ბარათაშვილი არის ადამიანის პოეტი და არა ხალხის. ამით იმას ვგულისხმობ,რომ პიროვნება წამოსწია წინ და თქვა რომ ადამიანი ყველაზე მნიშვნელოვანია. მგონია ,რომ პოეტის დანიშნულებაც სწორედ ისაა,რომ ადამიანს საკუთარი თავი გააცნოს ,რადგან ეს ერთადერთია რასაც ვფლობთ. ალბათ ეს განსხვავებაა საზოგადო მოღვაწესა და პოეტს შორის.
ცუდად ხომ მაინც არჩაივლის ეს განწირული სულის კვეთება და გზა უვალი ჩემგან თელილი მერანო ჩემო მაინც დარჩება .ეს იყო მისი იმედი კაცობრიობის გზის გასაკვალად.❤❤😁🥂
ყველა ლექციის მოსმენისას ვგრძნობ რამდენად უყვარს თვითონ ლევანს ის რასაც აკეთებს და სიამოვნებას იღებს პროცესით. ამიტომ ხდება განსაკუთრებულად სამახსოვრო ყველა ლექცია!
ლიტერატურული გადაცემა „წიგნები“ რუბრიკით „ქართული“ გთავაზობთ საუბარს გალაკტიონის დამოკიდებულებაზე მის მასწავლებელთან, რომელსაც იგი მეცხრამეტე საუკუნის უდიდეს გენიოსად მოიხსენიებდა, ნიკოლოზ ბარათაშვილთან. სწორედ გალაკტიონი, თავისი ლექსებით, პოემით, დღიურებით არის ამ გადაცემის ვირტუალური სტუმარი. ვის ეძღვნება „არტისტული ყვავილების“ შედევრი „მას გახელილი დარჩა თვალები“? რატომ ტირის ამ გენიალურ ლექსში ცერერა, იგივე კერესი, იგივე დემეტერი? რატომ ადარებდა გალაკტიონი ნიკოლოზ ბარათაშვილს ედგარ ალან პოს? როგორ აფასებს მეოცე საუკუნის მთავარი გენიოსი მეცხრამეტე საუკუნის მთავარი გენიოსის ისტორიულ დანიშნულებას? - ყველაფერ ამაზეა საუბარი გადაცემაში: ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-NXxEqvOU5oQ.html
საინტერესოა, საით მიდის "უვალი გზა", რომელის ალტრუისტულად სხვისთვის გათელვასაც ბარათაშვილი ცხოვრების მიზნად სახავს? ჩემი აზრით, ეგზისტენციური კრიზისი აქაც დაუძლეველია. ნებისმიერი მიზნის მთავარ, საკაცობრიო მიზნად გამოცხადება და ჩანაცვლება ქრისტეს რწმენისა და სასუფევლისა - სიკვდილია სხვა არაფერი(როგორც კერძო, ასევე საყოველთაო)
