Söyleyenlerin kalpleri güzel olunca dillerine yansıyor dillerinden bal damlıyor sazın sazın teline parmaklarınıza Yüreğinize sağlık gerçek Erenlerin Demine hu ya Ali ya hızır
Hz. Muhammed Mustafa (s.a.a) Efendimiz Hz. Ali için: "Lahmike Lahmi, Demmike demmi , ruhike ruhi,cismike cismi "buyurmuştur. Anlamı: "Eti benim etim, Kanı benim kanım, ruhu benim ruhum, cismi (bedeni) benim cismimdir" bu deyişte bunu anlatıyor. Başka bir yerde de: "Beni seven Ali'yi sevsin. Ali'yi seven Allah'ı sevmiştir. Ali bedenimde baş gibidir" demiştir. Bu konuda Peygamber efendimizin çok fazla hadisleri vardır.
@Mehmet Dogan asil anlamiyan sensin osmanin yazdigina dair bir belgen Mi var elinde de böyle konusuyorsun Eger aleviyim diyorsan Kuran inanmak zorundasin... Ben gayet acik ve net anladim bizim yolumuzu asil anlamiyan sensin anlasaydin Kuranin bizim oldugunu bilirdin ve sacma sapan yorumlarda bulunmazdin kardes
@Mehmet Dogan canlar kur an bizim de kuranımız ama kuranın tesfirini kim yapmıştır ; bizim kuranımız bellidir ; insan konuşan kur andır .Sen yalnız her eli ayağı olanı insan mertebesinde saymayacaksın .Bu umman içinde ummandır ; bu hakikati inkar etmek akıl karı mıdır ?Şah hatayi ne der ''Talibi Hakk isen kitaba bakma bilirsen kuran sendedir kur an da incil de tevrat da birdir .ama bazısında yasak olan bazısına yasak edilmemiştir.kur anda biz hem bize indirilene hem de bizden önce indirilene iman edenleriz der. o halde üç kitabın birliği vardır ; bu birlikte Allah ın biz onu balçıktan yarattık ve ona ruhumuzdan üfürdük dediği Ademdir. İnsan olursan yeter ama insan olmak zordur .Ben bir Aleviyim ve yolumun yüceliğine Allah ın birliğine Muhammet in Allah ın elçisi olduğuna incile kuran a ve tevrata (biz hem bize indirilene hem de bizden önce indirilene iman edenlerdeniz) inanırım .Hz Ali nin velayetine ve yolumuzun başı olduğuna inanırım .Tüm peygamberlere inanırım .(işte bu inancı hikmetle yaşarsanız ve erenlerden olursanız insan oluruz belki .Ben bunu kendim için isterim ) yukardaki ırkçılık yapan ve Arap aşığı mı olalım diyen arkadaşa gelirsek ; HZ Ali ve Hz Muhammet araplar cahiliye devrinde olduğundan onlara ve onların sıfatında tüm insanlığa gelmiştir.Yani belki anlayacağın bir lisanla konuşursam daha ortada enternasyonalizm yokken onlar enternasyonel devrimcilerdir de.Onlar ışıktır ; bu ışığı soöndürmeye çalışma ; ırkçılık yapma.Üstünlük takvadadır siyahın beyazdan beyazın siyah olandan üstünlüğü yoktur . sizler bu düşüncelerin kıymetini ve ilhamını bilseydiniz ; şu ırkçı tavırlı arkadaş ve alevilere hakeret ve baskı uygulayan körler ; şuanda avrupa bilimsel ve düşünsel yönden bizden ileri olmaz ; çok daha iyi bir dünya olurdu.Ama istenen buydu ; sizin böyle yapmanız gerekiyordu böyle oldu . son olarak Osman Kur an ından kasıt şudur ; alevilerin çoğu bunu söyler ; osman kuran ı der.Ben alevi olarak bunu kabul etmiyorum yedi sülalem şükür alevidir ; o terbiyeyle yetişmesem bunları yazamam.alevilik yolunda olmayan şeyler .örneğin cariyelik sistemi gibi .O dönemde olan şeyleri ilahi bir durum olarak ele almak gerek ; hepsini geçtim , İstediğini geriye atar istediğini öne alır ; tarzındaki ayetlerin tesfiri gibi .Bunu ateistler şuanda dört elle sömürüp süistimal ederken ; siz sünni arkadaşların vermediği cevabı ben veriyorum bunlara .bununla beraber osman kur anı ve arap aşığı diyen arkadaşa şunu da sormak lazım ; sen alevi bir aileden gelip de bunları yazıyorsan ; ayrı konu ; kökenini merak ettim ama haddime değil ; yalnız tekrar diyorum ifadeni hiç doğru bulmadım .Arap aşığımı olalım diyorsun ; Hz Peygamberin torunu nu öldüren araplardır ve Hüseyin Dedem tüm kralların tahtını yıktı ; ama sizin cahilliğinizi yıkamadı ; Hakk bu yüzden cehennemi hak kıldı '' demiştir . Aleviler arap değildir arap aşığı da değildir ; dili dini rengi ne olursa olsun hakikat olanın aşığıdır . kısacası alevilere dokunmayın siz kendi inancınızı yaşayın nitekim bunu okuyan inançlı sünniler bir alevi osman kur anı dediğinde olurda duyarsa hemen lafa karışmasın ; bilin ki ben aleviyim ve inandıklarım ortada ; beni yetiştiren de alevilerdir ; onlar da dediklerime inanır ; ama takkesini kuşanan arapça ayet okuyup alevileri tekfir eden birine de inanması okuduğunun kuran olduğuna inanması beklenemez.Bizim için Kur an nurdur o nur Allahın nurudur . anlayana bu kadar yeter anlamayan zaten anlamaz
Muhammed Alinin yarası belli sarmayamı geldin geldin benim Cananım.İnsanı can evinden alıp götüren sözler ve Harika bir söyleyiş.Tebrik ler,Teşekkürler.
ONURLU İNSANLAR İÇİN “ Onurlu Yaşamanın Bedeli”! Önemli olan her şeye rağmen yaşamak değil, onurlu yaşamaktır. İnsan için hayattan daha değerli şeyler vardır. Gerektiğinde insan bu değerler için canını ve malını seve seve verir. Irzını, namusunu, şerefini, dinini, vatanını korumak için her fedakarlığa katlanır. Yaşamaktan daha değerli şeyler olmasaydı insan hiçbir şey için ölümü asla göze alamazdı. Fakat bu tespitlerimiz onurlu insanlar için geçerlidir. Gayesi sırf yemek-içmek, mevki-makam, para-pul, eğlence, cinsellik olanlar için bu süfli emeller uğruna feda edilmeyecek manevi değer yoktur. Onurlu yaşamanın ilk şartı hürriyettir. Kişilik hürriyet ortamında oluşur. Hür yaşamak gür yaşamaktır. Esaret boyunduruk tur. Fekkü rakabe boynu boyunduruktan kurtarma, yani köleyi hürriyete kavuşturma en erdemli ameller-dendir. Ancak hürriyete kavuşmak için esirlerin de istekli ve gayretli olmaları gerekir. Köleliği içlerine sindirenler bazen hürriyet mücadelesi verenlere ayak bağı olurlar. Hz. Musa İsrail oğullarını firavunların esaretinden kurtarmak için hayatını ortaya koydu. Bütün tehlikeleri göze alarak hür yaşamayı firavunun sarayında köle gibi yaşamaya tercih etti. Firavunun hanımı da aynı cesaret ve asalete talip oldu. Tevratta belirtildiğine göre İsrail oğulları Mısır’da Firavunların köleleri olarak dört yüz otuz sene yaşadılar. Bu uzun süre onların kalplerini öldürdü köleliği karakter haline getirdi. Hz. Musa’nın öncülüğünde Mısır’dan çıkarlarken kendilerini firavun ve ordusunun takip ettiğini gördüklerinde paniğe kapıldılar. Feryat edip Musa’ya siteme başladılar: “Mısır’da kabirler bulunmadığı için mi çölde ölmek için bizi buraya getirdin? Bizi Mısır’dan çıkarmakla bize ettiğin bu nedir? Mısır’da sana: Bırak bizi, Mısırlılara kulluk edelim diye söylediğimiz söz bu değil midir? Çünkü çölde ölmektense Mısırlılara kulluk etmek bizim için daha iyi olurdu.” (Tevrat çıkış: 14/11-12) Mısır’dan çıkıp Sin çölüne geldiklerinden iki buçuk ay sonra Hz. Musa ve Harun’a karşı söylenmeye başladılar. Şöyle serzenişte bulunuyorlardı: “Keşke Mısır diyarında et kazanları başında oturduğumuz zaman, doyuncaya kadar ekmek yerken Rabbin eliyle ölseydik. Çünkü bu cemaati açlıkla öldürmek için bu çöle çıkardınız.” (Tevrat, çıkış: 16/1-3) Görüldüğü üzere baskı ve zülüm rejimleri halkı köleleştirmekte, onların ahlakını bozmakta, ideallerini, ümitlerini söndürmekte onları her şeye boyun eğer hale getirmektedir. Güç ve hakimiyetlerini öldükten sonra da sürdürmeyi düşünen Firavunlar piramitleri, köleleştirdikleri İsrail oğullarını kamçılar altında çalıştırarak yaptırmışlardır. Ölüler için dirilerin harcanmasının mantığı tartışılamamıştır. Çünkü bunu tartışabilecek hür ve cesur yürekler yoktu. Köleliğin ruhlarına sindiği İsrail oğulları Hz. Musa’nın Kudüse girme emrine de karşı çıktılar ve: “Rabbin ve sen gidin, onlarla savaşın. Biz burada oturacağız, dediler.” (Maide 24) Onların bu tutumlarına karşı ceza olmak üzere yüce Allah onlara Kudüs’e girmeyi yasakladı. Çölde yaşamaya mahkum edildiler. “Allah buyurdu: Hiç şüphesiz Beytü’l-Makdis 40 yıl onlara haram kılınmıştır. Onlar, 40 sene şaşkın şaşkın dolaşacaklardır. (Maide, 26) Bu ceza bir bakıma onları terbiye etmektedir. Zira firavunların esareti altında yaşayıp ruhları köleleşenlerin hürriyet iklimine alışmaları, ruhlardaki esaret tortularının silinmesi, baskılara karşı mücadele ruhunun canlanması, çölün hür havası içinde sağlıklı bir kimliğin oluşması için böyle bir eğitime ihtiyaç vardı. Asırların ruhlarda biriktirdiği tortuların temizlenmesi kolay değildir. Tarihte ki büyük inkılaplar ruhları günah ve esaret pisliklerinden arıtılmış nesillerle gerçekleştirilmiştir. Hicret de bir bakıma temiz ve nezih bir ortamda temiz ruhlar yetiştirmeye maruftur. Mekke, Medine’de arıtılmış temiz ruhların sahipleriyle fethedildi. Hürriyet ve onurlu bir hayat, firavunun et kazanları başında oturup karın doyurmakla elde edilmiyor, bilakis çölün zor ve acımaz şartlarına alışıp çelik gibi bir iradeye sahip olmakla kazanılıyor. Zevkin, esaretin, hükmün uyuşturduğu ruhlarda direnme gücü olmaz. Böyle bir iklimde sağlıklı bir kimlik inşa edilmez. Hava adamı olanlar dava adamı olamazlar. Her şeyin bir bedeli vardır. Onurlu bir hayata sahip olmanın da bedeli vardır. Bir şey vermeden bir şey alınmaz. Lütuf bile bir hak ediştir. Neden herkese lütfedilmiyor? Lütuf piyango değildir, bir meziyetin, bir hoşnutluğun karşılığıdır. Kur’an-ı Kerim kesb, fiil ve amel kelimeleriyle doludur. Peygamberlerin mücadelesi insanlığa onurlu bir hayat kazandırma mücadelesidir. Ruhları ve bedenleri köleleştirmeye kalkan firavun ve Nemrutlara karşı verilen hürriyet ve insanlık mücadelesidir. Hayatı değerli kılan değerleri yaşatma ve değersizliğe karşı durma mücadelesidir. Hz. İsa’nın buyurduğu gibi “İnsan sadece ekmekle yaşamaz.” (Matta, 4/4) Mücadeleden vaz geçmesi için teklif edilen krallığı, zenginliği, kadını elinin tersiyle itip “Allah bir deyin, kurtulun” diyen Hz. Peygamber onurlu bir hayat savaşının en önde gelen komutanıdır. Mekke’de evlerini, ticaretlerini, yakınlarını terk edip Habeşistan’a, Medine’ye hicret edenlerin mücadeleleri de onur mücadelesidir. Yokluk ve sıkıntı içinde onurlu yaşamak, varlık ve refah içinde onursuz yaşamaktan daha değerli olmasaydı Mekke’nin şirk ortamında servet ve göz kamaştırıcı elbiseler içinde yaşayan Musab b. Umeyr, yokluğu ve sıkıntıları göze alıp da tevhit iklimini solumak için Medine’ye gelebilir miydi? Vücudunu tam örtmeyen yarım elbiseler içinde şehit olmayı göze alabilir miydi? Müslümanlar tarih sahnesinde İslam sayesinde onurlu ve itibarlı dönemler yaşadılar. Çünkü böyle bir hayat için bedel ödeyerek bu hayatı hak ettiler. Bu gün ise böyle bir hayata hasret yaşıyorlar. Arzu ve hasret, kavuşmanın itici gücüdür. Fakat şartları hazırlayıp harekete geçmeden hedefe varmak, Leyla’ya kavuşmak mümkün değildir. İslam aleminin Kur’an tabiriyle “en hayırlı ümmet” kıvamına gelmesi için öncelikle yaşadıkları zillet ortamına isyan etmeleri, izzetli bir hayat için irade ortaya koymaları gerekir. Hastalığının farkında olmayan tedavi ihtiyaç duymaz. Hastalığı fark etmemek ise uyuşturulmuş olmakla izah edilebilir. Fakat Müslümanların yaşadığı acılar morfinle, narkozla unutturulacak cinsten değildir. Adeta bıçak kemiğe dayanmış vaziyettedir. Durum, olmak veya olmamak noktasına gelmiştir. Açık tablonun, tasvire ihtiyacı yoktur. Problem öncelikle kimlik ve kişilik problemidir. Mısır şartlarından kurtulup yeterli süre çölde yani zor şartlar altında terbiye edilme, arınma ve nebevî mektepte yeni bir kimlik kazanma problemidir. Emperyalizmin, baskı rejimlerinin köleleştirdiği, konforun, lüksün, eğlencenin uyuşturduğu, çürüttüğü ruhlarla bir yere varılmaz, üstelik bu ruhlar bu mücadelede takoz olarak kullanılırlar. Zira Mısır’da et kazanları başında yeyip içenler çöl şartlarını göze alamazlar. Çünkü onlar için et, hürriyetten daha önemlidir. Can alıcı soru şudur: Aşağılayıcı ve onur kırıcı şart ve muamelelere katlanarak zillet içinde yaşamaya, hatta zillet içinde ölmeye razı olmak mı, yoksa izzetli bir hayat için çağın şartlarına uygun onurlu bir mücadelenin içinde olmak mı? Onurlu bir kişi için birinci soruyu sormak bile abestir. Ali Berham ŞAHBUDAK.
Merhaba,hoş geldin ey gönlüme huzur veren,merhaba Ey dudaklarından güzel sözler dökülen gönül alıcı,merhaba Dudaklarından dökülen insanı mest eden sözlerdir. Ey güzeller güzeli ve herşeyin kaynağı olan merhaba.
