มไปด้วยขวากหนาม แม่มเอ้ยต้องมาทำ thesis อีกรอบอีกแล้ว แต่ก็เหมือนกับที่ Jack Stauber เคยกล่าวไว้ว่า Your days are gone, the grocery list goes on. ขอฝากให้กับคนที่เจอปัญหาอยู่ตอนนี้นะครับว่า ทุกปัญหามีบทเรียนเสมอ จงเรียนรู้จากมันแล้วก้าวต่อไป และขอขอบคุณ raw hand ที่ทำคลิปคุณภาพออกมาตลอดๆ ชอบภาษาที่ใช้มาก คุณเป็นคนแรกเลยที่ผมกดสมัครสมาชิก ขอบคุณสำหรับคอนเท้นดีๆครับ

ส่วนนี้ของมือสดนะคะ เอาไปเลยค๊าาาาาาาา ขอบคุณสำหรับคลิปดีๆนะคะ และยินดีด้วยที่จบการศึกษาน๊าาาา

ดีแล้วครับ ตอนแรกคุณเป็นคนดำ หลังๆคุณเป็นคนดำที่ให้ความบันเทิง ตอนนี้คุณเป็นคนดำไลฟ์โค้ช ขอบคุณครับ

เกมอะไรที่ดาร์กกว่าเกมความรุนแรงหรือเลือดสาด? -เกมชีวิตจริง🥲

เหมือนเป็นจิตแพทย์ให้คนสร้างเกม

คลิปนี้อาจจะไม่ใช่ masterpiece สำหรับคุณ แต่เป็นคลิปที่ทำให้ตัวคุณเป็น masterpiece สำหรับคนดูอย่างผมมากขึ้นครับ ขอบคุณจริงๆสำหรับคลิปนี้

จากใจคนที่เคยเป็นโรควิตกกังวลสูง ตอนเรียนมหาลัยมันน่าเจ็บปวดมากที่ไม่ได้มีชีวิตเป็นของตัวเอง (เพราะทำอะไร ก็ตามๆเพื่อนตลอด) จนเกิดอาการกังวล+ความเครียดจากการเรียนในสาขาที่ไม่ชอบ สุดท้ายหน้ามืด เป็นลม แขนขาชา ไปตรวจสุขภาพ เป็นโรควิตกกังวลสูง หมอก็ให้ยามา และมาตามนัด แต่สุดท้ายก็ไม่เคยหาย ในเมื่อมันเป็นอาการทางจิต ก็ไปลงคอร์ส MBTI จนได้รู้ว่าตัวเองไทป์ ISFP และติดลูป Fi-Ni คือ ไม่กล้าตัดสินใจ และกังวลสิ่งที่จะเกิดในอนาคต บ้างครั้งก็คิดในแง่ร้าย พอรู้ว่าสภาพจิตใจตัวเองว่าแย่ แต่ก็ยังฝืนเรียนและฝึกงานจนจบ แต่ไม่ขอทำงานต่อ เพราะหลังจากนั้น ก็กลับมาบ้าน มาดูแลตัวเอง เลิกกินยา ออกกำลังกาย และที่สำคัญพยายามตัดสินใจด้วยตัวเอง อะไรที่ไม่ใช่อย่าฝืนทำ ใครจะเปรียบเทียบอะไรก็ไม่สนแล้ว ปัจจุบันรักษาหายแถมสุขภาพจิตก็ปกติ ซึ่งมันมาจากการเปลี่ยนแปลงตัวเอง

ดีนะที่ตอนนี้แก่แล้ว เคยผ่านมาแล้ว เป็นคล้ายๆอีแวนนี่แหละ แต่จุดหนึ่งในชีวิตก็เกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ ดันปิ้งขึ้นมาในหัวว่า หรือตูแค่คิดไปเองวะ แล้วก็ทิ้งทัศนคติที่ชอบไปคิดแทนคนอื่น คิดแทนพี่น้องว่าเขาดูถูกเรา คิดแทนเพื่อนว่าดูถูกเรา คิดแทนเพื่อนร่วมงานว่ารังเกลียดเรา(แต่บางคนมันก็รังเกลียดจริง) คิดแทนคนที่เดินผ่านว่าเขาสมเพชเรา คือทิ้งความคิดพวกนี้ไปหมดแล้วก็ช่างแม่ม อยากทำอะไรก็ทำ วาดรูป ออกกำลังกาย ซื้อนิยาย ฟังธรรมมะ ดูซีรีย์ คืออะไรี่ยังไม่เคยทำหรืออยากทำแต่กลัวที่จะทำ คือทำเลย ไปสมัครงานที่เคยฝันว่าอยากทำ ไปดูแลแม่มากขึ้นทั้งๆที่เมื่อก่อนไม่เคย เลิกคบเพื่อนที่มันมีแนวคิดฉุดรั้งเราเวลาเราริเริ่มทำอะไรเพื่อตัวเอง ตอนนี้ขอบคุณจุดนั้นของตัวเองจริงๆ ที่กล้าออกมาทำอะไรแบบนี้มันดีกว่าที่จะไปนั่นสนใจความคิดคนอื่นทั้งๆที่เราก็ไม่รู้ว่าจริงหรือเปล่าด้วยซ้ำ

เข้าใจดี นายกับเราคงไม่ต่างกัน ฝากถึงคนที่กำลังท้ออย่ายอมแพ้ต่อโชคชะตา จงจำไว้ยังตายไม่ได้ถ้าทำฝันไม่สำเร็จ

ผมเองก็รู้สึกได้ตอนเรียนจบ ว่าที่ผ่านมาตัวเองไม่ว่าเลือกอะไรก็ผิดพลาด การเรียน เพื่อน ฝึกงาน สังคม ชีวิต ความฝัน มีแต่เรื่องให้ผิดหวังไปหมด อะไรก็ปลอมเปลือก แย่ขึ้นทุกวันๆ ในใจลึกๆรู้สึกขยะแขยงไปทุกอย่าง สุดท้ายสิ่งที่เราให้คุณค่าไปไม่มีอะไรได้ผลกลับมาสักอย่างเดียว เหลือแต่ครอบครัวของผมที่มองผมในแบบที่ผมเป็น แม้ผมจะโทษตัวเองตลอดเวลาว่าตัวเองตอนนี้มีคุณค่าต่ำกว่าพวกกากเดนสังคม กลัวแม้กระทั่งคำพูดของคนในครอบครัวว่าสักวันพวกเขาก็อาจมองผมไม่ต่างจากคนข้างนอก อาจไม่เหลือที่ให้ผมหลบได้อีก ผมเป็นผู้ชายที่โตแล้วแต่จิตใจผมกลับรู้สึกอ่อนแอ เกลียดตัวเองจริงๆที่โตมมากลายเป็นแบบนี้

ผมฟังแล้วผมกำลังคล้อยตามเคลิ้มไปกับการเล่า ไปกับสิ่งที่ตัวละครนั้นคิด ที่ตัวละครนั้นกำลังกระทำ ผมกลับต้องโดนคุณมือสดปลุกให้ตื่นขึ้นมาพบความเป็นจริง เป็นจังหวะที่ผมรักมากๆเลยครับในช่วงท้ายคลิป หักอารมณ์​ได้สุดขั้วมากๆเลยครับ ยังคงน่าอัศจรรย์​ใจเหมือนเดิมเลยครับ

(ขอระบายนิดหน่อยครับ) เจ็บนะ เกมแม่งตรงกับผมหลายข้อมาก เสียดายเรื่องในอดีต สมเพชปัจจุบัน และไม่มีอนาคต อ้วนน้ำหนักเกิน เพื่อนไม่คบ ไม่สนิทกับที่บ้านด้วย แต่ผมแม่งติดเกมกาชาว่ะ ไม่ค่อยหลุดเรท5555+ จัดสรรทรัพยากรในเกมเพลินๆ ดูคลิปสอนเล่นตัวละครที่ชอบไปวันๆ เอาจริงๆ ก็ไม่ติดนะอยู่ต่อไปวันๆก็ไม่เลว ทำงานเพื่อเงิน วางแผนเกษียณ จ่ายประกันสังคมเอาบำนาญ งานก็ไม่ได้ชอบ สังคมแม่งก็แย่แต่ก็ไม่ได้ทำงานเพื่อเพื่อนร่วมงานซะหน่อย ทำงานมา6-7ปีกว่าก็ยังทำแคชเชียร์อยู่เลย อายุก็30แล้ว ก็แล้วไงช่างแม่ง เล่นตัวอวยอยู่ในเกมกาชาก็มีความสุขแล้ว ไม่ได้ติดอะไร อยู่คนเดียวจนชินแล้ว เก๋ๆครับ ส่วนเรื่องดราม่าที่ทำงานก็ปล่อยไว้ที่ทำงานครับ ถ้าทุกคนชอบเรา มันก็คือวันที่เราไม่เป็นตัวของตัวเองแล้วปะวะ มันต้องมีคนเกลียด คนเปรียบเทียบเป็นปกติ รับผิดชอบในส่วนของเราให้ดีไปวันๆก็พอแล้ว เอาเวลาไปตั้งใจเล่นเกม รดน้ำต้นไม้ดีกว่าว่ะ โตมาเพิ่งจะคิดได้ แต่ก่อนนอยกว่านี้เยอะ5555

แม้คลิปนี้จะไม่ดี แต่พอมีเสียงแอชลีย์ปุ๊บภาพตัวละครแม่งเปลี่ยนไปไกลเลยครับ 😂😂😂

หลังจากดูก็นึกถึงตัวเองจริงๆ ตอนเรียนก็ไม่ได้แย่มากมาตลอดตั้งแต่มัธยมจน ถึงมหาลัยแต่พอเข้าช่วงทำงานคือเครียดมากเสียงในหัวทำร้ายตัวผมเองหนักมากงานหนักเครียดลาออก วนไปก็หนักอยู่ จนได้ลองออกกำลังกายแล้วได้ลองทำอะไรหลายๆอย่าง เสียงในหัวก็ยังอยู่แต่ ตัวผมก็ได้ค้นพบอะไรใหม่ๆที่ตัวเองไม่เคยทำได้มาก่อนเยอะ ขอฝากทุกคนที่ไม่ว่าจะเครียดเรื่องอะไรมาขอให้สู้ต่อไปด้วยกันนะครับ "บนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ สายรุ้งที่งดงามก็ยังส่องสว่าง แม้ตัวเองมีชะตาที่ต้องถูกกลืนกิน แต่ในวันพรุ่งนี้ผมก็จะไม่หลงไปกับเสียงในหัว แม้ว่าพรุ่งนี้มันจะเป็นนรกก็ตาม" Daisuke Ishiwatari - Crawl

หลังดูจบคิดเหมือนกันเลยว่า เนื้อหาในเกมมันดูขี้เเพ้มากๆ นี้เป็นเหตุผลว่าทำไมหนูไม่ชอบคนอ้วน ขอเเชร์ประสบการณ์ด้วยเลยละกัน หนูตอนนี้อายุ23 ตอนเรียนก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยตั้งเเต่ปวช.จนปัจจุบัน ซึ่งมันเหนื่อยมากๆ ได้เเต่มองเพื่อนๆที่พ่อเเม่ส่งเงินให้ตลอดเเล้วมันน่าอิจฉา เเต่ก็ทำไรไม่ได้เเลกเปลี่ยนชีวิตกันก็ไม่ได้ ทำได้เเค่สู้ชีวิตต่อไป จนวันหนึ่งมีผช.มาจีบ เค้าอ้วนหุ่นหมี เข้ามาจีบ หนูก็เอ็นดูด้วยความที่เค้าน่าสงสารเลยตกลงคบกัน เเรกๆก็โอเครเค้ามาอยู่หอด้วย คอยช่วยเรื่องเงินวันต่อวัน (เราไม่เคยมีไรกันนะกับหนุ่มคนนี้) จนผ่านไปนานๆ เค้าการเรียนก็เเย่ เงินก็คอยพลานของหนูที่หามา นอนอ้วนทุกๆวัน คอมที่หนูเก็บเงินซื้อก็เอาไปโหลดเกมเล่น จนหนูเเทบไม่ได้ใช้ หนูก็เคยคุยกับเค้าเเล้วว่า เธอควรช่วยหาเงินมาช่วยนะ ไม่งั้นเราขอไปอยู่คนเดียว ซึ่งเค้าก็ตอบกลับมาว่า 'เดะเราลองหางานทำดู ' หนูก็ช่วยหางานให้ เค้าก็ไปทำพาททามร้านอาหารบ้าง ร้านเสริฟบ้าง เเต่ก็ทำได้เเค่วันสองวันเเล้วก็ไม่ทำ อ้างกลับมาเเค่ว่าที่ร้านไม่เอา หนูก็ไม่ได้ว่าไรเพราะเห็นเค้าพยายามเเล้ว หนูเลยลองชวนเค้า มาทำร้านเหล้าที่หนูทำ เพราะที่ร้านต้องการเด็กเสริฟเพิ่ม ก็เหมือนเดิม วันสองวันละก็เลิกทำ เเละตอบกับหนูมาว่า " ร้านมันปิดดึก เค้าจะไม่ได้เล่นเกมกับเพื่อน " ทำหนูช๊อกเลย จนวันหนึ่งหนูตัดสินใจเลิกกับเค้า เพราะทนไม่ไหว เค้านอนอ้วนขึ้นอืดทุกวัน คอยเเต่จะมีอะไรกับหนู พอหนูไม่ให้ก็จะงอเเง (ไม่เคยมีอะไรกันนะ ถึงจะนอนกินด้วยกัน) พูดกรอกหูหนูทุกวันว่าที่เธอไม่มีอะไรกับเพราะเค้าอ้วน เค้าน่าไม่ดี ทุกคนไม่ชอบเค้า ตอนเเรกหนูก็สงสาร ตอนหลังหนูว่ามันน่าสมเพชมาก มึงอ้วนมึงก็ไปลดหุ่นสิคะ! มึงจะครวนครานไปทำไม กูยอมคบก็บุญหัวเเล้ว! ชีวิตมึงดีกว่ากูอีกไม่ต้องทำงานหาเงินมาเลี้ยงตัวเองเหมือนกู! หลังจากเลิกกันไป เค้าก็ตามตอเเย คอยบอกกับเพื่อนทุกคนว่าหนูไปเสียซิงให้เค้าเเล้ว ใครมาจีบหนูก็จะไปดักบอกหนูยังคบกับมัน มันเเอบมาดักหน้าหอก็มี พยายามจะเข้าหอก็มี มันเคยมีครั้งหนึ่ง หนูทำงานดึกเเล้วก็เมาหนักมาก เลยขอไปนอนกับเพื่อน เเล้วไอ่อ้วนนั้นมันขอกุญเเจเจ้าของหอเข้าห้องหนู เจ้าของหอเห็นว่าเคยอยู่ด้วยกันเลยไม่คิดอะไรก็ให้ไป เเล้วคืนนั้นหนูไม่ได้กลับหอตัวเอง กลับตอนเช้ามาอาบน้ำเตรียมไปเรียนก็เจอมันกำลังโยนข้าวของในห้องโวยวาย ว่าหนูไปนอนกับผู้ชาย ด่าหนูว่าเป็นอีตัว หนูก็ช๊อกได้เเต่ตกใจว่ามันเข้ามาในห้องได้ไง จนเพื่อนข้างก้องมาเห็นก็ช่วยไล่มันออกไป ที่น่าตกใจว่าคือ เสื้อในเกงในหนูมีคราบเหมือนน้ำลายกับน้ำกามเต็มเลย รูปโพลาลอยที่ถ่ายใว้ก็เต็มไปด้วยรอยน้ำกาม หนูช๊อกมากๆจนอ้วกเลย มันรับไม่ได้มากๆ หนูต้องเอาของทั้งหมดทิ้ง(ของที่เสียหายหนูไม่ติดต่อมันเพื่อให้ชดใช้นะ เพราะไม่อยากเจอมัน) หนูยอมควักตังตัวเองเพื่อย้ายหอ เพื่อหนีจากมัน หลังจากนั้นหนูคิดกับตัวเองใว้ว่า จะไม่มีวันไปคบกับคนอ้วนอีกเด็ดขาด ยิ่งเป็นขี้เเพ้ด้วย จะไม่มีวันอีกเป็นรอบที่2 (เรื่องในเหตุการณ์เกิดขึ้นตอนอายุ19) ปัจจุบันมีเเฟนใหม่เเย้วรักมากๆด้วย ขอโทษที่มาพิมระบายนะ จุ้ฟๆ😂😂

ใช่นะ.แม่งโคตรตรงเลย.....ผมโครตเหมือนอีแวนเลย...แต่แม่ของแฟนผมก็ดึงกลับเข้ามา...ท่านกล่าวว่า พรุ่งนี้ก็เริ่มใหม่สิ...เราเริ่มใหม่ได้ทุกวัน😊

โคตรดาร์คเลยครับ ฟีลเอื้อให้ ฆตต. สุดๆ 55555

ผมเกลียดเวลาตีสาม เพราะว่ามันเป็นช่วงที่ผมตื่นและกำลังจะนอน และถ้าผมไม่หลับหรือนอนไม่หลับ ผมจะได้ยินความคิดระยำที่อยากให้ผมตาย มันเหมือนความเงียบทำให้เสียงนั้นได้ยินชัดมากขึ้น มากพอที่จะเห็นภาพชัดว่าตัวเองทำแบบนั้นในหัว และตายในหัว แต่ผมไม่ได้ทำมัน และไม่ได้วาดมันออกมา ผมมีความฝันอยากเป็นนักเขียนเหมือนอีธาน ทุกอย่างที่อีธานเป็นเหมือนผมหลายอย่าง จนสิ่งที่อีธานเจอคือกระจกสะท้อนภาพของตัวเอง คนที่ไร้ระเบียบ อยู่ไปวันๆ สุรุ่ยสุร่าย พร่ำบอกว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ทำ และเริ่มใหม่หมดทุกวันจนทำให้แม้แต่ตัวเองก็ยังเกลียดตัวเอง เกลียดที่ตัวเองเป็นคนแบบนี้ เกลียดที่ตัวเองไม่ได้ก้าวหน้า เกลียดตัวเองที่วันๆทำอะไรอยู่ ละทิ้งซึ่งความฝัน ทำแต่เรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ ที่ไม่ได้คืบหน้า หรือเปลี่ยนแปลง...มันเหมือนกับว่าตัวเองเกิดมาทำไมถ้าชีวิตมันจะมาได้แค่นี้ นั้นคือสิ่งที่เกิดขึ้นทุกวันๆ เพียงแต่ว่าสิ่งที่ผมต่างจากอีธาน ผมรักครับครอวของผมและรู้ว่าพวกท่านรักผมมากแค่ไหน มากพอที่ผมจะไม่ทำอะไรที่เสียงในหัวอยากให้ผมทำ ผมรักตัวเอง อย่างน้อยความรักในตัวเองมันจะเป็นความหย่อนยาน และความเอาแต่ใจที่จะทำมัน ทำในเรื่องดีๆให้กับตัวเอง และอีกข้อ ผมรักทุกคนมากพอที่จะรับฟังปัญหาชีวิตของพวกเขา เพื่อช่วยพวกเขาด้วยความรักของผมจริงๆด้วยการเป็นผู้ฟังที่ดีและผู้ให้คำปรึกษา สิ่งนี้มันทำให้ผมมีคุณค่ามากพอที่จะทำให้ผมมีชีวิตอยู่ อยู่เพื่อรักตัวเองมากพอเพื่อที่จะมอบมันให้คนอื่น อยู่เพื่อที่ว่าตัวเองจะเรียนรู้ว่ามันไม่สายที่จะลุกขึ้นมาเขียนอะไรซักอย่างที่อยากเขียน อยู่เพื่อจะดูความสำเร็จจากคนรอบข้าง ความสำเร็จที่เราช่วยพวกเขา ให้คำแนะนำกับเขา คำแนะนำของคนที่มีชีวิตคล้ายอีธานแต่ไม่ได้เกลียดตัวเองแบบเดียวกับเขา อยู่เพื่อที่ตะวเองจะได้ทำสิ่งที่อยากทำ และได้ทำมันต่อไป และอยู่เพื่อที่ตัวเองจะได้เห็นวันที่ตัวเองทำอะไรสักอย่างสำเร็จ มันแค่นี้เลย มันแค่นี้เลยจริงๆ จ่กจุดเริ่มต้นที่ตัวเองดิ่งจนเกือบคิดสั้นจนตัวเองต้องมาฉุดตัวเองขึ้นแล้วหลอกตัวเองว่า"อยากเห็นโลกอนาคตแบบโดเรม่อน" จนตอนนี้ผมก็ยังอยู่ และกำลังเขียนนิยายของผมอยู่แม้ว่าจะขาดแรงผลักดันก็ตาม แต่ผมยังเขียนมันอยู่และจะเขียนต่อไปให้จบ

ขอบคุณคลิปนี้ครับ วัตถุดิบของคลิปนี้ขมปี๋เลยจริงๆ ตัวผมเองเป็นแบบตัวเอกเลยแต่ไม่ได้เป็นซึมเศร้านะแค่รู้สึกว่าเป็นพวกขี้แพ้มาตลอด ผมอายุ25ครับกลับมาเรียนใหม่ตอนนี้ยังไม่จบแต่ก็ใกล้มากๆแล้ว ก่อนหน้านี้ผมมีงานพิเศษทำแต่ก็ถูกไล่ออกมาเนื่องจากสาเหตุที่ว่ามีพลังงานลบจนมากไป ผมเข้าใจในมุมของตัวเอกและใครหลายๆคนที่ว่าเราอายุตั้งขนาดนี้แล้วทำไมถึงยังขอเงินพ่อแม่อีกล่ะหาเองได้แล้วแท้ๆ แต่พอถูกไล่ออกผมกลับเคว้งและไปต่อไม่ถูกได้แต่ตั้งคำถามว่าเราจะดูแลตัวเองยังไงค่าใช้จ่ายรายเดือนล่ะ ค่าเทอมล่ะ ค่ากินล่ะ นี่เราต้องกลับไปเป็นภาระของพ่อแม่อีกจริงๆใช่ไหม เรื่องพวกนี้ผ่านมาได้ประมาณ 3 เดือนแล้วครับผมดีขึ้นมากแต่ก็ยังมีความคิดแย่ๆอยู่ ตอนนี้ผมตัดสินใจซื้อกล้องถ่ายรูปตัวนึงทำเพจถ่ายภาพ รับงานถ่ายภาพมันไม่ได้รายได้ดีครับแต่มันมีคงามสุขจริงๆมันคือสิ่งที่ผมทำแล้วผมรู้สึกมีความสุขและมีค่ามาก คืออยากจะบอกทุกคนที่เจอแบบเดียวกันว่า มันจะผ่านไปครับทุกๆคนเราต้องเจอจุดตัดในชีวิตมาช้ามาเร็วต่างกัน ผมกว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้ต้องพลิกตัวเองเยอะมากครับมีอีโก้ที่ถืออยู่วางมันลงก่อนเราไม่ได้เก่งไปซะทุกๆเรื่องมันมีเรื่องที่เราทำเองไม่ได้อยู่เรื่องไหนทำไม่ได้ก็อย่าได้อายที่จะหาคนช่วย คนที่เราจริงใจ คนที่เต็มใจช่วยเรา คนที่อยู่ข้างๆเราเสมอไม่ว่าจะเป็นคนรักหรือพ่อแม่ ให้ค่ากับคนเหล่านั้นมากๆครับในวันที่คุณหมดทุกอย่างคุณเหลือพวกเขาตลอด เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนที่ยังผ่านไปไม่ได้ และยินดีกับคนที่ผ่านจุดนั้นมาได้ครับคุณเก่งมากนะและผมขอให้ทุกๆคนเก่งขึ้นเรื่อยๆเพราะชีวิตแม่งยากขึ้นเรื่อยๆครับขอบคุณครับ

มัดจำไว้ก่อน น่าจะเป็นคลิปแรกที่เนื้อหาน่าสนใจแต่ยังไม่ดู 🙏 หลังจากเตือนขนาดนี้และสภาพไม่พร้อมจริงๆ แค่บทเกริ่นมาก็กระแทกหน้าแล้ว "ชายน้ำหนักเกิน การงานไม่คืบหน้า ตั้งคำถามกับตัวเองว่ามีชีวิตทำไมหากไม่มีความสุข..." เป็นความรู้สึกจริงๆ ตั้งแต่เรียนใกล้จะจบและดูวี่แววหางานลำบากในอายุหลักสอง...คิดว่าไม่น่าไหวจริงๆ แหละ ไว้พร้อมจะกลับมาดู ขอบคุณสำหรับคำเตือนใส่ใจกับคนดู มากกว่าจะแค่ลงคอนเทนต์จากเกมประเภทนี้เพื่อดึงดูดคนแนวนี้ครับ

ดูคลิปนี้แล้ว มีหนึ่งความคิดในหัวคือ "ฉันจะไม่ยอมตายก่อนไอ้คนทำเกมนี้แน่แล้วหนึ่งคน"

ฟังจนจบท้ายคลิปดีมากครับ ส่วนตัวผมว่าไม่จำเป็นต้อง ฉ+ หรือ 20+ หรอก คุณสมบัติอย่างเดียวที่ควรจะมีในการดูคลิปเกมนี้คือ "ไม่เป็นเบียวซึมเศร้า" เพราะเกมแม่งไร้แก่นสาร ไร้สาระ ไม่มี here อะไรทั้งสิ้นนอกจากให้มาดูชีวิตของตัวละครที่เหลวแหลกตัวนึงพร้อมจบด้วยโดดตึกตาย มันไม่มีทั้งศาสตร์และศิลป์ในการเล่าเลย

น่าชื่นชมมากที่เล่นจบ แถมยังสรุปให้ได้ขอคิดที่ดีกับเด็กๆหรือคนที่เคยเจอหรือกำลังเจอปัญหาแบบนี้จริงๆครับ

ผมเป็นเด็กอายุ15 หลังจากฟังที่คุณมือสดเตือนตอนต้นๆคลิป ด้วยความที่ผมก็เป็นเด็กดีไม่ค่อยดื้อ ผมจึงจะรอจนกว่าจะถึงเวลาอันควร เจอกันในอีก4-5ปีน่ะครับ

คนทำเกมนี่ได้สุดยอดจริงๆ ตรงประเด็นมากๆสมแล้วที่เอามาจากเรื่องจริง หลายอย่างเกิดขึ้นกับตัวผม ความคิดหลายๆอย่างในคลิป

มีคำพูดจากกินทามะประโยคนึงที่เราจำมาตลอดชีวิตคือ “ชีวิตคนเรามันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบหรอกนะ มันก็เหมือนย่ำไปบนเส้นทางที่เต็มไปด้วยโคลน แต่ถ้าเราก้าวต่อไป ไม่ย่อท้อ สักวันนึงโคลนมันก็จะหลุดออกจากตัวเราไปเอง” เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่อยู่ในจุดนี้นะคะ เราเองก็เคยเป็น ไม่ถึงขนาด depression แต่ก็ดูถูกตัวเองว่าเรามัน loser ทำอะไรก็ไม่ดีซักอย่าง แต่ก็คิดได้ว่าแล้วเราจะยอมเป็น loser ให้คนมันด่าไปตลอดชีวิตเหรอ ไม่ เราต้องลุกขึ้นมาสู้สิวะ! ชีวิตคนเรามีขาลงก็ต้องมีขาขึ้นเสมอค่ะ งานอดิเรกที่เคยชอบแต่ทิ้งไปนาน ก็ลองเอากลับมาทำดูนะคะ อย่างเราเคยชอบวาดรูป จนช่วงมหาลัยที่เรียนหนักๆก็เคยคิดแบบ Evan ว่าไม่มีแรง/ไม่มีเวลา แต่ถึงจุดนึงที่ชีวิตเราดิ่งมากๆ เราเกิดอยากลองหยิบมันกลับมาทำอีกครั้ง ตอนนั้นแค่คิดว่าอยากหนีความจริงบ้าง แต่มันช่วยได้เยอะจริงๆนะ เพราะเรามีความสุข รู้สึกดีกับตัวเองมากขึ้นตอนที่ทำมัน มันอาจช่วยให้คุณรักตัวเองได้ดีขึ้นมากเลยค่ะ ปล. ยินดีกับบัณฑิตจบใหม่ด้วยนะคะ Congratulations! 🎉🎊

....ผมเข้าใจนะ แล้วก็รู้สึกโชคดีที่ตัวมีภูมิคุ้มกันอะไรพวกนี้อยู่, ตอนเด็กผมเป็นเด็กที่ถูกแก้งลักเด็กอุ้มไป แต่ผมหนีออกมาได้ กระนั้นผมก็ต้องกลายเป็นคนไร้บ้าน เป็นเด็ก ป.4 ที่ต้องมีชีวิตอยู่ต่างที่ ไม่มีเงิน ไม่มีคนรู้จัก อยู่เดือนกว่าๆ ....ประสบการณ์ตอนนั้นทำให้ผม..... พูดแบบเป็นเกมนะ ติดสกิลรักตัวเองมา มันเป็นสกิลรักตัวเองขั้นสุด เพื่อความอยู่รอด ผมจึงเป็นพวกที่เห็นแก่ตัว ในระดับที่ผมจะไม่แบกรับเรื่องของใครเลย ผมจึงไม่คิดที่จะให้จิตใจของตนเองมีความทุกข์ เพื่อปกป้องตนเอง ผมจะเลือกที่จะสาดความทุกข์ใส่ผู้อื่น ความเศร้า ความเสียใจ ทุกๆ สิ่ง เพราะเห็นแก่ตัว เพราะรู้ว่าสิ่งนัั้นจะทำให้จิตใจตนเองไม่สบาย เป็นอุปสรรคต่อการอยู่รอด จึงไม่คิดจะรับ หรือแบกรับอะไรพวกนี้เลย ,มันก็เลยเป็นข้อดีตรงที่ เหมือนตนเองมีภูมิคุ้มกันความซึมเศร้าไป ....แต่ผมก็ต้องบำบัดนะ เพราะผมมองโลกในแง่ลบ แต่ไม่ใช่ด๋อยค่าตนเอง เป็นในเชิงคุกคามผู้อื่น ศีลธรรมต่ำ มนุษยธรรมต่ำ ไม่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีใดๆ เพื่อการเข้าสังคมได้ ก็ต้องบำบัดอยู่พอควร

ห้ามละทิ้งความตั้งใจ จนกว่าจะพยายามถึงที่สุด

ขอบคุฌพี่ทิว สำหลับคำแนะนำดีๆที่พี่ได้ไห้กับผม ผมรู้สึกตาสว่างแบบไม่เคยเป็นมาก่อน ขอบคุณพี่จริงๆที่ได้ไห้แสงกับผมอีกครับ (ขอบคุฌพี่มากๆจริงๆ)

ก็จริงหน่ะที่ตัว Evan จะเศร้าและสิ้นหวัง แต่สิ่งที่เขาลืมไปคือ เขายังมีคนรอบข้างบางคนที่รักเข้าเสมอ อย่างครอบครัวของเขา ครอบครัวเขาไม่ได้ล่มป่วยอะไรแต่ท่านก็แก่แล้ว Evan ควรรู้ว่าสิ่งที่ใกล้ตัวเขามากที่สุด อย่างครอบครัวยังเป็นยึดเนียวจิตใจอยู่ แต่ยังไงซะเกมนืยายนี้มันสร้างมาจากสิ่งที่ผู้สร้างเขาได้พบเจอนั้นก็แปลว่า Evan อาจยังต้องมีชีวิตอยู่ที่จะเพื่อสร้างเกมเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ถึงเข้าจะสร้างเกมนิยายที่ สิ้นหวัง ทรมาณ หรือ น่าสมเพชสักแค่ไหนแต่้เขาก็ยังมีชีวิตอยู่ นั้นก็แปชว่ามันเป็นหลักฐานที่เพียงพอแล้วว่าเขาไม่ได้มีชีวิตที่ไร้ค้าไปซะหมด

อืมเริ่มต้นก็บิ้วดี....จบยังหมาไม่สิหมายังสู้ชีวิตกว่าเลย . . . . ผมเองก็เคยเป็นนะไอ้เด็กขี้แพ้เกียจตัวเองเกียจสายตาคนรอบข้างทำแม้กระทั้งหนี้ปัญหาโยนชีวิตทิ้ง....สุดท้ายการหนีปัญหาก็ไม่ได้ช่วยอะไร ปัญหายังอยู่ตรงนั้นข้างหน้าอนาคต ราวกับคุณเอาขยะไปกองไว้ในห้องจนล้นไปหน้าประตู แล้วคุณก็มุดหัวบนที่นอนฝันถึงข้างนอกที่สดใส แต่สุดท้ายผมก็ไม่จบชีวิตตัวเอง แม้จะเสียโอกาสทั้งหมดไป ผมจะยังมีชีวิตอยู่ ผมทำให้ชีวิตมีกฎ1ข้อ [มึงจะทำอะไรก็ได้ แค่ทำแล้วจะไม่เสียดายอีกตลอดชีวิต] แค่นั้นจะไม่มี"รู้งี้"อีกต่อไป ช่วงเวลาที่นึกย้อนไปจะมีแต่ความพอใจในช่วงเวลาเหล่านั้น ทุกวันนี้ก็ยังลุ้มๆดอนๆหางานที่มั่นคงไม่ได้ แต่ก็ไม่กดดันตัวเองชีวิตก็แบบนี้ ไม่ต้องรีบจบชีวิตหรอกเพราะชีวิตจะสิ้นหรือยาวก็เพียงพริบตาสู้ให้ถึงที่สุดเถอะ ถ้ามีปัญหาก็อย่ามองปัญหาเป็นอุปสัก มองมันเป็นเควสสิ ถ้าเราผ่านเควสนี้ไปได้เราก็ได้ประสปการณ์ ได้รางวัล ชื่นชมตัวเองเล็กๆน้อยๆเราทุกคนมีคุณค่าในตัวเองอยู่แล้ว คิดดูสิเมื่อหมาจนตรอกมันยังไม่เลือกยอมแพ้ เราเป็นคนต้องเก่งกว่าหมาอยู่แล้ว

ขอบคุณที่เล่นให้ดูครับ ไม่เป็นไรครับเกมมันจะแย่ไปหน่อยขอบคุณที่ทำออกมันให้พวกเราดูครับ

ขอบคุณครับ Life Coach จากใจคนวัย 25 ยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน

เป็นคลิปเตือนสินะ แต่ๆๆๆถ้าหลวมตัวมาดูแต่ดูไม่จบแล้วดันอินเนี่ย ดิ่งเลยนะครับ😂 สำหรับบางคนที่เสียงในหัวยังชัดอยู่เนี่ย การดูช่วงต้นของคลิปนี้นี่มันขมปิ๊ดเลยนะ ส่วนตัวคิดว่าประสิทธิภาพการเตือนในช่วงต้นคลิปยังไม่มากพอ โดยรวมคือคุ้มค่าที่"ดูจนจบ" ความรู้สึกหลังดูเหมือนโดนตบหัวแล้วลูบหลัง แต่อย่างที่บอกบางคนมันอาจจะน็อคตั้งแต่ตบหัวละไง

ขอบคุณมือสด ที่เป็นส่วนช่วยให้มือคนหลายๆคนที่เริ่มสืดจาง กลับมาสดอีกครั้ง เติมเต็มความสดไปเรื่อยๆนะครับ ทิว เอาใจช่วยอยู่นะ ปล.ถ้าการเงินกลับดีจะหนัดหนุนนะ เพราะตอนนี้เก็บตังส์ล่าฝันตัวเองอยู่😅

ผมเห็นด้วยเต็มร้อยเรื่อง อีโก้ กับ ศักดิ์ศรี ที่ทุกคนมีแต่ไม่กล้าที่จะแหกกฏแปลกๆ ที่เราแค่ใช้เป็นเงื่อนไขที่จะทำอะไรไม่ทำอะไร ผมผ่านจุดนั้นมาแล้ว จุดที่ไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากฝังกลบศักดิ์ศรีนั้นแล้วเลือกทางเลือกที่เราไม่เคยคิดจะทำ เช่นการไปขอข้าวเขากิน หลายคนชอบพูดอย่างน้อยก็ไม่ขอใครกิน มันโคตรจะนามปธรรม แล้วมันก็ทำให้ผมรอดมาจากช่วงวิกฤติของชีวิตนั้นได้

คุณภาพทั้งคนทำวิดีโิอ เเละ คนติดตามจริงๆช่องนี้ นั่งอ่านคอมเม้นท์เเล้วคิดตามกับในวิดีโอได้ดี

ศักดิ์ศรี คือการยอมรับสิ่งผิดพลาดที่เราทำแล้วหาทางแก้ไขเพื่อหวังจะให้มันดีขึ้น นั่นแหละคือศักดิ์ศรีที่แท้จริง ไม่ใช่อัตตาจอมปลอมที่อมไม่ปล่อยแล้วใช้คำว่าศักดิ์ศรีมาแปะบังหน้า ผมว่าเราทุกคนในที่นี้คอเดียวกันครับ จะมีหลังหรือไร้พลัง เราจะสู้ สู้อย่างถึงที่สุด ไม่ว่าจะทางบู๊หรือทางบุ๋น เราก็ยังจะสู้ ว่าไหม

ขอบคุณสำหรับ ไฟอ่านหนังสือมิดเทอมนี้ครับ🔥🔥

ขอบคุณคำพูดส่งกำลังใจของพี่มากเลยนะครับ ถ้าไม่ได้ฟังที่พี่พูด ผมก็คงนึกออกไม่ได้ว่าความฝันของผมมันคืออะไร ❤ แล้วสำหรับใครที่ยังไม่หลุดพ้นจากอะไรหลายๆอย่าง อย่ายอมแพ้ครับ ❤

คิดว่าเป็นคลิปที่ให้ข้อคิดได้ดีนะครับ ทำให้เปลี่ยนมุมมองชีวิตอยู่นะครับถึงเกมจะดูงงๆแต่ท้ายคลิปเป็นเรื่องที่ดีนะครับ

แอบเศร้ากับตัวเองจริงๆมากๆนะครับ สิ่งที่พยายามเรียนมาจนจะจบปตรี ตอนนี้แล้วก็รู้ว่าที่เรียนมาเราไม่ได้ชอบขนาดนั้นเลย ละไม่รู้เราชอบเรียนอะไรกันแน่

ทั้งๆที่มีเตือนแล้วคิดว่าไหว เกือบดิ่งเล็กน้อยครับ น่ากลัวอยู่ หลายๆสื่งที่แสดงออกมาในเกมนั้นมันใกล้เคียงไม่มากก็น้อยสำหรับผม ถึงกระนั้นมันเป็นโรคที่แสดงออกมาเป็นคำพูดได้ยาก ผมอยู่กับสิ่งนี้มา 7 ปีได้แล้ว แรกๆนั้น ผมเพียงแค่คิดว่าตัวเราอาจจะแค่เศร้าไปเอง จนมาตอนนี้ที่มันรุนแรงจนเกือบเอาชีวิตผมไป ผมมีปัญหาทั้งเรื่องการติดเหล้าและการทำร้ายตัวเอง ผมเสพติดที่จะทำ จนวันที่ผมได้เกือบตายจริงๆ ความรู้สึกนั้น ถึงผมจะรู้สึกทรมาณจนแทบไม่อยากจะอยู่แต่ลึกๆในใจ ผมยังมีหวังเล็กว่า มันอาจจะดีขึ้น เรายังอยากทำอะไรหลายอย่างอีก ผมเลยเลิกที่จะ หาใครมาช่วยคุยกับผม และผมก็ได้แมวจากพี่ชายมาเลี้ยงเพราะแกไม่ค่อยว่างติดงานจนไม่ได้กลับบ้าน และผมก็วางแผนจะไปพบแพทย์เพื่อรับยาเพิ่มเร็วๆนี้ สิ่งที่ผมอยากจะบอกก็คือ สำหรับคนที่ยังเผชิญหรือพบกับโรคนี้ ผมเชื่อว่าลึกๆในใจคุณยังรักและอยากมีชีวิต อยากมีความสุขอยู่ ผมอยากให้คุณเชื่อในสัญชาตญาณนั้น ไม่ว่าเสียงในใจจะว่ายังไง จริงอยู่ที่ทุกสิ่งทุกอย่างมันอาจจะไม่ดีขึ้นในเร็ววัน อาจจะเป็นเดือนหรือปี แต่ว่าการมีชีวิตรอดแม้มันจะดูเหมือนแค่พยายามอยู่วันต่อวัน นั่นถือว่าคุณชนะแล้ว คุณสู้ให้ตัวเองยืนหยัดได้ 1 วัน มันมีค่ามาก ส่วนเรื่องที่อยากจะทำ เป้าหมาย ค่อยๆทำไปลองทำอะไรใหม่ๆ ผมวางแผนออกกำลังกายเพราะรู้สึกว่าร่างกายทรุดโทรมลงมากหลังจากทำลายมันมาแรมปี แรกๆมันยากเสมอสำหรับการเริ่มต้นแต่ ถ้าคุณทำได้สักครั้ง แปลว่าคุณทำมันอีกได้ เราต้องรอดไปด้วยกัน และก็ขอบคุณสำหรับคลิปนี้นะครับ ก็หมายถึงเฉพาะช่วงท้ายน่ะครับ ถ้าไม่มีผมเคว้งแน่ๆ ขอบคุณที่ช่วยฉุดผมและก็หลายๆคนที่เผชิญกับสิ่งที่เป็นอยู่นะครับ เป็นช่องที่ให้มากกว่ารีวิวเกมจริงๆ

29:20 หันหน้าไปหา "บุพการี" แล้วเห็นท่านร้องไห้...โอ้พี่ทิว ประโยคนี้แม่งจริงวะ พี่เคยเหนื่อยจนระเบิดมั้ยพี่ใช่ ผมเคยนะ ทำงานไม่ได้พัก กลับบ้านบ้านนอนร้องไห้ตลอด..😢 แต่แม่ง คนอะเนอะ ต้องทำงานเพื่อแลกเงิน เงินซื้อ นูน นี้ นั้น แม่งจริงมาก.. ขอบคุณพี่ทิวที่เตือนสตินะครับ😢

ผมหลังจากดูคลิปจบ :รู้สึกได้ถึงพลัง พลังในช่วง 17ปี คำอธิษฐานที่ขอให้ตัวเองกระตือรือร้นอยู่เสมอ เราก็ยังเป็นตัวเราคนเดียวกับไอ่เด็กที่พร้อมจะผจญมรสุมชีวิต 👏🏻💪🏻

24:04 แอชลีย์ แอดมินเพจตอกหนัง หรือ AKA จูนิน

เนื้อเรื่องชีวิตกูชัดๆ😅😅😅

อยากให้เข้าถึงยาก โผล่มาหน้าแรกเลยจ้า 😄 แต่ชอบนะ

เชื่อไหม ถ้าเราไม่ผลัดวันประกันพรุ้ง ชีวิตเราแม่งโครตจะดีเลยนะไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม เพราะเราสามารถที่จะพัฒนาตัวเองได้อย่างไม่มีขีดจำกัด ใช้ชีวิตให้เต็มที่ เพราะพวกเราทุกคนรู้ดีว่าชีวิตมีจุดจบ

ผมเคยเป็นแบบนี้ เมื่อสองปีก่อน ทุกวันนี้ดีขึ้นมากแล้ว หมอบอกกับผมเอาไว้ว่า เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว "จะไม่ยกโทษให้ตัวเองบ้างหรอ"

คลิปนี้เกมนี้แม่งLiterrally Me ฟังไปก็คิดตามไป มันทำให้ผมได้คิดทบทวนอะไรหลายอย่างระหว่างดู มันมากพอที่จะทำให้ผมคิดได้ ขอบคุณมากครับที่ทำคริปนี้ขอบคุณมากจริงๆ