6 RZECZY, KTÓRYCH UCZY NAS DEPRESJA 

Pozdrawiam wszystkich, którzy też mają depresje, nie jesteście sami

Szczerze większość chorych na depresję jest skazanych na oscratyzm, wykluczenie, nie zawsze ale częściej niż spotkanie empatycznych,jak się czegoś nie doświadczy na własnej skórze to się nie wie.

Przeżyłem ten stan i dopiero kiedy z niego wyszedłem naprawdę poczułem co to są prawdziwe wartości . Wiele problemów , które zrozumiałem dopiero po wyjściu z tego okazały się łatwiejsze do rozwiązania niż myślałem . Ten poradnik to złoto a kanał ociera się o geniusz . Pozdrawiam i wiem ,że dalej będę oglądać Ciebie na bieżąco :D

I z tymi telefonami... Jakbym o sobie słuchała i nie mam pojęcia czemu nie odbiorę i nie mam ochoty oddzwonić 🤷‍♀️

Dziś nie ma kogoś takiego jak przyjaciel. Każdy patrzy tylko na siebie. Nie ma ludzi bezinteresownych a już na pewno takich którzy by człowieka wsparli. Każdy goni za kasą. Ludzie zapatrzeni w telefony nie zwracają uwagi na innych. Co JEST LEKIEM NA DEPRESJĘ !!! Ludzie nie potrafią powiedzieć słowa przepraszam! A co dopiero pomóc lub wysłuchać drugiego. Wiecie co jest najgorsze?! Mieć depresję i być człowiekiem wrażliwym . Brać wszystko na klatę, pomagać innym i nie oczekiwać że ktoś ci pomoże. Tłumić w sobie emocje, potężne pokłady emocji i ... Potrafić to nie okazywać żeby nie ranić bliskich.

Po 3-5 latach depresji dalej nie wiem czy udało mi się z tego wyjść. Jedyne co ustąpiło to chęć odebrania se życia, bo mam realne marzenia, do których nikogo nie potrzebuje. Niestety nie widzę w filmiku żadnej rzeczy, której nauczyłem się z niej. (pkt.1) Dalej samotność jest lepsza, bo każde spotkanie pomnaża niechęć do kolejnych spotkań. (pkt.2) Dbanie o siebie? O niczym takim nie myślałem ani przez chwilę. Co cię obchodzi jak zadbany będziesz jak np. jutro pójdziesz się zabić. Co do pkt. 3 - to już chyba każdy słyszał, ale ludzie dalej nie wiedzą jak taką osobę odróżnić - przez całe moje życie nikt w pobliżu nawet o tym nie pomyślał. Pkt. 4 i 5 kompletnie nie ogarniam, więc się nie wypowiem. Do tego mam ciekawą historyjkę z mego życia wziętą, nawiązującą do pkt.3 o widoczności depresji: Będąc w liceum, jedna dziewczyna z gimnazjum skoczyła z okna. Wywnioskowano, że miała depresje. Dla nas, uczniów liceum, była na auli rozmowa (bardziej monolog, ale to nic nowego na szkolnych "eventach") z kobietą, która zajmuje się osobami chorymi na raka, czy coś w tym rodzaju. Jak to co chwilę powtarzała, że nie rozumie jak trzeba być głupim żeby odebrać sobie życie, że przecież nie macie raka, macie rodziny, wielu kolegów i koleżanek w szkole. Jak możecie w ogóle pomyśleć o samobójstwie - i tak przez całą godzinę. Miałem ochotę napluć jej w twarz, mówiąc że jak gówno wie na dany temat, to niech się nie wypowiada. Nie ma raka? - Ma depresje, tego nie widać z zewnątrz od tak, objawy inni widzą zazwyczaj dopiero po tym jak się taka osoba zabije. Macie rodzinę? I co ci z tą rodziną, jak w tych czasach prawie wcale nie urządza się pogawędek z rodzicami o życiu, tylko odklepuje się regułkę, że w szkole było dobrze i idzie się dalej. Kolegów i koleżanek w szkole? Szkoła to NAJGORSZE miejsce dla osoby z depresją jakie dotychczas znam. Nie znam innego miejsca, gdzie jest więcej i częstszych czynników właśnie sprawiających depresje. Od 2 klasy podstawówki aż do ucieczki do gimnazjum nie miałem ani jednej osoby w całej szkole kilkusetnio osobowej, z którą mógłbym porozmawiać nie obawiając się natychmiastowego odtrącenia i wyśmiewania dodatkowo zapraszając do tego swoich "ziomków", aby pośmiali się z nimi. Od czasu gimnazjum aż do końca liceum miałem po prostu na wszystkich tam serdecznie wyjebane. Nie obchodziło mnie czy ktoś jest miły, czy wkurwiający, pozory często mylą. Co dziwne najłatwiej było mi się dogadywać ze szklonymi "hultajami", do których większość bała się odezwać. Chyba przez to, że nas cała szkolna społeczność tak samo olewała -> albo jesteś ch*jem który ma problemy i ludzie boją się ciebie, albo jesteś tym typem który cały czas łazi sam i każdy się z niego wyśmiewa, a jest on taki, bo nie jest zwykłym "ch*jem". Nie wiem czy tylko nie zaspamiłem komentarzem, ale jak ktoś chętny do dyskuzji to zapraszam.

To jest cholerstwo okropne :/ Najgorsze że ten kto jej nigdy nie doświadczył nie rozumie tego stanu i jeszcze potrafią odbić 🙄

Oj tak, depresja uczy empatii. Uczy też trochę egoizmu, w takim znaczeniu, że jednak (nie generalizuję oczywiście) człowiek bardziej koncentruje się na sobie, więcej na swoich potrzebach niż na potrzebach np. bliskich. Ot paradoks, ponieważ z drugiej strony taka osoba potrafi dobrze słuchać problemów innych i staje się na drugiego człowieka bardziej otwarty, więcej widzi, stara się pomóc, JEST dla innych, jeśli rozumiecie o co chodzi. Tak jak napisałam- PARADOKS, ale życie po depresji jest po prostu INNE.Szkoda tylko, że osoby "zdrowe" wciąż mają tak ogromny problem, chyba nawet większy niż sami chorzy, z osobami, które mają/miały depresję. Czasami wydaje mi się, że już rak jest postrzegany "normalniej" (bez urazy).

Uwielbiam te filmiki. Mam 18 lat, w tym roku mature. Miewam stany depresyjne, dużo się o nich dowiedziałam dzięki tym animacjom. Dowiedziałam się takze że jestem osobą wysoko wrażliwą. Ponadto interesuje się psychologia i zamierzam wybrać taki kierunek studiów. Niezwykle przydatny kanał, cenie jako człowieka za chęci przekazywania tak przydatnej wiedzy której nie uczą nawet w szkole. ❤

nie zgodzę się z 1 punktem czasami samotność to naprawdę najlepsze wyjście, ludzie są różni i relacje z nimi mogę tylko tą depresje pogłębić

Moim zdaniem miłość leczy depresje... ale jest to miłość do samego siebie!!

Depresja uczy tego, że nie warto żyć i męczyć się w tym gównianym świecie pełnym niesprawiedliwości to jest moje zdanie!

U mnie może nie była to depresja, ale zapewne jej zaczątki. Chodziło głównie o problemy ze stresem, ale też wiele z tych rzeczy się u mnie objawiało. Poszłam do psychiatry, przyznam, że zarejestrowanie się do poradni było moją męską decyzją. Przed samą wizytą było mi wszystko jedno. Stwierdziłam, że najwyżej wyjdę na histeryczkę, ale to też się leczy. Ostatecznie okazało się, że faktycznie problem jest. Dostałam leki i udało mi się załapać na psychoterapię. Teraz jest trochę lepiej, chociaż czasami miewam trudne dni. Ja do tych lekcji dodałabym jeszcze jedną. Mianowicie: stan depresyjny nie wywołuje tylko jedna konkretna rzecz, a może być ich nawet kilka i do tego nie tak oczywiste, jak nam się wydaje.

Po wszystkich komentarzach jakie przeczytałem do tej pory, na depresję "choruje" tutaj sama inteligentna społeczność. Ciężko powiedzieć co do większości jakie mają myśli w czasie depresji. Jednak ci, którzy napisali są w zasadzie zgodni: to inni ludzie powodują u nich niską samoocenę, brak zainteresowania ze strony najbliższych, rodziny, przyjaciół. Brak szczerej rozmowy z kimkolwiek. Gdyby tak otworzyć klub dla ludzi w depresji i zaprosić wszystkich do środka, okazaloby sie że każdy, lub większość z przybyłych osób zmieniłoby zdanie po wysłuchaniu podobnych problemów ze strony innych osób cierpiących na podobne problemy i znalazłoby nawet przyjaciół. Sam bym sie z chęcia udal do takiego klubu. Osobiscie chyba w depresji nie jestem, po prostu wolę własne towarzystwo bardziej niż zadawanie sie z niedojrzałymi osobnikami. A takich niestety jest od zatrzęsienia. Dlatego bądźcie silni przyjaciele, znajdzie powód do walki z błędnym przekonaniem, które wpoili, bądź wpajają wam karzełki o waszej rzekomej niższości. Jesteście nieprzeciętni i za to Wam chwała. Pozdrawiam Wszystkich w depresji i niech moc będzie z Wami. Jak ktos chętny na browarek to piszcie :)

Ludzie mnie po prostu wkurwiają. Nic na to nie poradzę. Wiem, że samotność to nie jest rozwiązanie, ale po spotkaniu z innymi nie czuję się lepiej. Wolę towarzystwo zwierząt i książek. Nie jestem mniej depresyjna, ale mniej wkurwiona. A jeśli chodzi o filmik, to jest mądry. Właściwie opisuje depresję, bez stereotypów i banałów. Na taki krótki komentarz, przy mojej depresji, udało mi się zdobyć:)

Też parę lat walczyłem z depresją, udało mi się przez to przejść bez żadnych leków, teraz robię kurs jako terapeuta zajęciowy i chce pomagać innym bo da się z tego wyjść :)

Miałem nieszczęśliwe dzieciństwo, w moim dorosłym życiu także nie spotkało mnie nic dobrego. O wszystko bez przerwy walczyłem i walczę. Jak tylko opuszczę gardę zaczyna się wszystko sypać. Miałem zły okres pod koniec tamtego roku i postanowiłem poszukać na portalach randkowych drugiej połówki, która będzie podobna do mnie i będziemy mogli się wzajemnie wspierać. Po dwóch miesiącach i setkach przewiniętych dziewczyn udało mi się zawrzeć kontakt i nawet spotkać z trzema. Koniec końców ich zdystansowanie i brak jakiegokolwiek zaangażowania się w znajomość spowodował, że postanowiłem zerwać kontakt z nimi. Po analizie swojego życia i powodów dla których nie mam w tej chwili żadnej głębszej relacji załamałem się zupełnie. Moje życie zawsze było beznadziejne, a sam się czuję jak trędowaty. Po kolejnych dwóch miesiącach doła postanowiłem, że nie szukam już więcej nowych relacji i przestanę próbować odbudowywać stare. Będę dbał sam o siebie i realizował się jak to zawsze miałem w planach. Jeśli wszystkie zdarzenia w moim życiu sprawiły, że budowanie relacji z innymi ludźmi jest dla mnie bardzo ciężkie i bolesne są zawiedzenia, to lepiej uniknąć tego bólu nie próbując wcale. Ilekroć ktoś chciał mojej pomocy, to zawsze starałem się jej udzielić, oczekiwanie, że ktoś mi się odwdzięczy, było najgorszym co mogłem zrobić. Moja rodzina nigdy mnie nie wspierała, choć jestem ambitny i w końcu po studiach udało mi się dostać pracę jako programista, to rodzina wiecznie szukała argumentów, co ja źle nie robię i najlepszym sposobem jest rozgłaszanie moich niepowodzeń wśród całej rodziny.

Po obejrzeniu tego filmiku zdałem sobie sprawę z tego, że chyba faktycznie zaczyna się u mnie depresja- mam początki tego, jak choćby brak siły, koncentracji, jeszcze dodatkowo jakiś miesiąc temu rzuciła mnie kobieta, którą bardzo kochałem i kocham nadal, dowiedziałem się od niej, że tak na prawdę nigdy mnie nie kochała, a byliśmy razem ponad 5 lat, bardzo źle to znoszę, nie widzę sensu życia, aczkolwiek nadal mam marzenia do zrealizowania, wiem, że muszę żyć dalej, życie toczy się dalej, mi miłość nie pomogła w depresji, a wręcz jeszcze przeszkodziła, stałem się bardziej wycofany, w stosunku do innych ludzi, niż przedtem. Ogólnie jakoś dziwnie to u mnie przebiega- mam takie dni, że wszystko spływa po mnie, jak po kaczce, nic mnie specjalnie nie interesuje, żadna porażka, czy też żaden sukces, a mam też takie, że po porażkach czuje się całkowicie załamany, z drugiej strony, jak mi coś wyjdzie, to wtedy czuję, że mógłbym dosłownie góry przenosić, mam energię, chce mi się wtedy świętować sukces, to chyba jakieś rozchwianie emocjonalne, być może początki depresji. Chyba musiałbym zasięgnąć opinii specjalisty, co o tym myśleć. Mam takie dni, że łatwo przechodzę z dobrego humoru w zły i odwrotnie. Mam za to pewne obawy, czy znajomych pytać o radę, jak się zachować, jaki jest ich punkt widzenia na daną sprawę, boje się odrzucenia, czy mnie po prostu nie wyśmieją. Sądzę, że lepiej byłoby zasięgnąć opinii specjalisty. Iloma rzeczami bym się na raz nie zajął, to i tak pamiętam o mojej nieudanej miłości, strasznie mnie to boli, nawet bez słowa wyjaśnienia odeszła, nawet prezenty jej kupowałem, jak chciała, jak ja czułem, że mógłbym poprawić jej humor dzięki temu. Zabiegałem o nią, była dla mnie sensem życia, a ona odeszła tak z dnia na dzień i nigdy o mnie z kolei nie walczyła, w ogóle nie kochała mnie... Mimo wszystko próbuję żyć nadal, jakoś funkcjonować.

Drugi punkt jest bardzo ważny, zgadzam się z nim w 100%, taki "urlop" nie jest rozwiązaniem, ale ucieczką..

*Oglądanie polskich kabaretów tylko pogłębia depresję.*

HIPERREALIZM - to jest dokładnie to, co czuję 24 h/dobę. Przejrzałem wszystko na wylot - ten świat, ludzi, społeczeństwo, procesy i prawa, które zachodzą. Wszystko jest z góry zaplanowane i nic nie mogę zmienić. Wiem nawet, kiedy, gdzie i jak umrę. Wiem też, jaki wtedy będzie mój status materialny i społeczny. I to jest naprawdę straszne, że wszystko już jest gdzieś zapisane, a teraz tylko biernie czekam. Obserwuję siebie i swoje życie jakby z boku.

Depresja to straszna choroba trzeba walczyć i wierzyć że będzie dobrze ja sam byłem w depresji głowa do góry będzie dobrze 🙏💪

Ja straciłam najlepszą przyjaciółkę dzisiaj, właśnie przez to. Może nie jest to depresja lecz taka pustka. Nie miałam ochoty nic robić przez cały szkolny rok... projekty szkolne musiała odwalac za mnie i teraz rycze w kącie, bo jestem sama. I tak już pozostanie, bo ona mnie nienawidzi ;/ Twierdzi, że ją chciałam wykorzystać, a ja po prostu nie mam siły nic robić... Jeżeli W.K. to czyta - dziękuję za wszystko, to były świetnie spędzone 4 lata...

O depresji powinno się rozmawiać z dziećmi, tłumaczyć im to zjawisko żeby mogły rozpoznać to w sobie i poprosić o pomoc. Przez całe liceum miałem depresję, byłem jak zombie, pogrążony w apatii, otępieniu.Nie miałem pojęcia że to stan chorobowy, myślałem że taki po prostu jestem. Nikt nie zauważył, byłem po prostu odbierany jako małomówny i nieśmiały. Młodość minęła mi w samotności, lęku, smutku i piętrzących się kompleksach - te tzw. najpiękniejsze lata życia kiedy ludzie się bawią, eksplorują świat, zakochują itp. Na studiach było nieco lepiej ale ciągle życie było męką. Poszedłem do psychologa który po zdiagnozowaniu zaproponował mi terapię grupową... w godzinach zajęć na uczelni. Bez komentarza. Dopiero przed trzydziestką poszedłem do psychoterapeuty i po półtora roku nastąpiła poprawa, lęki osłabły, smutek zelżał, zacząłem lepiej rozumieć siebie i panować nad swoją wrażliwością. Jednak ta "czarna mgła" ,jak nazywam depresję, mimo że mniej gęsta, nadal wokół mnie krąży zaciemniając obraz, odbierając energię.

Całe życie nie mam siły do działania...

Tak depresja to samo zło, ale dzięki niej czuje się silniejsza i umiem sobie w niektórych chwilach radzić dzięki temu co się dowiedziałam od psycholog, ale dalej jestem na lekach, w wakacje mam je odstawic, ale się boje, co to że mną zrobi

Tak proste określenie A tak trudne dla wielu do rozwiązania. Dzisiejszy odcinek był wyjątkowo precyzyjnie i doskonale przygotowany na tyle żeby zrozumieć i zaakceptować. Z kolei wprowadzić w życie jako gotowy plan. DZIĘKI BARDZO. POZDRAWIAM

Depresja nie ubiera się na czarno. Podoba mi się ten cytat :*

Jestem pewien że mam depresję, dzisiaj zwierzyłem się wychowawczyni i teraz bedzie mi pomagać w walce z tym kurestwem

A propo punktu 1. Ja półtora roku temu, kiedy moja choroba zaczęła się pogłębiać zerwałem całkowicie kontakt z najwspanialszą kobietą jaką spotkałem do tej pory. Jak widać mija pewien czas, ja już długo się leczę i teraz byłbym w stanie kontynuować tą relację, ale raczej nie ma już do czego wracać. Tak więc zachęcam, nie bójcie się sięgać po profesjonalną pomoc, bo ta choroba potrafi pozbawić wszystkiego co najcenniejsze.

Zapisz się na darmowy webinar o asertywności: ideaman.tv/webinary

Mnie depresja nauczyła przede wszystkim pokory i wdzięczności.

Wszystkim zmagającym sie z depresją czym smutkiem polecam przeczytać z Biblii księge Kaznodziei . Autorem jest król Salomon syn króla Dawida. Pomimo mądrosci i bogactwa, fantastycznie na końcu wykazał co najwažniejsze jest w žyciu każdego człowieka.

Dzięki dobry człowieku za wspaialy film.

Miłość leczy depresję i ztym się nie zgodzę wiem to na własnym przykładzie człowiek zakochany skupia się na danej osobie i ucieka myślami do niej zaczyna bardziej dbać o siebie i nie myśli o chorobie i w związku z tym poprawia się nastrój i samopoczucie i ogólna poprawa zdrowia na nowo chce się żyć

Dobry materiał i muzyczka przyjemna 😉

dodatkowy punkt, który uważam, że powinien być zawarty koniecznie na tej liście, to wytrzymałość psychiczna- wzrasta wg mnie do niebotycznych rozmiarów u każdego, kto zmagał się z depresją. 😉

Czytam te wszystkie komentarze pod filmem i muszę stwierdzić, że fajnie drogi autorze, że robisz to co robisz. Buduje się taka społeczność ludzi o podobnych przypadłościach. Można dostrzec wiele podobieństw i wyciągnąć wnioski: Nie jestem sam. Zachęcam wszystkich zainteresowanych do wymiany swoich uwag i dyskusji pod kilkoma komentrzami różnych osób. Pomóżmy sobie, pomóżmy innym.

Mike Tyson też przez całe życie zmagał się z depresją. Smutne ale prawdziwe...

Co do 1. Może ktoś ma depresję przez SAMOTNOŚĆ?

Dziekuje Ci za te video.Dokladnie u mnie wszysko sie sprawdzilo.Mam ciezki okres teraz jesli chodzi o depresje ale wierze ze bedzie lepiej.

Oglądanie polskich kabaretów potrafi nieźle zdołować.

Muzyka jak z Gothica ;)

Byłam wychowania "na chłopieca", no i rzeczywiście miałam depresję.

"Nie wiem, idź pobiegać czy coś"

Przeciętny Człowieku, czy przebywanie w towarzystwie osób chorych na depresję przez dłuższy czas może być powodem zachorowania na nią?

Hmm, ja akurat wyznałem miłość osobie którą darzyłem uczuciem i bardzo pomogło mi to z depresją i myślami samobójczymi. Tak jak mówiłeś, przypadki są różne i nawet te "scenariusze z hollywood" się zdarzają.

A co jeżeli depresja jest wywołana brakiem miłości :) wtedy rzecz 6 może nam pomóc. Czasem pomocy w wyjściu z depresji trzeba szukać w jej przyczynie :) Ale film świetny ;)

Czułam jakbyś mówił o mnie i to wiele razy w wielu filmach. Chociaż dopiero wczoraj włączyłam subskrybcję to słucham i oglądam kanał od roku. Dzięki za pomoc 😃❤🌞

Przydał by się filmik obrazujący jak nie popadać w depresję z powodu polityki, sytuacji dziejących się w kraju na co nie mamy wpływu. Pomimo nie oglądania telewizji. Jak nie mieć depresji z powodu braku poczucia bezpieczeństwa z powodu czołgów w kraju. Albo jak nie mieć depresji z powodu nadmiernego wycinania i przycinania drzew oraz ogólnego nie dbania o estetykę miasta. Czy rozwiązaniem jest wyprowadzka do innego kraju czy złudne życie z nadzieją że w tym kraju będzie lepiej?

Świetny odcinek z reszta jak zawsze!

kto ma niech sie zastanowi z jakich uzywek korzysta, mam na mysli wszystko co mocno pobudza dopamine bo w wielu przypadkach odstawienie tych rzeczy i kilka miesiecy czystosci i wszystko wraca do normy.

Nie wiem czy mam depresję ale wszystkiego co tutaj jest się nauczyłem z życia i muszę przyznać że mimo wszystko te rzeczy na serio działają.

Moja depresja niedługo skończy 10 lat, a ja skończę 22... już pomału zaczynam się przyzwyczajać do tego ciągłego smutku na zmianę ze złością o najdrobniejsze rzeczy, ale to naprawdę jest nic przyjemnego, jak ktoś tego nie doświadczył, to nie ma pojęcia co przeżywa druga osoba. ''Najlepsze'' zdanie jakie można powiedzieć takiej osobie:''' Uśmiechnij się głowa do góry'', ''Znowu śpisz???? Ile można spać????''' Osoby zdrowe, tego nie rozumieją, nawet tego,że wstawanie z łóżka dla osoby chorej, jest porównywalne do wspinaczki wysokogórskiej....chcesz wstać, ale nie masz ani siły, ani chęci, aby to zrobić... wiem co mówię, mam tak samo. Miłość na pewno nie jest lekarstwem na depresję, co najwyżej plastrem, który pomoże w walce z nią. Takie jest moje zdanie.

Niedługo będę odstawiać leki, ale czeka mnie terapia jeszcze. Wolę mieć mentora w pewnych sprawach - psychologa. To ułatwia życie. Jeżeli możecie i chcecie nie bójcie się skorzystać z jego usług :)

Szacun , film jest świetny , wszystko się zgadza....

Najważniejsze by odizolować się od ludzi którzy źle na nas wpływają . jestem w związku w którym nie ma zrozumienia.. Wsparcia.. Moja dróga połowa nie umie przyjmować żadnej krytyki na swoj temat. Ani przyznać się do błędu. Za wszystko obwinia mnie.. Dając mi do zrozumienia że nie da sie ze mna żyć. Ze jestem do niczego.. Uniemożliwia tylko wszystko zepsuć. Gdy cokolwiek mu dolega to dranatyzuje. Oczekuje pomocy opieki nawet przy bolącej głowie.. Ale gdy ja zachorowałam ani razu mi nie pomógł .. Po pracy siada w fotelu przed tv. I ogląda swoje programy które mnie ani syna nie interesują .. Narzuca nam swoje rady. Mimo ze do żadnej sie nie stosuje. Myśli ze wie wszystko lepiej.. Nie posiada empatii.. Gdy płacze udaje ze nie widzi nawet nie podejście.. Nie umie postawić sie w mojej sytuacji. Ten człowiek od dwóch lat mnie niszczy.. Nawet nie chce zrozumieć czym jest depresja powtarza tylko ze to ja muszę się zmienić . a nie rozumie ze to on jest jej powodem.. To jak mnie traktuje.. Jaj mali czasu mi poświęca. Gada tylko o sobie. Za wszystko mnie wini. Mówi tyle przykrych rzeczy. Mija samoocena jest juz ponizej zera.. Czuje ze wszystkim Zawadzam ze jestem meczacym problemem . prawda jest taka ze człowiek od kilku lat słyszy tylko. Krytykę. Gdy się wystroi jest to nie zauważone ze staranua nie sa doceniane. To sam zaczyba w to wszystko wueezyc .. Ze jest nikim.. Zaczełam stosowac leki.... Ale wiem ze nie pomoga jeśli nadal będę mieszkac z czlowiekiem który nie probuje mnie zrozumieć poglebia moje stany i chyba sam powinien skorzystac z terapii .. Nie stety ..,, to ze mna jest cos nie tak...jeśli ktis ktos znając nasze probkemy umie wykrzyczec ze jestem pierdolniętą wariatką i wykorzystuje fakt mijego leczenia.. Nie jest warta miejsca w moim życiu. Dopiero to do mnie dotarło.. Szkoda ze prawie 3 lata gdzieś mi uciekły ja go tylko prosiłam o czas ..i by mnie przytulił gdy tego potrzebuję. Widocznie na prawde zwariowałam... za duzo wymagalam.myslcie o swoim szczęściu . bo tych dni placzu i smutku nikt nam nie zwróci a zycie i czas nieublaganie mijają. Zycze wszystkim wiary w siebie w swoje wartisci.. Możliwości i w szczęście. Pozdrawiam

W tym kraju każdy ma depresję, w takim otoczeniu jest to nie do uknienia

Smialo moge potwierdzic Twoje slowa bo takie cos przezylem w dodatku lubiac sobie palic ziolo wszystko sie poglebialo zwlaszcza hipperealizm i teraz nawet bez depresji niemoge zaplic bo wszystko momentalnie wraca pisze to bo warto wiedziec zanim sie czlowiek zatraci przez wlansne czyny

Co do punktu 3: I u kobiet zdarzy się,że trzeba być silną i nie okazywać,że ma się jakieś emocje. U mnie taka potrzeba była przez prawie 19 lat, wymuszało to na mnie środowisko,a potem ją sama. Kiedy w wieku 19 lat moje emocje lekko zaczęły się pokazywać,skończyło się takim stanem psychicznym,że trafiłam niemal z marszu na terapię. Emocje szaleją do dziś,każdego dnia się ich uczę,żeby jakoś przetrwać :) Co do punktu 6: kiedy wpadam w epizod depresyjny,jakikolwiek kontakt albo nawet widzenie ludzi powoduje u mnie ataki wściekłości. Mogę wtedy spędzać czas tylko sama, ewentualnie z psem. A ludzi najczęściej traktuje jako "motywator" do wyjścia z domu albo asekurację przed zrobieniem czegoś głupiego. Mimo,że "miłość nie leczy depresji" wiedza o tym,że komuś na nas zależy (w moim przypadku jest to moja mama),że ktoś odbierze nasz telefon,ktoś nas wysłucha...mnie ta wiedza uratowała życie niejeden raz,była tym "krokiem w tył". To tyle :) PS. Żeby się nikt nie martwił. Leczę się teraz u psychiatry, dodatkowo czekam na terapię grupowa w grupie lękowej :)

dziękuję za ten film

Bardzo mi się ten filmik podobał. Oczywiście nikomu nie życze tego stanu jakim jest depresja, gdzie najmniejsze i błahe czynność wymaga od nas nieziemskiej siły. Ale jestem takiego zdania, że wiedza teoretyczna to nie do końca jest wiedza, troszkę pusta wiedza, gdyż ten kto przejdzie przez depresję bardzo głęboko doświadcza życie i te wskazówki, które Pan przedstawił w animacji inaczej odbierze osoba, która przez depresję przeszła, a inaczej osoba, która tego stanu nie doświadczyła. Zmierzam do tego, ze (słowo/rada/stwierdzenie/wniosek )= pełna wiedza tylko wtedy gdy to (słowo/rada/stwierdzenie/wniosek ) jest teoria + odczuciem. Moim zdaniem pełna wiedza to, gdy dane słowo nie tylko zrozumiemy, ale i odczujemy. Na przykład słowo praca- jak byłam mała rozumiałam co to znaczy słowo teoretycznie dziś jaka osoba starsza, pracująca to słowo zmieniło znaczenie. Jako mała dziewczynka słowo "praca" kojarzyło mi się z rodzicami którzy wychodzili wracali i zarabiali pieniążki. Dziś słowo praca rozumiem teoretycznie ale i odczuwam. (Pozytywnie 😍😋😋😊❤️ ) Drugi przykład taki również bardziej rozumiany przez większość społeczeństwa to słowo "miłość" Miłości do partnera (zanim jej doświadczymy) rozumiemy jako np. serduszka, kartkę walentynkowa, kwiaty, kolor czerwony. Dopiero gdy doznamy miłości od partnera i my sami ją odczujemy to to słowo jest takie pełne i wtedy można powiedzieć że to jest wiedza ( teoria+doświadczenie-odczucie) zmierzam do tego, że osoba, która ma depresję to rozumie słowa które Pan wypowiedział -> głębiej, czyli tak naprawdę to depresja nie jest taka zła, bo tylko ten kto ją doświadczył staje się bardziej empatyczny i (czuję o ile lepiej) bardziej rozumie bliźniego. Ten kto nie przeżył depresji zrozumie to co chce Pan przekazać tylko teoretycznie, ale zdobyć wiedzę to dopiero jest piękne (teoria+odczuwanir = taka pełna wiedza na temat pewnego Znaczenia) Reasumując wydaje mi się , ze nie ma co stwierdzić czy komus się nie życzy doświadczyć stanu jakim jest depresja czy nie. Bo wszystko niesie za sobą jakieś pozytywy, o których wie tylko ta osoba, która doświadcza. jedno wiem każde doświadczenie jest piękne, bo niesamowicie pogłębia naszą świadomość i pozwala nam doświadczyć życia nie tak powierzchownie i staje sie czymś więcej niż załatwieniem naszych podstawowych potrzeb fizjologicznych. Dlatego uważam, że życie jest piękniejsze gdy musimy się zmierzać z tzn." problemami" dlatego to słowo dałam w cudzysłów, ponieważ jest niewdzięczne, bo problemy wcale nie są złe. Niosa za sobą coś wspaniałego. mam taką zagwozdke (dowodzik na to , ze problem jest czymś pozytywnym) Wszystko co wymaga od nas bardzo dużo energii, wysiłku,pracy, silnej woli, gdzie mamy juz dosyć przynosi bardzo pozytywne rezultaty w przyszłości. 💓💕💕💓💖❤️😊 To tyle ode mnie. Jeżeli gdzieś uległam "pułapce psychologicznej" to proszę dać znać, bardzo chętnie wysłucham gdyż to przemyślenie i pojmowanie słowa jakim jest "problem" niedawno do mnie dotarło i czuję, ze nie wszystko mogłam wziąć pod uwagę 😉 Pewnie czas pokaże jak to u mnie bywa. Pozdrawiam

Dziena za to video, bardzo pomocne. Zwłaszcza punkt 3 i 4.

Witaj drogi Nie przeciętny 👌 czy zechciałbyś nagrać odcinek o tym jak ludzie mimo że pozornie robią to co ma dać im spełnienie w życiu i szczęście, gdy już to mają dalej są nieszczęśliwi? Bardzo ciekawi mnie Twoje zdanie na ten temat. Pozdrawiam i dziękuję za jak zwykle wartościowy materiał.

Choruje na depresje i coraz więcej jest filmikow na ten temat ostatnio ... Moze i dobrze.

hej, moze cos o hazardzie .... bo duzo strimerow gra w te gry hazardowe a one niszczom zycia i pakujom ludzi w depresje

Przechodziłem przez depresje kilka razy nawet jest spoko XD Trzeba umieć sobie z tym radzić samemu bo to czyni człowieka silniejszym

w sumie trochę przykre, że ktoś uważa, że trzeba popaść w depresję, żeby się czegoś nauczyć.. Wydaje mi się, że co prawda są różne sytuacje w życiu, ale bez depresji można sobie poradzić z nimi.. Wiadomo, że to nie tylko zależy od nas samych ale też od tego ile mamy wsparcia w innych i czy w ogóle dopuszczamy do siebie takie wsparcie... U nas była taka sytuacja w rodzinie na szczęście krewnego udało się namówić na wizyty u psychologa w poradni kar-mel i teraz jest wszystko dobrze... ale bywało rożnie.

Dziwne, ale depresja właśnie staje się co raz bardziej popularna i ma też wpływ na postrzeganie mody, przykładem mogą być ubrania oversize, które własnie będą (już są) trendem 2019

"Czym jest depresja" oglądaliśmy na biologii Kocham naszą panią od biologii 😍

mnie nauczyla sztycznie sprawiona depresja ze te bydlaki wystarczajaco cierpiom i robie im depresje

Cześć ! :) Z jakiej książki zaczerpnąłeś wiedzy na ten temat? O ile w ogóle z książki Pozdrawiam :)

STARY KIEDY BĘDZIE NOWY PODCAST? JA TUTAJ SIWIEJE!

Dziękuję 😉

Mam pytanie trochę z innej beczki ... Co to za nagranie w tle. Ale mnie uspokaja ta muzyka. Będzie wdzięczny za info

Podoba mi się twój kontent

Mam pytanie ,ktore moze byc dla was troche glupie ,ale musze je zadac. Otoz jezeli czulem bezradnosc, smutek i ogolnie objawy depresji przez 2 miesiece ,ale potem jakims cudem to przeszlo. Czy to juz byla depresja ,czy stan bardzo do niej podobny ,ale jednak inny.

Nr 6 jest dla mnie numerem 1. Dziękuję

Świetny film

Hej! Mówisz, żeby szukać przyjaciół i znajomych i lepiej nie być samemu w czasie depresji. Tym czasem od 48 lat leczę się na dystymię i depresję Chad. Mam remisję lub nawrót. I nikt nie chce być mi kolegą. Potrzebuję się wygadać. Być potrzebny. W pracy muszę być, abym zapomniał o chorobie. Aczkolwiek staram się o rentę bowiem mimo wszystko nie radzę sobie w pracy. W domu żona ma a nad "wszystkim" pieczę. I przyznam szczerze, że nie jest mi z tym łatwo żyć.

chyba sie zapisze,bo widze sens,pozdrawiam.

W punkt..

Zaskoczyłeś mnie! W końcu pokazujesz dobre strony depresji, Dziękuję w końcu sam sobie poradzę Edit: chyba jednak nie

*których uczy nas

I zacząć działać :D To jak byś prosił kogoś ze złamana nogą by poszedł pobiegać...

Dobra muzyczka. Dobra treść.

Ja nie walczę z tym poprostu czekam na koniec

Swietna muzyka

Myślę że w jakimś stopniu sam mialem depresję, a może sub-depresję? Wychodzi na to jakbym się tym chwalił, ale zmierzam do tego że warto byłoby stworzyć film o czynnikach wyzwalających depresję, śmieciowe żarcie, brak socjalizacji, ruchu, pornografia, To byloby pomocne, z czym warto skończyć, to o czym mówisz w filmie to rzeczy pojebane które naprawdę zatruwają umysł i niszczą poczucie wartosci. Co ciekawe, i proste do zrozumienia wszystkie symptomy zniknęły gdy przeniosłem sie na NoFap, widać neuroprzekaźniki dopaminowe naprawiają się

Witam, gdzie mogę znaleźć więcej informacji na temat hiprrealizmu jako pojęcia z psychologii a nie nurtu w sztuce? :D

Wiecznie na topie

O nie jestem już po depresji (znaczy tej straaasznej), ale nr. 1 mam teraz😢

Branie tabletek ? uhhh... brałem hydroxyzinum, po pewnym czasie czułem się coraz gorzej, aż teraz mocno tego żałuję. Nie dam rady z tego wyjść ... to jest bardzo głębokie ... już nawet nie potrafię rozmawiaż jak z ludźmi, tylko pitolę jak potłuczony :( cóż mi zostało ? Na razie gram w tą grę, idę na wyższy lvl, ale co jak się skuję ?

PYTANIA: 1. Jak można próbować wyjaśniać utrzymujące się symptomy depresji, pomimo wieloletniej psychoterapii (indywidualnej / grupowej) i kilkuletniego wsparcia farmakologicznego? 2. Dlaczego leki antydepresyjne łagodzą objawy przez krótki okres, a później symptomy się nasilają? Wtedy psychiatra proponuje zmianę leków i tak sytuacja się powtarza. 3. Czy należy bezwzględnie unikać środowiska (np. domu rodzinnego), w którym przeżyliśmy traumy, jeżeli po spotkaniu nasila się depresja? Czy może jednak warto ryzykować i sprawdzać swoje możliwości? Z wdzięcznością czekam na komentarze. Pozdrawiam ciepło!

muzyka w tle, bardzo proszę o tytuł ! uspokaja mnie

Dobra nuta w tle tematyczna.

Przeczytałem DESPERACJA i dlatego tu wszedłem D:

Jak nazywa się ta muzyka?

Od tych filmikach o depresji sam chyba dostane jej zaraz

Na depresję polecam 🐶