25/10/2020 ยึดถือมากก็ทุกข์มาก (Suffering worsens the tighter we cling) 

ยึดถือมากก็ทุกข์มาก :: หลวงพ่อปราโมทย์ 25 ต.ค. 2563 (ไฟล์ 631025 ซีดี 87)
ขั้นแรกเราภาวนายังไม่เก่ง
เรามองอะไร เราก็เอาตัวเองเป็นตัวตั้ง
เราว่าโลกข้างนอกเต็มไปด้วยความทุกข์ ความเดือดร้อน
ในโลกเต็มไปด้วยของหนัก
มีแต่เรื่องหนัก หนักหัว หนักสมอง หนักจิตใจ
ใจเราก็ดิ้นไปเรื่อยๆ
อยากจะพ้นไปจากที่ไม่ดี อยากอยู่ในสิ่งที่ดีๆ
ใจดิ้นรน มีแต่ความอยาก
อยากพ้นไปจากสิ่งที่ไม่ดี แต่ว่ามันพ้นไม่ได้
หนีไปได้ช่วงหนึ่ง เดี๋ยวอารมณ์ที่ไม่ถูกใจมันก็ตามมาอีก
เหมือนอย่างเราอยู่ในเมืองกรุงเทพ
อยู่ย่านนี้รถติดมากไม่อยากอยู่แล้ว
ย้ายบ้านไป เดี๋ยวที่อื่นก็ติดเหมือนกัน
คนไม่ได้ภาวนาจะโทษคนอื่น โทษสิ่งอื่น
ว่านำความทุกข์ความเดือดร้อนมาให้เรา
แล้วเราก็ปฏิเสธสิ่งที่ไม่ดี อยากได้สิ่งที่ดี
ใจเราก็ร้อนไปด้วย หนักไปด้วย
ค่อยๆ ภาวนาไป
เราภาวนาเป็น ใจเราเห็นความจริง
ใจเข้าถึงธรรมะของจริง
มันจะพบว่าโลกข้างนอกจริงๆ แล้วว่างเปล่า
ใจเราต่างหากที่วุ่นวาย
ภาวนาไม่เป็น แล้วก็โทษว่าสิ่งอื่นทำให้เราวุ่นวาย
ภาวนาเป็น เราจะรู้เลยว่า
ตัวเราเองสร้างความทุกข์ความวุ่นวายให้จิตใจตนเอง
(2)
ฉะนั้นเราพยายามเรียนรู้ลงมาที่ใจเรา
ตาเห็นรูป จิตชอบไม่ชอบขึ้นมา
ยินดียินร้ายขึ้นมา แล้วก็เกิดความอยาก
เกิดความยึดถือ เกิดความดิ้นรน แล้วก็เกิดความทุกข์
เกิดความอยาก ก็คือตัวตัณหา
พออยากมากๆ ก็ยึดถือ ตัวนี้ตัวอุปาทาน
แล้วเกิดความดิ้นรน ตัวนี้คือตัวภพ
แล้วก็มีตัวกูเข้ามา คือตัวชาติ
แล้วก็มีตัวทุกข์ตามมา
มีความอยาก มีความยึด
มีความดิ้นรน มีตัวเราขึ้นมา
แล้วก็มีตัวทุกข์ขึ้นมา
ความทุกข์ในใจเรานี้
มันเป็นกระบวนการปรุงแต่งภายในใจของเราเอง
--
หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
วัดสวนสันติธรรม
25 ตุลาคม 2563 ไฟล์ 631025 ซีดีแผ่นที่ 87