პოეტის რვეულიდან 

#aimusic #georgia #სიმღერა #folk #ლექსები #ქართული
ტექსტი - ლადო ასათიანი
შენ, როცა ამ წიგნს ხელში აიღებ,
ცოცხალთა შორის მე არ ვიქნები,
მაგრამ, კეთილო, მიხვდი, გაიგე
ადრე წასული კაცის ფიქრები.
მიხვდი, გაიგე, რომ მეც შენსავით
ერთ დროს ამ ქვეყნად კაცი ვიყავი,
მეც მყავდა შვილი და ნათესავი,
კაცი ვიყავი გაურიყავი.
მეც მიხაროდა, მეც ვღონდებოდი,
ეს მზე მეც შენებრ მახვევდა თავბრუს;
და, ეჰ… მეც შენებრ ვემონებოდი
თბილისის ცას და ღამეებს ზღაპრულს.
მეც მეოცნებე თვალები მქონდა
და გავყურებდი დილის ცის კარებს,
სხეულში ცხელი სისხლი მიჰქროდა,
მიჰქონდათ ლამაზ თბილისის ქალებს.
მეც მიხაროდა, მეც ვღონდებოდი,
ეს მზე მეც შენებრ მახვევდა თავბრუს;
და, ეჰ… მეც შენებრ ვემონებოდი
თბილისის ცას და ღამეებს ზღაპრულს.