สุราเมระยะ (กวีบรรเลง) 

สุราเมระยะ (กวีบรรเลง)
-----------------------------------
๐ภาษิตวงเหล้า น้ำเมา ภูมิปัญญา
ตกทอด ถ่ายเทมา บ่มค่าสุราไทย
วัฒนธรรมดื่มกิน หยาดริน สุราให้
กลั่นเทเมรัย บ่มไว้ ภูมิปัญญา
๐ดื่มพอ รู้เห็น เป็นกระษัย
ดื่มพอให้ รู้เห็น เป็นคุณค่า
ดื่มพอ สูบฉีด รีดกำลัง วังชา
ดื่มเอาสรรพคุณยา สุรา ก็เป็นคุณ
๐กระแช่ อุเหล้า น้ำตาลเมา สาโท
ฤทธิ์เหล้า เมามโน รสสาโทหวานอุ่นอุ่น
กินเหล้าเมามาย จนเสียหาย วายวุ่น
ให้โทษและให้คุณ ครุ่นคิด พินิจเอา
๐แต่ปู่ย่า ตายาย ได้ต้มกลั่น
สืบแต่บรรพ ชน บนรากเหง้า
รัฐมองเห็น เป็นวิถี สีเทาเทา
จึงเทเหล้า เข้าปิดกั้น แต่นั้นมา
๐นายทุน ตั้งโรง โขมงกลั่น
ขายกัน เป็นหาบเร่ เทน้ำท่า
เก็บอากร เข้ารัฐ พัฒนา
เงินสุรา ภาษีบาป คราบน้ำเมา
๐ตีตรา ภูมิปัญญา โบราณ
มาตรฐาน ต่ำค่า น่าเศร้า
ตั้งข้อหา สุราเถื่อน เหมือนแกล้งเอา
แล้วจับเหล้า เข้าคุก ทุกข์ระทม
๐บรรดาผี บรรพบุรุษ คงสุดเศร้า
จะกรวดเหล้า หยาดน้ำ ความขื่นขม
สวดยถา สัพพี ที่แล้งลม
หยาดเหล้าผสม โซดา มาทดแทน
๐เหรียญมีสองด้าน การค้นหา
แม้สุรา ก็มีล้วน ควรหวงแหน
ภูมิปัญญา อาจหายสิ้น จากดินแดน
ถ้าแม้น ไม่รักษา วิชาการ
๐ผนวกใน วัฒนธรรม ดำรงถิ่น
การดื่มกิน อันใด ใช่แก่นสาร
หากแต่เป็น พิธีกรรม วิธีการ
สืบวิญญาณ ผ่านวิถี ที่เป็นมา
๐เหล้าจึงเป็น เช่นสสาร การค้นคิด
โยงชีวิต สัมพันธ์ อันทรงค่า
อยู่กึ่งกลาง ระหว่างชั่วดี ตีราคา
จะต่ำช้า หรือว่าดี อยู่ที่คน
R-non
#กวีบรรเลง