Duket sikur në Shqipëri, Dita e Punëtorëve është pa klasë punëtore. Domethënë: ka klasë intelektuale, ka klasë politike, ka klasë katundarie..., por nuk ka punëtorë.
-Që punë ka, as diskutohet, ka sa të duash. Problemi është se nuk ka profesionistë.
Pra, thënë shkurt: nuk ka punëtorë.
1 Maji kaloi. Nuk u pa kurrkush në rrugë të protestonte. Trafiku nisi vonë se helbete, duhej ngopur syri me gjumë një herë. Nuk u pa kurrkush të dilte në Bulevard, tek Dëshmorët e Kombit, tek Zogu i Parë apo tek Sheshi Skënderbej dhe të kërkonte ndonjë rritje rroge, ndonjë kompensim, ndonjë 8-orarësh në punë, apo 40 orë punë në javë, apo... Lëre fare.
Kjo vlen për kryeqytetin që ka ca njerëz, se qytetet e tjera, aha...
Por i duhet parë dhe ana tjetër medaljes.
Duket se në këto 34 vite post diktaturë jemi rregulluar ca, aq sa dhe kërkesat kanë rënë njëra pas tjetrës. Tani po jetojmë në aheng e bollëk.
Si i thoshe Huan torollaku kryetarit të ri të Kooperativës, shokut Vasil, në ceremoninë e vdekjes së ish-kryetarit, babait të Nashos:
-Eh sa ndere më ka bërë ai mua. Kush ma dha karrocën e Ekonomisë Ndihmëse? Dhe u rregullova ca.
Ja kështu, si puna e Huanit jemi të gjithë ne. Ca torollak nga trutë, por që po rregullohemi pak e nga pak me anën e karrocave të ekonomisë ndihmëse.........
leonardveizi.blogspot.com/202...
#shqiptaret #albania #festa
14 май 2024
