(Hilye-i Şerîf) Rahman Rahim Allah’ın Adıyla… Hz. Ali (ra) Peygamber Efendimiz(Sallallâhu aleyhi vesellem)’i şöyle anlatıyor: “Rasûlullah (Aleyhissalatu vesselam), ne son derece uzun ne de kısaydı; O, orta boyluydu. Saçları ne kıvırcık, ne de dümdüzdü; hafif dalgalı idi. Şişman olmadığı gibi, yüzü de yusyuvarlak değildi. Yüzünün rengi kırmızıya çalan beyazdı. Gözleri kara, kirpikleri uzundu. Kemiklerinin eklem yerleri iri ve omuzlarının arası genişti. Avuçları ve ayakları dolgundu. Yürüdüğünde yokuştan iner gibi sert adımlar atardı. Bir tarafa döndüğünde bütün vücuduyla dönerdi. İki omzu arasında Peygamberlik mührü vardı; zira O, peygamberlerin sonuncusuydu. İnsanların en cömerdi, gönlü en geniş olanı, en güzel ve düzgün konuşanıydı. Gayet yumuşak tabiatlı ve insani ilişkilerde arkadaş canlısı idi. Ansızın O’nu gören kimse heybetinden ilk anda çekinir; fakat tanıdıkça O’nu çok severdi. O'ndan bahseden bir kimse, ‘Ne O’ndan önce, ne de O’ndan sonra asla bir benzerini görmedim.’ demekten kendini alamazdı.”[i] [i] Tirmizî, Menâkıb 8.
Ben her zaman derim harama ulaşmak kol boyu mesafesinde. Helale ulaşmaksa kaf dağının ötesinde. Bi de kaf dağını ara ki bulasın. Böyle bir zamanda ibadet etmek de haramlardan uzak durmak da büyük bir marifet. Allahım sıratil mustakim üzere sabit kılsın inananları Amin
