მადლობა, ბატონო ლევან პრაღის სასაფლაო ჩემთვის იყო ერთგვარი ხაფანგი, როდესაც ავტორი "სიძულვილის ენით" საუბრობდა ამა თუ იმ ფენომენზე, მე ხან ვბრაზდებოდი, ხან ვეთანხმებოდი, ხანაც სულ ერთი იყო ჩემთვის. ბოლოს მივხვდი, რომ ჩემს ჰუმანიზმს ამოწმებდა:) დავფიქრდი ამაზე და შემრცხვა:) გენიალური წიგნია!
