5 błędów, które niszczą Twoje solówki na gitarze 

Dzięki. Też tak uważam.

Bardzo się cieszę i dziękuję

Rasowi szrederzy potrafią zagrać ciekawą opowieść, ale zgadzam się: Ci "mniej rasowi" skupiają się głównie na technice i wychodzi z tego niezwykle nudna (przynajmniej dla mnie) muzyka.

Właśnie tu jest niestety pewne popadanie w skrajność. Ostatecznie to wszytko to są narzędzia do tworzenia muzyki, a nie cel sam w sobie. Ani shredding, ani granie małej liczby dźwięków z feelingiem nie są celem, tylko środkiem. Ludzie którzy potępiają w czambuł shredderów tak naprawdę niczym się od nich nie różnią. Filmik super, bo uświadamia dlaczego tak lubimy największych muzyków i ułatwia podążanie ich śladem. Ostatecznie chodzi o znalezienie tych niepisanych związków między dźwiękami, ich rytmem - to jest chyba najtrudniejsze ;)

@@xe71 Ludzie, którzy potępiają shredderów, (takich, którzy oprócz grania szybko w kółko tych samych fraz, nie potrafią nic innego), różnią się od nich zdecydowanie, pod warunkiem, że grają przemyślane sola, niosące ze sobą jakieś emocje. Zdecydowana większość z domorosłych shreddderów to ludzie, którzy brak talentu zasłaniają szybkością, bo Bozia talentu wprawdzie nie dała, ale dała pracowitość i krótkie neurony, więc siedzą godzinami nad kolejnym sweepem, aż dym idzie z gitary. Młodzi się tym jarają, a potem dorastają i zaczynają grać z głową. :) Który dojrzały muzyk słucha np. Malmsteena? Ziew po minucie...

@@mixsoft3037 Mnie też Malmsteen nudzi, jak i wiele innych przykładów szrederskiego procederu, co nie znaczy, że wszystkie. Chodzi mi o to, że nie jest rozsądnie robić ze słynnej frazy „too many notes” z filmu Formana taki sam fałszywy dogmat, jakim jest „im szybciej tym lepiej”. Owszem, można grać szybko i wzbudzać emocje, gdyż, ponownie, to wszystko to są środki wyrazu, a ostatecznym celem jest muzyka. Warto przy tym pamiętać, że solo też nie jest niczym innym jak muzyką i nie samemu sobie ma służyć, tylko być integralnym, wartościowym, uzasadnionym elementem kompozycji. A tak przynajmniej być powinno. Z kolei co do talentu i pracowitości, to wydaje mi się, że na większy szacunek zasługuje jednak to drugie, bo jeśli na cokolwiek mamy wpływ, to właśnie na to ile pracy wkładamy w nasze przedsięwzięcia. Jakoś mnie to w ogóle nie bawi, że komus „bozia nie dała talentu”; przeciwnie, życzę takim ludziom, żeby w swoich muzycznych poszukiwaniach odkryli jakieś zażerające motywy i brzmienia, a chwalić kogoś za sam talent to jak chwalić za duże przyrodzenie ;)

@@xe71 No ale tak działa ten świat. Jednym Bozia (czytaj przypadek i DNA przodków plus szczęście do ludzi) daje talent i pracowitość oraz tzw przebojowość, a innym np. tylko pracowitość. Nie ma się na co obrażać, choć niestety nie jest to sprawiedliwe. Dlatego ładna kobieta ma 95% więcej szans na karierę aktorską, niż brzydka, co widać na każdym amerykańskim filmie :) Generalnie szanuję każdego człowieka, który idzie w sztukę, ale u tych mniej zdolnych szrederów irytuje mnie to, że kierują niektórych w ślepą uliczkę i czasem odbieram to jako pozerstwo. Natomiast taki np. Guthrie nieustannie wzbudza mój podziw.

Dzięki

dzięki

Dziękuję

dzięki za miłe słowa

A można dwa kciuki?

Dziękuję

Dzięki!

Cieszę się, dzięki.

Dzięki :)

Dzięki. Świetnie, że lekcja jest pomocna.

dzięki

Dzięki!

proszę bardzo

Świetnie, że lekcja jest przydatna. Powodzenia w ćwiczeniach!

Cieszę się, że zachęciłem do odsłuchania Kind of Blue. Świetna płyta :)

proszę bardzo

Dziękuję

Dziękuję

Świetnie, że film jest pomocny!

Dzięki!

dziękuję

Dzięki

Świetnie!

dzięki

dziękuję

Dzięki :)

Świetnie, dzięki,

Dzięki. Ja akurat wolę (w tym przypadku) solo Milesa, ale Coltrane to oczywiście też najwyższa półka.

Dzięki za miłe słowa.

świetnie :)

Pomyślę ;)

Takie ograniczanie jest bardzo pomocne jako ćwiczenie i w kilku filmach o tym wspominam. Docelowo chcemy jednak mieć na tyle wyćwiczone różne schematy, skale itp. aby grać je swobodnie na całym gryfie bez zastanawiania się nad tym. Oczywiście nie stanie się to w krótkim czasie.

Dzięki za miłe słowa. Co do wzmacniacza w QC to jest to Tone King Imperial (jeden z fabrycznych profili).

Świetnie :) Pauzy to coś, co łatwo powiedzieć, ale już grając na żywo, nie tak łatwo zastosować.

dziękuję za miłe słowa

Raczej nie ;) Niewiele się zmieniło pod tym względem...

Szybki jak błyskawica :)

Dzięki. To odnosi się do każdego stylu.