1 - Kad sam bio mali: Branko Ćopić 

Niko nikada se ne smije stidjeti i li odreci svog porijekla to si sto si rodjen si tu u tom selu gradu niti treba svoj jezik mjenjati to te cini covjekom vrijednijim od suhog zlata

I moje i ja sam ispod Grmeca

Pa mozda se treba zapitati malo oko svega

*ćete

+youtube koristi Hvala vam na lepim rečima za naš rad. Često ponavljamo ranije emitovane "Trezore" i na programu, RTS 2 (svakog radnog dana), RTS 3 (utorkom), RTS SAT (utorkom i četvrtkom), ali ako želite da redovno i unapred dobijate nedeljni program "Trezora" pošaljite vašu e-adresu na trezor@rts.rs, a potrudićemo se i da redovnije postavljamo emisije "Trezora" na Jutjub. Bojana Andrić, urednik i autor "Trezora"

Sırplar için eski değer olarak 1992-95 Bosna vahşetinden başka hiç bir değer yoktur!.. İyice öğrenin ve tadını(?!) çıkarın!.. Sizden sonraki nesillere de övünerek aktarın!.. Aktarın ki, bu vahşetin hesabını ödemeye başlayınca şaşırmasınlar. Zaten medeni(?!) Avrupa için sırpların tek işe yarar tarafı budur!..

Boban Stefanovic da nisi pobrkao Branka? Ovo nije kockica

Možda si pomešao/la Branka Kockicu sa legendom nezaboravnom Ćopićem

Slutio je raspad Jugoslavije: "Zemlju će nam rasturiti oni drugovi koji su je stvarali. To ja ne mogu da podnesem." Inače Branko se dugo nalazio pod pritiskom partije: prvo zbog pripovetke Jeretička priča u kojoj opisuje privilegovani položaj partijskih velikaša koji su se posle rata uselili u oduzete luksuzne vile narodnih neprijatelja. Ceo vrh partije je tada napao Branka: Moša Pijade, Đilas (koji će se ubrzo i sam naći na meti partije), Kardelj, i Tito koji je na jednom skupu Antifašističkih žena na kome je bila i Brankova majka Soja nazvao Branka izdajnikom što je njoj veoma zasmetalo i koja mu je tada rekla: "Za mog Branka sve možeš da kažeš, ali da je izdajnik, to nikada da ne kažeš". (Kada je Tito umro Branko je u posveti napisao: "Tito je došao iz bajke, u veličanstvenu borbu za slobodu i u bajku se vratio"-oprostio je čoveku koji ga je za života ponižavao i vređao.) Zatim sledi roman Ne tuguj bronzana stražo za koji je dobio NIN -ovu nagradu a koji govori teškom položaju krajišnika naseljenih u Banat, zbog iz nekog razloga ponovo digla prašina. Zamerano mu je što je tražio ekranizaciju svoje pripovetke "Oproštaj sa Kosovom" jedine pripovetke iz zbirke "Doživljaji Nikoletine Bursaća" koja nije ekranizovana i koja kao da sluti buduće krvave sukobe Srba i Albanaca. Kap koja je prelila čašu i zbog koje je isključen iz partije bio je roman Gluvi barut, u kome opisuje "leva skretanja" tj. zločine partizana u ratu, i borbu partizana i četnika oko jednog sela da bi pridobili naklonost seoskog vođe kapaetana kraljevske vojske, a cenu te fanatične ideološke borbe plaća običan narod. Nakon toga on se povlači u sebe i svoj svet i likove inspirisane detnjstvom u rodnim Hašanima. Ljudi sa kojima je bio jako blizak poput prijatelja pisaca: Antonija Isakovića, Dobrice Ćosića, Borislava Mihajlovića Mihiza, Matije Bećkovića ali njegovog vernog prijatelja glumca Tome Kuruzovića; govore da su u tim poslednjim danima Branka sve više morile crne misli i da se sve više osamljivao i tražio utehu u svojim knjigama i likovima inspirisanim detinjstvomm Konačno izvršava samoubistvo skokom sa Brankovog mosta koji će mnogi Beograđani povezivati sa njime, iako nosi ime po Brankovoj ulici na koju se most nastavlja, ulici jednog drugog pisca Branka Radičevića po kome je i sam Ćopić dobio ime. Crni konjanici koje opisuje u predgovoru za Baštu sljezove boje konačno su se vratili 7 godina posle Brankove smrti te kobne 1991. godine kada počeo raspad Jugoslavije i rat za njeno nasleđe a sa njim i ubijanje, paljenje, pljačkanje, rušenje zgrada kuća, crkava, džamija uključujući i Brankovu školu i bistu koja je poput Andrićeve obezglavljena zbog navodog ubijanja muslimana od strane Brankove partizanske jedinice. Branko je do kraja ostao iskreni komunista, partizan i Jugosloven, kome nije trebala partija da mu odredi šta da misli i koji je među prvima je dobronamerno skrenuo pažnju da put kojim je Jugoslovenska država išla nije dobar i da je potrebno nešto promeniti kako ne bi propala. On nije hteo da preživljava ponovo ono što je preživeo u toku Drugog svetskog rata:"Ne mogu i neću da preživim novi "Prolom". Zemlju će nam rasturiti oni drugovi koji su je stvarali. To ja ne mogu da podnesem." Zato se ubio. "Zbogom lijepi i stašni živote"- napisao je Branko u oproštajnom pismu. Nadam se da sam uspeo da odgovorim na vaše pitanje.

steta za naseg branka..to je posljedica otpadnistva od vjere pravoslavne koja je odrzala nas kraiski narod vjekovima na onim prostorima kumunizam nam je zadao tezi udarac od svih ostalih zavojevaca ...posljedice su vise nego ocigledne nazalost svih nas kraisnika ..ali ideja unistenja pravoslavlja nije prekinuta vec se nastavlja od kumunista preko nove jeresi ekumenista..dace BOG snage da se odupremo svim iskusenjima da ne nestane pleme nase...

Drug razocarani komunista

Jeste Srbin,a koliko vas danas ima ovakvih Srba ,na prste se mogu prebrojati

@Verbal Dk Branko sebe naziva Licaninom ,onim koji se iz Like doselio u Bosnu pod Grmec ,pa samim tim ne moze biti Bosnjak.

Verbal Dk Meni je vasa teorija moguca i prihvatljiva kao i druge teorije do momenta dok se neko sam, u ovom slucaju Branko ne izjasni drugacije.

@Verbal Dk Ja citam i slusam kako lupetas gluposti...Pa kada ste vi postali Bosnjaci muslimani....Ti znas dobro da su ti preci bili Srbi i da dobro znas dobro kako ste se nekad prezivali....Verovatno tvoji jos cuvaju slavsku ikonu....

Ne seri! 😘

И то је најважније што знаш о Бранку Ћопићу? На нивоу Фарме, Елите и осталих образовних програма? Јадно.