kayit yapilan otobüs 0302S modelidir. o zamanlar yolculukta perona bu araclarin yanasmasi icin dua ederdik. rampaya sardiklarinda önde gidende avrupa 0303 ozamanin travegosu. giseler cikisinda ki aynasizlar hic degismedi o yillarda da orda ava cikmislar. agir vasitalar genelde en sagdan gectikleri icin bigün ortaladim giseyi o trafikte beni kestirdi gözüne trafigi durdurarak cekti beni yamacina. ruhsatin icindeki herseyi çözerdi eskiden.
Geçmişe olan özlemimizi artıran videolardan birisi yine. Yalnız yıl 1991 değilde daha yeni geldi bana. Videonun başında köprüde zikzak çizen Tempra 92 yılının sonunda satılmaya başlandı.
1990 yilinda baslasi satisi yanlisin var senin. italyadan geldi 1990 da. bursada 1992 de basladi üretim ve satişi. 3 sn lik görüntüden anlayamayiz italyanmi tofoş üretimi oldugunu. 91 92 mi bilmem ama en güzel yillarimiz o yillar oldugu kesin.
yıllar ah yıllar 90 yılında bende orda muavindim ankara istanbul maraton zamanı meşhur 10 tane kaset harici çalamazdın hemen yolcular şikayet ederlerdi ey gidi sabrı perondan çıkarana kadar öyle bakardı araçlara ozletti aş turizim
Ekrem bey,elinize emeğinize sağlık videolarınızı lütfen silmeyiniz onlara baktıkça çocukluğuma en güzel yıllarıma gidiyorum ve o güzel yılları yaşıyorum sayenizde. Otobüs köprüdeyim köprünün alt kısımlarındaki yerleşim yerleri çengelköy tarafı mi yoksa üsküdar tarafı mi tam bilemedim bilgilendirirseniz sevinirim. Cevabınız için şimdiden teşekkür ederim
3 года назад
İlginize teşekkür ederim Kayhan bey, malesef İstanbulu hiç bilmiyorum diyebilirim. İyi seyirler Allaha emanet olun.
MAZOTUN.30KURUS OLDUGU ALTIN VERGISIZ DONEMLERDI..KAPKAC IT UGURSUZ HAPCI EROYINCI..YOKTU..OLANIDA SIMDIKIGIBI ORTADA..BULUNMAZDI...AHLAK VARDI SAYGI VARDI...ASAYIS VARDI...INSANLAR STANDART SAYIDAYDI SURIYELI IRAKLI GURCISTANLI RUS ERMENILI MULTECI YOKTU REFAH VARDI IS VE IYI PARA VARDI... OTOYOL HIZLITIREN YOKTU AMA TCLILER COK MUTLUYDU BIDE SIMDIKI SU ANA TCNIN DURUMUNA BAKIN KIYASLAYIN ANLARSINIZ
@@mertmihyaz243 niye o zaman apt mi yapıyordu aptalllarrr hazimsiz guruhhh bu gün apt arabaya doğalgazdan cep tel hastaneden otoyollarda neyiniz eksik öğün evde kömür varmı ayakta ayakkabı varmı hasta olsan özel doktora verecen bir haftalık yeymiyeyi o zaman sadece belki gençtik ama o yoklukta mutluyduk bugün herşey var ama biz insliktan çıktık vesselammm
1991 yılında Türk parasında kuruş yoktu ki! Devalüasyonlar "kuruşu" çoktan ortadan kaldırmıştı. Türk Lirası'ndan altı sıfırın henüz atılmamıştı. Çüzdanlarımızda milyonlar taşıyorduk fakat o milyonlarla han-hamam; kat-yat alamıyor, ancak Topkapı-Beyazıt minibüslerine binebiliyorduk. Kapkaç da vardı. Kuzenimin kayınvalidesinin kolundaki çantasını çeken kapkaççı kadını yere düşürmüş yaralanmasına sebep olmuştu. Köprüaltlarında bali çekip kafayı bulanlar da vardı. Beyazt'ta, şimdiki otobüs duraklarından merdivenlerle Beyazıt Meydanı'na çıkarken, Caminin haziresinin dış duvarına bitişik suyu çoktan kesilmiş tarihi çeşmenin yalağında bir uyuşturucu bağımlısı sürekli yatardı. Bazan acayip şekilde titrerdi. Her sabah oradan geçmek zorunda olduğum için onu öyle görünce çok korkardım. Bazan ona rastlamamak için Sahaflar Çarşısı'na girer diğer kapısından Beyazıt Meydanı'na çıkardım.Tinerciler, baliciler ellerindeki poşetleri koklaya koklaya ortalıkta gezer gelen geçenden "bir milyon" isterlerdi. Bir milyoncu hediyelik eşya mağazaları vardı. Ne alırsan 1.000.000 (bir milyon) lira. Türk Parası'ndan 6 sıfır atıldıktan sonra o paralar 1TL oldu. Sizin altın dediğiniz yıllarda ülkemin halkı cebi milyonlarla dolu züğürttü.Ahlaksızlık da dizboyu idi. Akşam saat dokuzdan sonra Aksaray ve Laleli'de sıkı fuhuş pazarlıkları yapılıyordu. Genç kızları tuzağa düşürüp sonra erkeklere pazarlayan Manukyan, vergi kaçırmadan vergi rekortmeni olduğu için en dürüst tüccar ilanedilmişti. Kadın ticareti yapan bir genelev patroniçesi kutsanıyordu. Ahlaksızlık zirve yapmıştı. Turgut Özal hükumetinin Sarp sınır kapısını açması ile Rusya ve dağılmış olan SSCB'nin boyunduruğundan kurtulan topraklarda kurulan küçük cumhuriyetlerin halkı Türkiye'ye akın akın geliyorlardı. Geceleri nataşaların fuhuş pazarlığı yaptığı Aksaray ve Laleli sokaklarında gündüz de kayıdı-kuyudu, vergisi olmayan "bavul ticareti" yapılıyordu. Sarp Sınır Kapısı'nın açılması ile Rize ve Trabzon'dan başlayarak Batıya doğru uzayan coğrafya şeridinde erkeklerimiz Rus kadınlarının boya ve makyajla ve sokaklarımızda en ahlaksız kıyafetlerle gezen Rus kadınlarına kapılıp evini, çoluk-çocuğunu terk edince yuvalar bir bir yıkılmaya başlamıştı.Türk ve İslam ahlakıyla yetiştirilmiş kadınlarımız, eşlerinin yanında bile edebini muhafaza ederek hareket ederken, Saçlarını sarıya,dudaklarını "cart pembeye" boyamış Rus kadınları hiçbir şeyden utanmadan bir karış boyda kırmızı etekle ve siyah file çorap giydikleri bacakları deforme olmuş maşa gibi aralık duran bu kadınlar aile yapımızın temeline dinamit koyuyorlardı. Her yerde Rus Pazarları açılıyordu. Güdüzleri bu pazarlarda genellikle kullanılmış tabak-çanak-bardaklardan tutun da janjanlı naylon kumaşlara, Çin porselenlerinin en adi malzemeden yapılmış olanlarına kadar akla gelebilecek her şey satılıyordu. Erkeklerimizin bala üşüşen eşekarıları misali nataşalara üşüştükleri gibi kadınlarımız da aynı minvalde Rus Pazarları'ndaki adi fakat ucuz mallara üşüşüyorlardı.Bir noktada, erkeklerini ellerinden alan, yuvalarını yıkan kadınları, bu pazarlarda yaptıkları alışverişle beslemiş oluyorlardı. Başta Trabzon olmak üzere Doğu Karadeniz vilayetlerimizdeki züccaciye esnafı kan ağlıyordu. Züccaciye mağazasındaki bir Paşabahçe, Şişe-cam, Kütahya Porselen ürününe 100.000 lira vermeyen kadınlarımız, Rus Pazarlarında satılan en adi cam, içi adi seramik dışı alelusul boyanmış züccaciye ürünlerinin 10 tanesine 100.000 lira verince kendilerini karlı bir alışveriş yapmış sanıyorlardı. Züccaciye mağazalarımız birer birer kapanmaya başlamıştı. Nasıl kapanmasın ki.O esnaf, dükkan kirası veriyor, vergisini veriyor, Dükkanın elektriği, kışın ısınması, yazarkasası, elemanının maaşı, yemeği, sigortası var. Üstelik memleketin en seçkin züccaciye fabrikalarının ürünlerini satıyor. Onlar da normal olarak pahalıya maloluyor. Fabrikaların çoğu İstanbul, İzmit, Bursa gibi şehirlerde. Yani bu ürülerin bir de nakliyesi var. Fabrikalara gelince; 90'lı yıllarda en iyi bildiğim iki yakınımın çalıştığı Paşabahçe Şişe-cam fabrikası. Fabrikanın Beykoz'dan ta Bayrampaşa'ya personel servisi vardı Mühendisinden işçisine varıncaya kadar bütün personeli servisten yararlanıyordu. Personelin yemeği, sigortası, üretim masrafını da ilave edin. Bir marka olduğu için en kaliteli ürünleri imal ediyor. Kaliteyi ucuza alamasınız. Hiçbir marka kaliteden taviz vermeden ucuz üretim yapamaz.Bu şartlar altında Doğu Karadeniz Bölgesi'ndeki mağazaların Rus Pazarı ile rekabet etmesi mümkün olmadı. Bir bir kapandılar. Kapanan hermağaza hem ekonomimiz hem de maliyemiz için bir kayıp oluyordu. Çünkü Maliyemiz, her mağaza kapandığında bir vergi mükellefini kaybediyordu.Ben 64 yaşıdayım ve 60'lı yılların ikici yarısı başta olmak üzere 70, 80, 90, 2000,2010'lu yılları yaşadım. Ülkemin durumuna bizzat şahit oldum. Bir de banker batıkları var. Yine vatandaşın varını-yoğunu kaptırdığı.Daha anlatılacak çok şey var 2000'li yıllardan öncesine dair.
2 года назад
Sizin kadar ayrıntısını bilmiyorum ama ,bildiğim 70' 80' li yıllarda insanların cebinde para vardı. Hesabı sen ödeyecen ben ödeyecem kavgası olurdu. Şimdi Alman usulü herkes kendi hesabını ödüyor. Eskiden insanlar materyalist değildi, şimdi tam Avrupa zihniyeti. Yokluk vardı Almanyadan getirdiğim bir müzik seti ,kot pantolon onlar için büyük bir mutluluktu. Şimdi birşey ifade etmeyen birşey. Boşver eskiden Türkiye daha güzeldi.
