Bu bölümde dumlupınar denizaltısı ve ah bir ataş ver türküsünün hikayesini sizlerle paylaşacağım. Ege Denizi Nara Açıklaranda gerçekleşen bu kazada dumlupınar denizaltımız naboland gemisi ile çarpışmış ve bu acı olay gerçekleşmiştir.
Gitar ve Vokal: İlker Çiçek
Bazı şarkılar vardır hikaye ile yazılır, bazı şarkılar vardır hikaye ile anlam kazanır. Bugün anlatacağım hikaye bir ağıtı ortaya çıkarmıştır.
Hikayemizdeki olay 4 Nisan 1953 tarihinde saat gece 2:15’te gerçekleşti.
Çanakkale boğazı açıklarında Nağra burnu çevresinde Türk Donanmasına ait Dumlupınar denizaltısı, uzun ve yorucu bir görevden sonra limana doğru yol almaktaydı..
O gün hava şartları çok kötüydü, sisli, yağmurlu kasvetli bir hava vardı. Denizaltının rotasında aniden bir gemi belirdi. Geçiş alanı dar olduğundan kaza ihtimali yüksekti. Kaptan ve sorumlular karşılaşma senaryolarından birini seçtiler ve ilerlemeye devam ettiler. Gemi limana yanaşırken bütün donanma ekibi büyük ve ani bir sarsıntı yaşandı. Dumlupınar denizaltısı, İsveç donanmasına ait olan bir Norband isimli bir yük gemisi ile ön kısmından büyük bir çarpışma yaşamıştı.
Gemi 81 mürettebat barındırıyordu. Dumlupınar denizaltısı baş tarafından aldığı büyük hasar ile hızlıca su almaya ve batmaya başladı. Aniden gemi dimdik olmuş ve hızlıca su alarak batmaya başlamıştı. UZUN OLUR GEMİLERİN DİREĞİ…
Aslında kaza geliyorum demişti ancak kimilerine göre o anda doğru komut verilmiş olsaydı bu kaza önlenebilirdi. Kaza anında sırada 8 kişi güvertedeydi, 2 si pervaneye takılararak, 1 i boğularak hayatını o anda kaybetti 5 kişi kendi imkanlarıyla kurtulabildi.
Gemi içinde kalanların hepsi kısa süre içerisinde boğularak, çarparak, ezilerek hayatlarını kaybetti. Mürettebattan sağ kalmayı başaran 22 kişi hemen geminin arka kısmındaki torpido alanına sığındı ve su girişini engellendi. Mahsur kalanlar gemi batarken hızlı bir hamle ile su yüzüne fırlattıkları telefon şamandırası sayesinde dışarı ile irtibat kurma şansı elde etti.
Batıyor, boğulmuyorlardı ancak artık içeride 72 saatlik sınırlı bir oksijen ve kurtarılmak için az bir zaman vardı. Bu yüzden aşağıdakilere son anda atılan telefon şamandırası aracılığı ile emir verildi, oksijeniniz sınırlı, konuşmayın, cigara içmeyin, türkü söylemeyin!
Denizin 90 metre altındaki denizaltını kurtarmak için göreve çağırılan Kurtaran gemisi 10 saat sonra alana ulaştı ve hazır olabilidi. Ancak hava şartları dalgıçların kurtarma çalışmalarına engel olmaktaydı.
Kurtaran gemisini sabitleme işlemlerini olaydan 25 saatten sonra yapılabildi. Sabitleme işlemleri yapıldıktan sonra iletişime yardımcı olan şamandıra yanlışlıkla koparıldı. Eğer şamandıra koparılmasaydı dalgıçlar telefon kablosunu klavuz olarak kullanbilecek, aşağıya inebilecek ve denizaltını kurtarma gemisine bağlayabilecekti. Belki bu hüzünlü hikaye denizaltının dip tarafındaki 22 kişinin kurtarılması ile sonuçlanabilecekti. Geriye kalan zamanda ne denendiyse işe yaramadı. Dalgalı deniz dalgıçları savurup atıyor, dalgıçlar ölüm pahasına tekrar , tekrar dalıyordu ama nafile…
Hatta dalgıç yılmaz süzen 80 metre dalmayı başarmış, denizaltına son 11 metre kala şuurunu yitirmişti. Vurgun yemek üzereyken geri çekilmişti.
7 Nisan tarihinde Milli savunma bakanlığı artık tüm imkanların denendiği ve ümitlerin tükendiği bilgisini verdi. 22 asker mecburen ölüme terkedilmişti. Onlara söylenen son söz şarkı söyleyebilir, cigara içebilirsiniz oldu. Alınan yanıt ise vatan sağolsun.
Tüm ülke seferberlik ilan edilen bu olayın ardından yas ilan edildi, ardından bu ağır ege denizinde şehit olan askerler için yazıldı.
1 дек 2020
