Ο Carlin εξελίχθηκε σε φιλόσοφο επί σκηνής σε προχωρημένη ηλικία. Για δες τον και πιο νέο. Πάντως ακόμα και ο Louis CK που φαίνεται πως είναι αγαπημένος πολλών, τον Carlin τον έχει για θεό του. Απίστευτο το ότι δεν αναφέρθηκε ούτε ο Pryor, αλλά και θεοί της ατάκας, όπως ο Hedberg και ο Dangerfield. Ούτε καν Martin, Rock, Seinfeld. Εγώ για τους περισσότερους από αυτούς τους κρύους δεν θα έδινα ούτε ευρώ. Φαίνεται από την συνέντευξη ότι τα "αστεία" τους είναι πολύ αναμενόμενα, τετριμμένα και βαρετά. Προτιμάω να τα δίνω για Burr, Louis CK, Gervais, Jimmy Carr και Chris Rock.
Θα διαφωνήσω στο ότι φθίνει. Ειδικά με το Νetflix που πλέον χρηματοδοτεί πολλά specials, βλέπουμε όλο και πιο συχνά παλαιότερους και νέους κωμικούς σε πλατφόρμες που είναι πιο προσβάσιμες στο ευρύ κοινό. Πρόσφατα παραδείγματα τα τελευταία specials του Louis CK, του Burr, του Chappelle και του Morgan. Επίσης σε κάποια shows μεγάλης τηλεθέασης δίνεται η ευκαιρία σε νέους κωμικούς να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους (πχ στο show του Conan O'Brien). Επίσης, τώρα τελευταία πολλοί μεγάλοι κωμικοί κάνουν tours ακόμα και στην Ευρώπη, δίνοντας την ευκαιρία και σε εμάς να τους απολαύσουμε από κοντά. Εγώ είχα την τύχη πέρυσι να δω Burr και Louis CK, ενώ έχω εισιτήρια και για τον Rock. Από Άγγλους, Gervais και Carr από τους πιο mainstream. Επίσης, ζούμε σε καιρούς που προσφέρονται για stand-up, ειδικά στην Αμερική του Τραμπ. Βέβαια οι μεγάλοι κωμικοί είναι πολυτάλαντοι και δεν κάνουν μόνο stand-ups, σε αντίθεση με κάποιους από αυτούς που είδα στο video. Δες σε πόσα projects είναι μπλεγμένος ταυτόχρονα ο Louis CK, είτε ως ηθοποιός, είτε ως σκηνοθέτης, είτε ως παραγωγός, δες την πολύ καλή σειρά του Ansari στο Netflix, δες την animated σειρά του Burr (επίσης στο Netflix) και άκου το podcast του κλπ κλπ. Κάποιοι σταμάτησαν το stand-up και έγιναν παρουσιαστές shows, στα οποία, όμως, έχουν τον αρχικό μονόλογο ο οποίος ουσιαστικά είναι ένα short length stand-up show. Όσον αφορά για το παλιό στυλ αυτών που ανέφερα, θα συμφωνήσω για κάποιους, αλλά μην ξεχνάς ότι ανέφεραν τον Murphy και τον Williams που επίσης είχαν παλιό στιλ. Ειδικά ο πρώτος ήταν σεξιστής μέχρι αηδίας στα shows του, κάτι που αν γινόταν από κωμικούς σήμερα θα υπήρχε θέμα. Εδώ υπάρχει μερικές φορές με τον Burr, ο οποίος έχει και ένα μέτρο σε αυτά που λέει. Θα μπορούσα να πω και άλλους παλιούς, όπως τον Johnny Carson, ή φοβερούς insult comedians και roasters όπως τον Don Rickles, τον Dean Martin και τον Jeff Ross.
Το ότι βγάζουν specials κωμικοί που δεν αξίζουν ή ακόμα και που κλέβουν αστεία (πχ Amy Schumer), δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και ποιοτικά specials. Ίσα ίσα, η αξία τους φαίνεται από την σύγκριση. Αυτό που μπορώ να πω ότι λείπει είναι το στιλ. Βλέπω πολλούς κωμικούς να κάνουν φθηνά sex-related αστεία και απογοητεύομαι. Όμως, δυστυχώς, οι περισσότεροι Έλληνες, αντί να αντιγράψουν τους "μεγάλους", αντιγράφουν αυτούς για να κερδίσουν φθηνά και εύκολα γέλια.
lavell crawford* fun fact:Mε τον bill burr ειχαν παιξει σε μια σκηνη στο breaking bad εκει με τα μυρια στην αποθηκη που ξαπλωναν πανω..Επισης μια αναφορα σε Carlin,Pryor,Lenny Bruce...επρεπε νομιζω
Και ποιος σας εχει πει οτι οι βόρειες χώρες εχει κρύους ανθρώπους;; εγώ όντας μίσος Σουηδός εχω ζήσει στη Σουηδία και μπορώ να πω πως ανετα οι Σουηδοί ειναι πιο ανοιχτοί και χαρούμενοι απο τους Έλληνες. Οτι και να τους πεις θα γελάσουν
Γενικά αυτό μάλλον είναι λάθος αντίληψη. Ψυχρό κλίμα-ψυχροί άνθρωποι είναι μια μπούρδα που για κάποιο λόγο κάποιος αποφάσισε ότι συνδέονται. Αλλά μεταξύ μας, από κάτω έγραψες μαλακία...
TheCh0senOne1 όχι... το ξαναλέω. Ξαφνικά όλοι έγιναν κωμικοί. Απο τους παραπάνω 2 ειναι που παραδέχομαι οτι ναι ειναι κωμικοί. Το να μπορείς να κανεις ανθρώπους να γελάνε με χαζομάρες το κανει ο καθένας μας
Εφόσον βγάζουν λεφτά από αυτό που κάνουν, είτε με τα live, είτε με προώθηση προϊόντων, μπορούν να κοτσάρουν τον τίτλο του comedian. Είναι αυτό που λέμε ό,τι δηλώσεις είσαι. Δεν σημαίνει ότι επειδή το δηλώνεις είσαι κιόλας. Δυστυχώς απευθύνονται σε αυτό το κοινό που έχει φέρει την κατάσταση στην χώρα εδώ που την έχει φέρει. Με το ίδιο iq που κάνουν τις επιλογές τους στις εκλογές, αλλά και γενικότερα στην καθημερινότητά τους, θα βρεθούν σε σκηνές stand up και θα γελάνε με τα αστεία δημοτικού(στην καλύτερη) που κάνουν οι "comedians". Αυτό το είδος "τέχνης" είναι εντελώς ρηχό και ενίοτε εντελώς χυδαίο μόνο και μόνο για να προκαλέσει, μιας και αφού δεν βαθαίνει καθόλου, δεν σε βοηθάει στην σκέψη δηλαδή μέσω της σάτιρας, προσπαθεί περισσότερο να παίξει με τον εκχυδαϊσμό μιας κατάστασης ώστε να σε κάνει να νιώσεις άβολα μέσα στο πλήθος και να γελάσεις από αμηχανία. Τα αστεία με την Ελληνίδα μάνα, με τον θείο που κάθεται με την νεολαία, με τις σχέσεις, είναι ένα κλασσικά παραδείγματα του πόσο ρηχό είναι ένα τέτοιο show. Αν πας σε 5-10 θα ακούσεις την ίδια θεματολογία πάνω κάτω.
Κατ' αρχας: υπαρχουν διαφορετικα ειδη κωμωδιων. Το σταντ απ αναλαμβανει αυτον ακριβως τον ρολο, μεσω μια καταστασης που ξαφνιαζει και δημιουργει την λεγομενη εκπληξη (σοκ) προκαλει το γελιο. Αυτο επιτυγχανεται με διαφορους τροπους. Αν θα θελαμε μα μιλησουμε με τεχνικους ορους, ειναι μαλλον μια παρωδια της πραγματικοτητας, ενα 'σατυρικο δραμα'. Στην αλλη μερια, μια βαθυστοχαστη επιθεωρητικη σατιρα ή μια διδακτικη κωμικη παρασταση δεν ταυτιζεται με αυτο το ειδος. Το χιουμορ ειναι περισσοτερο εκλεπτισμενο και στοχευμενο, το υφος τεινει προς μια φιλοσοφικοτερη πρακτικη. Εκει γινονται αστεια διαφορετικου ειδους. Ενας ψευδοδιανοουμενος θα την ονομαζε 'ανωτερη κωμωδια' χωρις αυτο να σημαινει οτι το εκλεπτισμενο αστειο ειναι απαραιτητα πιο ωραιο απο το χοντροκομμενο. Απο την αρχαιοτητα αλλωστε, οι μεγαλυτεροι κωμωδιογραφοι εκαναν χοντροκομμενα και αισχρολογικα αστεια. Το σταντ απ μαλιστα χρησιμοποιηθηκε με μια αλλη μορφη ακομη και σε θρησκευτικες τελετες (2ος αι. π.Χ. Μεσοποταμια). Τι θελω να πω: ο στοχος ειναι διαφορετικος. Και αυτο, γιατι περιγραφεις δυο τελειως διαφορετικες κατηγοριες κωμωδιας. Ενιοτε εμπεριεχεται και το τραγικο αισθημα ακομα και στο σταντ απ, αφου η κωμωδια στην ουσια αντικατοπτριζει με αστειο τροπο την σκληρη ζωη. Δες π.χ. την κακη πιστη του Μαθιουδακη ή το "ο,τι πολυτιμοτερο εχω" της Χ.Κατσαρινη. Αν θες κατι πιο ελαφρυ δες μια σολο παρασταση του Φισφη (προτεινω το "να ενας σοφος). Θα διαπιστωσεις οτι οχι μονο διδασκουν και συγκινουν, αλλα πισω απο εναν χυδαιο τονο πολλες φορες κρυβεται μια τρυφερη και αγνη προθεση. Οι χοντροκοπιες χρησιμοποιουνται για να προκαλεσουν το σοκ, πραγμα το οποιο, κατ'εμε, πετυχαινουν στο μεγιστο. Τωρα οσον αφορα στους χαρακτηρισμους που εριξες γενικευτικα για το κοινο, ειναι ατοποι - νομιζω το καταλαβες.
Είδα όσο μπόρεσα, πραγματικά. Πίεσα τον εαυτό μου και είδα όσο μπορούσα και από τους τρεις. Δεν θέλω να προσβάλω, ίσως είναι και θέμα αισθητικής. Δεν εννοώ καλύτερης και χειρότερης, απλά διαφορετικής. Δεν θα μπορούσα να είμαι ποτέ πάντως ένας από τους τύπους που γελάνε με το παραμικρό, χωρίς κανένα λόγο. Δεν είμαστε δημοτικό πλέον για να γελάμε από αμηχανία. Πάει και η ηλικία που γελάγαμε με τα μπινελίκια των μεγαλύτερων που ντρεπόμασταν να πούμε. Μόνο όταν είμαστε μεθυσμένοι ή φτιαγμένοι(όσοι φτιάχνονται) γελάμε με το παραμικρό. Πλατσούρισα στα ρηχά όσο μπορούσα αλλά δεν. Για να μιλήσω και με τους νεολογισμούς που προσπαθούσαν να χρησιμοποιούν και οι καλλιτέχνες, σαν τον θείο που κάθεται με την νεολαία και πετάει και κανένα νεολαιίστικο για να δείξει ότι μπορεί να συμμετέχει και αυτός, η φάση ήταν από awkward έως cringy. Η Κατσαρίνη το πασπάλισε και με λίγο αντιφασισμό γιατί είναι της μόδας, και το έκανε λίγο ακόμα πιο άκυρο απ'ότι ήταν. Δεν το παίζω γνώστης, γιατί δεν είμαι. Ό,τι λέω το λέω από αυτό που μου βγάζουν οι stand up comedians. Για εμένα δεν είναι χιούμορ αυτό όμως. Είναι κάτι υπερβολικά ρηχό το οποίο βασίζεται στην αποδοχή του για να υπάρξει. Κι επειδή ανέφερες για το τι γινόταν στην αρχαιότητα, θέλω να κρατήσω πράγματα από εκείνη την εποχή γιατί πραγματικά έχει να μας δώσει πολλά, αλλά δεν θέλω να υιοθετήσω πράγματα αυτούσια. Είμαστε 2500-3000 χρόνια μετά. Μπορούμε να κρατήσουμε τα καλά και να εξελίξουμε ότι χρειάζεται και μπορούμε να κάνουμε καλύτερα. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να ξέρω τι κουβαλάει ο καθένας στο μυαλό του αλλά το να γελάς με τόσο άκυρα πράγματα, μόνο αν έχεις πιει 3-4 ποτά μπορώ να το δικαιολογήσω. Αλλιώς, επίτρεψέ μου να έχω σοβαρές ενδείξεις γι'αυτό που λέω. Αν ήμουν κι εγώ με παρέα κάπου έξω, πίναμε τίποτα μπύρες και σφηνάκια και μετά πηγαίναμε στην παράσταση ίσως να ήμουν περισσότερο στο κλίμα. Αλλά έτσι νέτος θα ήταν πολύ αμήχανη κατάσταση. Τέλος πάντων, είναι η κριτική μου στο είδος γενικότερα, χωρίς να έχω ψαχτεί και ιδιαίτερα. Ίσως να μην με εκφράζει προσωπικά και άλλοι να βρίσκουν κάποιο νόημα σε όλο αυτό ή ίσως να υπάρχουν σκηνές που να με κάνουν να αναθεωρήσω.
