07. ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ ΣΠΑΝΟΥΔΑΚΗΣ - ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ 

Μουσικὸν ἐγχείρημα: Μαρμαρωμένος Βασιλιᾶς (1998)
Μουσικὴ - Στίχοι: Σταμάτιος Σπανουδάκης
Παραγωγὴ - Ἐνορχήστρωσις - Ἐκτέλεσις - Ἠχοληψία: Σταμάτιος Σπανουδάκης (Stam Studio)
Ἠχογραφήθη εἰς τὸ “Stam Studio” ἀπὸ τὸν Ἰούνιον τοῦ 1997 μέχρι τὸν Ἰανουάριον τοῦ 1998.
Ἐναρμόνισις καὶ διεύθυνσις χορῳδίας: Διονύσιος Ἀποστολᾶτος
Πολίτικη Λύρα: Σωκράτης Σινόπουλος
Βιολοντσέλλον: Μαρῖνα Κισλίτσινα
Shui: Tigran Sarkissian
Φωνητικὴ διδασκαλία: Αἰκατερίνη Ἀποστολάτου
Ἠχογράφησις χορῳδίας: Ἰωάννης Λεοντάρης
Καλλιτεχνικὴ ἐπιμέλεια ἐντύπου: Ἀντώνιος Γλυκὸς
Ψηφιακὴ ἐπεξεργασία: Ἀπόστολος Μιχάλης
Φωτογραφία ἐξωφύλλου: David Hanover (Tony Stone Images)
Digital mastering: Ἰωάννης Ἰωαννίδης
Ἐκτύπωσις: Μιχαὴλ Ὀρφανὸς
Σταμάτιος Σπανουδάκης - Μαρμαρωμένος Βασιλιᾶς (1998)
«Μετὰ τὸν Ἀλέξανδρο καὶ τὸν Ἰωάννη, ὁ Κωνσταντῖνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτωρ τῆς Κωνσταντινουπόλεως (τῆς Ἑπταλόφου, τῆς Νέας Ῥώμης, τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς) εἶναι αὐτὸς ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν μουσικὴ καὶ τοὺς στίχους μου. Ἡ Μαύρη Τρίτη 29 Μαΐου 1453, ἡμέρα ποὺ ἀκόμη δὲν τιμοῦμε ἐμεῖς οἱ ἀπόγονοι ἐκείνων ὅπως πρέπει, εἶναι ὁ ἀφηρημένος χρόνος γύρω ἀπὸ τὸν ὁποῖον κινοῦμαι. Κι ἐδῶ, ὅπως καὶ στὰ προηγούμενα μουσικά μου ἐγχειρήματα δὲν περιγράφω γεγονότα ἢ καταστάσεις· ἀλλὰ ντύνω μὲ μουσικὴ τὰ συναισθήματα καὶ τὶς ἐντυπώσεις μου, ἐλπίζοντας νὰ συναντήσω μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἐπίπονη πολλὲς φορὲς διαδικασία τὸν ἑαυτό μου καὶ τελικὰ τὸν ἥρωά μου. Ὁ Κωνσταντῖνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος ἦτο Ἕλλην· αὐτὸ βέβαια μὲ τὴν σημασία ποὺ ἐγὼ καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἐλπίζω ὅτι δίνουμε στὴν λέξη. Ὁ Κωνσταντῖνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος ἦτο Ὀρθόδοξος. Ὁ Κωνσταντῖνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος ἦτο Βασιλεύς· ἰδοὺ μία λέξις ποὺ ἴσως τρομάζει τὰ σημερινὰ προοδευτικὰ μυαλὰ τῆς χώρας μου. Εἶναι μία λέξις ὅμως ποὺ ἐμένα μοῦ ἀρέσει. Ὁ Κωνσταντῖνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος ἐθυσιάσθη γιὰ ὅ τι ἀντεπροσώπευε καὶ ὅ τι ἐπίστευε καὶ μαζί του ἐτελείωσε μία ἐποχὴ τόσο ζωντανὴ στὰ μάτια ἐκείνου ποὺ δὲν κυττᾷ μόνο γύρω του. Μετὰ τὸν θάνατό του καὶ τὴν ἅλωση τῆς ἠγαπημένης του Πόλεως χύμηξε ἀπὸ παντοῦ ὁ μεσαίωνας. Ἐλπίζω νὰ καταφέρουμε κἄποτε, ὄχι μόνο σὰν χώρα (ἔννοια ἀφηρημένη καὶ γεωγραφικὴ καὶ τόσο παρεξηγημένη) · ἀλλὰ κυρίως σὰν ἄνθρωποι, νὰ δοῦμε τὴν Ἑλλάδα σὰν Τὴν Ἀγαπημένη, ἀγγίζοντάς Την μὲ ἐκείνη τὴν τυφλὴ καὶ ἀπόλυτη ἀγάπη τῶν ἁπανταχοῦ ἐρωτευμένων. Κι αὐτὸ ὄχι βέβαια μόνο μέσα ἀπ’ τὰ ἱστορικὰ βιβλία, τὰ ποτισμένα ἐνίοτε ἀπὸ τὴν φτώχεια καὶ τὴν μεροληψία, ἀλλὰ καὶ μέσα ἀπ’ τῆς γιαγιᾶς τὰ παραμύθια ποὺ μπορεῖ νὰ κρύβουν μέσα τους πολὺ περισσότερη ἀλήθεια ἀπὸ ὅση ὅλα τὰ βιβλία τοῦ κόσμου τούτου».