ბოლო ფრაზა დაიკარგა, არადა ყველაზე მთავარი ეგ იყო. მინდოდა მეთქვა რომ ადამიანი იმდენად შეჩვეულია მოპოვებას რომ ჩალიჩოს მოიპოვოს ის რაც უკვე ისედაც არის. ამიტომ უხარია რომ რამეს გაიგებს. ამ სიხარულში არ შესვლა და გაგების ველში დარჩენა არის ცნობიერების უწყვეტობის დასაწყისი.
ძალიან საინტერესო შეხვედრა იყო მამუკა და ანდრო. ვის ვისურვებდი სტუმრად, თუ არა ბ-ნ ანდროს. მადლობა თქვენ ამისთვის. მამუკა გთხოვთ გია ეძგვერაძე მოიწვიეთ. უიშვიათესი თანამედროვე მოაზროვნეა.
ძალიან ვისიამოვნე. უღრმესი მადლობა! აი ანდროს ვერ დავეთანხმები იმაში, რო ‘მოწმე თავისუფლების გარანტია’ ვფიქრობ- მოწმე, რა თქმა უნდა, აუცილებელი მომენტია და გზა თავისუფლებისკენ, მაგტამ გარანტისგან შორეა. თუნდაც ის გოიმი, გაცნობიერებით მას დიდი შანსი ეძლევა რო შეიცვალოს, მაგრამ ჯერ კიდევ გოიმია, გარკვეულ წილად ალბათ 😄
სკოლებში მაგიტომ ინდა მუსავდებოდეს ნაწარმოებები განხილვებად და ბავშვი ტავისით მაგიტომ უნდა წერდეს თამას ან რარაცას თავისუფალ აზროვნებას რომ მიეჩვიოს და გამოუმუშავდეს.
წიგნების გარეშე რომ საუბრობ, ანუბსაკიუთარ ჩამოყალიბებულ აზროვნებას ავლენ მაშინ ხარ ნაღდი და ის ვინც და რაც ხარ. წიგნებისბციტირება და განხილვა ბევრს შეუძლი თუმცა იქაც არის თავისუფალი აზროვნების ანუბშენი აზრის გამოთქმა აუცილებელი.
ხანდახან არ გვაქვს ნების თავისუფლება. ქვეყნის მდგომარეობას თუ გაბითვალისწინებთ ახლაც უნდა ქონდეს ხალხს გააზრებული ის რომ შეიძლება ისწწვლო ის აკეთო ის რაც გინდა ოღონდ მარტო საკუთარი ეგოს დაკმაყოფილებით არ უნდა შემოიფარგლო. სახელმწიფოში ცხოვრობ სადაც სოციუმია და ამ სოციუმთჺნ თავისუფალ ადამიანს საკ7თარი ოასუხისმგებლობები აწვს. სოვიუმამდე ოჯახი და მეგობრებია კიდევ. ანუ თავისუფალი რომ იყო ჯერ გააზრებული ინდა გქონდეს რა არის თავისუფლება.
