เพลงรำเที่ยวเมืองสุรินทร์ 

ประวัติรำเที่ยวเมืองสุรินทร์ รำเที่ยวเมืองสุรินทร์ เป็นการรำที่ประดิษฐ์สร้างสรรค์ขึ้นมาใหม่ โดยศึกษา ค้นคว้า หลักฐานจากเอกสารเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และโบราณคดี โบราณสถานและโบราณวัตถุในอุทยานตลอดจนประวัติศาสตร์เมืองสุรินทร์ ทั้งนี้ยึดร่องรอยอารยธรรมที่โดดเด่นของเมืองสุรินทร์ ที่แสดงให้เห็นถึงความรุ่งเรืองด้านศิลปวัฒนธรรม เศรษฐกิจและสังคมที่ได้รับมาจากขอมเป็นหลัก รวมไปถึงความสัมพันธ์ของขอม (เขมร) ที่มีความเจริญควบคู่มาตลอด จากนั้นจึงได้นำมาคิดประดิษฐ์ท่ารำ และเรียบเรียงเป็นกระบวนรำให้สอดคล้องกลมกลืนกันตามท่วงทำนองเพลงที่คิดประดิษฐ์ขึ้นใหม่ ชื่อของการแสดงชุดนี้ได้ตั้งขึ้นตามชื่อของแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดสุรินทร์ ซึ่ง ท่ารำและผู้แสดง ใช้ท่ารำไทยมาตรฐาน ท่ารำตีบทที่มีอยู่ในเพลงช้า เพลงเร็ว และแม่บทเป็นส่วนใหญ่ จินตนาการให้ถึงแหล่งท่องเที่ยวของเมืองสุรินทร์ จำนวน 8 คน ออกมาฟ้อนร่วมกัน เครื่องแต่งกาย ได้แนวคิดจากการศึกษาวัฒนธรรมและภูมิปัญญาท้องถิ่นสุรินทร์ และนอกจากนี้ยังมีรูปแกะสลักนางอัปสรสราญร่ายรำบนปราสาทศีขรภูมิ จังหวัดสุรินทร์ จากหลักฐานดังกล่าว ได้สรุปแนวคิดว่าจะแต่งกายเลียนแบบชาวบ้านและภาพจำหลักนางอัปสรสราญต่างๆที่พบ เครื่องประดับศีรษะใช้เป็นดอกกันเกรา(ดอกไม้ประจำจังหวัด) ส่วนเครื่องประดับอื่นๆ ได้แก่สร้อยคอ ต่างหูกำไลมือ เข็มขัด ได้ประดิษฐ์ให้มีลักษณะและลวดลายตามแบบเครื่องประดับของชาวพื้นเมืองสุรินทร์ ส่วนของช่วงตัว ได้กำหนดให้สวมเสื้อเกาะอกเนื้อสีขาว เพื่อให้ดูกลมกลืนกับสีผิวของผู้แสดง และใช้ผ้าไหมมัดหมีสีเขียวพันรอบอกอีกครั้ง เพื่อให้ดูสวยงามตัดกับเสื้อเกาะอกสีเขียว ช่วงล่างใช้ผ้าไหมมัดหมี่สุรินทร์สีเม็ดมะขาม มัดลายรูปช้างม้า นุ่งจับจีบทิ้งชายไว้ด้านข้างฝั่งขวาสะโพก ชายด้านหน้า จับจีบผ้าทบกันเป็นหน้านาง ตามลักษณะของนางอัปสรสราญ มีผ้าสไบหมัดหมีลายช้างคล้องคอ เครื่องดนตรีและท่วงทำนองประกอบ เครื่องดนตรีบรรเลงประกอบการแสดง รำเที่ยวเมืองสุรินทร์ ใช้วงกันตรึมโบราณ ประกอบด้วย ซอ กลอง รับ และฉิ่ง ส่วนท่วงทำนองแต่งขึ้นใหม่โดยอาจารย์โฆษิต ดีสม อดีตผู้อำนวยการ ทำนองเพลงเป็นทำนองเขมร ตามความคิดว่าควรเป็นท่วงทำนองที่สนุกสนาน
รื่นเริงที่สุด ซึ่งคาดว่าน่าจะดึงดูดความสนใจแก่นักท่องเที่ยวและผู้ได้รับชม