12 χρονών για Κορυδαλλό 

Το κονσεπτ με τα σεντονια απο πισω οπως οταν καναμε "σκηνες" μικροι με τα σεντονια, τις κουβερτες και τα μαξιλαρια, πολυ νοσταλγικοο σκηνικό

Είμαστε περίπου στο έτος 2006-2007. Εγώ με άλλους 3 φίλους όλοι γύρω στα 13-14 αποφασίζουμε να κάνουμε τη μεγαλύτερη φάρσα της ζωής μας στο χωριό. ( Γιατί ως γνωστόν, οι μεγαλύτερες μαλακίες γίνονται καλοκαίρι στα χωριά ). Φεύγουμε από το χωριό των 2 από την παρέα και πάμε στο δίπλα χωριό από το οποίο ήταν οι άλλοι 2, 2-3 km μακριά, όπου υπήρχε μία βρύση στο ωραιότερο πέταλο για παντηλίκια που είχαμε δει μέχρι τότε ( αυτή η στροφή αποτέλεσε τη μέκκα όλων των επίδοξων Ken Block του χωριού αλλά αυτό είναι για άλλη ιστορία ). Τη στροφή αυτή εμείς αποφασίσουμε να τη φράξουμε με ένα κάδο ώστε όποιο αυτοκίνητο περάσει να αναγκαστεί να σταματήσει και θα βάζαμε το σχέδιό μας σε δράση. Να το κάνουμε κώλος πετώντας χειρουργικά γάντια ( δεν είχαμε βρει μπαλόνια ) γεμισμένα με νερό και κέτσαπ. Μετά από 1-2 αποτυχημένες προσπάθειες που τα αυτοκίνητα πέρασαν τον κάδο, πέρασε το θύμα μας και σταμάτησε. Εμείς σαν άλλοι τοξότες από το Lord of the Rings τον κάναμε κώλος πετώντας του πάνω από 15-20 γάντια γεμισμένα. Ωστόσο αντί να γευτούμε το αίσθημα χαράς της φάρσας μας ζήσαμε τον απόλυτο τρόμο. Αυτός νευριασμένος μας παίρνει στο κυνήγι με το αυτοκίνητο, γιατί το ύψωμα που ήταν πάνω από τη βρύση ήταν απλά ένας χωματόδρομος που πήγαινε κανονικά αυτοκίνητο. Σα να μην έφταναν όλα αυτά, μάλλον είχαμε πέσει και στον πιο πειραγμένο του χωριού καθώς στο αυτοκίνητό του είχε αντί για κόρνα σειρήνα περιπολικού. Για να κρυφτούμε πηδάμε από πάνω από το χωματόδρομο μέσα στο δάσος ώστε να κάνουμε το γύρω και να βγούμε μέσα στο χωρίο και να γλυτώσουμε από τον τρελό που μας κυνηγούσε, σίγουρα όχι με φιλικές διαθέσεις. Σε αυτή τη γύρα έχουμε ρίξει όλες τις ελπίδες μας σε έναν από τους άλλους 3 που επειδή ήταν από το δεύτερο χωριό είπε αυτολεξεί « Εγώ ρε ; Εγώ δε ξέρω το χωριό μου ;; Από εδώ…Από εδώ…». Πριν προλάβει να ολοκληρώσει την πρόταση φεύγει σα τσουβάλι γλιστρώντας και χάνεται από το πλάνο μας. Ο ηλίθιος είχε φύγει σε ένα χαντάκι γύρω στα 2-2,5 μέτρα βάθος. Για να τον βγάλουμε χρειάστηκε να πιαστούμε αλυσίδα για να τον τραβήξουμε πάνω…Μετά από 2-3 ώρες και αφού είχε βραδιάσει καταφέραμε να γυρίσουμε σπίτια μας. Αργότερα το βράδυ πετύχαμε τον τύπου που μας κυνηγούσε και ελπίζαμε να μην μας είχε δει με κάποιο τρόπο. Τελικά δε μας αναγνώρισε. Ακόμα και τώρα στα 30 ( 17-18 χρόνια μετά ) μας κάθε καλοκαίρι αναπολούμε αυτή τη φάρσα και τη συζητάμε. ΜΑΛΑΚΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣΕΣ ΜΕ ΚΟΡΝΑ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟΥ ΔΕ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ.

Φρεσκοχωρισμενος και στον 3ο μήνα στρατιωτικής θητείας με κακή ψυχολογία, ευχαριστώ για το χαμόγελο που μου δώσατε

Ολοι εχετε ωραιες ιστοριες, κανεναν απο εσας δεν σας κυνηγησε ομως ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ επειδη ησασταν αφελεις. Καλοκαιρι 2014 Αγχιαλος Βολου. Με τον φιλο μου ημασταν 14 χρονων πανηλιθιοι και δεν μας αρεζε ποτε να παιζουμε σαν νορμαλ παιδακια μπαλα και κρυφτο . Συνεχεια ανεβαιναμε βουνα και λοφους και πειραζαμε ζωακια η καημενους αγροτες. Το καλοκαιρι του 2014 λοιπον θεωρησαμε πολυ νορμαλ το να παιξουμε με τα αεροβολα μας απεναντι απο το στρατοπεδο καυσιμων αεροποριας της Αγχιαλου. Αφου περασαμε κανα 2 ωρακι παιζοντας φανταστικο πολεμο με τα φανερως ψευτικα πανηγυρτζιδικα αεροβολα μας, ειδαμε ενα περιπολικο να παρκαρει στη πυλη του στρατοπεδου. Το θεωρησαμε περιεργο καθως πρωτη φορα βλεπαμε κινηση στο στρατοπεδο. (Να σημειωθει οτι εκει που παιζαμε ηταν ενα υψωμα που εβλεπε ολη την εκταση του στρατοπεδου. Αποφασισαμε να κρυψουμε τα οπλα και να φυγουμε καθως ο φιλος μου ειπε οτι ειδε καποιον να κοιταει προς τα εμας με κυαλια. Αρχισαμε να τρεχουμε στα χωραφια οπως καναμε παντα οποτε ειχε γινει μαλακια, μεχρι που ακουσαμε καποιον να φωναζει ακινητοι ακινητοι. Εκει καπως ενιωσα οτι αυτη την φορα καλυτερα να σταματησουμε και φωναξα στον φιλο μου σταματα σταματα. Με κοιταξε αναυδος τυπου "τι επαθες". Και το βλεμμα του ειχε πεσει στο πατωμα οταν ειδε εναν αστυνομικο με το χερι στην θηκη του πιστολιου του. Αφου ακουσαμε μερικες παναγιες και ηρθε αλλο ενα περιπολικο εκει που μας σταματησαν, τους ρωτησαμε τι καναμε τοσο σοβαρο που μας μαζευουν. Η απαντηση τους ηταν " μπειτε στο περιπολικο να ανεβουμε πισω στον λοφο να δειτε." Μεσα στο περιπολικο ο ασυρματος πηγαινε ταπα και ακουσαμε εναν συναδελφο τους να λεει " Μπραβο τα μαλακισμενα ολο τον Βολο κλεισανε". FW: Ειχε πεσει σημα απο το στρατοπεδο οτι καποιοι κανουν χρηση οπλων σε υψος που βλεπει ολο το στρατοπεδο και ενημερωθηκε η αντιτρομοκρατικη και τα ΟΠΚΕ. Εκλεισαν 2 μεγαλοι δρομοι στον Βολο, ολη η Αγχιαλος και ο Αλμυρος. Ο λοφος ειχε γεμισει σκυλια και αντρες τον ΟΠΚΕ/ΕΚΑΜ. Το τι παναγιες φαγαμε στο τμημα του Αλμυρου δεν λεγεται. Η μανα μου εμαθε για το περιστατικο 5 χρονια μετα αφου ενηλικιωθηκα. Σε εμενα και τον φιλο μου ακομα οταν μας βλεπουν μας ρωτανε ¨θα επιτεθειτε σε κανα στρατοπεδο?" Οσοι ειναι τωρα ηλικιες 25-30 γνωριζουν για το περιστατικο μιας και εγινε χαμος σε ολη την περιοχη. FUN fact: Αυτο ειναι το στρατοπεδο που το περασμενο καλοκαιρι εξεραγη απο τις φωτιες. PS: Μερικοι απο τους αντρες της ΟΠΚΕ μας ειχαν πετυχει σε ενα πανηγυρι και μας κερασαν σουβλακια.

Το έτος είναι 2008, καλοκαίρι, εγώ με τον κολλητό μου είμαστε 6 χρόνων και πάμε πρώτη φορά σε κατασκήνωση. Μερικούς μήνες πριν, και οι δυο, είχαμε πάρει τα πρώτα μας Nintendo και εννοείται τα είχαμε πάρει μαζί μας και στη κατασκήνωση. Φυσικά όμως δεν ήμασταν τα μόνα παιδάκια με Nintendo στη κοινότητα όποτε ανταλλάζαμε παιχνίδια όλοι μας. Σε κάποια φάση, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, εγώ με τον κολλητό μου αρχίζαμε να δανειζόμαστε Nintendo από αλλα παιδακια, να τους βγάζουμε τα παιχνίδια από πίσω και να τα επιστρέφουμε. Για να μη πολυλογώ, μαζέψαμε γύρω στις 15κασέτες ετσι (Συνολικης αξίας σίγουρα πάνω από 500€). Προφανώς, δημιουργήθηκε θέμα στη κοινότητα, και άρχιζαν οι ομαδάρχες να λένε οποίος έχει πάρει τις κασέτες, να τις αφήσει έξω από τη πόρτα μου όποτε θέλει, χωρίς να μαθευτεί ποιος είναι, απλά για να επιστραφούν. Εμείς όμως ύστερα από σκέψη, αποφασίσαμε να μη λυγίσουμε και να τις κρατήσουμε. 5-6 μέρες μετα, ο πατέρας του κολλητού μου βρίσκει το σακουλάκι με τις κλεμμένες κασέτες. Χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, σπάει το Nintendo του με το πόδι μπροστά στη μούρη του. Μετα, προφανώς το μετέφεραν και στους δικούς μου γονείς με αποτέλεσμα μάλλον ενα από τα πιο τραυματικά χεσιδια που έχω φάει στη καριέρα μου. ( Μετα από αυτό πήγανε σε παιδοψυχολόγο.) Εν τέλη, δε καταλήξαμε ληστές, εγώ ασχολούμαι με πληροφορική μακριά από το έγκλημα, και ο κολλητός μου τελειώνει τη Νομική.

Τι γλυκούλης ο Χρήστος με τα κουκλάκια 🥰🥰

Θα μπορούσατε να χωρίζετε την οθόνη στα 2 σαν παλιά crt που παίζαμε παιχνίδια, στο αριστερό μισό το βίντεο όπως είναι τώρα και στο δεξί μισό το πλάνο που θα δείχνετε μόνο τον Χρησταρα όλη την ώρα

Σκεπτικο γονέων Μιχάλη : Αφηνεις το παιδι να πεινασει, εκει να εχει αναγκη και να βγει στην επιφάνεια το ένστικτο επιβιωσης για να μάθει 😂😂

Καλοκαιρί στο χωρίο, κλασσικά. Κάπου 2003-2004 10χρονών τότε. Κάπου στον Ταϋγετο. Έχει έρθει για πρώτη φορά στο χωριό ο κολλητός μου. Γενικά στο χωριό ήμασταν μεγάλη παρέα πάνω-κάτω συνομήλικοι όπου οι περισσότεροι από Καλαμάτα και λίγοι από Αθήνα. Εμείς οι Αθηνέζοι πιο φλώροι και μη μου άπτου, οι καλαματιανοί πιο γιόλο, έτρωγαν και χώμα ξερω γω αν τύχαινε. Περνούσαμε μια περίοδο που βρίσκαμε βατράχους και σαύρες και τα κλείναμε σε μπουκάλια, τα βάζαμε σε λεκάνες με νερό και τέτοια άλλα καθόλου βάναυσα. Στις σαύρες συνηθίζαμε να τους κόβουμε τις ουρές και να τις αφήνουμε να φύγουν. Και έρχεται λοιπόν ο φίλος, ας πούμε Στάυρος. Βασικά όντως Σταύρος. Και ένα πολύ όμορφο απόγευμα με τον ήλιο να αρχίζει να κρύβεται από τα βουνά και το απαλό σκοτάδι να μας βρίσκει εξουθενωμένους και καταϊδρωμένους από το ολοήμερο παιχνίδι, είπαμε πριν χωριστούμε για τα σπίτια μας, να πάμε να πιούμε νερό από μια βρύση που ερχόταν παγωμένο πεντακάθαχαχαχαχ νερό από τον Ταϋγετο. Ξέρετε, αυτές τις κλασσικές τις πέτρινες που έχουν τα χωριά με μια μικρή γούρνα στην άκρη της. Πίνουμε ξερω γω όλοι, όλα κουλ. Πάει τελευταίος να πιεις ο Σταύρος και ενώ δε βγάζει τη μούρη του από το νερό, τόσο διψασμένος που ήταν, μουρμορίζει ''Ρε αυτό μυρίζει σαν αίμα''. Ήταν το τελευταίο που ακούσαμε, πριν αρχίσει να μας κυνηγάει μόλις αντίκρησε την διαμελισμένη σαύρα μέσα στη γούρνα και το κατακόκκινο νερό. Υ.Γ. Είναι ακόμα ο καλύτερος μου φίλος. Υ.Γ.2. Μετάνιωσα που τη σαύρα δεν την έβαλα εγώ αλλά ο ξάδερφος μου ο Θοδωρής. Τυχαίο όνομα, μπορεί και όχι.

Εμείς δημοτικό με τον ξάδερφο χτυπουσαμε στην πόρτα του συνδέσμου του Ολυμπιακού και τρέχαμε να κρυφτουμε στην γωνία πριν μας δουν. Αυτό πολλές φορές. Μέχρι που άρχισαν να μας κυνηγάνε με αγροτικό φορτωμένο με σανίδες και ροπαλα να μας εγαμησουνε. Κρυφτηκαμε πίσω από την μαντρα μιας μονοκατοικία ενώ ο παππούς καθόταν έξω. Όταν ήρθαν αυτοί και τον ρώτησαν που είναι τα κωλόπαιδα, δεν μας πρόδωσε. Respect. Υ. Σ. : Ήμασταν Ολυμπιακοί.

Η άβολη στιγμή που το παιδάκι απ την ιστορία του Διονύση είναι φαν, και μόλις του γκρέμισε όλα του τα όνειρα 😂

Ρε Διονύση, μια το Delorean απτό παιδάκι πριν λίγα χρόνια, μια οι κάρτες όταν ήσουν μικρός που θα το ξαναέκανες... Αρχίζω και καταλαβαίνω γιατί μένεις στην περιοχή που μένεις 😂❤️

Καλησπέρα αγαπημενοι. Μεγάλωσα στην επαρχία και το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στο σπίτι της γιαγιάς μου. Μια γιαγιά υπέροχη που την έχω ακόμα κοντά και την αγαπώ πολύ. Σαν παιδί όμως αν και η γιαγιά ήταν πολύ καλή μαζί μου.. βασικά μάλλον επειδή ήταν πολύ καλή μαζί μου, αν και με όλους τους άλλους ήμουν ένα καλό παιδάκι η γιαγιά μου έτρωγε χριστοπαναγίες και καντήλια μπροστά σε όλη τη γειτονιά σε καθημερνή βάση και πολλά πολλά αλλα και δεν με μάλωσε ποτέ.. ένα που θα έπρεπε να έχω μετανιώσει αλλά παρόλα αυτά ακόμα και τώρα γελάω πολύ κάθε φορά που το λέω είναι μια φορά που κατουρησαμε σε νεροπίστολα με ένα φίλο από τη γειτονιά και τη γαζώσαμε μέχρι και τη τελευταία σταγόνα. Να πω εδώ πως η γιαγια μου γέλασε τότε όπως γελάει και τώρα καθε φορα περήφανα το εξιστορεί οταν βρισκει την ευκαιρία.

Εχω τη ιδια συνηθεια που εχει και ο Μιχαλης να μην φοραω βρακι μερικες φορες. Ενα βραδυ του αυγουστου που ετυχε να μην φοραω βρακι ειχα βγει βολτα με την παρεα ενος φιλου μου που δεν τους ηξερα και τους γνωριζα για πρωτη φορα. Σε καποια φαση που σταθηκαμε να δουμε σε ποιο μαγαζι θα κατσουμε παρατηρω οτι η μια κοπελα της παρεας κοιταγε χαμηλα στο παντελονι μου επιμονα και εκει ειναι που καταλαβα οτι ημουν τοση ωρα με ανοιχτο το φερμουαρ. Ενιωσα απιστευτη ντροπη γιατι δεν ημουν σιγουρος αν φαινοταν κατι, γυρναω κουμπωνομαι και οταν κατσαμε ηπια πολυ γρηγορα 2 μπυρες για να με χτυπησουν και να σταματησω να σκεφτομαι αν φανηκε ή δεν φανηκε κατι γιατι νομιζα οτι θα πεθανω απο αμηχανια.

Τι ωραίο το τσαντιράκι σας ρε μάγκες! Όσο πάει θυμίζετε όλο και πιο πολύ το Καματερό

Αγαπητα μου παιδια δεν ξερετε ποσο χαιρομαι που σας βλεπω στις διαφημησεις της Durex φαινεται πως αναγνωριζεται εστω η αξια σας και μακαρι να σας δωσει λεφτα και κινιτρο αυτο για αλλα καλυτερα, χιλια μπραβο !!

Φοβερό βιντεάκι, ξυπνά αναμνήσεις. Κι εξηγώ: εποχή Call of duty Modern Warfare 2, κάψιμο στο PlayStation 3 όλη ημέρα με τον κολλητό. Στα διαλείμματα λίγο PRO για να σπάει η θανατίλα. Μια μέρα, έχοντας παίξει ένα τρίωρο, με πιάνει ένα επικό κόψιμο, αλλά επειδή δεν ήθελα να διακόψω το παιχνίδι αλλά ούτε κι να χέσω σε ξένο σπίτι, αποφασίζω να τα κρατήσω. Αποτέλεσμα; Χεζομαι πάνω μου. Πάω τουαλέτα με τη πρώτη ευκαιρία, βγάζω χεσμενο βρακι, αδειάζω το καλάθι με τα άπλυτα κι το βάζω κάτω κάτω. Γεμίζω καλάθι, σκουπίζομαι πλενομαι, κύριος. Βγαίνω συνεχίζω play κανονικότατα σαν να μη τρέχει τίποτα. Παιδικό μυαλό, ποτέ δε σκέφτεσαι εκείνη τη στιγμή πως θα το δουν και θα καταλάβουν 100% πως δεν είναι δικό τους ααααρα είναι δικό σου. Παρόλα αυτά, δεν είπαν τίποτα οι άνθρωποι κι συνέχισα να πηγαίνω κανονικά για το υπόλοιπο του καλοκαιριού, χωρίς καμία ντροπή. Τώρα ίσως ντρέπομαι though.

ΨΗΘΕΙΤΕ να κανετε ενα μαξιλαράκι τυπου squishmallow οπως το φαντασματακι απο το λογκο Bored Gamers

Εποχή τώρα αρχές 2010 καλοκαίρι, παίζαμε μπάλα στην γειτονιά και είχαμε φτιάξει ένα τέρμα στην αυλή μιας γριάς όπου η πόρτα της δεν έκλεινε και παίζαμε εκεί. Όλο το καλοκαίρι όταν παίζαμε επειδή είχε φυτέψει κάτι κρεμμύδια στην αυλή της και πήγαινε η μπάλα συνέχεια εκεί μας φώναζε και μας έσκαγε την μπάλα με μαχαίρι όταν την έπιανε αυτή, κάποια μέρα άρχισε και μας πέταγε πέτρες και μια πέτρα πέτυχε το κεφάλι ενως φίλου μου και χρειάστηκε να κάνει ένα ράμματα.

Άβης να πει κάτι χωρίς να κάνει "τς": lvl impossible

Στο +4 η Παρασκευή, στο αν αξίζει να είναι στο κανάλι, μετά το αστείο "Αβη είσαι ακόμα αυτό το παιδάκι".

Στο δημοτικό πήγαινα σε ιδιωτικό σχολείο. Γενικά μεγαλωμένος Καισαριανή τα μπινελίκια ήταν ψωμοτύρι, αλλά εκεί που πήγαινα γενικά τα παιδιά δεν βρίζανε φάση καθόλου όμως, αν έλεγες κάποιον χαζό ήσουν ήδη κοντά στο ταβάνι οτιδήποτε παραπάνω ήταν δικάσιμο, πήγαινες γραφείο έτρωγες κύρηγμα από δασκάλες κτλ. Εγώ βράχος μέχρι την Πέμπτη δημοτικού είχα κρατήσει χαρακτήρα (με πάρα πολύ πίεση καθώς όπως προείπα το λεξιλόγιο μου είχε πολλά γαλλικά μέσα) και δεν είχα εκτεθεί ποτέ. Τυχαίνει τότε εκείνη την εποχή λίγο ο eminem λίγο απο gansta rap που ακούγαμαι στην γειτονιά λίγο ταινίες, είχαμε μάθει το fuck. Και όπως γυρνάμε τώρα από μία εκδρομή κάνω σε ένα παιδί ναι καλά fuck you...για μισό δευτερόλεπτο δεν φίλτραρα αυτά που έλεγα και μπουμ έσκασε και όχι μόνο έσκασε ήταν και ταινιάτο, διότι μιλούσαν όλοι και εκείνο ήταν το δευτερόλεπτο που σταματήσανε όλοι μαζί, αν ήταν όντως σε ταινία είναι το σκηνικό που σταματάει η μουσική στα πάρτι και σε κοιτάζουν όλοι τύπου μας πρόδωσες. Και όντως έτσι ένιωσαν ειδικά οι δασκάλες διότι με είχαν απο τα καλά παιδιά. Για λίγο μου κόπηκαν τα πόδια εκεί σκεφτόμουν τι σκατά δικαιολογία τώρα να πω για να μην με πάνε σε κανα γραφείο μέσα, αλλά εν τέλη λόγο καλής διαγωγής με έκραξε λίγο η διευθύντρια μετά αφού γυρίσαμε και τέλος εκεί. Το αστείο είναι ότι αφού το έκανα αυτό λες και έσπασε το ξόρκι και λίγο καιρό μετά όλοι αρχίσανε τα καντήλια ενώ εκείνη την ημέρα όλοι με κοιτούσαν λες και σκότωσα άνθρωπο....υποκριτές όλοι XD.

Παίζαμε σκοτεινό δωμάτιο μικροί κλασικά, όλα τα ξαδέρφια και κάποιοι φίλοι σε μαζωψη. Ημασταν 8 άτομα, και το δωμάτιο είχε κουκέτα. Προφανώς οι έξυπνοι (και εγώ μέσα) ήμασταν 4 στο πανω κρεβάτι, και ο αδερφός μου ήταν κάτω από την κουκέτα στο πάτωμα κρυμμένος να μην τον βρουν. Κάποια στιγμή ανέβαινε αυτός που μας κυνηγούσε τη σκάλα για το πάνω κρεβάτι, με αποτέλεσμα να πηδήξω κάτω για να γλιτώσω. Ο ξάδερφος μόλις είχε βγει από κάτω, με αποτέλεσμα η φτέρνα μου να χτυπήσει το κεφάλι του και να κάνει ένα τεράστιο καρούμπαλο/αιματωμα. Πήγαμε νοσοκομείο και τελικά όλα καλά. Κανείς δεν έχει μάθει μέχρι τώρα ποιος το έκανε, οι γονείς ακόμα νομίζουν ότι ο ξάδερφος έπεσε από πάνω και σκοτώθηκε μόνος του.

Εντωμεταξύ κάθε φορά που παίζει το πλανώ έξω από την " σκηνή " θέλω τόσο παραπάνω να μπω και εγώ εκεί μέσα μπράβο Τζον είσαι μεγάλος σκηνοθετικό μυαλό

Εγώ και οι δύο χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μου (πηγαίναμε δημοτικό τότε), είχαμε φτιάξει δικό μας παιχνίδι, το οποίο το είχαμε μάθει σε όλους μας τους φίλους. Σε όποιο σπίτι και να πηγαίναμε, βγαίναμε έξω στο μπαλκόνι, υπολογιζαμε πότε θα περάσει κάποιος στο πεζοδρόμιο ακριβώς από κάτω μας, φτυναμε, και λίγο πριν κοιτάξουν πάνω, κρυβομασταν. Το βρίσκαμε ξεκαρδιστικό, κλαιγαμε από τα γέλια. Δε μας πιάσανε ποτέ. Τον επόμενο χρόνο είχαμε το κλασικό παιχνίδι με τις φάρσες τηλεφώνου. Μέχρι που μια φορά ξεχάσαμε να βάλουμε απόκρυψη και ο τυπάς κάλεσε πίσω το σταθερό του σπιτιού μας και το σήκωσε η μάνα μας. #κακουχια

Τι να πρωτο σχολιάσω ότι μετά την ιστορία του Αβη περιμένω να τελειώσει το βίντεο αλλά τελικά είχα 19 λεπτά; Οτι με τρομάζουν οι κωδικες ονομασίες «Ινδιάνος» και «Εξκαφεας» για ιστορίες του Μιχάλη που εμείς δεν ξέρουμε; Η ότι έχω πάθει σοκ με την εφευρετικότητά σας που στήσατε καινούριο τέλειο σκηνικό στον ίδιο χώρο με το τσίπουρο και μπινελίκι; Ρεσπεκτ 😋😋

Δεν λέγεται μπαλάκι αλλά φτερό! Έχω κάνει μπάντμιντον στην σχολή και ξέρω 😂

Τετοια εκανες γιε μου χρηστο...κ.εγω τα μαθαινω τωρα εεε;;;;;ευτυχως που εχετε κ.το καναλι να τα λες.....χαχαχα!!!σαγαπω πολυ!!!!!

Γάμησε! με το καλό το νέο project! ΠΑΡΩΝ!

Εποχες 2003-4 στην επαρχία. Τότε είμασταν απ' τα αλάνια που βγαίναν στο δρόμο και κάνανε μικροζημιές. Κλέβαμε κυριλέ βαλβίδες από αυτοκίνητα και μηχανές, ανεβαίναμε σε ταράτσες και πετουσαμε βρεγμένα κωλόχαρτα σε αμάξια, μπαιναμε και εξερευνούσαμε και κάναμε ζημιές σε εγκαταλελειμμένα σπίτια κ.λ.π. Μιά μέρα κόβαμε βόλτες σε κάτι χωράφια και βρίσκουμε ένα "εγκαταλελειμμένο" αυτοκίνητο. Σπάμε το τζάμι, ανοίγουμε, το ψάχνουμε και στο τέλος παίρνουμε κάτι καντρόνια και αφού το σπάσαμε, το κατουρήσαμε κίολας. Μια-δυό μέρες μετά μπαίνει στο σπίτι του φίλου μου ο θείος του και λέει στον πατέρα του "Τα 'μαθες για τον τάδε; Του σπάσανε το αυτοκίνητο που είχε για το κυνήγι. Πρέπει να είναι αυτοί οι μπστρδοι που μας πήρανε τελευταία εκέινο το πέρασμα στο κηνύγι και μαλώσαμε. Θα τους φτιάξω εγώ καλά. Οι κερατάδες το κατούρησαν κιόλας για να δώσουν μήνυμα" Ο φίλος μου κοιτούσε τρομαγμένος νομίζοντας στο 12χρονο μυαλό του, ότι θα ξεκινήσει κάποια βεντέτα, αλλά παράλληλα δεν μπορούσε να πει τι έγινε. Δεν μάθαμε αν έγινε κάτι άλλο, αν μάλωσαν με κάποιον που δεν έφταιγε, αλλά μάλλον δεν έγινε και τίποτα σοβαρό. Μέχρι και τώρα σχεδόν 20χρόνια μετά ο θείος του ακόμα το αναφέρει που και που και ο φίλος μου έχει την ίδια ηλήθια φάτσα κουνόντας το κεφάλι καταφατικά όταν το ακούει.

-Έχεις μαυρίσει; - βλέπεις πολύ disney τελευταία ! 🤣🤣🤣🤣🤣🤣🤣

Το βίντεο που δε ξέραμε ότι χρειαζόμαστε

Καλώς ήρθατε στην εκπομπή "Ομολογίες εγκλημάτων" 😂

Μιχάλης:έχω μια ιστορία ,αλλά δεν την θυμάμαι

οταν ημουν δημοτικο δε θυμαμαι σε ποια ταξη, επαιζα με ενα μπαλονι και φανταζομουν οτι βαζω το κρισιμο γκολ στον τελικο του τσαμπιονς λιγκ, με γυριστα και βολ πλανε οπου πηδουσα, κλωτσαγα το μπαλονι και προσγειωνομουν στον καναπε. Καποια στιγμη νιωθω αρκετα ανετα και αποφασιζω οτι ηρθε η ωρα ο ροναλντινιο (που επαιζε τοτε στην αγαπημενη μιλαν) να μου βγαλει σεντρα και να το καρφωσω με ψαλιδακι. Και οπως παω να κανω το ψαλιδακι βρισκει το γονατο στο μπροστινο μου δοντι και αμεσως νιωθω οτι κατι δε παει καλα και τα δοντια μου εκλειναν στραβα. Μη τα πολυλογω, τελικα απονευρωσα το μπροστινο μου δοντι , το πηρε η ντισνευ και εχει γινει ελαφρως πιο μαυρο. Εκτοτε, φοραω το χαμογελο μου με περηφανια και μετανιωσα για το ψαλιδακι το οποιο πηγε στα περιστερια και η μιλαν εχασε. Και το πιο σημαντικο, ημουν ο μονος που υπεστη τις συνεπειες.

Η Κυριακή μόλις έγινε καλύτερη

Πολύ ωραίο το βίντεο κάντε κι αλλά τέτοια

Γεια σου παρέα 🖤

Μιχάλη είμαι το παιδί που κοπανησες στην άμμο...ένα μήνα έτρωγα με καλαμάκι και εσύ δεν έφαγες για ένα βραδυ; Γιατί μου το έκανες αυτο;

εχω παει με παρεα 3-4 ατομα σε ενα μαγαζι το οποιο εχει τοποθετησει ναιλον για προστασεια τον φητων, και τα εχοθμε κανει σοθροτιρη με μπουνιες για να δουμε ποιος βαραει καλυτερα, μετα πολα και τα λιγα ειχε καμερες και ηρθε σπιτι ο μαγαζατορας με ενα τιμολογιο 550 ευρα (16-17 ετων παρακαλω)

ΟΤΙ ΠΙΟ ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ. Ειμαι Γυμνάσιο σε αγώνες κλειστού στιβου. Μικροί τωρα με τα μυαλα οπου νανε αφου τρεχαμε επρεπε να περιμένουμε να τελειώσουν και τα υπόλοιπα αγωνίσματα για να φυγουμε με την ομάδα. Οπότε για να περάσει η ώρα έχουμε βρει παιχνίδι να βάζουμε στοίχημα ποιος θα βγει πρώτος στην κούρσα (δεν υπήρχε 9casino τοτε τι να κάνουμε 😂). Αφου έχουν περασει πολλα στοιχήματα ακι ημαστε κοντα στο τελικο σκορ έρχεται η ωρα να τρέξουν 5 κοπέλες. Οποτε εγω διαλέγω μια απο αυτες για να νικήσει. Ξεκινάνε την κουρσα λοιπον και η δικια μου ειναι 2η με μια μικρη διαφορα απο την πρώτη. Προς έκπληξη όλων η πρωτη κοπελα πεφτει 10 μετρα πριν τον τερματισμό και βγαινει η δικια μου πρωτη. Βέβαια το πέφτει ειναι πολυ lite σε σχεση με αυτο που εγινε καθως σαβουρντιχτηκε οσο δεν παει με αποτέλεσμα ολοι να μείνουν σαστησμενοι και να μην ακούγεται τιποτα. Εκτος απο εμενα οπου χωρις να εχω καταλαβει τιποτα απλα χοροπηδαω πανω κατω κοροιδευοντας τον φιλο μου και πανηγυριζοντας. Προφανώς μετα απο 5 δευτερόλεπτα νιωθω την κατασταση, οπου ολοι με κοιτάνε με απορία και νευρα και απλώς σταματαω και προχωράω προς την έξοδο σαν να μην συνέβη τιποτα. Το πιο αστειο της υπόθεσης περα απο το ποσο ρεζίλι ένιωσα, ηταν και η φατσα της κοπελας που νίκησε, η οποια εβλεπε εναν τυπα που δεν ειχε δει ποτε στην ζωη της να χοροπηδάει σαν ηλιθιος και να πανηγυρίζει για την νίκη της.

Ρε παιδια τι είναι αυτό με το αόρατο σκοινί στα αμάξια που λέγατε στο τέλος?

Plot twist: Η παιδική ιστορία του Χρήστου είναι στην πραγματικότητα η time travel ιστορία του Διονύση.

Το καλύτερο κόνσεπτ παίδες!❤

Εμείς βγαίναμε ολόκληρη καμορα 15-20 άτομα και βγάζαμε ότι smart βρίσκαμε στη μέση του δρόμου με σπρώξιμο η ακομα και με σήκωμα..Σε φάση σε μια μικρή ακτίνα να έχουμε βγάλει 10-12 αυτοκίνητα και να έχουμε παραλύσει μια ολόκληρη γειτονιά..Plus Νερατζια και κουδούνια ενδιάμεσα με άπειρο τρέξιμο! Αχχ ωραία αθώα χρόνια τα early 00's 😅

Ήρθε η ώρα!!! Οι τύψεις πολλές!!!Θα σας αναφέρω ένα γεγονός το οποίο διαδραματιζόταν στα άνω Βριλήσσια ΚΑΘΕ Πάσχα εδώ και πολλά...πολλά χρόνια το οποίο πιστεύω έχει σημαδέψει την ζωή όλων των παιδιών στα άνω βριλήσσια... Απέναντι λοιπόν απο το γνώστο δημοτικό που μαζευόμασταν όλα τα παιδιά για να παίζουμε κάθε απόγευμα, ήταν και είναι το διάσημο, πλέον, σπίτι του Κούλη(30αρης τότε). Ο Κούλης πολύ καλό παιδί αν εξαιρέσουμε μόνο οτι έπριζε μπάλες που παιζαμε κάθε μεσημερι μεχρι το βραδυ και καναμε φασαρία απεναντι από το σπίτι του... Έτσι λοιπόν ένα Πάσχα μαζεμένα όλα τα παιδιά στην εκκλήσια και έχοντα πει το Χριστος Ανεστι κανονίσαμε να πάμε έξω από το σπίτι του και να του πεταξουμε μέσα ή εξω οτι υπήρχε στις τσεπες μας απο δυμαμιτάκια....Και κάπως έτσι ξεκίνησε η παράδοση ‘’Πάσχα στου Κούλη’’!!!! Από τότε και για πολλα χρόνια γινότανε το ίδιο πράγμα χωρίς λόγο και αιτία ακόμα και από παιδια που δεν είχαν ιδεα για το ποιος ειναι ο Κουλης!!! Αναφέρω ότι η παράδοση γιγαντώθηκε μετά από χρόνια που δημιουργήθηκε η επιθυμία να το τραβάμε και σε βίντεο!!!!(Από κάτω τα σχετικά link!!!) PS Μια χρόνια ο Kουλης (και με το δικιο του) βγήκε και μας κυνηγαγε με καραμπίνα που μέσα είχε σφαιρες με αλάτι...οι ιστοριες πολλές.... ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-bbv-fkAAv3Y.html ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-Yp2zZYtZyvU.html ru-vid.com/video/%D0%B2%D0%B8%D0%B4%D0%B5%D0%BE-CWsiecK4Qfc.html

Είμαι έξω σε τραπεζι λόγω βάφτισης οπότε δε θα το δω το βίντεο με το φαΐ αλλά με το χεσιμο

Στο νέο MasterChef είναι ένας τυπάς (Νίκος) που μοιάζει στον Διονύση!

Απο που πηρατε το μικρο τζακάκι; οεο;

noemvris 2016. pigena triti lukeio. mas kalese mia fili tin parea gia sleep over kai egw den eixa ksanapaei se afti tin perioxi. ka8os epsaxna to spiti kai den to evriska pernw thlefono ta paidia tous lew den to vriskw eimai edw elate na me vrite. mou lene prosexe exei tsantiri me guftous h perioxi erxomaste. telos panton erxete h perea kai ka8os pername apo to tsantiri mas erxete h faini idea. na kanoume pws eixa faei ksulo kai me vrikan se xalia katastasi stin akri tou dromou. strapatsarizoume ta rouxa mou, rixnw ligo xoma, vgazw salia pantou me pernoun oi 3 filoi mou sta xeria tous. kai mpenoun spiti kai lene " ooo voh8eia vrikame ton pano sakatemeno, ton sapisane oi guftoi." h kopela poy ekane to sleep over mesa se 1 lepto prin prolavoume na poume oti kanoume plaka. kalese ton patera tis kai tou eipe to simvan. o pateras tis pige me tin parea tou apo to kafenio sta tsantiria kai ekane fasaria pou sxedon katelikse se polu asxima skinika kai san na min eftane afto. otan h kopela pire thlefono gia na paragkiloume fagito. gkarizame hxous apo orgeia toso enoxlitika pou h pizzaria ekleise to thlefono kai meta den to ksanasikone. eidame kai to human sentipide ekeino to vradu. den kserw ti na prwtometaniosw

Τι ωραιες ιστοριες ❤

φοβάμαι να φτασουν οι subs στα 65κ γιατί θα σταματήσει το marketing του Χρήστου για την Πολωνία

Να σας διηγηθώ την ιστορία με τα νεράτζια, αλλά από την άλλη πλευρά. Που ήμουν ΜΕΣΑ από το παράθυρο!!! (Που να σας την στειλω???)

Έχω ρημάξει ολα τα περίπτερα της αττικής

👌

πάμε λίγο για τον αλγόριθμο

Ναι!

Το προσωπο με απογοητευση ποναει περισσότερο απο το νευριασμενο

Τι μου θύμισες με το Golden Eye ρε συ.. Εγώ έπαιζα πάντα με proximity mines και επειδή ήξερα τα spawn locations ήταν ακόμα πιο cheat. Με το που έκανε spawn ο άλλος μπαμ.. Επίσης ήτανε ένα mode θυμάμαι όπου όλα τα όπλα σε σκοτώνανε με τη μία. Δεν χρειαζόταν το golden gun δηλαδή.

3η δημοτικού είχαμε γυμναστική και εγώ μαζί με άλλα 3 άτομα παίζαμε με κάτι στρώματα στο προαύλιο, εντωμεταξύ εγώ εκείνη την εποχή στο Δημοτικό ήμουν ας πούμε το καλό παιδί που αληθεύε βασικά τέλος πάντων, το παιχνίδι ήταν να βάζαμε έναν ανάμεσα από 2 στρώματα και να κάναμε σαν σάντουιτς;! νομίζω, όλα καλά μέχρι εκεί, ε εκείνες οι μέρες ήταν οι τελευταίες του σχολείου διότι ερχόταν το καλοκαίρι και θα κάναμε την κλασσική γιορτή για το τέλος του σχολείου. Εκείνη την ημέρα στην γιορτή η μάνα από ένα από τα παιδιά το οποίο ήταν τελείως χαζό μαμακιας κλπ έπιασε την μάνα μου και της είπε πως εκείνη την ημέρα ( δηλαδή όταν είχαμε γυμναστική) το παιδί της γύρισε σπίτι και πόναγε πως δεν μπορούσε και άλλες μαλακιες και τη έκανε παράπονα στην μάνα μου για εμένα. Ε εκείνο το βράδυ που γυρίσαμε σπίτι ή μάνα μου με μάλωσε τόσο πολύ (έτσι νομίζω σαν παιδί 3ης δημοτικού) που νόμιζα πως θα πήγαινα φυλακή 😂. Από τότε όταν έβλεπα την μάνα του παιδιού ή τον πατέρα του φοβόμουν πως θα με πήγαιναν φυλακή για αυτό που είχε γίνει τότε. Η πλάκα της υπόθεσης ήταν πως τον επόμενο χρόνο ήμασταν μαζί στο ίδιο τμήμα αγγλικά. Ξέχασα δεν μετάνιωσα ΤΊΠΟΤΑ το άξιζε το βλαμμένο

Ε γι αυτο ειναι τα souls παιχνίδια, για να σου δοκιμαζουν την υπομονή

gonna tell my kids this is Stranger Things.

🎉

Τι μου θύμισε ο Διονύσης με τα αυτοκόλλητα. Θυμάμαι είχα γίνει Μάστερμαϊντ στο κλέψιμο από κάρτες,τάπες και αυτοκόλλητα. Όσοι δούνε το comment μου και με ξέρουν Ένας φίλος τα έκανε εγώ Ήμουνα πάντα ο καλός😊 Επίσης ο παιδικός σταθμός δεν θα ξαναπάρει πίσω ποτέ την φιγούρα του optimus prime και τον μεγάλο γκρι πάουερ ρέιντζερ❤

Ρεεε τι ωραίο βίντεο:"))❤❤

στο Pivotal moment τον επαιξα λιγο...μονο ευχαριστω μπορω να πω

like για τη μπλούζα αβη

Ελααα μωρή αρρώστια λιγοοοο❤❤❤

Μιχάλη τι έγινε με τον εκσκαφέα;;;;;

Σώθηκε η Κυριακή ρεε

ΣΧΟΛΙΟ

Ποιος άλλος ταυτίζεται με ιστορίες Αβη? Έτσι, με ταξίδια εξωτερικό, μπαντμιντον, ιππασιες κ άλλες τέτοιες κλασικές αναμνήσεις απ τα παιδικά μας χρόνια!

Ρε αλλάζετε τους τίτλους και νομίζουμε ότι βγήκε άλλο βίντεο ;; Πάτε καλά ρε

😎😎😎

Κλασικά κατέβαζα χαλί απ' τον πρώτο όροφο που προεξείχε. Τώρα που το σκέφτομαι ήταν κρίμα επειδή άνετα το καβατζωνε καποιος από τον δρόμο και εμένε τι σπίτι χωρίς χαλί

den to dexome pou teliose thelo kialw

Παιδια δε γινεται να περιμενουμε μια ολοκληρη βδομαδα για 28:47 χαρας. Σκεφτειτε την ψυχικη υγεια του κοσμου.

Αυτούς τους μήνες που λέτε να ανεβάσετε την Πολωνία στους 65.000, έχουν ανέβει καθόλου τα subs ?😂

γουφ

ψηθειτε να βγαλετε τα βιντεο για πολωνια και αρτα

Dionisi auto pou eipes me tin epomeni mera to xo zisi

Σχόλιο

!

🇵🇱🇵🇱🇵🇱🇵🇱🇵🇱🇵🇱

Ξ

A

Παρών

τ

Παίζαμε ξύλο η γειτονιά μου με την απέναντι γειτονιά και βάζαμε λεπίδες και καρφιά στα νερατζιά και τα πετούσε ο ένας στον άλλο.

FIRST