Эмоциямды бақылай алмай жылап қалған кезім есіме түсті. ҚазПочта қызметкері мені әрі жас, әрі қыз баласы болғаным үшін шеттетіп тастағанын көргенімде зығырданым қайнаған еді. Книга жалоб деген жоқ екен ғой оларда (болашаққа айтып жатырмын). Болғанда жазып тынышталар ма ем(кім білсін?!). Бірақ сол жердегі қызметкерлер меня довели до слез. Үндемей қоя салғанымда ол кісі өзін “кінәлі” сезінетініне әлі күнге дейін сенімім аз. Бірақ сол сәтте өзімнің эмоционалды тұрғыда әлсіз адам екенімді ұқтым🥲🫠
