วิธีเจริญอานาปานสติ how to Anapanasti โดย พศิน อินทรวงค์ 

ขอบคุณมากค่ะ

ไม่คิดก็หยุดสร้างอุปทาน

@@PUDTAMAMAKA ส่วนตัวเห็นว่า.!. คำว่า " ต้องปฏิบัติจึงจะเห็นได้ " นั่นยังไม่ถูกต้องนัก ลองคิดดูว่า พระอานนท์ท่านเลิกปฏิบัติจึงได้บรรลุเป็นพระอรหันต์, ท่านพระยัสสะแค่ฟังรอบเดียว ได้บรรลุพระโสดาบัน ผ่านมาพักใหญ่ๆ ได้ฟังรอบที่สองพร้อมกับพ่อแม่ ก็ได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ ยังมีอีกเยอะที่ไม่ได้ปฏิบัติ แต่แค่ได้ยินแล้วบรรลุมรรคผล ดังนั่นจึงเห็นว่ายังไม่ถูกต้องเสียเลยทีเดียว แต่ถ้าบอกว่า การได้ยินแล้วคิดตาม นั่นคือการปฏิบัติ ก็เอาตามนั้น แต่ในกรณีพระอานนท์ ท่านเลิกจึงบรรลุ 🤔.🤔.🤔.

เป็นอาการที่เรียกว่า ปีติ ค่ะ เราก็เจอ สว่างมากๆ เหมือนใครมาสาดไฟใส่หน้า

ผมเจอวันแรกๆแล้วก้อไม่เจออีกเลย มันเหมือนแสงไฟฉายอะ ค่อยๆเคลื่อนมาพอเหนเตมสะดุ้งแล้วหลุดเลย ใจเต้นรัว

แล้วที่ให้จิต ไปสมอง ไปท้ายทอย ไปสะดื อ ไปที่ต่างๆ จะไปยังไง รุ้ได้ไงว่าจิตไปแล้ว

อานาปานสติ 16 ขั้น ของพระพุทธเจ้าเป็นทั้งสมถะและวิปัสสนาค่ะ ส่วนของพราหมณ์ทำได้เพียงฌานณเท่านั้นค่ะ

สาธุค่า

ประโยชน์ 3 ขั้น ของการทำอานาปานสติค่ะ ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-fj3SoLXeOl8.html

มีที่มาไหม อ่านแล้ว ยังงงๆอยู่

เตือนตัวเองเถอะครับ อย่าไปสอนใครเขา

มีสติรู้เฉยๆ ไม่แทรกแซงก็ได้ แต่ คนเรามันไม่เหมือนกันธรรมมะถึงมีมากมายถึง 84,000 พระธรรมขันธ์ เพื่อ ให้ สัตว์ทั้งหลายเข้ามาสู่ประตูนี้เท่านั้น คือ ธรรมะ อยู่ที่ จิต ล้วนๆ เมื่อหยุดคิดปรุงแต่งได้ ธรรมมะ หรือ จิต นี้ก็จะปรากฏขึ้นมาเอง ... เราภาวนามีสติตามรู้ลมอยู่ พอ ความคิดมันเกิดขึ้นๆ สติที่เจริญไว้ดีแล้ว สติตามระลึกรู้ !!! ความคิดนั้นๆ ปุ๊บ !!! ความคิดนั้นๆ มันก็ดับลงทันทีฯ แบบอัตโนมัติ ซึ่ง มันก็เป็นธรรมชาติของ สติ คือ ความระลึกรู้"นั้นๆ แต่ถ้าคนเราที่ไม่เคยฝึกกำลังสติยังไม่พอ จิต มันจะชอบไหลไปตามความคิดตามอารมณ์ปรุงแต่งต่างๆ ซึ่ง เป็นธรรมชาติของจิตที่ยังไม่เคยฝึกตน คนเราเมื่อเริ่มต้นฝึกแรกๆ มีสติรู้ลมหายใจเข้าออกๆ อยู่ เมื่อรู้ว่าคิดเกิดขึ้นมา คนส่วนใหญ่มักจะปล่อยไปตามความคิดและปรุงแต่งออกมาอย่างไม่หยุด ตามกิเลสตัณหาอุปาทานของแต่ละบุคคล กิเลสตัณหาหลอกจิตปรุงแต่งนิมิตต่างๆ สารพัดนึก เขาถึงแนะนำบอกอุบายว่าต้องดึงกลับมา รู้ลม ก่อน เพื่อเพิ่มกำลังสติก่อนด้วย คือ ใช้ สติ ควบคุม จิต เอาไว้ก่อนฯ มีสติรู้ลมหายใจเข้าออกๆ แบบนี้จะเกิด ฌาน" หรือ พลังจิต การเจริญสติชอบจะสามรถควบคุมจิตที่มีพลังนี่ไปในทางที่ถูกทางถูกธรรม (เดินมรรค) เจริญสติ คือ การตามระลึกรู้ มี สติ สัมปชัญญะ พร้อมบริบูรณ์อยู่ เราจักกำหนดรู้จิต เราจักทำจิตให้ร่าเริง เราจักทำจิตให้ตั้งมั่น และเราจักเปลี้ยงจิต หรือ น้อมจิต เป็น วิปัสสนา เราจักตามพิจารณาเห็นความไม่เที่ยง เห็นความจางคลาย เห็นความดับ นิโรธฯ และตามเห็นความสลัดคืนอยู่เป็นประจำๆ วิปัสสนา คือ การเห็นตามความเป็นจริง สักแต่ว่ารู้สักแต่ว่าเห็น ไม่เข้าไปแทรกแซง รู้แล้ววาง ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรๆ ในโลกด้วย เจริญอานาปานสติพอสติเริ่มมีกำลังทุกอย่างมันก็จะเป็นไปแบบอัตโนมัติ คนเราส่วนใหญ่หายใจเข้าออกๆ กัน อยู่ แท้ๆ แต่ ส่วนใหญ่คนเรามักจะลืมไปว่าตัวเองกำลังกายใจอยู่ เหมือนคนตาย เพราะคนส่วนใหญ่มักจะหลงมากกว่ามีสติรู้ ฯ ธรรมชาติของจิต คือ หลง หลงไปคิด หลงอารมณ์ปรุงแต่งฯ วิธีการหยุดคิดปรุงแต่งอย่างสิ้นเชิงฯ พระพุทธเจ้าถึงแนะนำเริ่มต้น ที่ การเจริญอานาปานสติสูตรฯ - เจริญสติปัฏฐาน 4 ทำแบบไหนถูกกับจริตตนก็เลือกวิธีนั้นๆ "การจะเอาไม้ที่จมน้ำเปลือกน้ำมียางข้างในมาสีไฟให้ติดได้"ผมว่าเราควรจะเอาไม้ออกจากน้ำมาตากแดดก่อนไหมให้มันแห้งแล้วค่อยเอามาสีไฟ"ไม้นั้นๆมันจะได้ติดไฟแบบง่ายๆ วิทยาศาสตร์ทางจิตเลยนะครับนี่ที่พึ่งรู้ได้เฉพาะตน" "นายช่างกลึงหรือลูกมือของนายช่างกลึงผู้ขยัน เมื่อชักเชือกกลึงยาว ก็รู้ชัดว่า เราชักยาว เมื่อชักเชือกกลึงสั้น ก็รู้ชัดว่า เราชักสั้น" แม้ฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้นเหมือนกัน เมื่อหายใจออกยาว ก็รู้ชัดว่า เราหายใจออกยาว เมื่อหายใจเข้ายาว ก็รู้ชัดว่า เราหายใจเข้ายาว เมื่อหายใจออกสั้น ก็รู้ชัดว่า เราหายใจออกสั้น เมื่อหายใจ เข้าสั้น ก็รู้ชัดว่า เราหายใจเข้าสั้น ย่อมสำเหนียกว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวงหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวงหายใจเข้า ย่อมสำเหนียกว่าเราจักระงับกายสังขารหายใจออก ย่อมสำเหนียกว่าเราจักระงับกายสังขารหายใจเข้า ดังพรรณนามาฉะนี้ภิกษุย่อมพิจารณา เห็นกายในกายภายในบ้าง พิจารณาเห็นกายในกายภายนอกบ้าง พิจารณาเห็นกายในกายทั้งภายในทั้งภายนอกบ้าง พิจารณาเห็นธรรมคือความเกิดขึ้นในกายบ้าง พิจารณาเห็นธรรมคือความเสื่อมในกายบ้าง พิจารณาเห็นธรรมคือทั้งความเกิดขึ้นทั้งความเสื่อมในกายบ้าง ย่อมอยู่ อีกอย่างหนึ่ง สติของเธอที่ตั้งมั่นอยู่ว่ากายมีอยู่ ก็เพียงสักว่าความรู้ เพียงสักว่าอาศัยระลึกเท่านั้น เธอเป็นผู้อันตัณหาและทิฐิไม่อาศัยอยู่แล้ว และไม่ถือมั่นอะไรๆ ในโลก ดูกรภิกษุทั้งหลาย อย่างนี้แล ภิกษุชื่อว่า พิจารณาเห็นกายในกายอยู่ ฯ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒ ทีฆนิกาย มหาวรรค. ดูกรภิกษุทั้งหลาย "เรากล่าวลมหายใจออกลมหายใจเข้านี้ว่าเป็นกายชนิดหนึ่งในพวกกาย"

ลองฝึกตามหรือยังครับ ไม่ยาก...คิดอะไรให้รู้ ไม่ต้องห้ามคิดแต่อย่าจินตนาการเช่นเจอรถสวยรู้สึกชอบ ก็ให้รู้ว่าชอบแต่ไม่ต้องไปจิตนาการว่าแหมถ้าเรามีเงินจะซื้อเอามาแต่ง บลาๆๆ อย่างนี้ไม่มีประโยชน์ที่จะฝึก... ถ้าไม่มีภาระทางโลกเกินไปทำไม่เกินสัปดาห์จะรู้สึกถึงลมหายใจเข้าออกเองโดยไม่ต้องตั้งใจ หากทรงอารมณ์นี้ได้ไปเรื่อยๆ(จะยากหน่อยเพราะเพิ่งหัดฝึก จิตยังเกาะลมได้ไม่แน่นไม่สนิท) ธรรมะที่เหมาะแก่ตนจะบังเกิดตามสมควร เป็นฐานของสมาธิขั้นสูงได้ง่ายเพื่อเป็นกำลังของปัญญาที่ถูกต้อง เป็นจุดเริ่มต้นของความสมบูรณ์ในศีลครับ

ไปทำแชนแนลเองเถอะ อย่ามาป่วนคนอื่น 👎