მე არვიცი აფხაზეთი და ასეთი უამრავი ბავშვია ჩვენს დროში ეს თქვენი დანაშაულია უფროსო ადამიანებო მხოლოდ ასეთი ადამიანები ქმნიან წარმოდგენებს ოცნებებს აფხაზეთის შესახებ... ჩვენი ოცნების აფხაზეთს რომელიც მხოლოდ ჩვენს გონებაში წარმოსახვებში ცოცხლობს მადლობა ასეთი ემოციური ლექსისთვის ბებოს
მიწას აუყრია ფაფარი. ღრუბელს დაუფარავს ცა. ჩემი საძვალეთი აქ არი. არსად მეგულება სხვა. ჩემი დედულეთიც აქ არი. ჩემი სიჭაბუკის გზა. ჩემი სიყვარულის ზღაპარი. არსად მეგულება სხვა. ჩემი იღბლიანი საფარი. ვაზი, მაგნოლია, ბზა. წინ გადევნებული ლამპარი. ჩემი იმედი და ხსნა. ფეხით შელეწილი ჭიშკარი. კირქვით ალესილი სკა. კუბოს სანატრელი ფიცარი. რუსი, ჩეჩენი და სხვა. ბაგაში გადახსნილი ძარღვი. ქრისტეს საგოლგოთე გზა. პეშვით დალეული სისხლი. ადიღე , კაზაკი და სხვა. ჩვილის გახვრეტილი შუბლი. ტყვიით ჩამსხვრეული ბრა. გოგონას შერცხვენილი ხიბლი. სად არის, სად არის ხსნა?! შესდექ უგონო მეზობელო! გუშინ ჩემი იყავ ძმა. ჩვენ ერთი გვქონდა მთა და მდელო. ერთი სავარადო ხმა. ივერთ დაჩოქება არ იქნება! ღმერთმა დაგვილოცა გზა. აფხაზეთი ჩემი საძვალეა. ჩემი იმედი და ხსნა. ეს მიწა გულზე დაგეყრება. დაგახრჩობს ცრემლების ზღვა. ეს მიწა ჩემი და შენია. ეს ზეცა , ეს ზღვა შენი და ჩემია! ვერ მოვა! ვერ მოვა! - სხვა !... მერი აბრამია./
