მამა გურამ ,რა სასიამოვნოდ და საოცრად დავინთქი და დავიკარგე თქვენი სიღრმეების წიაღში..ღმერთო რა ბედნიერი ვარ, იმ სიცხადით , რასაც თქვენგან ვისმენ..თქვენს წინაშეა ერთ ერთი იმ ადამიანთაგანი, ვინც ზუსტად იობის გზას გადის..აწვალებს კითხვა უფალო, რატომ? არც თავს იმართლებს, როგორ გაბედავს..უყვარს უფალი და როგორ გაამგყუნებს, ის ხომ მუდამ მართალია..როდის როდის გახდება ეს ცხადი..როდის გათავისუფლდება იობივით და პირზე მიიდებს ხელს..იხარშება ამ უპასუხობაში..იცის, რომ მალე ქარიშხალი დაიწყება..უკვე რხმის ხმა...ნგრევისა..არც ის იცის ამის მეტე რა იქნება..როგორ იქნება..მაგრამ სიცხაფე ხო იქნება..ან თავიდანვე რატო არ გავჩნდით ისე, რო ამ გზის გაუვლელად ვყოფილიყავითსიცხადეში..ანუ როგორიც გრიგალის მერე იყო იობი..თავისუფალი, მშვიდი..
