สาวเพชรบุรี ลุยอุดรตามหาแม่ที่พลัดพราก 20 ปี จนได้เจอกันอีกครั้ง : อีเต้ย อีจัน EtoeyEjan 

เหมือนกับผมเลย ตอนแม่อยู่ไม่เคยทำอะไร ไม่เคยได้ไห้อะไร ที่ทำไห้แกสบายใจ ทำแต่สิ่งที่ไม่ดี ไห้ ตอนนี้แกเสียไปแล้ว คิดเสียใจมากเลย ตอนนี้

เรา แม่เสียกะทันหัน เราชื้อบ้านหลังใหญ่ เตรียมห้องใว้ให้แม่แล้ว กะว่าสิ้นเดือนเมผษาจะขึ้นไปรับมาอยู่ด้วย ช่วงสงกรานต์ ก้อเจอกันแล้ว อีกอย่างให้แกทำใจก่อนเพราะคนแก่ จะหวงบ้านเกิดไม่อยากจากไปไหน แต่มันจำเป็นไม่มีใครดูพี่ๆน้องๆก้อต้องทำงาน สงกรานต์ไปหาแม่ ไม่มีลางบอกสักอย่าง เรากลับ18 .20แม่เสียหันหลังแค่คืนเดี๋ยวแม่เสีย ทุกวันนี้เรามีบ้านหรูอยู่แต่ก้อไม่ได้มีความหมาย ในชีวิตเราเลย อย่างน้อยๆแม่น่าจะได้เห็นบ้านเราสักครั้งก้อยังดี คิคๆขึ้นมาทีไรเราร้อนเบ้าตาทุกที มันสายไปจริงๆ ที่จะได้เห็นแม่อยู่และชื่นชมกัน

เรารักแม่ของเรา ถึงจะจน หาเช้ากินคำ่ เราก็ดีใจที่ได้ดูแล แม่

แม่ผมเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวตั้งแต่ท่านอายุ36.ลูก5คน..ท่านลำบากมามาก...พอถึงเวลาที่เราอยากให้ท่านอยู่อย่างสบาย.ท่านกลับเริ่มมีอาการอัลไซเมอร์(70กว่า).และหนักขึ้นเรื่อยๆจนจำใครไม่ได้.ตอนนี้เป็นผู้ป่วยติดเตียง..อายุจะ89.แระเรายังดูแลท่านอยู่

​@@ไล้เทียมทาน🙏❤️❤️❤️❤️❤️

ขอให้คุณกับคุณแม่มีคความสุขนะสุขภาพร่างกายแข็งแรง

อ่านแล้วดูแล้วน้ำตาออกมาไม่รู้ตัวดีใจด้วยนะ

แต่ยอมรับว่าแม่ใจดำใจเด็ดมากๆครับทิ้งลูกไปได้ลงคอตั้ง3ชีวิต เป็นผมผู้ชายยังทำไม่ได้เลย ไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงทำไมถึงเป็นเช่นนี้?

อย่าลืมนะครับ สมัยก่อน ไม่มีโทรศัพท์ แล้วคนไทยจนมาก แต่ละคน