อรรถประวัตินิยายธรรม ตอนที่ 42 ทำกรรมเเต่หวังพึ่งน้ำมนต์ 

ทำดีแต่ไม่ละชั่วก็เหมือนคนแต่งตัวดีแต่ไม่อาบน้ำ ก็เห็นความสกปรกมีความเหม็นจับอยู่ตามตัว ถ้าละอายชั่วกลัวบาปย่อมไม่กล้าผิดศีล คนเมตตากรุณา ย่อมไม่ผิดศีลเพื่อเบียดเบียนผู้อื่น ผู้ไม่ยอมฝึกเจริญสติตื่นรู้อยู่เสมอ จึงปล่อยให้กิเลสตัณหาเข้าครอบงำได้ง่าย

มารไม่มี บารมีไม่เกิด สิ่งใดเกิดขึ้นสิ่งนั้นดีเสมอ จงตั้งสติในการฟัง มีสมาธิจดจ่อกับเรื่องที่พูด โฆษณาดังที่ขัดใจเรา เป็นการฝึกตนให้อยู่กับสิ่งที่ไม่ได้ดังใจได้อย่างมีความสุข จงทิ้งเปลือก คือ โฆษณารบกวน เลือกแก่น คือ สาระความรู้ โลกนี้ไม่มีอะไรได้ดังใจเราทุกเรื่อง หากเราฝึกตนให้ใจรับได้ทุกเรื่อง เราจะมีความสุขได้ในทุกสถานการณ์ การอยู่ในชีวิตประจำวันได้อย่างมีสติ วางใจให้ถูก คือ การปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวันอย่างหนึ่ง แต่ไม่ใช่รำคาญสิ่งอื่นที่เราไม่ชอบ ในสถานการณ์ร้ายเดียวกัน คนฝึกตนดีแล้ว จะยังมีความสุขอยู่ แต่คนดิ้นรนผลักไส จะร้อนรนไม่สิ้นสุด เพราะความยึดมั่นถือมั่นว่า อยากได้ อยากมี อยากเป็น ในสิ่งที่ชอบ แต่ไม่อยากได้ ไม่อยากเป็น ไม่อยากมีในสิ่งที่ไม่ถูกใจ

สุกัญญา มณีโชติ ครับแต่