อาจารย์ยอด : หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม ใช้หนี้กรรม [พระ] new 

สาธุ

กราบนมัสการ

สาธุสาธุสาธุ

สาธุ ผลแห่งบาป บุญ กรรม มีจริง.

สาธุ..ดีใจที่ได้เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อจรัญฯค่ะ

ชอบฟังเรื่องของหลวงพ่อจรัญมากค่ะ

จ๊ากๆจ๋อมาแล้วครับ..

เวลานอนก้มีอ.ยอดเปนเพือนทุกคืน...Gn

ชอบฟังๆทุกวันคะชอบมาก

ชอบฟังมากครับ อาจารย์ยอด

หลวงพ่อจรัญ..วัดอัมพวา กับ พระเจริญ..วัดป่ามะม่วง คือคนเดียวกันมั้ยครับ..ทำไมประวัติเหมือนกันเลยครับ...ฟังมาจาก...ประวัติหลวงพ่อเจริญครับ

#เอ็งด่า #แต่ข้านิ่ง #เอ็งคิดว่าใครได้บาป #ใครได้บุญ เอ็งลองคิดไตร่ตรองดูเถิด #เอ็งเห่า #แต่ข้าเงียบ เอ็งคิดเอาว่าใครคือคน ใครคือสัตว์ #เอ็งโกรธ #แต่ข้าไม่โกรธ เอ็งคิดเอาว่าใครทุกข์ #เอ็งชอบนินทา #แต่ข้าชอบสรรเสริญ เอ็งคิดเอาว่าใครชั่ว ว่าใครดี #เอ็งเกลียดข้า #แต่ข้าไม่เกลียดตอบ เอ็งคิดเอาว่าจิตใจใครประเสริฐยิ่งกว่า แล้วลองเอามา บวก ลบ คูณ หาร ดูสิว่าใครถูกว่าใครผิด ลองดูสิว่าใครชั่วว่าใครดี ลองดูสิว่าใครคือคนประเสริฐ ใครคือสัตว์เดรัจฉาน ลองดูสิว่าใครคือคนที่เดินอยู่ข้างหลัง ใครคือคนที่เดินอยู่ข้างหน้า ลูกหลานเอ่ยถ้าไปไหนไม่รู้จักให้อภัย ไม่รู้จักมีความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ อยู่ที่ไหนก็ลำบาก เอ็งจงเอาคำสอนที่ข้าบอกไปปฏิบัติ ถ้าเอ็งทำได้ถือว่าผ่าน คำสอนหลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ

ยากฟังเรื่องหลวงพ่อจรัญคะ

17 มิย.60

#ชาติก่อนและปัจจุบันของสุกรตัวหนึ่ง โดย ชิ เซียว ลาน บทคัดลอกจาก “Observe All, Thatch Hut Note” มีพระชราท่านหนึ่ง ตอนที่ท่านเดินผ่านโรงฆ่าสัตว์ ท่านอดที่จะร้องไห้ไม่ได้ แล้วท่านก็พูดถึงอดีตชาติของท่าน “มันเป็นเรื่องยาว อาตมาระลึกถึงอดีตชาติของอาตมาได้ ในชาติหนึ่ง อาตมาเป็นคนฆ่าสัตว์ และมีรายได้จากการฆ่าสัตว์ อาตมาเสียชีวิตตอนอายุสามสิบ จิตวิญญาณของอาตมาถูกยมทูตหลายองค์พาไปที่นรก ยมบาลได้ดุว่าอาตมาเนื่องจากกรรมหนักจากการฆ่าของอาตมา และนำจิตวิญญาณของอาตมาไปไว้ในกงล้อในนรก เพื่อชดใช้กรรม อาตมาอยู่ในภวังค์ และไม่รู้สึกตัว ราวกับว่าอาตมาเมาเหล้า หรืออยู่ในความฝัน อาตมารู้สึกแต่ว่า ศีรษะของอาตมาร้อนมากจนทนไม่ได้ ในเวลาต่อมา อาตมารู้สึกเย็นลงเล็กน้อย และพบว่าตัวเองอยู่ในร่างของสุกร และพบว่าตัวเองนั้นเกิดใหม่เป็นสุกร” “ตอนที่อาตมาเกิดเป็นสุกร อาตมาร้องครางอย่างเด็กทารก อาตมาเห็นว่า ผู้คนมักจะนำเศษอาหารสกปรก มีกลิ่นเหม็นมาให้เสมอ อาตมารู้ว่าอาหารนั้นไม่สะอาด และพยายามที่จะไม่ทานอาหาร แต่อาตมาก็หิวจนทนไม่ได้ และอวัยวะภายในของอาตมาเจ็บปวดมาก ราวกับว่ามันถูกเผาไหม้ด้วยไฟ อาตมาไม่มีทางเลือกนอกจากทานอาหารสกปรกนั้นเพื่อรักษาชีวิตไว้ อาตมาเรียนภาษาสุกรอย่างช้า ๆ และสามารถพูดกับเพื่อนสุกรของอาตมาได้ ที่จริงแล้ว สุกรจำนวนมากมายสามารถระลึกได้ว่า พวกเขาเคยเป็นมนุษย์มาก่อน แค่ว่าตอนนี้ พวกเขาเกิดมาเป็นสุกร พูดภาษาที่ต่างไป และไม่สามารถสื่อสารกับมนุษย์ได้ ตอนที่พวกเขากำลังจะถูกฆ่า พวกเขาทราบดีไม่มากก็น้อยว่าวันนั้นกำลังมาถึง พวกเขาจะโอดครวญอย่างเศร้าสร้อย และด้วยดวงตาเปียกปอน” “การเป็นสุกร ร่างกายของพวกเรานั้นหนักมาก และเราเดินได้ไม่สะดวกนัก ในฤดูร้อนเรากลัวความร้อน และต้องแช่ตัวเองในโคลนเพื่อให้รู้สึกเย็นลง อย่างไรก็ดี สิ่งนี้เป็นเพียงความหวังลม ๆ แล้ง ๆ ที่เป็นจริงได้ไม่บ่อยนัก ขนของเรานั้นหยาบ และแข็ง และมีน้อย เราจึงกลัวความหนาวเย็นในฤดูหนาว การได้รู้ว่าสุนัขและแกะมีขนหนา เหมือนพรมบนร่างกาย เราคิดว่าพวกเขาเป็นสัตว์ที่ได้รับการปฏิบัติอย่างสวรรค์ ' ในเวลาที่ถูกฆ่า แม้ว่า เราจะรู้ว่า มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ เรายังดิ้นรน กระโดด และพยายามหนี จากนั้น คนฆ่าจะจับตัวเราไป พวกเขาเหยียบบนตัวเรา และมัดคอและขาทั้งสี่ของเราด้วยเชือก เชือกนั้นถูกมัดไว้อย่างแน่น จนมันสัมผัสกระดูกของเรา มันเจ็บปวดมากราวกับว่ากำลังถูกกรีดด้วยมีด พอเราถูกขนไปยังเรือ หรือรถเข็น สุกรทุกตัวจะถูกอัดแน่นไว้ด้วยกัน จนกระดูกของเราแทบหัก เลือดของเราไหลเวียนได้ไม่ดี และท้องของเราบวมราวกับว่ามันถูกผ่าออกมา บางครั้ง ผู้คนแบกสุกรหลายตัวพร้อมกันไว้บนเสาไม้ไผ่ ซึ่งเป็นสิ่งที่เจ็บปวดทรมานมาก จนเราหวังว่า เราตายเสียดีกว่า พอมาถึงโรงฆ่า เราถูกโยนลงบนพื้น และหัวใจและอวัยวะภายในของเราถูกเขย่าราวกับว่า มันจะระเบิดออก สุกรบางตัวตายเพราะความเจ็บปวดอันสุดแสนจะทนทรมาน บางครั้งสุกรถูกมัดไว้เป็นเวลาหลายวัน โดยมีมีด เขียงหั่น และหม้อน้ำร้อนขนาดใหญ่ วางอยู่ด้านขวา เมื่อนึกถึงว่า มันจะเจ็บปวดแค่ไหนตอนที่ถูกเฉือนด้วยมีด และถูกถอนขนด้วยน้ำร้อน เราไม่สามารถหยุดสั่นตัวเองได้ บางครั้ง เมื่อนึกดูว่า เราจะถูกชำแหละแยกชิ้นส่วนและกลายเป็นเครื่องปรุงในหม้อซุป เรารู้สึกหมดอาลัยในความสิ้นหวัง” “พออาตมากำลังจะถูกนำไปฆ่า อาตมารู้สึกหวาดกลัว และเวียนศีรษะ ทันใดที่อาตมาถูกคนชำแหละจับตัวไป สี่ขาของอาตมาอ่อนแรง หัวใจสั่น และจิตวิญญาณของอาตมารู้สึกราวกับว่า มันจะบินออกจากกลางกระหม่อมของอาตมาไป ตอนที่อาตมาถูกวางลงบนเขียงชำแหละ อาตมาไม่สามารถเผชิญหน้ากับใบมีดสะท้อนแสงนั้นได้ อาตมาจึงแค่ปิดตา และรอให้เขาเฉือนคอของอาตมา คนฆ่าเฉือนคอของอาตมาก่อน และตะแคงใบมีดเพื่อให้เลือดของอาตมาไหลลงไปในหม้อ ความเจ็บปวดนั้นเกินกว่าที่จะบรรยาย! เนื่องจากอาตมาไม่ได้ตายในทันใด สิ่งเดียวที่อาตมาทำได้ก็คือกรีดร้องเสียงดัง หลังจากที่เลือดของอาตมาไหลออกไป คนฆ่าก็แทงไปที่หัวใจของอาตมา ซึ่งทำให้อาตมารู้สึกเจ็บจนถึงกระดูก และอาตมาไม่สามารถร้องตะโกนได้อีกต่อไป อาตมารู้สึกเข้าสู่ภวังค์อย่างช้า ๆ และรู้สึกราวกับว่า อาตมาเมาสุรา หรืออยู่ในความฝัน ซึ่งเป็นความรู้สึกเดียวกับตอนที่อาตมาเกิด “นานมากหลังจากนั้น อาตมามองไปที่ตัวเอง และพบว่า จิตวิญญาณของอาตมา กลับสู่นรกอีกครั้ง ยมบาลตัดสินให้อาตมาเกิดมาเป็นมนุษย์หลังจากที่พบว่า อาตมาได้ทำความดีบางอย่างในชาติก่อน ในชาตินี้ พออาตมาเห็นสุกรที่กำลังจะถูกฆ่า และอยู่ในความทุกข์ตรม อาตมาก็นึกถึงความจริงที่ว่า คนที่กำลังฆ่าสุกรพวกนั้น จะผจญกับชาตาชีวิตเดียวกันในอนาคต แล้วอาตมาก็คิดถึงตัวเอง อาตมาร้องไห้อย่างควบคุมไม่ได้” หลังจากที่พระท่านเล่าเรื่องนี้ของท่านให้กับนักฆ่า เขาก็วางมีดลงบนพื้นในทันใด และเปลี่ยนอาชีพไปขายผัก "ชีวิตของใคร ใครก็รัก ชีวิตของสัตว์ สัตว์ก็รัก ชีวิตของคน คนก็รัก ชีวิตคนอื่นเขาก็รักของเขา ชีวิตของเรา เราก็รัก ทำไมเราจึงต้องไปฆ่าเขา การฆ่าเขามีแต่โทษไม่มีคุณ" .......................................... ความทุกข์ทุกคนพากันเกลียดกลัวนัก แต่เหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ทำไมยินดี พากันสร้างขึ้นเอง

#งานบวชหรืองานบาป (มาจากเรื่องจริง) มีบ้านหลังหนึ่งได้ล้มวัวแม่ลูกอ่อนตัวหนึ่ง เพื่อจัดงานบวชปรากฎว่าพอฆ่าแม่วัว แล้วเอาโครงกระดูกไปทิ้ง ลูกวัวก็มาร้องให้ที่โครงกระดูกแม่ พอมีการนำนาค เดินรอบโบสถ์ก่อน3รอบ ลูกวัวตัวนั้นมาร้องขัดขวางไม่ให้เข้าโบสถ์ พ่อของนาคสั่งให้ลูกน้องจับไปขังไว้ ลูกวัวก็หนีออกมาร้อง มอ มอ ขัดขวางไม่ให้เข้าโบสถ์อีก เลยจับลูกวัวไปมัดไว้ก็ยังหนีออกมาร้องอีก พ่อของนาคทนไม่ไหวเลยยิงลูกวัวทิ้ง เลยกลายเป็นว่าตายทั้งแม่วัวและลูกวัว แล้วท่านทั้งหลายจะคิดว่าจะได้บุญจากการบวชไหม แบบนี้เรียกว่าเจตนาชั่ว คือเริ่มต้นก็ทำบาปก่อนแล้ว แล้วจะได้บุญได้อย่างไร งานบวชไม่สำคัญหรอกนะ แต่สำคัญว่าบวชมาแล้วตั้งใจปฏิบัติตามพระธรรมวินัย นั่นล่ะเรียกว่าบวชเพื่อหนีสงสาร ตั้งใจพ้นทุกข์คือพระนิพพาน สาธุๆ ......................................... จากหนังสือ ประวัติหลวงพ่อปาน โอวาทหลวงพ่อฯ บวชทันสมัยน่ะทุกรายแหละ บวชแบบทันสมัยนี่ทุกราย ฆ่าเป็ด ฆ่าไก่ ฆ่าวัว ฆ่าควาย บวชกินเลี้ยงทุกราย ถ้าไม่ทำความดีรีบหนีละก็เสร็จ ลงอเวจีเป็นแถว ฟังให้ดี เวลาพระพุทธเจ้าท่านบวช ท่านไม่ได้มีแห่นะ เวลาที่ใครไปบวชกับท่านก็ไม่มีพิธีรีตองมาก ท่านเรียกเอหิภิกขุอุปสัมปทา ว่าเธอจงเป็นภิกษุมาเถิด เท่านี้แหละ เอหิภิกขุนะ เธอจงเป็นภิกษุมาเถิด เท่านี้ ต่อมาให้ถึงติสรณาคม ก็ให้ว่าพุทธัง ธัมมัง สังฆัง ก็เป็นอันบวช ต่อมาให้เป็นพระอุปัชฌาย์ ให้มีพระคู่สวด พระอันดับ ก็ไม่มีแห่อะไร ไม่ต้องทำพิธีมาก ที่ทำกันมากน่ะนอกเรื่องนอกราว ไม่เกี่ยวกับพระศาสนา ทำเลี้ยงต้องเลี้ยงเหล้ายาปลาปิ้ง ฆ่าเป็ดฆ่าไก่ บาปมันมากกว่าบุญจะไปสวรรค์กันได้ยังไง พวกแบบนี้เขาเรียกว่าลงทุนซื้อนรก เวลาบวชเข้าไปแล้วก็ไม่ได้ปฏิบัติหรอกนะ อธิศีลสิกขา อธิจิตสิกขา อธิปัญญาสิกขาไม่เอา ไปคุยกันถึงเรื่องสาวบ้านนี้ จะทำงานบ้านโน้น จะหาลาภอย่างนี้ จะร่ำรวยอย่างนั้น อยากจะได้ยศแบบนี้ ยศขั้นนั้นหมดไป นรกหมดไม่มีเหลือ บวชแล้วไม่ได้เป็นพระหรอก เป็นพระแต่หัวกับผ้าเหลือง ใจไม่ได้เป็นพระ พระที่เขาบวชต้องถือ นิพพานัสสะ สัจฉิกิริยายะ เอตัง กาสาวัง คะเหตวา หรือว่าคำขอบรรพชาขึ้นต้นก็ขอพระนิพพานเลย

สาธุ

สาธุค่ะ

สาธุ

สาธุค่ะ