Ik vond de diversiteit zeker niet geforceerd in Verloren Aluria. Wat mij betreft was het een mooie weergave van hoe de maatschappij eruit ziet. Je standaard computernerd, een haantje, de oude vrouw met 'gekke ideeën', etc... Het is een goede weerspiegeling van het echte leven.
Hele goede tips. Was bij mijn verhaal van plan dat voor dat mijn karakters superhelden worden ze door een toevallig samenloop van omstandigheden dat de hoofdpersonen moeten nablijven. Daardoor leer je de karakters gelijk een beetje kennen. Je krijgt dan ook al een beetje door wie welke krachten krijgt. Bijvoorbeeld: Één van mijn karakters struikelt en laat perongeluk het eten vallen over de strenge leraar van de school die niemands favoriet is. Je weet dan gelijk dat ze een beetje onhandig is en dat ze natuur krachten zal krijgen. Eigenlijk is het een beetje het zelfde als bij Harry Potter. Je had bij één zin al gelijk door dat de tweeling Fred en George grappenmakers zijn of dat Hermelien de slimme is.
Goed verhaal weer. Leuk ook die lampjes op de achtergrond. Bij een "cut" zijn ze soms ineens weg ;-) Het zal wel wat over mij zeggen dat mij dit weer opvalt.
Ahh ja de lampjes! Dat zijn lichtjes die komen van een lamp die een soort Galaxy met sterren projecteert en hij gaat aan en uit, heel langzaam. En bij een cut heb je dan een harde overgang inderdaad 😅 Maar ondanks dat vond ik het toch wel een leuk effect!
Interessant onderwerp. Ik merk zelf dat ik ook moeite heb personages goed neer te zetten. Nu ik een eerste versie van mijn boek heb, heb ik ook gemerkt dat de karakters te vlak zijn en dat ik minder ver ben Dan ik had gewild. Het heeft me af en toe geholpen om het levensverhaal van een karakter uit te werken. En wanneer stopt het uitwerken van je karakters? Zal voor een deel aan het verhaal / de lengte van het verhaal liggen. 👍
Ik merk dat bij elke nieuwe scene die ik schrijf, en bij elke nieuwe versie van een boek, ik de personages weer beter leer kennen. Ik denk niet dat daar een einde aan komt 😅
Interessant Robin. Ik heb nog wel een andere vraag wat toch linkt met het onderwerp te maken heeft. Hier is hij. Hoe ontwikkel je een personage waarbij je iemand die je wilt eren (omdat hij/zij overleden is). Bijvoorbeeld: Mijn broer is overleden (zeer recent) en mijn hoofdpersonage heeft een broer en die heb ik vernoemd naar mijn broer. Hoe kan ik hem mooi in mijn verhaal intergreren? (ik hoop dat je hem snapt.)
Oh wat mooi dat je dat wilt doen. Tja, kijk vooral hoe jij wilt dat het personage overkomt. Maak het een held, bijvoorbeeld. Maar kijk er ook mee uit, want het zou kunnen dat je door zo’n eerbetoon bang wordt om de juiste keuzes te maken voor het personage. Uiteindelijk moet het passen bij het verhaal dat je wilt vertellen.
@@RobinRozendal Dank je wel Robin. Ik heb hem de broer van mijn hoofdpersoon gemaakt. De broer waar ze altijd al een goede band mee had, net zoals ik dat met mijn broer had, door bijvoorbeeld hem de eerste persoon waar ze naar toe gaat wanneer ze in de problemen zit.
Supper leuke tip Dankje wel!!!! Ik vraag me zo erg af. In qat coor scènes gebruik je juist wel tel ondanks show dont tell. En waneer moet je juist wel show gebruiken
