Ja want dat ben jij. Jij zit in dat potje en bewonderd dat. Opgevoed met goed zo kindje je bent uniek en prachtig. Niet zelf laten ontstaan maar perspectief meegeven. Indoctrinatie ? Resultaat opgroeien met ik moet een perfect individu zijn. Resultaat ; door schade en schande leerde men.
Ik ben het eens. Op het einde vond ik het gesprek het meest boeiend worden. Maar sowieso weer een prachtig gesprek. Heerlijk om Kirac weer te zien. Ik was ze een beetje verloren. Ik raak niet snel vervoerd door kunst, maar wel door denkers. Ik vind Kirac daarom leuk, om hoe ze denken, redeneren.
Wat ik problematisch vind aan het gedrag van Stefan is dat hij zo ontwijkend doet wanneer Marian naar zijn mening vraagt of hem vraagt stelling te nemen. Dan kruipt hij een aantal keer een beetje ongemakkelijk terug in zijn rol als beschouwende kunstenaar. Het is moeilijk voor hem om zijn vette mening niet te uitten. Volgens mij benoemt hij dat ook nog ergens. Misschien bedoelde Marian dat ook wel een beetje met haar laatste vraag. Het is moeilijk om een beschouwend kunstwerk te maken waar je zelf zo in aanwezig bent en een sterke mening hebt.
Herzog van Bellow is uit 1964. Beetje flauw om te zeggen dat je wel genoeg hebt van iets dat 60 jaar geleden geschreven is. Waarom lees je het dan? Als het nu geschreven zou zijn, oké, maar zeggen dat iets van 60 jaar geleden een beetje uit de mode is, is een beetje raar.
Ik moest denken aan de overtrokken individualisme van deze tijd. Op een boot zit iemand die zegt dit is mijn plek. Niemand heeft iets daarmee te maken. Onder mijn stoel hak ik een gat accepteer dat maar.
Ach ja Rietveld. Ken iemand die had daar zijn natte jas tussen de afstudeer projecten gezet. Na een rondje lopen stond er een groepje dwazen zeer geïnteresseerd naar te kijken. Gebakken lucht.
De lichaamstaal van beide zegt mij dat ze zich op hun gemak voelen en open zijn. De handbewegingen van vooral Kate is als of ze klei aan het bewerken is of wel vormgevend.
Kunst is lijden, zeggen ze dan. Maar hoe meer ik deze twee kirac figuren hoor praten, hoe meer ik ervan overtuigd raak dat ze geen idee hebben van wat lijden is en van wat ze nu eigenlijk zeggen. Het blijft hangen bij de simpele kritiek op 'de kunstwereld' die we nu allemaal wel kennen. Verder is het veel poes pas en bladibla en zijn ze vooral irritant. De film met Lukkassen was ook niet diepzinnig goed of zo, maar vooral vervelend en naar. Ze lieten zich daar van hun slechtste kant zien en lieten vooral blijken geen idee van lijden te hebben. Ze praten heel makkelijk, dat zeker. Maar ze zeggen heel weinig.
Misschien ligt aan mij hoor maar ik blijf moeite houden met de kwaliteit van de geluidsweergave die in elke podcast weer anders is. Dit terwijl er heel goede, kosteloze of gunstig geprijsde software op de markt is om studiokwaliteit geluid te produceren.
Marian ik had u meer kritisch verwacht naar deze manifestatie van het ik-tijd perk. Had u niet uw eigen boek ‘de grote weigering’ constant in gedachte?
Onder welke steen heeft de interviewer gelegen? Cancelculture met een korrel zout nemen? Johan Derksen als voorbeeld noemen?? Denk aan de kamervragen over ON, Corona en klimaat critici die kalt gesteld worden.
Onder de kop revolutie van het wezenlijke Is hier iemand die als het beste jongetje van de klas een ander als gevaarlijk en haatdragend afschildert. (Ze zitten) Anoniem dat dan weer wel 😜
De kunst is eigenlijk klaar. Alles is bedacht. Iets nieuws bestaat niet...... Originaliteit is verworden tot cliché, maar wellicht ben ik zelf een fossiel uit verloren tijden en snap ik niet meer waar het om gaat.
Het een roept altijd op tot het ander. We zagen dit bijvoorbeeld in de 18e en 19e eeuw. In de 18e eeuw regeerde het rationalisme, in de negentiende de romantiek. Verstand tegenover gevoel. Ik denk tegenover ik voel, een bekende en daardoor een clichématige uitspraak. Niettemin klopt het. In deze tijd is er vrijwel geen tegengeluid te horen tegenover de alom regerende uitspraken: corona is een gevaar en als je je niet ingeënt, ben je ten dode opgeschreven en Rusland is onze vijand en als je dat niet erkent, dan is er een steekje los bij jou. Welnu, beide uitspraken getuigen van een beperkt denkvermogen. Zo zijn er ook de uitspraken over man en vrouw en daarom ben ik blij wanneer er een tegenreactie komt. Een man is nu eenmaal een man en een vrouw is een vrouw.
