Հարգարժան Պարոն Վարդանյան, վստահ եմ որ մեր Մեծերը միայն կհպարտանային Ձեր Մեծությամբ, և մենք արդեն հպարտանում ենք։ Նույնիսկ փսիխալոգիաից բացարձակ ոչինչ չհասկացող մարդը կզգա որ Դուք մաքուր ու անաղարտ Մարդ եք։ Պարզապես խոսքեր չեմ գտնում Ձեզ գովաբանելու և մեծարելու։ Ի՜նչ հիանալի Հայեր ունենք աշխարհով մեկ սփռված։ Այ մարդ եկեք եդ բոլոր հզորներով ու լավերով միացեք ու օգնեք էս մեր Հայոց պետությունը դարձնենք մի ՀԶԶԶԶԶԶՈՐ պետությունելի, չէ՞ որ մենք փաստացի ունենք այդ ներուժը, չեմ հասկանում ի՞նչուեք էսքան երկարացնում ու ձգձգում։ Ախր Հայաստանը կարելիյա 3 տարում Սինգապուրից ու Դուբայից ել հզոր ու հարուստ պետություն դարձնել։ Մինչև երբ մեր տատերն ու մայրերը սենց աղքատ ու աչքները թաց ապրեն, վիզները ծուռ, ընտանիքները կիսված սպասեն թե երբ խոպանից մի երկու կոպեկ կուղարկեն որ խանութների հացի պարտքերը փակեն, ախր ամեն նոր ծնված Հայ մանուկ իրա անունով կարող է իր հաշվեհամարին մի $100.000 հենց ենպես , ուղակի պամպերսի գումար ունենա։ Միացեք, միանանք ու զարկ տանք գիտության զարգացմանն ու հույսներս մեր վրա դրած փառավոր ապրենք, որ ներդրում անողները ուղակի խնդրեն որ իրենց հերթը առաջ գցենք մեր Հայրենիքում մի բարի գործ կատարելու համար։ Միթե մեր երեխաներինել բախտ չի վիճակվելու տեսնել այդ Հզզզոր Հայաստանը, գնանք ազգովի մեռնենք սրանից լավ չի՞, չեն տեսնի՞ եթ անկաշկանդ Հայաստանը, միլիոնների մեջ լողացող Հայաստանը, ուրիշի ձեռին չնայող Հայաստանը, մանրմունր գողերից ազատ Հայաստանը, դատարկ բանտերով Հայաստանը։ Չէ՞ որ կեցությունն է ստիպում մարդկանց գնալ ստոր քայլերի և խեխտամահ անել տարեց կնոջը մի քանի կոպեկի համար։ Ի՜նչ ամոթա մեր բոլորիս համար, մի՞թե դեռ երկարենք սպասելու այդ պայծառ օրվան էս 21-րդ դարում։ Մարդու լացա գալիս ուղակի։ Մեզ մոտ պիտի խնդրեն ու խոպան գան ու մեր երկիրը շենացնեն բայց ցավոք հակառակին ենք միայն ականատես այսօր💪🇦🇲👍🔔🍇 ՄՏԱԾՈՒՄ ԵՄ Մտածում եմ բայց չեմ գտնում պատասխան, Իմ իսկ տանը ես չեմ գտնում ապաստան, Ողջ աշխարհից ակնկալում դատաստան, Բայց ինքներս ենք սարը դարձնում տափաստան: Ով է Հայը, ինչ է Հայը, չգիտեմ, Հազարավոր վանք ու մատուռ ինչիտ էր, Աշխարհով մեկ ենք սփռվել ես գիտեմ, Առանց հավատք խաչքարերդ ինչիտ էր: Որ շատ ազգերից ենք գերվել հայտնի է, Թուրք ասկյարի սրով մորթվել, գաղտնիք չէ, Սակայն այսօր մենք ենք մեր ազգին մորթում, Մեր իսկ հողից արմատներով դուրս քաշում: Այսօր արդեն մեկ հիվանդին երկու բժիշկ է հասնում, Խանութներում ամեն ինչ է վաճառվում, Մեր մայրերի աչքերն արցունքով լցվում, Օտարներին նույնիսկ մեր խիղճն ենք ծախում: Պաշարներով լեցուն մի բուռ այս երկրում, Մեր քույրերը շեյխի ծոցում են քնում, Թուրքից հողեր ենք պահանջում պատմական, Ու չգիտենք թե որն է մեր ապագան: Ամեն Հայի այսօր մի վանք է հասնում, Իսկ տատերը մոմի փող են աղերսում, Հարևանս արդեն սովից է մեռնում, Իսկ քահանան ճոխ պալատներ կառուցում: Թուրքը, գիտեմ շատ հայերի է մորթել, Ով խելք ուներ, կրոնափոխ է արել, Իր սեփական տանից հանել, արտաքսել, Սակայն մենք էլ թուրքից հետ չենք մնացել: Այդքան վանքեր կառուցելու փոխարեն, Գուցե որբերիդ կերակրես Տեր Զավեն, Թանկարժեք խաչեր ձուլելու փոխարեն, Զավակներիդ մի թող գնան ու կորեն: Արևմուտքում թուրքն է քանդում վանքերը, Արևելքում դատարկվում են տները, Օտարներն են նստում նրանց տեղերը, Իսկ նամազը փոխարինում Հայր Մեր-ը։ Չեմ հասկանում ինչպես դուք ելք չեք գտնում, Փակ դռների հետևում ինչ եք անում, Քրիստոնյա Հայն արդեն ձեռքից է գնում, Իսկ դուք թիկնած պոռտապարով հիանում: Մոռացել ենք և ուրացել ամեն բան, Հայի կյանքը դարձրել ենք մի դաժան բան, Գիտնականը դարձել է մի մուրացկան, Փողից բացի առժեք չունի ոչ մի բան: Բողոքում ենք ու դժգոհում վեր ու վար, Պահանջում ենք ու տրտնջում անդադար, Վաճառում ենք ու վաճառվում դարեդար, Չի մնացել արդեն ոչ մի բարերար: Մեր չունեցած Մասիսն էլ է աճուրդում, Իսկ Հայ մայրը, կաթի փող էլ չի գտնում, Մի այլ երկրում է նա իր բախտը փնտրում, Նույն խոտի համն, այնտեղ համեղ է թվում: Այսօր արդեն կարծես ինձ պարզ է դառնում, Թե Հայն ինչու այդքան վանքեր է “շինում”, Բազում գործած իր մեղքերն է նա քավում, Ավաղ Աստված նրան երբեք չի ներում: Աղոթքները մինչև երկինք չի հասնում, Ու մեր առաջ ոչ մի դուռ էլ չի բացվում, Հայաստանը գերեզման է հիշեցնում, Գերեզմանն էլ, թանգարանի վերածվում: Իմաստուն ու աշխարհակալ, միշտ նույն բանն են քարոզում, Դատարկ եկել, դատարկ կերթանք դեպի տուն, Գերեզմանիդ քարի թվերի միջում, Գիծն է միայն որ քո մասին է խոսում: Թե արել ես դու բարություն, գիծդ ոսկուց կձուլվի, Թե արել ես դու չարություն, ոչ ոք չի էլ նկատի, Մի բուռ Հայ ենք բայց մատների արանքում, Քարն է նույնիսկ արագորեն դուրս հոսում: Զավակներդ ազգի հզոր հեռանում, Այլ ազգերի դրոշներն են զարդարում, Հետո երբ քաջ, անպարտելի են դառնում, Ազգանուններն են լոկ մնում, իրենց Հայ չեն համարում: Հազարավոր շորեր փոխում ու անցնում, Բազում կյանքի ձևեր ենք մենք որդեգրում, Ամեն ձևի մեջ միշտ մեզ ենք որոնում, Բայց այդ “ԵՍ” ը հենց մեր ներսում է ապրում: Շքեղության, հարստության մոլուցքից, Կուրացել ենք ու չենք տեսնում էլ ոչինչ, Հույս ենք տալիս ինքներս մեզ որ կունենանք գոնե քիչ, Բայց չէ սպասիր, դու պետք է տաս դեռ մի քիչ…. Գագիկ Բունիաթյան Երևան 28/01/2013 թ.
@@Angie-pr3in Это получается так ... Сукин сын но он наш сукин сын ? Ցավոք սրտի քիչ չեն այդպիսի զիբիլները ու դավաճանները ։ Սարքին մեզ գաղթական , ամբողջ աշխարհում ։ Լավ մնացեք ժողովուրդ ջան։
INC XEKAVAR,RUSI GORCHAKAL, DRA VKAYUTYUNN E,VOR RUS@ IR HOVANU TAK E AREL. MIQAEL HARUTYUNYANIN, YURI XACATUROVIN,VAHAGN HARUTYUNYANIN, SA APACHUYCHN E AYN BANI, VOR RUS@ GORCHAKALNERI DZERQEROV DER MEZ NERSICH QAYQAYUME...
