Abdullah Özdoğan - Bu Şehir (Enstrümantal) [Official Audio] 

Tepeden tırnağa kadar suskun Biraz yorgun, birazda durgunum.. Avazım çıktığı kadar susuyorum işte Sesim yankılanıyor yüreğimin derinliklerinde Sessiz çığlıklarım kulağımı sağır ediyor. Benden başka duyan olmuyor... SUSUYORUM! Suskunum bu aralar Boğazımda düğümleniyor nefesim Dilimin ucunda intihar ediyor cümlelerim Içimde biriktirdiğim feryadlar boğuyor beni Susma diyor içimden bir ses SUSMA! Işte tam o an hayırmak istiyorum Sesim kesilene, Nefesim tükenene kadar hayırmak! Olmuyor Gücüm yetmiyor SUSUYORUM!

Islak sokaklar mevsimindeyiz artık… Bu kalabalık şehre hüzün yağar bu zamanlar… Yalnızlık yağar caddelerine… Darmadağın saçlar, ıslanmış yüzler hep yere bakar… Kahveleri bile dert yüklenir… Çayları daha bir demli… Unutulan sevgililer hatırlanır veya sevgililer unutulmaya çalışılır… Bu mevsimde vitrinleri az sulu rakı gibidir bu şehrin… Her adımın yalnızlığa uzanır…. Yine de hızlı adımlar atılır, koşulur bu sokaklarda… Herkes kendi türküsünü söyler yüzünü buruşturarak, Herkes kendi hikayesini en acıklı sanır… Kendisi koca bir yalanken gerçeği arar bu şehir… Sokakları gibi evleri de acı doludur, gözyaşları taşar pencerelerinden… Geceleri gerçeklerini saklar da, her gün başka bir maske takar insanları… Hayatları vardır anlatıkları, bir de tek başına kalınca yaşadıkları… Aşkları bir damla gözyaşında boğulur bu şehrin… Onun için geceleri yeni hayatlar yazılır kimsenin bilmediği zamanlara… Onun için kimse üzülmez gidenlere, ve acır geride kalanlara… Herken kendi türküsünü söyler bu şehirde, sadece kendi acısına ağlar… Herkesin tiyatrosudur bu şehir, herkesin en yalandan sahnesi… Ve onun için bulunmayı bekler bu şehrin denizlerinde incilerin en sahtesi… Yine de yalan olduğunu bile bile hergün aynı oyunu oynar bu şehrin insanları… Herkes kendi hikayesini en acıklı sansan da, her geceyi pembeye boyar gündüzün yalanları Bu mevsimde vitrinleri az sulu rakı gibidir bu şehrin… Her yudumun yalnızlığa uzanır…. Yine de hızlı adımlar atılır, koşulur yalnızlığa… Herkes kendi türküsünü söyler yüzünde bir maskeyle, Herkes kendi hikayesini en acıklı sanır

Yalnız olmayı ben kendim seçmedim içinde bulunduğum çağ beni yalnızlığa itti, öyle bir itti ki ben kendimi bile bulmadım yalnızlıklar katında...

Rengarenk mumları vardı gecemin..her ne kadar yalnızlık yağsada şehrime..mevsimlerden özlem... neye ve kime diye sorma ...ben özlem derim sen yas de ..derinlere gömülü sevdalarima

Islak sokaklar mevsimindeyiz artık Bu kalabalık şehire hüzün yağar bu zamanlar Yalnızlık yağar caddelerine Darmadağın saçlar, ıslanmış yüzler hep yere bakar Kahveleri bile dert yüklenir Çayları daha bir demli Unutulan sevgililer hatırlanır Veya sevgililer unutulmaya çalışılır Bu mevsimde vitirinleri az sulu rakı gibidir bu şehirin Her adımın yalnızlığa uzanır Yinede hızlı atılır adımlar Koşulur bu sokaklarda Herkes kendi türküsünü söyler yüzünü buruşturarak Herkes kendi hikayesini en acıklı sanır Dün gece bir aşkı gömdüm derine Dün gece sensiz öldüm Gözlerimi kapattım uyumadan Düşümde seni gördüm Dün gece bir aşkı gömdüm derine Dün gece sensiz öldüm Gözlerimi kapattım uyumadan Düşümde seni gördüm Sensiz olan bu şehir İstemem aşksız olsun Sensiz olan bu aşk İstemem bensiz olsun Sensiz olan bu şehir İstemem aşksız olsun Sensiz olan bu aşk İstemem bensiz olsun Kendisi koca bir yalanken gerçeği arar bu şehir Sokakları gibi evleri de acı doludur Gözyaşları taşar pencerelerinden Geceleri gerçeklerini saklarda Hergün başka bir maske takar insanları Hayatları vardır anlattıkları Birde tek başına kalınca yaşadıkları Aşkları bir damla gözyaşında boğulur bu şehirin Onun için geceleri yeni hayatlar yazılır Kimsenin bilmediği zamanlara Onun için kimse üzülmez gidenlere Ve acır geride kalanlara Herkes kendi türküsünü söyler bu şehirde Sadece kendi acısına ağlar Herkesin tiyatrosudur bu şehir Herkesin en yalandan sahnesi Ve onun için bulunmayı bekler Bu şehirin denizlerinde incilerin en sahtesi Yinede yalan olduğunu bile-bile Hergün aynı oyunu oynar bu şehirin insanları Herkes kendi hikayesini en acıklı sansada Her geceyi pembeye boyar gündüzün yalanları Bu mevsimde vitirinleri az sulu rakı gibidir bu şehirin Her yudumun yalnızlığa uzanır Yinede hızlı adımlar atılır Koşulur yalnızlığa Herkes kendi türküsünü söyler yüzünde bir maskeyle Hergün insanlığından bin defa utanır (Dün gece bir aşkı gömdüm derine) Dün gece sensiz öldüm Gözlerimi kapattım uyumadan Düşümde seni gördüm Dün gece bir aşkı gömdüm derine Dün gece sensiz öldüm Gözlerimi kapattım uyumadan Düşümde seni gördüm Sensiz olan bu şehir İstemem aşksız olsun Sensiz olan bu aşk İstemem bensiz olsun Sensiz olan bu şehir İstemem aşksız olsun Sensiz olan bu aşk İstemem bensiz olsun

Durgunum,solgunum,hiç kimse gibiyim...( Görmeden,dokunmadan,sevmek)

Ben üstüne titrerdim ,sen üşüyorum sandin

Seni özlüyorum Turkiye

Müziğe bayıldımmm... İnanılmaz etkileyici 😊

ez ji te hez dikim Delal