เกิดจิตอกุศลบ่อยๆขณะไหว้พระ/สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทำอย่างไรดี 

ขออนุญาตยกคำตอบของคุณดังตฤณมาตอบนะครับ “คิดถึงตรงนั้นมันไม่มีประโยชน์ เอาแค่ว่า ใจจริงของเราคือไหว้อย่างนี้ ไม่ใช่ด่าอย่างนั้น เพียงเท่านี้ ก็ไม่ต้องกังวลแล้ว ว่าที่พลาดไปเป็นกรรมของเราหรือไม่ กรรมของเราที่เห็นชัดๆคือไหว้อย่างนี้" ครับ อ้างอิงจากในคลิปนี้ครับ ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-wcsM-MO5Om4.html

แอดมินขอเป็นกำลังใจให้นะครับ ไม่ต้องเครียดนะครับ ผมก็เคยเป็นเหมือนกัน เป็นหนักและเครียดมากด้วย เพราะความกลัวบาปนี่แหละครับ และตอนนั้นก็สะบักสะบอม ควานหาที่พึ่งทางใจ หลายอย่าง ได้รับคำตอบและความกรุณาจากท่านผู้รู้หลายท่าน รวมทั้งคุณดังตฤณด้วย ได้ความว่า 1. เราไม่ได้เป็นคนตั้งใจที่จะลบหลู่ จึงไม่ได้มีบาป อกุศลเต็มเม็ดเต็มหน่วย แต่อกุศลจะมาตอนที่เรากลัวนี่แหละครับ ยิ่งเรากลัวบาป และกลัวจิตใจตัวเอง นั่นจะยิ่งทำให้ใจอ่อนแอ เปิดช่องให้อกุศลเข้ามาได้เรื่อยๆ วิธีคิดคือ ให้มองว่า ความคิดแย่ๆ ก็เป็นเหมือนคนพาล ที่เราไปประสบพบเจอ แล้วเราก็ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยว อย่าไปสนใจความคิดครับ มองอย่างที่คุณว่า เรามีจิตซื่อตรง เคารพต่อครูบาอาจารย์ เท่านั้นพอครับ ถ้าจะขอขมาต่อพระรัตนตรัยหรือสิืงศักดิ์สิทธื์ ก็ทำวันละครั้งหรือสองครั้ง ไม่ต้องทำถี่มากด้วยความกังวลนะครับ 2. เมื่อไหร่ที่จิตผุดความคิดแย่ๆขึ้นมา แล้วเรารู้ทันเข้าไปตรงๆ ขณะนั้นจะเกิดสติ ถ้าสติเข้มแข็งพอ จิตอกุศลจะดับได้ และเกิดจิตกุศลแทน ขึ้นมาขณะหนึ่ง หากทำได้บ่อยๆ จากจิตที่เป็น อกุศลๆๆ ก็จะเป็น อกุศล-กุศล-อกุศล- ต่อไป จิตที่เป็นกุศล-กุศล- ก็จะมาได้บ่อยขีึ้น เรียกว่า เอาวิกฤติมาพลิกให้เป็นโอกาสได้บุญใหญ่อีกด้วย แต่ถ้าสติยังไม่แข็งแรงพอ พอจิตแว่บคิดไป ใจหาย ก็ให้รู้ทันสภาวะนั้น หัดยอมรับมัน มองมันไปตรงๆ บ่อยๆ รู้ทัน อกุศล และกุศล และการเปลี่ยนแปลงที่มันเคลื่อนที่อยู่ตลอด เดี๋ยวก็ร้าย เดี๋ยวก็กลายสภาพเป็นอย่างอื่น 3. ตั้งใจว่า ด้วยความซื่อสัตย์ ต่อพระรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่เราไม่คิดจะประทุษร้ายต่อท่าน ทั้งทางกาย วาจา ใจ เราจะขอตั้งจิต ทำความดี ต่อไปเรื่อยๆ เพื่อให้เป็นน้ำดี ล้างวิบากเหล่านี้ ทำไปเรื่อยๆ จนกว่าจะดีขึ้น ไม่ย่อท้อ เมื่อสิ่งเหล่านี้หายไป คุณจะได้กำไร เป็นบารมีที่เพิ่มยิ่งขึ้น ผมยืนยันด้วยตัวเองว่า ช่วยได้ และหายจริงๆ 4. ไม่ต้องควานหาว่า เป็นกรรม หรือมาจากเหตุใด มาจากภายนอก หรือภายใน เพราะยิ่งหา ก็ยิ่งฟุ้งซ่าน เนื่องจากหาคำตอบไม่ได้ ให้ตั้งใจ ปฏิบัติ ตามกำลังที่เราทำได้ และให้มองว่า จากเหตุการณ์นี้ วันหนึ่งม้นต้องผ่านไป และอาจจะถือเป็นเรื่องดีเสียอีก ที่ประสบเคราะห์กรรมเช่นนี้ ให้เราได้มองเห็นวิบาก อนุสัย หรือกรรม ใดก็แล้วแต่ที่ติดค้างในใจ และตั้งมั่นฟันฝ่ามันไปได้ และวันหนึ่ง คุณก็อาจจะเป็นผู้มีประสบการณ์ช่วยผู้อื่นได้เช่นเดียวกับผมครับ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ

@@pongpetch ขอบคุณมากๆครับ

หายยังคับพีา

ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ กรณีที่ผมเคยมีประสบการณ์แบบนี้ ถ้าไปคิดซ้ำๆ และกังวล มักจะไม่หายครับ ที่สำคัญคือต้องไม่ไปสนใจมัน อย่าไปกลัวเรื่องบาป ให้เราคิดแบบนี้ว่า หากเราคิดได้ว่ากลัวบาป แสดงว่าเราไม่ได้อยู่ฝ่ายบาป จิตที่ผุดขึ้นมาไม่ใช่เรา เป็นเพียงอกุศลสัญญา ที่เกิดขึ้นมาเองตามวิบาก หรืออะไรก็แล้วแต่ เราไม่ได้จงใจจะให้มันเกิด ส่วนการดูจิต ก็ลองมองให้เห็นถึงตัณหา ที่อยากให้มันหาย ซึ่งมีความกระวนกระวายใจอยู่ในนั้นด้วย เมื่อพอจะเห็นได้ มันก็จะค่อยคลายออกครับ หากเราไม่ได้ตั้งใจจะกระทำกรรม และไม่ได้ทำออกมาทางกาย ทางวาจา ก็ถือว่าไม่ได้ผิดศีล และไม่ได้เป็นบาปใหญ่ แต่มีจิตที่เป็นอกุศล ซึ่ง เมื่อมีสติเข้าไปเห็น จิตขณะนั้นก็เป็นกุศลขึ้นมาแทน ดังนั้นหากฝึกให้มีีสติเห็นได้บ่อยๆ ก็จะเกิดจิตกุศลบ่อยขึ้นๆ มาชำระล้างจิตเดิมได้ครับ หากไม่กล้าไปทำบุญ เข้าว้ด ก็หาสิ่งดีๆ มาทำให้รู้สึกสบายใจ ให้ผ่อนคลาย นะครับ หมั่นทำจิตให้สบายได้บ่อยๆ และเห็นว่าจิตขณะนั้นแตกต่างไปแล้ว ทุกขณะไม่มีเหมือนก้ันเลย ในที่สุด อาการเหล่านี้ อาจจะเป็นโอกาสให้เราสร้างมหากุศลมากที่สุดในชีวิตก็ได้ หากยอมรับตามจริงได้ จนเข้าใจว่า กุศล กับอกุศล มันก็ค่าเท่ากัน เพราะสุดท้าย มันก็ต้องดับลงไปเหมือนๆกัน เราแค่ไปให้ค่ามัน เพราะเราห่วงตัวเองนั่นเองครับ ใจก็จะวางลงได้เรื่อยๆ ครับ หากต้องการปรึกษากับคุณดังตฤณโดยตรง ซึ่งน่าจะได้คำอธิบาย หรืออุบายดีๆมากกว่านี้ ลองถามใต้โพสต์ ในช่วงเช้าได้ที่ facebook.com/dungtrin นะครับ และกดติดตาม เพื่อฟังไลฟ์สด ในวันเสาร์ เวลา 3 ทุ่ม ก็อาจมีโอากาสถามหรือคุยกับคุณดังตฤณได้ครับ

@@pongpetch คุณใช้เวลานานเท่าไหร่กว่าจะหายขาดหรอคะ แล้วมีบทขอขมา พระรัตนตรัยมาแนะนำไหมคะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำตอบค่ะ

@@dmz_w2100ของผมเป็นมานานแล้วนะครับ ใช้เวลาประมาณ 3 ปีได้มั้งครับ จึงบรรเบาคลาย แต่ปีแรกทรมานมาก ขนาดเปลี่ยนอารมณ์ไปดูหนัง ไปเที่ยว ก็ยังรู้สึกแย่ และมีอาการ การขอขมา เป็นเพียงส่วนประกอบทำให้สบายใจ แต่ก็ควรทำ เพื่อความโล่งใจและมีกำลังใจทำความดีต่อ สิ่งสำคัญี่สุด คือตั้งหน้าทำความดี อันไหนเป็นบุญใหญ่ รีบกระโจนเข้าไปทำ บุญเล็ก ก็เพียรสะสม ที่ทำง่ายที่สุด และช่วยได้มากที่สุด คือช่วยคนที่ลำบากกว่าเรา หรือเหมือนเรา เช่นคนที่กำลังสับสน ผู้ป่วยทางจิต ช่วยโรงเรียน ที่ยากไร้ หรือให้ธรรมะเป็นทานครับ คำอธิษฐานที่ผมเคยใช้ก็ประมาณนี้นะครับ นโม 3 จบ ลูก (ชื่อ) หากลูกได้เคยล่วงเกิน ในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ทั้งหลาย ด้วยกาย กรรม วจีกรรม มโนกรรม ทั้งที่ได้ตั้งใจ หรือไม่ได้ตั้งใจก็ดี ด้วยความประมาท ความรู้เท่าไม่ถึงการ ด้วยความคึกคะนอง ขอพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น โปรดยกโทษล่วงเกินอันนั้นแก่ลูกด้วยเถิด เพื่อความสำรวมระวัง และความเจริญก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรมต่อไป อาจมีคำขอขมาในที่อื่น ซึ่งยาวกว่านี้ หากชอบก็ลองหามาสวดก็ได้แล้วแต่ความชอบ ยาว หรือสั้นนนะครับ คำขอขมาแบบยาว และดูละเอียดครอบคลุมดี ก็มีของวัดสุทัศน์ ครับ