არ მაძინებს წვიმის ხმა და შენზე ფიქრი, თითქოს ციდან მე ღრუბელი გულზედ მაწევს, დღეს ჩვენს შორის ყველაფერი დარჩა შორის, და სიცივე შენს სიყვარულს აღარ მაცდის. გაზაფხული, ჩემთვის გაქრა დაილია, დრომ ლოდინით შემაპარა თმაში ვერცხლი, ნუთუ მართლა სიყვარულის დაისია, რომ ჭიკჭიკი აღარ მესმის, ჩემი მერცხლის. არ მაძინებს წვიმის ხმა და შენზე ფიქრი, და ეს სევდა არავისთვის გამინდვია, ავი სიტყვით, ავი თვალით კვდება გული, რჩება მხოლოდ, რასაც ჰქვია სიყვარული!”
