1993 YILINDA İSTANBUL'DA GEZELİM | Aksaray - Sirkeci Tramvay Hattı  

92-97 yılları arasında 5 yıl aralıksız olarak tramvayla Sirkeci'den Beyazıt'a gidip geldim. Bugün var olmayan ama o günlerde bir şeyler yiyip içtiğimiz büfeleri, içlerine girdiğimiz dükkanları görünce tüylerim diken diken oldu. Belki de video çekildiği sırada ben de o tramvaydaydım:)

93de 5 yaşındayım. Zeytinburnu'nda oturuyoruz. Haftasonları babamla trene biner kumkapıya balık almaya giderdik. Bizim evin balkonu bir ilkokula bakardı, tenefüs ziliyle balkona çıkar, seneye bende böyle okula gidicem derdim. Ziya Gökalp, bilenlere hatta okuyanlara selam olsun. Defter kitap alır bir de kaplık alırdık, hatırladınız mı? 1 hafta defter kaplardık. Ne özenirdik... Güzel yıllardı. Çok güzel. Zor ama temiz yıllardı.. Eskide kaldı. Çok eskide..

Bu millenyum çağı 2000 yılının başından itibaren,,sanki bir düğmeye basıldı,,, herşey çok değişti ve doğallığını yitirdi,,ben bu videoda 10 yaşımdayım 83 lüyüm,yıllar çok çabuk geçmiş eskilere gittim çok duygulandım,,,,

Şehremini Anadolu lisesindeyim yeni başlamışım liseye... Findıkzade Çapa dan başlardık yürümeye Aksaray laleli sultanahmet Beyazıt vay be.. yolun sonunda sirkeci Eminönü deniz havası yüzümüze çarpar hoşgeldin derdi bu büyük tarihi devasa masal şehre..

Hissettiğim duygu 3 yaşımdayken bu video çekilmiş. Aradan 27 yıl geçmiş... İlerde bizim de arşivimizi izlerler.. Hayatın ne kadar geçici olduğunu net gösterir böyle videolar .

Her daim gözüme çarpan İstanbulun nüfusunun azlığı ve sakinliği, şimdi birleşmiş milletler gibi maşallah binbir millet var.

Cep telefonlarının sınırlı konuşma ve sınırlı mesaj dışında bir özelliği olmasaydı bu kadar hayatımızı zehir etmezdi . Bu görüntüler beni çok duygulandırdı. Lise, ünv, dersane ve bir yıl çalışma hayatı tam 10 yılım sur içinde geçti

Milenyum 2000 yılı tüm dünyanın keyfini zevkini insanlığını herseyini aldı götürdü

1991-1995 yılları arasında ıstanbul üniversitesi hukuk fakültesinde öğrencilik yıllarım beyazıtta geçti.O zamanlar hayatımın en güzel yıllarıydı.şimdi bu videoyla o günlere geri döndüm.

Nerdeyse ağlayacaktım kendimi zor tuttum keşke o yıllara geri dönebilsem...

Herkesin evinde ev telefonlarının olduğu, günlük gazetelerin düzenli satın alındığı, hatta kuponla tencere, tava, ansiklopedi, vs lerin yıllarıydı. Günümüzle kıyaslarsak aslında zengin fakir herkes için yokluk zamanlarıydı. Belki de eskiye özlem, çocukluğumuzu, gençliğimizi anımsattığı içindir.

Vay bee kim derdi ki o günleri mumla arayacağız :) Gülhane'ye gidip Lunapark'a gidesim geldi.

Çocuklugumun geçtigi yer yaş şimdi 40 geçen bir işim düştü gittim yusufpaşa aksaraya sagım solum yabancı kaynıyordu aralarında ben yabancı kaldım

O kadar çok özlüyorum ki o zamanları anlatamam.

Mülteci biz mi onlarmı❤ama bu ülkenin bir şerefi var geldikleri gibi giderler burası Türkiye 🇹🇷

döner / balık / lahmacun gibi kebap mangal tarzı yemeklerin her semtte olmadığı, sadece ailenin eminönü, aksaray, beyazıt götürdüğünde yenildiği zamanlardı. annem, eminönü sultanahmet deyince can atardık. çok kıymetliydi. şimdi nerede. ne hale getirdiler güzelim memleketi. bunu, vatanın gerçek sahibi; Türk halkına reva görenlere dünya ahiret hakkımı helal etmiyorum

Cep telefonlarinin, internetin ve sosyal medyanin olmadigi yillar, insanlarin reel hayatta daha sosyal oldugu zamanlardi.

Molla devriminden önceki İran gibi güzel hatirliyoruz. İnanılmaz güzelmiş eskiden İstanbul, badem bıyıklılar talan etmeden önce.

1993 benim en kara senem 13 yaşında babasına düşkün bi çoçuğun en sevdiği idol gördüğü insanı babasını kaybettiği sene mekanın cennet olsun BABAM

Ailem 35 yıllık Laleli esnafı 12 yaşından beri oranın tozuyla buyudum önceden çok kaliteli turistler geliyordu Avrupadan , ozamanlarin o hengamesi insanı bu kadar yorup bitirmiyordu.Guzelim İstanbul'u katlettiler simdi Belçika'dan bu videoyu izliyorum kendi coğrafyamizda hayal kurmaktan öteye gidemiyoruz

Aksaray ve Yenikapı nın fuhuş yuvasına dönmeden ki son hali diye hatırlıyorum. O zaman bizim oturduğumuz yerlerde şimdi Türk kalmadı. Sokak kavgaları, Gülhane de hayvanat bahçesi ve konserler, Sarayburnu'nda ispariler... Güzel günlerdi.

İnsan neden geçmişe hep hüzünle bakar? Neden yarınlar bizi bu kadar korkutuyor? Geçmiş ve gelecekle ilgili iyi kötü fikirlerimiz varken neden bugünden hiç umudumuz yok? Ne kadar yavanlaştı herşeyin tadı, ne kadar kıymetsiz ne kadar basit... Birde şu hastalık çıktı başımıza, ne arkadaşlık kaldı.. Ne akrabalık kaldı... Bir tek çalışmak kaldı bize, gidiyoruz çalışıyoruz, geliyoruz yatıp uyuyoruz... Ta ki sabah alarm çalana kadar... Arkadaşlarımla oturup çay içme düşüncesi bile çok heyecanlandırıyor beni.. Çok özledim yaşamayı çok... Aldığım nefesler sahici değil, gördüklerim serap... Duyduklarım hep umursuzca söylenenlerden ibaret.. İnşaAllah bir gün geçmiş günlerden daha lezzetli günler yaşamak nasip olur cümlemize... Hadi eyvallah.

Sürekli geçmişe özlem duymayı bırakın, gelecekte de şimdiki zamanı özleyeceksiniz. O yüzden en değerli olanı, yani şuanı doya doya keyifle yaşamasını bilin.

91-95 yılları arasında İstanbul Halkalı Ziraat Meslek Lisesinde yatılı okurken, Eminönü, Sirkeci,Tahtakale, Beyazıt, Aksaray, Laleli, Topkapı ve Bakırköy (Galeria Alışveriş merkezi) gezmek için gittiğimiz yerlerdi. Buraları gezerken çok mutlu olduğumu hatırlıyorum. Gülhane Parkının önünde seyyardan aldığımız eşek etli köfte ile karnımızı doyurur, Topkapıdaki mavi jeansin fabrikasında satılan defolu pantolonları satın alır ve hevesle giyerdik. Tahtakeleden satın aldığımız Sony ve Aiwa marka kasetçalarlı radyolu efsane walkmanleri ve Casio marka hesap makinalı saatleri sanırım o yaştaki herkes hatırlar. Sultanahmette öğle namazını kılarken yeni aldığım spor ayakkabılarımı çalmışlar, ben de arkadaşlarımın kurduğu barikattan faydalanarak ,yerine rastgele gelen turistlerden birinin ayakkabısını çalmıştım. Sirkeci-Topkapı tramvayı yeni açılmış ve bir ay yolcuları ücretsiz taşımıştı. Anılar anlatmakla bitmez ama kendimi çok mutlu hissettiğim zamanlardı. Şimdilerde bu duyguları hissetmek için birçok şeyimi feda edebilirim.

Eski Yılları Çok Özledim Şimdi Hayattan Keyif Almıyorum.

Yaşanması gereken yıllar. Keske zaman makinesi olsa da gidip o zamanlarda yaşasam . 2000 ler bana gore degil .

19 Yaşında bir genç olarak söylüyorum. Bu yılları görmedim ama en basit 2010lar bile güzeldi hatırladığım kadarıyla. Ve böyle görüntüler çok izleyen birisiyim belli ülkemiz bu yıllarda şaşalı yollara gösterişli rezidanslara avmlere sahip değildi ama insanlarımız güzeldi. Hepsi bizim insanımızdı. Saf içi güzel mutlu yüzünde en azından az da olsa tebessümü olan insanlardı. Bu yıllarda ülkemize gelen turistler bile elit iyi insanlardı. Gerçekten turist olan insanlardı. Merak ettikleri için ülkemize gelen insanlardı. Ucuz olduğu için veya araplar için özgürlük ve deniz görme yeri gibi bir yer değildi. Keşke eskisi gibi kendi insanımız olsa ve insanlarımız mutlu olsa. Ayrıca bundan 5 sene önce felan gitmiştim Aksaraya o zamanlar da bile mülteciler yabancilar ilçeyi işgal etmişti. Heryer Arapça olmuştu. İstanbul da aksaraya yakın bir yere oturmama rağmen Aksaray aklımda hep böyle bir yer olarak kaldı ve daha hiç gitmedim. Gitmek gibi bir fikrim yok işim olmadığı sürece. Fatih Aksaray Esenyurt Bayrampaşa Esenler Bağcılar vs. hatta Eminönü bile şuan yüzüne bakılacak halde değil. Her türlü pis işler dönüyor

Mutsuzken de mutlu olunabilen yıllar.

Suriyeliler yok ,adım başı arap turist yok, nüfus daha az şimdiye göre. Sakin, huzurlu bir hayat, misss. Bir de şimdiki halini düşününce insan ağlamamak için kendini zor tutuyor😢

henüz 5-6 yaşlarında şehremini de oturduğumuz dönemler. haftasonları gülhanede konserlere giderdik. çocukluğuma dair en güzel ve özel anılardı belki. harika bir nostalji oldu. canım istanbul o zamanlar daha değerliymiş kıymetini bilememişiz.

Çok teşekkürler. 91-98 arası nerdeyse her on günde bir genç bir iş adamı olarak anadoludan gelip adım adım arşınladığım düzergahı sayenizde bir kez daha görmüş oldum .

1992-1996 yılları arasında Sultanahmet endüstri meslek lisesinde okudum.Bazen tramvaya binmez Laleliden okula yürürdüm.Akşamlarıda okuldan aksaray metroya.Beni o yıllara götürdün.Emeğine sağlık.

En güzel yıllardı .Lise 1 de okurdum gulhane parkına gelirdik orada konser dinlerdik hey gidi günler..

93 yazında ilk kez Ataköy'deki Galleria AVM ye gitmiştim sanki uzaydayım gibi gelmişti inanılmaz bir şeydi o dönem

O yıl askerden geleli bir yıl olmuş Aksaray Laleli Benim uzun yıllarımı geçirdiğim yerlerdi,çok güzeldi o yıllar hep aileler vardı şimdi ise her yer iş yapmayan dükkanlar ile dolu.

1993 doğumluyum nedense ufak bir heyecan oldu bende...

instagram yok whatsapp yok facebook yok twitter yok ne güzel günlerdi o günler ben daha 17 yaşında delikanlıydım ah ah

01:10 Mezun olduğum Gedikpaşa ilköğretim okulu. rant uğruna yıktılar. Çok duygulandım Mustafa bey. Gözlerim doldu. Ellerinize sağlık. Çok güzel yıllardı. Gülhane’de hayvanat bahçesine gider, akşamları konserler olurdu. Çemberlitaş Şafak sinemasında film izler, İstanbul il halk kütüphanesinde ders çalışırdık. Ah yıllar ah. Zaman keşke 2000 yılında dursaydı.

Çok enteresan duygular yaşattı bana. Ben bu video çekildiğinde küçük bir çocuktum. Fakat o zamanları net hatırlıyorum enteresan biçimde. Bu videodaki insanların çoğu şuan hayattalar ve 2000 sonrasında başlayan her şeyin jet hızıyla değiştirmesine ayak uydurabildiklerini sanmıyorum. Şurada ellerinde telefon ya da teknolojik ürünün neredeyse hiç olmadığı (walkmanler, hesap makinası, data bank, saat vs) zamanlarda tertemiz cıvıl cıvıl bir zamanda yaşayan insanlar birden bire teknolojik ürünlere boğuldular. Çok sert ve hızlı olan geçiş dönemine yakalandıkları için bana göre biraz kayıp bir kuşak gibiler. Herkes için konuşmam doğru olmaz ancak kendi adıma şunu söyleyebilirim ki 2000 öncesinde belirli bir süre yaşamış insanlar 2000 sonrasına adapte olmada çok zorlandılar. İşin daha kötü yanı 2002 den süregelen siyasi konjonktürün ülkeye yaptıkları da eklenince drama daha da derinleşiyor. Fakat oraya hiç girmeyeceğim.

Video çok güzel elinize sağlık , keşke müziği hiç koymasaydınız o günlerin şehir sesini duymak daha güzel olurdu.

Çocukluğunu 90’lı Yıllarda Yaşayanların Anımsayınca “Ne Güzel Çocuklardık Biz”

Gelmiş geçmiş en güzel yıllar bence 1990-2000 arasıdır.

93 99 yılları Beyazıt Gedikpaşa Aksaray Laleli de yaşayıp çalıştım o zamanlar yaşım 14 idi şimdi 45 yasindayim.izlerken bu güzel görüntüleri çok duygulandım keşke o zamana yeniden dönsek 😢

Kimsenin elinde telefon yok, herkes önüne bakıyor... Bir daha asla göremeyeceğiz manzara 🙁

Turgut Özal'ın öldüğü yıl, yaşım 19 Bakırköyde İnter erkek kuaföründe kalfaydım hey gidi günler, meyer nede mutluymuşuz o yıllar farkında deyilmişiz.

Özlediм sizleri iyi insanlar, yıllar geçtikce iyileri dünya alıyor elimizden....... neden böyle oldu her şey 😔

O yıllarda bende oralardaydim.aksaray laleli Beyazıt hey gidi günler hey

1994 yılı ekim ya da kasım ayında çekilmiş. Milliyet logosu yeni logo, 1994’te değişti ve sinemalarda “Speed” oynuyor, Ekim 1994’te vizyona girdi.

İnsan yaşadığı anın önemini, değerini bilmez hep eskiye özlem duyar ancak eskiden de yani 90'lı yıllarda da durum şu ankinden çok farklı değildi. Terör, siyasi istikrarsızlık, halkın ekonomik sorunları, işsizlik , cinayeter, taciz tecavüz, mafya, rant vs... hepsi o yıllarda da vardı. Sadece o yıllarda sosyal medya olmadığı için herşeyden bugünkü kadar haberimiz olmuyordu, ana haber bültenleri ile yetiniyorduk. Şimdi sosyal medya sayesinde herhangi bir mahallede çıkan kavgadan dahi haberimiz oluyor. Bir de tabii o dönem çocuktuk. Tek derdimiz okul ve sokakta oynadığımız top idi. Ama 90'lı yıllarda 30'lu, 40'lı yaşlarında olan insanlar da bugünkü bizlerin yaşadığı sıkıntıları, karamsarlığı, geçmişe özlem duygusunu yaşıyorlardı. Onlar da " 60'larda , 70'lerde herşey çok daha güzeldi " diyorlardı. Kısacası burada kritik olay çocukluk.Ister bir gecekondu mahallesinde büyümüş olsun ister boğazda bir yalıda, ister bir köy okulunda okumuş olsun ister ülkenin en elit özel kolejinde , her insanın çocukluğu o insanın en güzel yıllarıdır. Bugün çok zengin olan bir iş adamı bile, çocukluğunun geçtiği mahalleyi veya köyü özlemle anar, o günlere geri dönmek ister. Şimdi Reha Muhtar'la Show Haber'i ardından Süper Baba'yı sonra da gecenin ikisine kadar Ali Kırca ile Siyaset Meydanı'nı izlemek iyi olurdu. 😉👍🇹🇷

Çocukluk zamanlarıydı 99 ve 2000 başları ailede sadece baba çalışıyor. Ev kira, 4 kişi, 2 kardeşiz.Otelde asgari ücretli çalışan babamla o bölgeler, yenikapı civarı çok fazla git gel yapardım. Dönerci büfeleri olurdu ve sadece et döner satılırdı, tadı çok güzeldi. Sürekli yemezdik ama yemek istediğimiz zamanda düşünmeden alabiliyorduk. 1.5-3tl ye yediğim o et dönerlerin tadı hala damağımdadır. Ben belli bir dönem gelene kadar tavuk döner diye bir şeyin var olduğunu bile bilmiyordum. Kardeşimle haftada bir McDonalds a götürülürdük ve fast food tan tutun, markette satılan atıştırmalıklar, tekstile kadar her konuda kaliteler harikaydı şimdiki gibi vasat değildi ayrıca bol keseden süper lisanslı oyuncaklar hediye edilirdi :) O kadar çok yazabileceğim anı var ki eskiden gerçekten çok daha iyi ve kaliteli hayatlarımız varmış. Dünya'nın her yerinden turist akını olurdu. Avrupalı, Uzak doğulu ve Amerikalı turistler ile sürekli muhabbet etmeye çalışırdım, otelde yaşıtlarımla kaynaşırdım. Turist kazıklama şimdiki seviyelerde değildi. Bir turist bin turist diye okul müsameresi yapmıştık. 1 turistin dahi önemi vurgulanırdı. Bacasız sanayimizdi. Şimdi turist profili bile ağırlıklı Arap ve sadece para harcamaya geliyorlar ne bir kültür, ne bir karşılıklı sosyal diyalog. İnsanlar dışarıda yerken uygun ve sağlıklı yiyeceğe ulaşamıyor. Araplar en kaliteli mekanlarda takılıyor tabi. Her şey yalan dolan, çakallık, mayası bozulmuş ahlaksız bir toplum olduk. Bunun mimarı her kim ise...

ben 1993 de 16 yaşındayken okuldan kaçıp gezerdik vay be hemde okul kıyafetleriyle ama şimdi çok değişti sirkeci eski güzelliğinden eser yok babam aksarayda ziraat bankasında çalışıyordu yanında ender mağazası vardı annemle babamın yanına giderdik her hafta

Herkesin iyi kötü bir işi vardı. Laleli de esnaf Dolarla oynardı.

Benim fakülte için Anadolu’nun küçük bir köyünden İstanbul’a geldiğim yıldı. Bu haliyle tanıdım İstanbul’u. Güzel yıllardı.

Ne cok tofaş var harika 👍

Kim ne derse desin o zaman ki İstanbul şimdikinden daha güzel bu mülteciler bitirdi hep. Şimdi İstanbul mu Şam mı belli değil.

Ben 93 yılında askerdim çok güzel günleri hatırlattınız teşekürler ederim...

Aksaray,dan Beyazıt yürüyerek giderdim Kapalı çarşıda çalışırdım vay be o eski günleri tekrar yaşadım,ne güzel günlermiş

Lan olum güzelim İstanbul ne hale gelmiş çok üzücü bir video gerçekten

Arabalara bak tofas, fiat tipo , toros eski mercedes o zamanların arabalari O kırmızı eski otobüsler çocukken onlara binerdim eyy gidi günler Güzel video olmuş elinize sağlık

Ezbere biliyorum. Cerrahpaşa'da yaşadım. Sirkeci-Yenikapı arasını. Eminönündeki balıkçı teknelerini. Her türlü sahilin halini. 1994 te ayrıldım İstanbul'dan.. Şimdiki İstanbul'a gitmek mi? Aklımı korumam şart..

Gülhane girişinde ki tavus kuşu tabelası hayal meyal hatırladığım detaylardan birisi.. 10 yaşındaydım ve sanırım o sene gülhane konserleri sona ermişti üzüldüğü hatırlıyorum he hafta giderdik.. Ayrı kapıda ki E36 yı atlamak mümkün değil harika bir detay olmuş.. :)

Çocukluğu buralarda geçenler şimdilerde kendini oranın yabancısı hissettiği yerler oldu çıktı ya be

Çocukluğumuzu bizde özlüyoruz elbet ama geçim sıkıntısından çoluk çocuğun çalışmak zorunda olduğu yıllardı. O işten çıkar başka işe girerdik ama gelgelelim kimse sigorta yapmazdı. 7 yaşında işe başla 27 yaşında sigortalı ol ne günler...

4 yaşımdaymışım vay be.. Bayıldım vu video ya. İnsanlığın saflığın güzelliğin olduğu yıllar. Şimdi ise maske mesafe 😔uzay çağınız sizin olsun ben o sıcacık zamanlarda bir ömür yaşamak isterdim. Of ya

Ortama bak be keşke o zamanlarda orda olsaydım (2004lüyüm)

Teşekkürler paylaşım için! Esbank, Etibank, Pamukbank, Türk Ticaret Bankası, Marlboro tabelası... Çocukluğuma geri döndüm...

90 larda en güzel istanbul semtleri kalamış fenerbahçe caddebostan yeşilköy ve floryaydı. Sonradan ataşehir küçükbakkalköy beylikdüzü büyükçekmece tuzla vs yerler popüler olmaya başlado.

İster yaz güneşinde ister kış soğuğunda olsu her fırsatta arkadaşlarla gezdiğimiz yerler bu video beni çok duygulandırdı kim çektiyse yüklediyse sonsuz teşekkürler

Paramız olmasa da mutlu olduğumuz yıllardı ne özlemişim o yılları çok duygulandım sanırım film buraya kadarmış

Ey gidi İstanbul o zaman lar gerçekten çok güzeldi İstanbul un tadına doyum olmazdı gülhanede konserler gazinolarda büyük sanatçılar Sirkeci’de balık ekmek askeri ücretle bile geçinebiliniyordu ozaman kira aldığın paranın en kötü onda biri idi şimdi İstanbul oldu kurtlar sofrası İstanbul ozamanlar gerçekten mükemmel bir şehirdi

Öğrencilik fakirlik yıllarımdi. O vitrinde duran ici fıstıklı burma kadayiflari her gördüğümde içim giderdi ama bir tane bile nasip olmadı. O yıllardan tek özlediğim gençliğim!

30 yıl olmuş...30 yılll....dün gibi hatırladığım zamanlardan 30 yıl geçmiş...vay anam vay....

Vay güzel günlerdi daha tramvay seferleri yoktu 1989da Kapalıçarşı’da işe başlanıldım. En güzel yanı insan yok her yer sesiz sakin şimdi bütün molozlar Türkiye de nerede çapulçu bütün millet İstanbul da.

2015-2020 istanbul üniversitesi öğrencisi idim. şu görünen birçok dükkan, tabela varlıklarını hala sürdürmekte. şahane ama hüzünlü.

İstanbul'un, insanların kirlenmeden önceki güzel günler. 80'ler 90'lar engüzel yıllar

Şu görüntüleri izlerken içim burkuldu.Ne güzelmiş eskiden her yer…

25 yıl hayatım burada geçti aksaray laleli beyazıt o yılları hiç birşeye değişmem. deri işi yapıyordum. çok anım var oralarda çokkk

2000'li yılların başındayken babam ile sürekli buralara gider gelirdik. Dükkan mimarisi o döneme çok benziyor. Şu Anki gibi samimiyetsiz bir ortam yoktu. Harika zamanlardı

93 doğumluyum şimdi biz bile yaşlandık bu hayat telaşesindeki insanlar napiyo acaba .. cok güzel yıllarmış 2000 lerin başlarıda güzeldi yıllar geçtikçe her şey bozuldu

O zamanlar İstanbul Bey efendileri vardı ne zaman göç aldı başını İstanbul bozuldu muhteşem yıllardi

Yaşamın daha kısıtlı daha zor olduğu, herşeyin elde edilemediği ama kıymetinin bilindiği son yıllar...

Ne güzel video bu bakdıkca huzur doluyor içim doğulduğum yıla bakmak çok qarib....

En huzurlu yıllarımız 1990 ve 2000 arası heyt be

Neredeyse tüm okul hayatım bu güzergahta geçti. Güzellikleri de vardı, zorlukları da. Ama yine de o yılları tekrar aynı şekilde yaşamak isterdim.

Eski günlerimi hatırladım. Çok teşekkür ederim

3:53 ahanda şafak sineması. vay anasını bee ne günlerdi.

Yaşarken hep gelecekte daha mutlu günler gelecek umuduyla yaşıyoruz hâlbuki gelecek geldiğinde de geçmişi özeyip ne mutluyduk o zamanlar diyoruz ne garip..

vay be 17 yaşındaydık 1993 yılında ne güzel yıllardı efsane oldu o yıllar şimdi ise Eyt li olup hakkımızı isteyenleriz hey gidi günler hey gidi yıllar çok teşekkür ederiz emeğine sağlık

Gecmis hikayeleri okumaya bayiliyorum hepsi bana hüzün veriyor ....

Trafik, kalabalık, iç karartıcı binalar.. hiç değişmemiş maalesef

Daha doğmadığım yıl ))) ne güzel günleri ,ne güzel İstanbul’u kaçırdım 😒

1993 de 4 yaşındaydım , keşke bu yıllar bitmeseydi .az çok hatırlıyorum o zaman insanlar çok huzurluydu mutluydu. 1996 -97 li yıllarda daha büyürken ne bilgisayarım vardı ne birşey .ama çok huzurluyduk ve mutluyduk...

1993 yılında istanbula geldim ve bu caddede gidip geldim hep o aksaray beyazıt sultanahmet dolaştığım cadde

Meğer ne güzel yıllar imiş!

1993 yılı Türkiye'mizde zincirleme çok acı olayların yaşandığı bir yıl olarak hafızalara kazındı.

Video ayri guzel, muzik ayri guzel. Eline saglik kardesim.

sanki oralarda olmusum gibi özledim

Doğduğum yıl ne desin insan ? Geçen zamana mı ? Belki o zamanlar çocukluğunu yaşayana mı ? Herkes bizden şimdi ki gibi yabancı uyruklu kimse yok bu harika video olmuş duygusal samimi kaderimiz değilmiş o zamanda yaşamak bilinçli bir halimizle

benim otuzlu yaşların başında en mutlu keyifli olduğum zamanlar İstanbul Ataköy de otururken ne güzel yıllardı doksanlarda seksenlerde benim için 1990 1996 arası ve daha sonra hiç yok sayılır

Hey gidi günler hey. O zamanlar yaş 8. Zeytinburnu'nda yaşardım. Neredeyse her hafta Beyazıt Tahtakale ye gider, Sarayburnu'nda büyüklerimizle balık tutardik. Cocuklugumu ve o eski Istanbul'u özleyeceğim hiç aklıma gelmezdi..