Sürgün ve mecburi iskân politikası, cumhuriyet yönetiminin Kürtleri ve Kürt meselesini idare etmek açısından uyguladığı en temel yöntemlerden biridir. İskân, sadece belli insan gruplarının bir yerden alınıp başka bir yere yerleştirilmesinden ibaret değildir. İskân, bir halkın, bir kimliğin, bir kültürün, bir dilin bütünüyle eritilmesini, yok edilmesini hedefleyen daha genel bir politikanın parçasıdır.
Cumhuriyet yönetiminin her fırsatta uyguladığı bu politika sonucunda, yüzbinlerce Kürt Anadolu’nun çeşitli merkezlerine mecburi iskânla götürülmüştür. Bugün uluslararası sözleşmelerle yasaklanan ve bir insan hakları ihlali olarak görülen bu uygulama, maruz kalan insanlar açısından ağır bir travmaya sebep olmakla birlikte birçok dramı da içinde barındırmaktadır.
1925 Kürt hareketinin bastırılmasının hemen ardından Türkiye devleti, başta direnişe katılan bölgeler olmak üzere bütün kürdistan’da ileri gelen kişi ve aileleri batıya mecburi iskâna tabi tutmuştur. Ağır hakaret, baskı ve şiddetle zorla yerlerinden sökülen insanlar, apar-topar, mallarına bile sahip çıkma imkânları tanınmadan belirsiz bir yolculuğa çıkarılmışlardır. bu dönemde ileri gelen kişilerin mecburi iskana tabi tutulduğu bölgelerden biri de Van-Serhat hattıdır.
Konuk: Kemal Süphandağ
©2021
14 июн 2021
